คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : โลกต่าง
Ep.2 another world
=
ภุมมะลืมตาตื่นขึ้นท่ามกลางดงต้นไม้ใหญ่ อากาศยามเย็นทำให้เขาสั่นสะท้าน มีเพียงแต่เขาเท่านั้นที่อยู่ในที่แห่งนี้
“อีกไม่นานก็จะมืดแล้ว ต้องรีบหาที่พัก” ภุมมะสำรวจของติดตัวพบว่ายังสะพายย่ามอยู่ และดาบราชันย์สามภพตกอยู่ข้างตัว เขาพยายามจะดึงดาบออกจกฝักแต่ก็ดึงไม่ออก หลังจากทดลองอยู่นานจึงเลิกพยายาม หยิบสมาร์ทโฟนมาดูเวลา ๐๑.๐๑ น. วันที่ ๙,๙๙๙ แบตเตอรี่ ๘๗ % ความจำ ๑๓.๒๗ เทราไบต์
“พังๆ ”
ภุมมะใช้เวลาไม่นาน ห้างไม้ไผ่ขนาดเล็กหลังหนึ่งก็ถูกสร้างขึ้นบนต้นไม้ใหญ่
เหลือเวลาแค่นิดหน่อย อาหารและน้ำดื่มก็ยังหาไม่ได้ คืนนี้คงต้องทนหิว พรุ่งนี้ค่อยว่ากันใหม่แล้วกัน
ภุมมะรีบเข้านอนแต่หัวค่ำ เพราะไม่รู้ว่าจะต้องเจอเหตุการณ์เลวร้ายอะไรอีก และจะได้ไม่ต้องทนหิวกระหาย
กลางดึกในคืนนั้นจู่ๆก็มีเสียงดังจากป่าโดยรอบ มีเสียงผู้คนจำนวนมากพร้อมคบไฟเดินกระจัดกระจาย
ภุมมะตื่นขึ้นมาค่อยๆมองไปยังผู้คนเหล่านั้น เขาไม่กล้าแสดงตัว อาศัยความมืดอำพราง
...พวกเขาตามหาอะไร...จะดีมั้ยถ้าลงไปขอกินน้ำสักหน่อย
หลังจากชั่งใจอยู่พักหนึ่งภุมมะพ่ายแพ้ต่อความหิว ขณะที่เขากำลังจะลงจากต้นไม้ เสียงพูดคุยของคนหนุ่มสาวคู่หนึ่งก็ดังขึ้น
“ใครนะมันช่างกล้า มาขโมยของวิเศษพรรคประทับอัคคี พาพวกเราไม่ได้หลับได้นอน”
“ป่านี้ออกจะกว้างใหญ่ มันคงไปไกลมากแล้ว”
“แต่รางวัลมันช่างล่อใจ หากใครจับคนร้ายได้มันผู้นั้นจะได้เป็นศิษย์สายตรงของผู้อาวุโสซางอี้ ปรมาจารย์อันดับสามจากสิบสุดยอดฝีมือ”
“ท่านพี่จิน ข้าหลินเออร์อยากเป็นศิษย์ที่โดดเด่นเช่นนั้น ข้าอยากเป็นคนโปรดของตระกูล ว่าแต่ของวิเศษชิ้นนั้นคืออะไรหรือ”
“ข้าก็ไม่เคยเห็น ว่ากันว่าเป็นดาบทองที่เปล่งประกายแสงเมื่อต้องกับแสงจันทร์ วางใจได้หากข้าโชคดีจับคนร้ายได้ ข้าจะมอบมันให้กับเจ้า”
ในขณะนั้นเอง...ลมกรรโชกสายหนึ่งก็พัดผ่านมาพอดี กิ่งไม้ไหว แสงจันทร์สาดส่องลอดใบไม้สาขา ดาบราชันย์สามภพสะท้อนแสงจันทร์เป็นประกายสีทอง ถึงแม้จะไม่สว่างมาก แต่ก็พอมองเห็นในความมืดได้ถนัด
สองหนุ่มสาวใจเต้นแรง ดวงตามเป็นประกายจับจ้องไปที่ดาบในมือของภุมมะ ซึ่งกำลังแอบฟังบทสนทนาอยู่บนต้นไม้
ภุมมะหัวใจเต้นแรงมากยิ่งกว่าสองหนุ่มสาวนั่นเสียอีก ต้องเกิดเรื่องแน่ ต้องเข้าใจผิดว่าดาบของเราเป็นของวิเศษที่หายไป และต้องเข้าใจผิดว่าเราเป็นขโมย!!!
“พี่จิน เรียกคนมาช่วยดีหรือไม่”
“อย่า!! มันมีแค่คนเดียว เราสองคนวิชายุทธและอาคมก็ไม่ใช่เลวทราม ถ้ารุมมัน เราเอาชนะได้แน่ จะเรียกอีแร้งมาแย่งกินซากทำไม”
จังหวะนั้นเองภุมมะรีบกระโดดลงจากต้นไม้ทันที เพราะหากอยู่บนต้นไม้คงไม่มีที่ให้หนีอีก ดูจากท่าทีแล้วคงเจรจากันไม่ได้ แต่อย่างไรก็ต้องลอง
“เจ้าหัวขโมยน้อย ส่งดาบวิเศษคืนมาให้ข้า” บุรุษจินพูดพร้อมชักกระบี่ออกจากฝัก
“พี่ครับ โปรดอย่าเข้าใจผิด ดาบนี่ไม่ใช่ของวิเศษ ผมไม่ใช่ขโมย”
“ผู้ร้ายปากแข็ง เห็นๆกันอยู่ เตรียมตัวตาย!!”
บุรุษจิน ใช้ท่าเท้าล่องอัคคีเพิ่มความเร็วกระโจนเข้าใส่ภุมมะ กระบี่เล็กปราดเปรียว เพลิงสีชาดเป็นออร่าปกคลุม
ภุมมะยกดาบราชันย์สามภพยกขึ้นมากันทั้งฝัก เพราะชักดาบไม่ออก แรงกระแทกทำให้ง่ามมือภุมมะแตกทันที เลือดสีม่วงไหลริน ภุมมะเจ็บปวดข้อมือขวาเป็นอย่างยิ่ง ดาบราชันย์สามภพร่วงหล่นลงพื้น
หลินเออร์ ใช้แส้ตะหวัดมารัดดาบทันที
ภุมมะกลั้นใจใช้มือซ้ายฉวยด้ามดาบไว้ได้ทัน จังหวะนั้นเองดาบที่ชักไม่ออกก็ไหลลื่น ฝักดาบกระเด็นใส่หน้าอกหลินเออร์ แต่บุรษจินมาขวางไว้ได้ทัน
ภุมมะถือดาบราชันย์สมภพที่ปราศจากปลอก ไว้ด้วยอาการสั่นกลัว การโจมตีเมื่อครู่นั้นเป็นเจตนาฆ่าอย่างแท้จริง ภุมมะไม่เคยตกอยู่ในสถานการณ์เช่นนี้มาก่อน อย่างโชกโชนที่สุดก็แค่มีเรื่องในผับ ซึ่งปกติเขาจะโดนอัดจนร่วง แล้วเพื่อมาช่วยมากกว่า ไม่เคยมีการวิวาทครั้งไหนที่เขาชนะคู่ต่อสู้ได้เลย
ในค่ำคืนนี้คงจะเป็นคืนสุดท้ายของเขาแน่ถ้าเป็นเหตุการณ์ปกติ แต่วันนี้เขาได้เปลี่ยนไปแล้ว เลือดสีม่วงหยุดไหลโดยพลัน บาดแผลที่มือขวาก็หายไป แต่ความเจ็บปวดยังคงอยู่และเป็นของจริง
สัญชาตญาณเอาตัวรอดบอกให้เขาต้องสู้...ความกลัวตายทำให้เขายิ่งมีสต
“เจ้าเป็นตัวอะไร ปีศาจมีเลือดสีดำ มนุษย์มีเลือดสีแดง เทพเจ้ามีเลือดสีน้ำเงิน แอลป์มีเลือดสีเขียว แต่ข้าไม่เคยเห็นผู้ใดมีเลือดสีม่วงเช่นเจ้ามาก่อน!!
ฆ่า... ต้องฆ่า... ถ้าไม่ฆ่ามัน เราก็จะไม่รอด ถึงแม้ร่างกายเราจะแปลกประหลาดแต่ความรู้สึกว่าต้องตายแน่ๆหากมันโจมตีเราอีกครั้ง ถ้าเราฟื้นคืนชีพได้จริงแต่ความเจ็บปวดคงไม่น่าพิศมัย มือขวาก็ปวดจนใช้การไม่ได้ ถ้ามันฟันมาที่ตัวเราอีกทีถึงรักษาได้ แต่ก็คงขยับไม่ได้ไปอีกนาน
....เจ้าหนุ่ม... เสียงแว่วในหัวภุมมะดังขึ้น
“ข้าคือเจตดาบราชันย์สามภพ ถ้าเจ้าไม่อยากตายให้ข้าควบคุมร่างเจ้าซะ"
ความคิดเห็น