คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บุตรทั้งห้าแห่งคำทำนาย
แสงแดดยามเช้าส่องเข้ามาในตัวบ้าน แสงนั้นทำให้เห็นเด็กสาวผมทองยาว แก้มสีชมพูระเรื่อ ผิวเธอเป็นสีขาวแต่ไม่จัดว่าขาวจั๊ว ...อื้อ...เธอตื่นขึ้นมา นัยน์ตาสีฟ้าของเธอจ้องมองประตูห้องนอนของน้องสาวเขม็ง และแปลกใจ เธอนึกได้ว่าเช้านี้พ่อกับแม่กลับมาซักที หลังไปงานเป็นเดือนๆ เลย คิดถึงจะแย่อยู่แล้ว เสียงเคาะประตูตามมา เจอเรเนียสะบัดผมสีทอง และนำกายที่เป็นสีขาวเดินไปเปิดประตูให้น้องสาวผมสีน้ำตาลของเธอพลิ้วตามลมเมื่อเข้ามา ผิวเธอนั้นก็เป็นสีเดียวกับพี่สาวเธอ
"ว่าไงจ๊ะ มาเรีย" เจอเรเนียถาม
"แค่มาปลุกพี่เฉยๆ ลงไปทานข้าวเถอะค่ะ สนิช มีน่า มาร์ตินรออยู่" มาเรียตอบ
"งั้นไป" เจอเรเนียกล่าวอย่างสดชื่น
ปึง ปึง ปึง ๆ ๆ
"อ้าว ว่าไงจ๊ะ เด็กสาว 14 กับ 12 โตแล้วนะจ๊ะ อย่าตื่นสาย" ป้าโซเฟียพูดอย่างอารมณ์ดี และแหย่เด็กๆเล่น
"ค่ะ จะทำตามทุกอย่างเลย" เจอเรเนียกล่าว
"กินข้าวสิพี่เจอเรเนีย" ฝาแฝดผมดำชายหญิงชักชวนพร้อมกัน
"ป้าคะ แล้วพ่อกับแม่ล่ะคะ" เจอเรเนียถาม
"อีกซัก 2-3 วันถึงจะกลับจ๊ะ" ป้าโซเฟียตอบ
"ว้า...แย่จัง" มาเรียพูดอย่างเบื่อหน่าย
"ป้าโซเฟียครับขอข้าวอีกจาน" เด็กชายตาโตสีฟ้าขอร้อง
"จ๊ะ สนิช" ป้าโซเฟียตอบ
ทั้ง 5 ทานข้าวอย่างเอร็ดอร่อย พร้อมดูทีวีไปด้วย ส่วนป้าโซเฟียนั้นถักพรมและเสื้อไปด้วย มื้อเช้านั้นเป็นมื้อที่สนุกมากในรอบหลายวันที่ผ่านมา
"ป้าขา วันนี้เจอเรเนียและน้องๆ ขอไปปิคนิคกลางวันนี้นะคะ" เจอเรเนียของร้อง
"ได้จ๊ะ แล้วกลับกี่โมงกันล่ะจ๊ะ" ป้าโซเฟียถาม
"ก็ซักมื้อเย็นแหละค่ะ" เจอเรเนียตอบ
"งั้นป้าไปทำอาหารเตรียมให้นะจ๊ะ" ป้าโซเฟียบอก
หลังจากนั้นเข็มยาวของนาฬิกาก็วนครบหนึ่งรอบเป็นเวลาหนึ่งชั่วโมงพอดิบพอดี
"เสร็จแล้วจ้า เสร็จแล้ว" ป้าโซเฟียตะโกนมาจากในครัว
"วันนี้งานยุ่งจัง" ป้าโซเฟียสบถขณะจัดของลงตระกร้า
"ให้หนูช่วยไหมคะ" มาเรียถาม
"ก็ดี" ป้าโซเฟียตอบ
หลังจากเตรียมของเรียบร้อย เจอเรเนียก็พาน้งอๆ ไปปิคนิคในสวนสาธารณะ ในการปิคนิควันนี้สนุกมาก ทานอาหารกันเอง พอทานเสร็จก็เล่นในสวนสาธารณะ ไปพายเรือเล่น กินขนม วิ่งเล่น ดูนกดูปลา เล่นแบดมินตัน
ทั้งห้ากลับมาบ้านภายในเวลาที่กำหนด ทุกคนมีความสุขเหลือเกินในวันนี้ แต่ก็ต้องรีบล้มตัวลงนอน เพราะยิ่งกว่าเหนื่อยเสียอีก พอหัวถึงหมอนก็หลับสนิททันที
เช้าวันนี้ก็เหมือนเช้าวันอื่นๆ ที่ผ่านมา แต่ก็สนุก เพราะการที่เราได้อยู่อย่างเป็นอิสระ เพราะการที่ได้อยู่ที่ที่เดียวนี่แหละ ทำตามเช่นทุกวันเป็นกฎ แค่นี้ก็อิสระแล้ว แต่ไม่ได้ถูกกักขังนะ
"ป้าคะ วันนี้มีอะไรพิเศษบ้างไหมคะ" มาเรียพูดพลางอ่านหนังสือไปด้วย
"มันก็มีอ่ะนะ วันนี้เด็กๆ ทุกคนต้องเก็บเสื้อผ้าใส่กระเป๋า" ป้าโซเฟียกล่าวมาอย่างมีอารมณ์ที่ดี
"จริงๆ หรอคะ/ครับ" ฝาแฝดพูดพร้อมกัน
"โฮ้ย...ก็จริงน่ะสิจ๊ะ" ป้าพูดเสียงแหลมดัง
"ทำไมล่ะครับ" สนิชถามอย่างเศร้าๆ เล็กน้อย
"ก็พ่อแม่พวกหนูโทร.มาบอกว่า จะให้พวกหนูไปอยู่กับป้าอีกคน กับปู่ และลูกพี่ลูกน้องของพวกหนู อยู่ทางตอนเหนือของอังกฤษน่ะ เพราะงานทางใต้หนักขึ้น ป้าโซเฟียคนสวย(ล้อเล่ง)จะต้องไปช่วย" ป้าโซเฟียสาธารยาย
"ว้า...แย่จัง" มาเรียอุทานมาอย่างเบื่อหน่าย
"ก็ดีสิ รีบไปจัดเลย" สนิชเอ่ยขึ้นมาอย่างอารรมณ์ดี
"เออ เออ เออ เออก็ไปจัดกันสิ" มีน่า มาร์ตินกล่าวอย่างอารมณ์เสีย
"กว่าจะจัดเสร็จเดี๋ยวก็ไปไม่ทันหรอก" ป้าโซเฟียพูดพลางดูนาฬิกา
ณ สถานีรถไฟ
"เอาล่ะ หลานๆ ทำตัวดีๆ นะ" ป้าเอ่ย พร้อมน้ำตา
"ป้าคะ...รักษาตัวด้วยนคะ หนูจะดูแลน้องและทำตัวดีค่ะ" เจอเรเนียเปล่งเสียงออกมาจากปาก
"ไปแล้วนะคะ" มาเรียบอกป้าพร้อมกับก้าวขึ้นรถไฟเป็นคนสุดท้าย
การเดินทางอันยาวนานก็ได้เริ่มขึ้น ตั้งแต่รถไฟออกก็ไม่มีสิ่งใดน่าสนใจเลย มีแต่ต้นไม้ตลอดทาง ซึ่งเวลานั้นเด็กทั้งห้าก็หลับผล็อยไปอย่างสนิท
"ถึงสถานีรถไฟเบนเดลแล้วจ้า" เจ้าหน้าที่ประกาศ
มาร์ตินตกใจตื่นขึ้นแล้วรีบปลุกคนอื่นๆ ให้ตื่น เวลาผ่านไปไม่นานนักทั้งห้าก็ลงมาอยู่ที่สถานีเบนเดลอันว่างเปล่าไร้ผู้คน
"ฮี้..ฮี้.." เสียงม้าหลายตัวร้อง
"อ้าว เด็กๆ จะโดยสารไปไหนล่ะ" คนขับรถม้ากล่าวออกมา
"แน่อยู่แล้วค่ะ" มาเรียตอบพลางยื่นเงิน 5 เซนต์ให้แล้วชวนทั้งหมดขึ้นรถ
"ไปคฤหาสน์เบลดีน่าค่ะ" มีน่าบอกอย่างฉับไว
ซักพักพวกเขาก็ถึงปราสาทหลังใหญ่มาก และมีผู้หญิงยืนเหมือนคอยใครอยู่ พร้อมทั้งเดินเข้ามาในหมู่เด็กๆ
"สวัสดีจ๊ะ เด็กๆ ป้าชื่อ ฟิโอน่า เป็นป้าแท้ๆ ของพวกหนู แล้วพวกเธอล่ะจ๊ะ" ป้าฟิโอน่าถาม
"เจอเรเนีย มาเรีย มีน่า มาร์ติน และสนิชค่ะ" เจอเรเนียแนะนำ
"งั้นเข้าไปกันนะจ๊ะ" ป้าฟิโอน่าพูดพร้อมเปิดประตู
"ว้าว...หอมจัง" เด็กๆ ทั้งห้าอุทานออกมาพร้อมกัน
ว่าไงครับ สนุกไหม อาจจะไม่สนุกนะ แต่ก็เป็นบทแรก แต่บทต่อๆ ไปก็จะสนุกขึ้นมาก และนี่เป็นผลงานชิ้นแรก ก็ขอให้ทุกคนติดตามบทต่อไปเรื่อยๆ นะครับ เม้นท์ให้ด้วยนะ แล้วจะรีบเขียนบทต่อไปให้เร็ว ขอบคุณครับ ...I Love You…
แสงแดดยามเช้าส่องเข้ามาในตัวบ้าน แสงนั้นทำให้เห็นเด็กสาวผมทองยาว แก้มสีชมพูระเรื่อ ผิวเธอเป็นสีขาวแต่ไม่จัดว่าขาวจั๊ว ...อื้อ...เธอตื่นขึ้นมา นัยน์ตาสีฟ้าของเธอจ้องมองประตูห้องนอนของน้องสาวเขม็ง และแปลกใจ เธอนึกได้ว่าเช้านี้พ่อกับแม่กลับมาซักที หลังไปงานเป็นเดือนๆ เลย คิดถึงจะแย่อยู่แล้ว เสียงเคาะประตูตามมา เจอเรเนียสะบัดผมสีทอง และนำกายที่เป็นสีขาวเดินไปเปิดประตูให้น้องสาวผมสีน้ำตาลของเธอพลิ้วตามลมเมื่อเข้ามา ผิวเธอนั้นก็เป็นสีเดียวกับพี่สาวเธอ
"ว่าไงจ๊ะ มาเรีย" เจอเรเนียถาม
"แค่มาปลุกพี่เฉยๆ ลงไปทานข้าวเถอะค่ะ สนิช มีน่า มาร์ตินรออยู่" มาเรียตอบ
"งั้นไป" เจอเรเนียกล่าวอย่างสดชื่น
ปึง ปึง ปึง ๆ ๆ
"อ้าว ว่าไงจ๊ะ เด็กสาว 14 กับ 12 โตแล้วนะจ๊ะ อย่าตื่นสาย" ป้าโซเฟียพูดอย่างอารมณ์ดี และแหย่เด็กๆเล่น
"ค่ะ จะทำตามทุกอย่างเลย" เจอเรเนียกล่าว
"กินข้าวสิพี่เจอเรเนีย" ฝาแฝดผมดำชายหญิงชักชวนพร้อมกัน
"ป้าคะ แล้วพ่อกับแม่ล่ะคะ" เจอเรเนียถาม
"อีกซัก 2-3 วันถึงจะกลับจ๊ะ" ป้าโซเฟียตอบ
"ว้า...แย่จัง" มาเรียพูดอย่างเบื่อหน่าย
"ป้าโซเฟียครับขอข้าวอีกจาน" เด็กชายตาโตสีฟ้าขอร้อง
"จ๊ะ สนิช" ป้าโซเฟียตอบ
ทั้ง 5 ทานข้าวอย่างเอร็ดอร่อย พร้อมดูทีวีไปด้วย ส่วนป้าโซเฟียนั้นถักพรมและเสื้อไปด้วย มื้อเช้านั้นเป็นมื้อที่สนุกมากในรอบหลายวันที่ผ่านมา
"ป้าขา วันนี้เจอเรเนียและน้องๆ ขอไปปิคนิคกลางวันนี้นะคะ" เจอเรเนียของร้อง
"ได้จ๊ะ แล้วกลับกี่โมงกันล่ะจ๊ะ" ป้าโซเฟียถาม
"ก็ซักมื้อเย็นแหละค่ะ" เจอเรเนียตอบ
"งั้นป้าไปทำอาหารเตรียมให้นะจ๊ะ" ป้าโซเฟียบอก
หลังจากนั้นเข็มยาวของนาฬิกาก็วนครบหนึ่งรอบเป็นเวลาหนึ่งชั่วโมงพอดิบพอดี
"เสร็จแล้วจ้า เสร็จแล้ว" ป้าโซเฟียตะโกนมาจากในครัว
"วันนี้งานยุ่งจัง" ป้าโซเฟียสบถขณะจัดของลงตระกร้า
"ให้หนูช่วยไหมคะ" มาเรียถาม
"ก็ดี" ป้าโซเฟียตอบ
หลังจากเตรียมของเรียบร้อย เจอเรเนียก็พาน้งอๆ ไปปิคนิคในสวนสาธารณะ ในการปิคนิควันนี้สนุกมาก ทานอาหารกันเอง พอทานเสร็จก็เล่นในสวนสาธารณะ ไปพายเรือเล่น กินขนม วิ่งเล่น ดูนกดูปลา เล่นแบดมินตัน
ทั้งห้ากลับมาบ้านภายในเวลาที่กำหนด ทุกคนมีความสุขเหลือเกินในวันนี้ แต่ก็ต้องรีบล้มตัวลงนอน เพราะยิ่งกว่าเหนื่อยเสียอีก พอหัวถึงหมอนก็หลับสนิททันที
เช้าวันนี้ก็เหมือนเช้าวันอื่นๆ ที่ผ่านมา แต่ก็สนุก เพราะการที่เราได้อยู่อย่างเป็นอิสระ เพราะการที่ได้อยู่ที่ที่เดียวนี่แหละ ทำตามเช่นทุกวันเป็นกฎ แค่นี้ก็อิสระแล้ว แต่ไม่ได้ถูกกักขังนะ
"ป้าคะ วันนี้มีอะไรพิเศษบ้างไหมคะ" มาเรียพูดพลางอ่านหนังสือไปด้วย
"มันก็มีอ่ะนะ วันนี้เด็กๆ ทุกคนต้องเก็บเสื้อผ้าใส่กระเป๋า" ป้าโซเฟียกล่าวมาอย่างมีอารมณ์ที่ดี
"จริงๆ หรอคะ/ครับ" ฝาแฝดพูดพร้อมกัน
"โฮ้ย...ก็จริงน่ะสิจ๊ะ" ป้าพูดเสียงแหลมดัง
"ทำไมล่ะครับ" สนิชถามอย่างเศร้าๆ เล็กน้อย
"ก็พ่อแม่พวกหนูโทร.มาบอกว่า จะให้พวกหนูไปอยู่กับป้าอีกคน กับปู่ และลูกพี่ลูกน้องของพวกหนู อยู่ทางตอนเหนือของอังกฤษน่ะ เพราะงานทางใต้หนักขึ้น ป้าโซเฟียคนสวย(ล้อเล่ง)จะต้องไปช่วย" ป้าโซเฟียสาธารยาย
"ว้า...แย่จัง" มาเรียอุทานมาอย่างเบื่อหน่าย
"ก็ดีสิ รีบไปจัดเลย" สนิชเอ่ยขึ้นมาอย่างอารรมณ์ดี
"เออ เออ เออ เออก็ไปจัดกันสิ" มีน่า มาร์ตินกล่าวอย่างอารมณ์เสีย
"กว่าจะจัดเสร็จเดี๋ยวก็ไปไม่ทันหรอก" ป้าโซเฟียพูดพลางดูนาฬิกา
ณ สถานีรถไฟ
"เอาล่ะ หลานๆ ทำตัวดีๆ นะ" ป้าเอ่ย พร้อมน้ำตา
"ป้าคะ...รักษาตัวด้วยนคะ หนูจะดูแลน้องและทำตัวดีค่ะ" เจอเรเนียเปล่งเสียงออกมาจากปาก
"ไปแล้วนะคะ" มาเรียบอกป้าพร้อมกับก้าวขึ้นรถไฟเป็นคนสุดท้าย
การเดินทางอันยาวนานก็ได้เริ่มขึ้น ตั้งแต่รถไฟออกก็ไม่มีสิ่งใดน่าสนใจเลย มีแต่ต้นไม้ตลอดทาง ซึ่งเวลานั้นเด็กทั้งห้าก็หลับผล็อยไปอย่างสนิท
"ถึงสถานีรถไฟเบนเดลแล้วจ้า" เจ้าหน้าที่ประกาศ
มาร์ตินตกใจตื่นขึ้นแล้วรีบปลุกคนอื่นๆ ให้ตื่น เวลาผ่านไปไม่นานนักทั้งห้าก็ลงมาอยู่ที่สถานีเบนเดลอันว่างเปล่าไร้ผู้คน
"ฮี้..ฮี้.." เสียงม้าหลายตัวร้อง
"อ้าว เด็กๆ จะโดยสารไปไหนล่ะ" คนขับรถม้ากล่าวออกมา
"แน่อยู่แล้วค่ะ" มาเรียตอบพลางยื่นเงิน 5 เซนต์ให้แล้วชวนทั้งหมดขึ้นรถ
"ไปคฤหาสน์เบลดีน่าค่ะ" มีน่าบอกอย่างฉับไว
ซักพักพวกเขาก็ถึงปราสาทหลังใหญ่มาก และมีผู้หญิงยืนเหมือนคอยใครอยู่ พร้อมทั้งเดินเข้ามาในหมู่เด็กๆ
"สวัสดีจ๊ะ เด็กๆ ป้าชื่อ ฟิโอน่า เป็นป้าแท้ๆ ของพวกหนู แล้วพวกเธอล่ะจ๊ะ" ป้าฟิโอน่าถาม
"เจอเรเนีย มาเรีย มีน่า มาร์ติน และสนิชค่ะ" เจอเรเนียแนะนำ
"งั้นเข้าไปกันนะจ๊ะ" ป้าฟิโอน่าพูดพร้อมเปิดประตู
"ว้าว...หอมจัง" เด็กๆ ทั้งห้าอุทานออกมาพร้อมกัน
ว่าไงครับ สนุกไหม อาจจะไม่สนุกนะ แต่ก็เป็นบทแรก แต่บทต่อๆ ไปก็จะสนุกขึ้นมาก และนี่เป็นผลงานชิ้นแรก ก็ขอให้ทุกคนติดตามบทต่อไปเรื่อยๆ นะครับ เม้นท์ให้ด้วยนะ แล้วจะรีบเขียนบทต่อไปให้เร็ว ขอบคุณครับ ...I Love You…
ความคิดเห็น