คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : การต่อสู้สุดระทึกที่บ่อน้ำพุร้อน
“ท่านอาจารย์ เรียกหาศิษย์หรือคะ”
“ภุมมะ เป็นอย่างไรบ้าง เจ้าคิดว่าคนๆนี้เป็นคนเลวรึไม่ ข้าไปสืบเรื่องประเทศไทยมาแล้วไม่พบว่าปรากฏอยู่ส่วนใดของ 10 อาณาจักร เป็นไปได้ว่าอาจจะอยู่ในแดนลับแลหากเป็นเช่นนั้นเราคงต้องกำจัด”
“ข้าคิดว่ามันเป็นคนซื่อๆ แอบดื้อนิดๆนะคะ ข้าอยากได้มันมาเป็นน้องชาย”
“อืม.. อาจารย์คิดวิธีเปลี่ยนโฉมหน้าเจ้านั่นไว้แล้ว หากมันยอมเป็นศิษย์พรรคประทับอัคคี”
“อาจารย์จะใช้โอสถสวรรค์รึไม่”
“คงแล้วแต่ทางเลือกของมัน”
ที่มุมหนึ่งของบ่อน้ำพุร้อนธรรมชาติ มีสาวงามกลุ่มหนึ่งจำนวน 5 นาง หัวเราะหยอกล้อกัน
“ข้าบอกพี่แล้ว แช่น้ำร้อนตอนดึกๆนี่ดีกว่า สงบเงียบเหลือเกิน พระจันทร์ก็ส่องแสงกระจ่าง ทำให้รู้สึกดีเป็นอย่างยิ่ง”
“น้องเฟิน เจ้าอย่าได้เอะอะไป รู้รึไม่การออกจากหอนอนยามวิกาล มีโทษสถานใด”
“โธ่ พี่ลู่หง ท่านก็รู้ว่าตำหนักมู่ชิง ไม่สนใจกฎยิบย่อยอย่างนั้น สถานที่นี้ดีที่สุดแล้วไม่อย่างนั้นข้าคงไม่เลือกมาสังกัด”
“ความละอายใจเล็กๆน้อยๆมีบ้างก็ดีนะ เบาเสียงของเจ้าลงอีกนิดเถอะเฟินเออร์” สาวงามนางหนึ่งพูดขึ้น
“ฮ่าๆ... พวกเจ้าเคร่งเครียดเกินไปแล้ว” สาวสวยอกโตอีกผู้หนึ่งกล่าวสำทับ ก่อนที่เจ้าตัวจะเปลื้องผ้าลงแช่น้ำร้อน
เมื่อทั้งห้าสาวงามแช่น้ำกันได้สักพักหนึ่ง เฟินเออร์ก็ชวนเล่นเกมส์
“พี่ๆ วันนี้เราต้องนอนดึก คงขี้เกียจทำงานตอนเช้า พวกท่านมีความคิดเห็นว่าอย่างไร”
“เจ้ามีเกมส์มานำเสนอมั๊ยล่ะ ถ้าใครแพ้ต้องทำงานตอนเช้าพรุ่งนี้คนเดียว เป็นไง”
“พวกท่านเห็นก้อนหินก้อนนั้นมั๊ย ใครไปถึงเป็นคนสุดท้ายแพ้”
“เรียบง่ายดีนี่”
“แน่นอน ระหว่างทางย่อมมีการขัดขวางกันได้ ข้าวรยุทธต่ำสุดแต่ถ้าวางแผนดีๆข้ามั่นใจว่าจะไม่เป็นที่โหล่”
“ดีๆ การแข่งขันจะเริ่มจากน้ำค้างหยดที่ห้าจากต้นหลิวกระทบถูกพื้นดิน”
หยดที่หนึ่ง...ติ๋ง ห้าสาวประจำที่
หยดที่สอง...ติ๋ง เฟินเออร์ลอบปล่อยผ้าแพรบางยาวดำน้ำไปรัดก้อนหินก้อนนั้น
หยดที่สาม...ติ๋ง สาวอกโตลอบอมยิ้ม
หยดที่สี่ หยดที่ห้า ...ติ๋งติ๋ง สาวสวยนางหนึ่งใช้เวทย์แรงโน้มถ่วงเร่งระยะเวลาให้หยดน้ำตกเร็วขึ้น
เฟินเออร์เสียจังหวะรีบดึงผ้าแพรฉุดตัวพุ่งออกไปข้างหน้า ทำให้ผ้าตึงระดับผิวน้ำ
“ขอบคุณน้องรัก ท่าเท้าท่องวารีของข้ายังฝึกไม่ชำนาญ แต่ถ้ามีผ้าแพรของเจ้ามารองรับ ข้าก็พอจะใช้ได้อยู่บ้าง” ลู่หง พี่ใหญ่ในกลุ่มผู้รั้งอันดับสามอมยิ้ม
“ชิ!!” เฟินเออร์ชักสีหน้าเพราะกลโกงของเธอเป็นประโยชน์ให้คู่แข่ง เจ้าตัวเร่งสาวผ้าแพรโดยเร็ว
สาวอกโตว่ายน้ำอยู่อันดับสี่ เห็นท่าไม่ดีเพราะความเร็วเฟินเออร์ยิ่งมายิ่งรวดเร็วสาวอกโตตัดสินใจใช้กระสุนพลังปราณทันที เล็งไปที่ผ้าแพรบนผิวน้ำ ตูม!!!!
ผ้าแพรขาดสะบั้น เฟินเออร์ลอยเคว้งไปตามน้ำ รั้งอันดับสสุดท้าย แต่ที่แย่กว่าก็คือ ลู่หง
“ว๊ายๆๆ ช่วยด้วยข้าควบคุมกระบวนท่าเท้าท่องวารีไม่ได้!!”
เฟินเออร์ เสียท่า ไม่มีทางที่นางจะไปถึงก้อนหินก้อนนั้นก่อนใคร นางรีบร่ายพลังเวทย์ระเบิดบทหนึ่งขึ้นมา ..ระเบิดหินไปซะ การแข่งขันก็จะโมฆะ “อิอิ ฉลาดสมเป็นตัวข้าจริงๆ”
ยังไม่จบแค่นั้น กระสุนพลังปราณเจ้าปัญหาเมื่อกระทบผ้าแพรขาดก็กระดอนไปเหมือนปาหินใส่ผิวน้ำในมุมองศาที่เหมะสมเป็นที่สุด
กระสุนพลังปราณ บวกพลังเวทย์ระเบิด และกระบวนท่าดุจดาวตกที่ควบคุมไม่ได้ ตรงดิ่งไปยังก้อนหินที่น่าสงสาร
อนิจาหากเป็นก้อนหินธรรมดาคงไม่มีอะไรมาก ทว่าหินก้อนนั้นมัน... เป็นก้อนหินที่ไอ่บ้าภุมมะเอาหัวหนุนนอนอยู่อีกฟาก!!
ตู้ม! ตู้ม! ตู้ม!
เจี๊ยกกก เอ๋งงงงๆๆๆ
ความบรรลัยบังเกิด
ย้อนกลับไปเมื่อหนึ่งนาทีก่อน ภุมมะรู้สึกตัวขึ้นเนื่องจากมีอะไรหยุกๆหยิกๆ รอบตัวเขา
“ไอ้ย๋า...บ่อน้ำพุร้อนมีสาหร่ายด้วยหรอวะ” ภุมมะพยายามแกะสาหร่ายสายพันธุ์ใหม่ แต่สาหร่ายกลับเหมือนมีชีวิตรัดตัวเขาแน่ตรึงกับก้อนหิน
ทันใดนั้นเองก็ได้ยินเสียงคน ภุมมะกำลังจะร้องเรียกให้ช่วย แต่สาหร่ายเจ้ากรรมนายเวรก็รัดแน่นขึ้นอีก ภุมมะจุกจนร้องไม่ออก
หลังจากดิ้นรนไม่ถึงนาที การขัดขืนก็ยุติ ตามมาด้วยเสียง
ตู้ม! ตู้ม! ตู้ม!
เจี๊ยกกก เอ๋งงงงๆๆๆ
ภุมมะเจ็บปางตายกระเด็นไปไกล แต่เพราะร่างกายสุดพิศดารของเขาทำให้รอดมาได้ ในอ้อมกอดของภุมมะมีสาวงามไร้อาภรณ์ปิดบังในอ้อมกอด
ภุมมะลุกขึ้นยืนบนพื้นตื้นๆในสภาพผ้าเตียวผืนเดียวกับเรือนร่างที่สะบักสะบอม โอบอุ้มสาวสวยด้วยท่าเจ้าหญิง ละอองน้ำสาดการจายกระซ่านเซ็น แลดูโรมานซ์เป็นที่สุด
...เจ็บกาย แต่สบายใจ แบบนี้ก็คุ้มสุดๆ... ภุมมะคิด
...อ๋าย เจ้าชายขี่ม้าขาวองค์ใดหนอ ที่มาช่วยชีวิตข้าไว้... ลู่หง คิดพร้อมกับแก้มแดงเป็นลูกตำลึง
ม่านละอองน้ำตกค่อยๆลงสู่พื้นตามหลักการแรงโน้มถ่วง เมื่อละอองน้ำจางหาย ความบรรลัยของจริงก็บังเกิด
“กรี๊ดดดด!!!!! X5”
ความคิดเห็น