ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    drowsiness หมื่นทิวา มายา ฝัน

    ลำดับตอนที่ #5 : ตายอีกครั้ง

    • อัปเดตล่าสุด 14 พ.ค. 60


                 

             น้ำเสียงชายวัยกลางคน ให้ความรู้สึกน่าเกรงขามอย่างยิ่ง เขาพูดราวกับเห็นสถานการณ์เลวร้ายนี้เป็นเรื่องปกติ

            “ท่านเจตดาบ ผมต้องทำยังไง” ภุมมะเอ่ยขึ้นลุกลี้ลุกลน

            ไม่ต้องทำอะไรมาก หลับตาของเจ้าก็พอ”

            ความรู้สึกวิงเวียนเกิดขึ้นทันทีที่หลับตา และอาการปวดหัวรุนแรงก็เพิ่มขึ้นมาอย่างฉับพลัน ภุมมะหมดสติไป

     

            Ha Ha Ha กว่าห้าพันปีแล้วที่ร่างกายข้าดับสลาย ข้าราชันย์สามภพจะกลับมาปกครองโลกใบนี้อีกครั้ง !!!

     

            บุรุษจิน และหลินเออร์ มองดูท่าทีที่เปลี่ยนไปของหัวขโมย แม้จะเปลี่ยนควสามรู้สึก แต่พลังปราณหรือเวทย์ที่ยังสัมผัสได้ก็เบาบางอยู่ เขาไม่เชื่อว่าจะมีใครที่อายุรุ่นราวคราวเดียวกันจะมีความสามารถเหนือตน พรรคประทับอัคคีเป็นถึงหนึ่งในสี่พรรคใหญ่ แห่งอิสระนคร ศิษย์ในพรรคแม้จะอ่อนด้อยที่สุดก็ยังแข็งแกร่งกว่าบุคคลทั่วไป และเขาเป็นถึงศิษย์ที่มีพรสวรรค์ อีกเพียงไม่กี่วันเขาก็จะได้เป็นศิษย์สายในแล้ว

            “น้องหลินเออร์ คอยหาโอกาสโจมตีปลิดชีพมัน”

            “พี่จิน ระวังตัวด้วย”

            บุรุษจินเข้าจู่โจมหมายเอาชีวิตในกระบวนท่าเดียว

            เจตดาบในร่างภุมมะยังหัวเราะไม่หยุด ปากที่ฉีกไปถึงใบหู ดวงตารื่นน้ำตาไม่กระพริบแม้แต่ครั้งเดียว เขาแหงนหน้ามองดูท้องฟ้าที่ดวงดาวพร่างพราว ไม่สนใจการโจมตีที่จะมาถึง

            “ตายซะ! เจ้าหัวขโมย” เปลวเพลิงที่โหมกระหน่ำ รุนแรงกว่าการโจมตีเมื่อคู่เป็นสิบเท่า นี่เป็นการโจมตีแบบสุดกำลัง

            เจตดาบในร่างภุมมะ หันมามองด้วยความรำคาญใจ

            “เจ้าสวะน้อย กล้ามาขัดขวางความสำราญของข้า” เจตดาบรวบรวมพลังได้เพียงเล็กน้อยเพราะพื้นฐานร่างกายภุมมะนั้นอ่อนด้อย ความรำคาญใจก็ปะทุขึ้นมาอีก

            “ไอ้เจ้าคนไร้พรสวรรค์ ข้าต้องฟื้นคืนชีพด้วยร่างกายที่ไร้ประโยชน์อย่างนี้หรือ”

            การโจมตีมาถึง เจตดาบในร่างภุมมะได้แต่เพียงพยายามหลบหลีกอย่างสุดกำลัง ไม่เข้าประทะโดยตรง

            บุรุษจิน คิดไว้อยู่แล้ว แต่การโจมตีของเขาเป็นกระบวนท่าต่อเนื่องถึงเจ็ดระรอก

            ด้วยประสบการณ์ เจตดาบสามารถนำพาร่างภุมมะ หลบหลีกได้อย่างเฉียดฺฉิวจนถึงระรอกที่หก เขาก็หมดแรงจนต้องใช้ดาบยันพื้นประคองตัวไว้

            บุรุษจิน แทงกระบี่อย่างรวดเร็วตรงไปที่หัวใจ!!

            “ม่าย!! ข้าจะตายอีกครั้งไม่ได้”

            ฉึก..

            กระบี่บางเบาทะลุร่างภุมมะไปครึ่งเล่ม เลือดสีม่วงสาดกระเซ็น ทันทีที่บุรุษจิน ดึงกระบี่กลับ เจตดาบในร่างภุมมะก็ล้มลง

     

            “มันจบแล้วๆ ยินดีด้วยพี่จิน ท่านชนะแล้ว”

            “หลินเออร์ ทั้งหมดข้าทำเพื่อเจ้า” บุรุษจินก้มลงเก็บดาบที่ตกบนพื้น เขามีความอิ่มเอมใจอย่างมาก บุญคุณครั้งนี้จะทำให้หลินเออร์ปฎิเสธเขาไม่ได้ในอนาคต

            “ดาบนี่ ให้เจ้า”

            “ขอบคุณ พี่จิน” สาวน้อยดีใจที่สุด อนาคตของตนจะไร้ขีดจำกัด เมื่อได้เป็นศิษย์สายตรงของผู้อาวุโสซางอี้ ปรมาจารย์อันดับสามจากสิบสุดยอดฝีมือ

     

            จากการต่อสู้เมื่อครู่ ทำให้ศิษย์พรรคประทับอัคคีกว่าร้อยคน เร่งรุดมายังจดเกิดเหตุ เพียงไม่นานพื้นที่โดยรอบก็สว่างไสวไปด้วยคบเพลิง

             “เรียนท่านอาจารย์ฮัว ข้าจัดการเจ้าหัวขโมยได้ และนี่คือของวิเศษพรรค”

            “ไม่เลวๆ เจ้าทำดีมาก เจ้าจะได้เป็นศิษย์สายตรง!!

            “เอ่อ ท่านอาจารย์ ข้าขอให้สิทธิ์แก่หลินเออร์ อีกไม่กี่วันข้าก็จะเข้าเป็นศิษยืสายในอยู่แล้ว ขอท่านอาจารย์โปรดส่งเสริมเราสองคนด้วย”

            “เรื่องนี้ค่อยคุยกันเมื่อกลับถึงพรรค หลินเออร์ เจ้าโชคดีมากที่มีคนจริงใจต่อเจ้าเช่นนี้ ความรักของคนหนุ่มสาวที่หาได้ยากยิ่ง” อาจารย์ฮัว กล่าวพร้อมมองไปยังหลินเออร์ที่ในมีถือดาบที่เก็บเข้าฝักเรียบร้อยแล้ว

     

            “ท่านอาจารย์!! มัน มันยังไม่ตาย เจ้าหัวขโมยมันยังไม่ตาย!!

            ภุมมะ ได้สติขึ้นมา ...ดีจริงๆ หายปวดหัว แต่ดันปวดใจแทน....

            ภุมมะ ปวดไปไปทั้งตัว เขาขยับได้เพียงเล็กน้อย เมื่อลืมตาขึ้นก็พบกับกลุ่มคนจำนวนมากล้อมเขาอยู่ หนึ่งในนั้นคือผู้ที่หมายเอาชีวิตเขา

            ...ไอ่บ้า เจตดาบสับปะรังเค นึกว่าแน่หายหัวไปไหนแล้ววะ...

            “นำตัวมันกลับไป!!


                             
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน
    นิยายแฟร์ 2024

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×