ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ห้องสมุด
คาบโฮมรูม
"หาววว~"ฉันนั่งปิดปากหาวหวอดใหญ่จนเสียความเป็นกุลสตรี= = ฉันว่าผู้ชายที่เจอเมื่อเช้าต้องใช่พีทแน่ๆ ชัวร์ป้าบ!!!!
"นี่ๆ"ฉันเรียกเซร่ากับมิร่าทั้งสองหันมาเพราะเกาะกลุ่มคุยเม้าท์เรื่องผู้ชายกับเพื่อนๆในห้อง-*-
"อะไรเหรอจ๊ะ"มิร่าถามพลางทำหน้าแบบว่า คาว๊าอี๊~สุดๆ
"มีอะไรเหรอ ซูซาน"เซร่าถาม
"ฉันสงสัยว่าเมื่อเช้าใช่นายพีทรึเปล่าที่มาชนฉัน"ฉันถามทั้งสอง
"ฉันว่าใช่นะ ดูนี่"เซร่าพูดพลางเอาโทรศัพท์ที่มีรูปของพีทยิ้มแฉ่งอยู่-*-
"ได้มาจากไหน"ฉันถามเซร่าิ เพราะปกติยัยนี่ไม่เคยสนใจเรื่องนี้นี่
"ได้มาจากเพื่อนๆ เย็นเมื่อวาน"เซวร่าพูด
"อืม.."ฉันคิด แล้วเอาหน้าผู้ชายที่เจอเมื่อเช้า เอามาเทียบกับผู้ชายในรูป เป๊ะเลย ใช่เลยใช่นายพีทชี่แน่ๆ(เอาซะชื่อพีทเสียหมด= =)
"ฉันว่าใช่นะจ๊ะ"มิร่าพูด"ฉันว่าใช่แน่ๆ หน้าตาอย่างนี้น่ะ"
"นั่นสินะ"เซร่าพูดเสริม"ฉันก็ว่าใช่แน่ๆ หน้าอย่างนี้น่ะ"
"อืม (_ _) (-_-) (_ _) (-_-)"ฉันพยักหน้า
"แล้วเธอจะทำไง จะฆ่านายนั่นหรอ"มิร่าพูด"เปล่าไม่ได้ฆ่า แต่จะแกล้งให้เจ็บแสบที่มาชนฉัน!!"ฉันตะโกนจนเพื่อนๆหันมามองฉันด้วยสายตาเย็นชา
"ยัยป่าเถื่อนร้องซะก้องห้องเลยนะยะ"เสียงแหลมเล็กดังมาจากมุมห้อง "เออร์นี่"ชั้นหันไปมองตามเสียงซึ่งมีเด็กผู้หญิงผมทองยาวประมาณบ่าทรงผมเป็นลอนสวยหน้าม้าถูกรวบไปไหว้ข้างหลังดวงตาสีฟ้าซีดส่งยิ้มหน้ารังเกียจมาให้"ถ้าเป็นฉันแล้วจะทำไมหรอยัยซุ่มซ่าม"เออร์นี่พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา
"ไม่มีหรอกย่ะแต่ควรให้เกียรติกันหน่อยนะที่มาเรียกซูซานว่าซุ่มซ่ามหรือป่าเถื่อน ยัยกิ้งก่า"เซร่าพูดอย่างเย็นชาไม่แพ้กัน
"ยัยเซ่รา!! แกด่าชั้นหรอ กริ๊ดดดด"เสียงกริ๊ดของยัยนี่ทำให้แก้วหูระเบิดก็ว่าได้ "อะไรกันคะมิสเตอร์เออร์นี่ แหกปากแต่เช้า"อาจารย์ซาร่าดุเออร์นี่ สวรรค์!!อาจารย์ซาร่ามาแล้วถ้ายังไม่มาแก้วหูอาจจะแตกก็ได้
หมดคาบ
"เอาล่ะหมดชั่วโมงแล้วครูไปก่อนล่ะไปกินข้าวได้ เออร์นี่ตามครูมาครูมีเรื่องกับการกระทำเมื่อกี้"อาจารย์ซ่าร่าพูด เห็นได้ชัดเลยว่าสีหน้าเออร์นี่ซีดไปทันที "สมแล้ว"เซร่ากระซิบเบาๆให้ได้ยินแค่ฉันและมิร่า
"ช่างเขาเถอะ โอ๊ะ!! ฉันลืมเอาหนังสือไปคืนที่ห้องสมุดวันนี้วันสึดท้ายแล้วด้วยพวกเธอไปก่อนเลยเดี๊ยวฉันตามไป"สิ้นประโยคฉันก็ดิ่งไปห้องสมุดทันที"มาดามมักซีนคะหนูเอาหนังสือมาคืนค่ะ"ฉันพูดและกำลังจะเดินออกไปแต่ได้ยินเสียงๆหนึ่งเรียกฉัน"นี่เธอ เมื่อเช้าชนฉันยังไม่ขอโทษเลยนะ"เสียงที่คุ้นหูนักหนา เมื่อหันกลับไป"พีท"ฉันร้อง
"ใช่ฉันเองแล้วจะทำไมเธอรู้จักฉันหรือไง เหวยซูซาน!!"พีทร้องแบบว่าเป็นไก่ตื่น= =
"ใช่ฉันเองซูซานแล้วเรื่องเมื่อเช้าน่ะ ถ้านายมีความเป็นสุภาพบุรุษนะฉันจะไม่งสัยเล้ยที่มาหาเรื่องผู้หญิง"ฉันตะคอก
"แอะแฮ่ม พวกเธอออกไปจากห้องสมุดเดี๋ยวนี้กล้าดียังไงมาทะเลาะกันในห้องสมุด!!"มาดามมักซีมดุและลากฉันและพีทออกจากห้องสมุด "เพราะเธอคนเดียวฉันถึงโดนไล่เลย"พีทบ่นอุบอิบ "ฮะ นายว่าไงนะ"ฉันได้ยินไม่ถัดที่พีทพูด
"เปล๊าแล้วนี่เธอไม่ไปทานข้าวหรือไงกัน"พีทพูดน้ำเสียงหงุดหงิด
"เซร่า มิร่า ตายแล้ว พีทฉันไปก่อนนะ"ฉันลืมสนิทเลยว่าสองคนนั้นรออยู่และวิ่งไปยังห้องอาหารทันที
'เหอะ เรื่องเมื่อเช้าฉันจะเอาคืนวันหลังละกัน'พีทคิดในใจ
******************************************************************************
ไรเตอร์//หวัดดีคะคราวนี้ไรเตอร์มาแต่งเองแล้วนะพอดีช่วงนี้ยุ่งๆเลยให้เพื่อนแต่งให้คราวหน้าจะไม่ให้ช่วยแล้วฮะๆไปก่อนนะเจอกันฉบับหน้า บาย
"หาววว~"ฉันนั่งปิดปากหาวหวอดใหญ่จนเสียความเป็นกุลสตรี= = ฉันว่าผู้ชายที่เจอเมื่อเช้าต้องใช่พีทแน่ๆ ชัวร์ป้าบ!!!!
"นี่ๆ"ฉันเรียกเซร่ากับมิร่าทั้งสองหันมาเพราะเกาะกลุ่มคุยเม้าท์เรื่องผู้ชายกับเพื่อนๆในห้อง-*-
"อะไรเหรอจ๊ะ"มิร่าถามพลางทำหน้าแบบว่า คาว๊าอี๊~สุดๆ
"มีอะไรเหรอ ซูซาน"เซร่าถาม
"ฉันสงสัยว่าเมื่อเช้าใช่นายพีทรึเปล่าที่มาชนฉัน"ฉันถามทั้งสอง
"ฉันว่าใช่นะ ดูนี่"เซร่าพูดพลางเอาโทรศัพท์ที่มีรูปของพีทยิ้มแฉ่งอยู่-*-
"ได้มาจากไหน"ฉันถามเซร่าิ เพราะปกติยัยนี่ไม่เคยสนใจเรื่องนี้นี่
"ได้มาจากเพื่อนๆ เย็นเมื่อวาน"เซวร่าพูด
"อืม.."ฉันคิด แล้วเอาหน้าผู้ชายที่เจอเมื่อเช้า เอามาเทียบกับผู้ชายในรูป เป๊ะเลย ใช่เลยใช่นายพีทชี่แน่ๆ(เอาซะชื่อพีทเสียหมด= =)
"ฉันว่าใช่นะจ๊ะ"มิร่าพูด"ฉันว่าใช่แน่ๆ หน้าตาอย่างนี้น่ะ"
"นั่นสินะ"เซร่าพูดเสริม"ฉันก็ว่าใช่แน่ๆ หน้าอย่างนี้น่ะ"
"อืม (_ _) (-_-) (_ _) (-_-)"ฉันพยักหน้า
"แล้วเธอจะทำไง จะฆ่านายนั่นหรอ"มิร่าพูด"เปล่าไม่ได้ฆ่า แต่จะแกล้งให้เจ็บแสบที่มาชนฉัน!!"ฉันตะโกนจนเพื่อนๆหันมามองฉันด้วยสายตาเย็นชา
"ยัยป่าเถื่อนร้องซะก้องห้องเลยนะยะ"เสียงแหลมเล็กดังมาจากมุมห้อง "เออร์นี่"ชั้นหันไปมองตามเสียงซึ่งมีเด็กผู้หญิงผมทองยาวประมาณบ่าทรงผมเป็นลอนสวยหน้าม้าถูกรวบไปไหว้ข้างหลังดวงตาสีฟ้าซีดส่งยิ้มหน้ารังเกียจมาให้"ถ้าเป็นฉันแล้วจะทำไมหรอยัยซุ่มซ่าม"เออร์นี่พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา
"ไม่มีหรอกย่ะแต่ควรให้เกียรติกันหน่อยนะที่มาเรียกซูซานว่าซุ่มซ่ามหรือป่าเถื่อน ยัยกิ้งก่า"เซร่าพูดอย่างเย็นชาไม่แพ้กัน
"ยัยเซ่รา!! แกด่าชั้นหรอ กริ๊ดดดด"เสียงกริ๊ดของยัยนี่ทำให้แก้วหูระเบิดก็ว่าได้ "อะไรกันคะมิสเตอร์เออร์นี่ แหกปากแต่เช้า"อาจารย์ซาร่าดุเออร์นี่ สวรรค์!!อาจารย์ซาร่ามาแล้วถ้ายังไม่มาแก้วหูอาจจะแตกก็ได้
หมดคาบ
"เอาล่ะหมดชั่วโมงแล้วครูไปก่อนล่ะไปกินข้าวได้ เออร์นี่ตามครูมาครูมีเรื่องกับการกระทำเมื่อกี้"อาจารย์ซ่าร่าพูด เห็นได้ชัดเลยว่าสีหน้าเออร์นี่ซีดไปทันที "สมแล้ว"เซร่ากระซิบเบาๆให้ได้ยินแค่ฉันและมิร่า
"ช่างเขาเถอะ โอ๊ะ!! ฉันลืมเอาหนังสือไปคืนที่ห้องสมุดวันนี้วันสึดท้ายแล้วด้วยพวกเธอไปก่อนเลยเดี๊ยวฉันตามไป"สิ้นประโยคฉันก็ดิ่งไปห้องสมุดทันที"มาดามมักซีนคะหนูเอาหนังสือมาคืนค่ะ"ฉันพูดและกำลังจะเดินออกไปแต่ได้ยินเสียงๆหนึ่งเรียกฉัน"นี่เธอ เมื่อเช้าชนฉันยังไม่ขอโทษเลยนะ"เสียงที่คุ้นหูนักหนา เมื่อหันกลับไป"พีท"ฉันร้อง
"ใช่ฉันเองแล้วจะทำไมเธอรู้จักฉันหรือไง เหวยซูซาน!!"พีทร้องแบบว่าเป็นไก่ตื่น= =
"ใช่ฉันเองซูซานแล้วเรื่องเมื่อเช้าน่ะ ถ้านายมีความเป็นสุภาพบุรุษนะฉันจะไม่งสัยเล้ยที่มาหาเรื่องผู้หญิง"ฉันตะคอก
"แอะแฮ่ม พวกเธอออกไปจากห้องสมุดเดี๋ยวนี้กล้าดียังไงมาทะเลาะกันในห้องสมุด!!"มาดามมักซีมดุและลากฉันและพีทออกจากห้องสมุด "เพราะเธอคนเดียวฉันถึงโดนไล่เลย"พีทบ่นอุบอิบ "ฮะ นายว่าไงนะ"ฉันได้ยินไม่ถัดที่พีทพูด
"เปล๊าแล้วนี่เธอไม่ไปทานข้าวหรือไงกัน"พีทพูดน้ำเสียงหงุดหงิด
"เซร่า มิร่า ตายแล้ว พีทฉันไปก่อนนะ"ฉันลืมสนิทเลยว่าสองคนนั้นรออยู่และวิ่งไปยังห้องอาหารทันที
'เหอะ เรื่องเมื่อเช้าฉันจะเอาคืนวันหลังละกัน'พีทคิดในใจ
******************************************************************************
ไรเตอร์//หวัดดีคะคราวนี้ไรเตอร์มาแต่งเองแล้วนะพอดีช่วงนี้ยุ่งๆเลยให้เพื่อนแต่งให้คราวหน้าจะไม่ให้ช่วยแล้วฮะๆไปก่อนนะเจอกันฉบับหน้า บาย
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น