Open Heart - เปิดบัญชีรัก เช็กบิลหัวใจ !

ลำดับตอนที่ #5 : Open Heart 1:: The assignment งานที่มอบหมาย [ 100% ]

  1

The assignment

งานที่มอบหมาย

 

บริษัท Model Star

 

“ ฉันไม่เข้าได้ไหมโทคิโตะ T^T”  เสียงหวานใสของเจ้าของร่างบางสมส่วน นัยน์ตาสีน้ำตาลเข้ม ผิวขาวอมชมพูตัดกับริมฝีปากแดงระเรื่อพูดขึ้นหลังจากที่ถูกผู้จัดการส่วนตัวฉุดกระชากลากถูมายังหน้าห้องประชุมของบริษัทดารานางแบบชั้นนำ เพราะว่าเธอดื้อด้านไม่ยอมเข้าไปซักที   “จะเข้าไปดีๆหรือจะให้ฉันโยนเข้าไปหะ!?”

“ แง ก็ฉันกลัวนี่พวกนั้นจะฆ่าฉันรึเปล่าก็ไม่รู้ นายไม่ห่วงดาราสาวสวยอย่างฉันบ้างเลยหรอคุณผู้จัดการ ถ้าไม่มีฉันนายจะเหงาน้า~” เธอพูดขึ้นด้วยท่าทางไร้เดียงสาพลางทำสายตาบ่องแบ๊วไปให้เขา ด้วยมีความหวังที่ว่าจะได้ไม่ต้องเข้าไปข้างใน แต่รู้สึกว่ามันจะใช้ไม่ได้ผลเพราะเขานอกจากจะทำเหมือนไม่ได้ยินที่เธอพูดแล้วหนำซ้ำยังยกมือของตัวเองขึ้นแล้วหักนิ้วดัง กรอบแกรบเพื่อเป็นการยืนยันว่าถ้าเกิดไม่รีบเข้าไปเขาจะโยนเธอเข้าไปจริงๆ

“ ฉันนับถึงสามเมื่อไหร่ถ้าเธอยังไม่เข้าไปฉันจะเอาจริงล่ะนะ -_-;”

“ นายกล้าโยนฉันจริงๆหรอ…ถ้าทำฉันมีแผลเป็นนายจะซวยน้า~ ”

“หนึ่ง….”

“ อ่า…ทำร้ายคนสวยมันบาปนะรู้เปล่า ^^; ฮ่ะๆๆ”

“สอง…”

“ ถ้านายโยนฉันนะฉันจะนั่งเครื่องบินบินไปฟ้องปวีณาถึงประเทศไทยเลยนะ  สิทธิ์เด็กและสตรีรู้จักเปล่า TToTT”

“ สะ…..”

ปึง!

ยังไม่ทันที่ผู้จัดการหนุ่มจะพูดขึ้นร่างบางก็รีบเข้าไปข้างในประตูแล้ว ทำให้ผู้จัดการหนุ่มมีรอยยิ้มปรากฏขึ้นมาบนใบหน้าอันหล่อเหลาเล็กน้อย เพราะรู้สึกมีความสุขที่ได้แกล้งร่างบาง

“ หึ!ยัยต๊อง…ใครจะกล้าทำอะไรเธอเล่า” เขาพูดออกมาก่อนที่จะเดินหายไปจากหน้าห้องประชุม

 

อีกด้านหนึ่ง….

เมื่อเจ้าของร่างบางเข้ามาข้างในห้องอย่างรวดเร็วแล้ว ก็ทำให้ใครหลายๆคนในที่นี้ต้องตกใจเพราะอยู่ๆเธอก็บุ่มบ่ามเข้ามาอย่างไม่ทันให้ตั้งตัว บางคนถึงกับหัวเราะในท่าทีของเธอภายนอกเธออาจจะดูสวยเปรี้ยวสมกับเป็นดาราแนวหน้าของญี่ปุ่นแล้วแต่ภายในเธอก็เหมือนกับเด็กที่ไม่รู้จักโต แต่เมื่อมาอยู่ในที่นี้แล้วเธอต้องเปลี่ยนลุคทันทีจากภาพเด็กกลายเป็นผู้ใหญ่ที่เอาการเอางาน 


       “ดิฉันมาช้าต้องขอโทษจริงๆค่ะ”

ร่างเล็กรีบก้มหน้าให้กับทุกๆคนที่อยู่ในที่นี้ทันที แล้วรีบเดินมานั่งที่เก้าอี้ของตัวเองโดยมีสายตาของทุกๆคนมองตามมาด้วย

“เอาล่ะ! มากันครบแล้วใช่ไหม ถ้างั้นผมขอก็เปิดการประชุม” คุณโคฮิชิผู้บริหารบริษัทหนุ่มไฟแรงพูดขึ้นหลังจากที่ทุกคนเอาแต่มองร่างบางไม่เลิก จนตัวเขาต้องดึงความสนใจเพราะนี่ก็ล่วงเลยเวลามามากแล้วทีเดียว “ ตอนนี้ทางบริษัทของเราได้มีหุ้นส่วนกับบริษัทอื่นๆอีกมากมายหลายแห่ง ทางบริษัทชั้นนำอย่างเราจึงต้องมีโครงการใหม่ซึ่งจะจัดขึ้นในอีกสามเดือนข้างหน้า โดยมีบริษัทอื่นที่เป็นหุ้นส่วนระดับเดียวกับเราในประเทศฮ่องกงเข้ามามีส่วนในโครงการนี้ด้วย”

“……………..”

“ ซึ่งบริษัทของเราก็เป็นเจ้าภาพกับทางฮ่องกงจัดโครงการนี้ขึ้นมาโดยให้ดาราระดับแนวหน้าที่กำลังมาแรงในตอนนี้เข้ามาร่วมงานด้วยกัน เพื่อให้เป็นการกระชับพันธ์ที่ดีและเป็นตัวอย่างกับหุ้นส่วนอื่นๆ…..เพราะงั้นผมถึงเลือกคุณมาเป็นตัวแทนของบริษัทในการจัดโครงการครั้งนี้ คุณเข้าใจใช่ไหม….คุณมาซากิเพราะตอนนี้ดาราที่กำลังมาแรงที่สุดก็คือคุณ ผมถึงคัดเลือกคุณเข้ามาทำหน้าที่เป็นนางเอกของงานนี้”

“ ค่ะ” ร่างบางตอบกลับไปอย่างจริงจังเป็นการเป็นงาน ทำให้ผู้บริหารบริษัทหนุ่มถึงกับแสดงสีหน้าพอใจเพราะเลือกคนไม่ผิด จนเกือบลืมชี้แจงจุดสำคัญอีกอย่างหนึ่งให้ทุกๆคนรวมถึงร่างบางได้รับรู้  

“ จริงซิ! ผมลืมบอกจุดสำคัญไปอีกข้อหนึ่ง โครงการครั้งนี้เป็นการถ่ายโฆษณาร่วมกันโดยมีนางเอกและพระเอกของงานเป็นไฮไลฟ์สำคัญ ทางบริษัทของเราผมจึงเสนอกับทางบริษัทฮ่องกงว่านักแสดงโฆษณานี้ผมขอเลือกนักแสดงหญิงเป็นนางเอกเอง และทางบริษัทของฮ่องกงก็เลือกนักแสดงชายที่จะเป็นพระเอกของงาน เพราะงั้นคุณมาซากิก็จะได้แสดงกับดาราชายของทางฮ่องกง ส่วนสถานที่จะใช้ก็คือฮอกไกโดเป็นที่ถ่ายทำ เพียงเท่านี้ทุกคนคงเข้าใจกันแล้วซินะ….เพราะฉะนั้นผมขอปิดการประชุมแต่เพียงเท่านี้”

เมื่อผู้บริหารหนุ่มพูดจบทุกคนในห้องประชุมก็ค่อยๆทยอยกันออกไปจนเกือบหมด ร่างบางลุกขึ้นจากเก้าอีกแล้วเก็บมันเข้าที่อย่างเรียบร้อยก่อนจะค่อยๆเดินออกไปแต่ยังไม่พ้นผ่านประตูเสียงของผู้บริหารหนุ่มก็พูดขึ้น

“คุณมาซากิเดี๋ยวก่อนผมมีเรื่องจะพูดกับคุณกลับมานั่งก่อน”

ร่างบางค่อยๆเดินกลับไปอย่างว่าง่ายเพราะเคยได้ยินกิตติศัพท์ของเขามาว่าเป็นคนเอาจริงเอาจังกับงานทำอะไรก็ต้องดีไปหมดทุกอย่างเลยทำให้เขาเป็นคนน่าเกรงขามแม้วัยจะห่างจากเธอเพียงไม่กี่ปีก็ตามและด้วยใบหน้าคมเข้มสมกับเป็นคนเชื้อสายญี่ปุ่นผสมเกาหลีเลยทำให้ใครหลายๆคนเกรงกลัวไม้เว้นแม้แต่เธอ     เมื่อร่างบางกลับมานั่งที่เก้าอี้ตัวเดิมแล้วเจ้าของใบหน้าคมเข้มก็พูดขึ้นกับเธอ “คุณมาซากิคุณทำงานนี้ได้รึเปล่า มีอะไรข้องใจไหม!?”

“ ทำได้ค่ะคุณโคฮิชิไม่ต้องห่วงค่ะ…ดิฉันทำได้แน่นอนแต่ว่าดิฉันมีเรื่องหนึ่งอยากจะถามค่ะ” ร่างบางพูดพลางมองใบหน้าของผู้บริหารหนุ่มอย่างจริงจัง

“เชิญถามได้ครับ…คุณมีข้อข้องใจอะไรเหรอครับ?”

“ คือ…ดาราชายที่จะมาร่วมงานโฆษณากับดิฉันนะคะเขาพูดญี่ปุ่นได้ใช่ไหมค่ะ!?!” 

“ ฮ่าๆๆๆ ที่แท้คุณก็กังวลเรื่องนี้เองนะเหรอ ไม่ต้องห่วงว่าเขาจะพูดภาษาอื่นใส่คุณหรอกเขาเป็นคนญี่ปุ่นน่ะและอีกอย่างเขาเคยอยู่ที่ญี่ปุ่นด้วยก่อนที่จะไปเป็นดาราที่ฮ่องกงน่ะ”

ร่างบางถอนหายใจอย่างโล่งอกเพราะว่ากลัวว่าเวลาร่วมงานกันเธอจะต้องสปีคอิงริชใส่กันตลอดเพราะว่าเธอโง่มากๆในเรื่องภาษาอังกฤษ ถ้ามาพูดอังกฤษใส่กันนี่เธอไม่ต้องถือพจนานุกรมพกติดตัวไว้เสมอเลยหรอ

“ อ้อ!พูดถึงดาราชายคนนั้นผมว่าคุณน่าจะรู้จักลักษณะนิสัยคร่าวๆจากเท่าที่ผมเห็นก่อนละกันนะเผื่อเวลาร่วมงานกันจะได้ไม่มีปัญหา”

ร่างบางพยักหน้ารับทันทีเพราะว่าตัวเธอเองก็ไม่อยากให้มีปัญหาตามมาที่หลังเหมือนกัน

“ อืม….เห็นว่าเป็นคนไม่ค่อยพูดละมั่งนะ ค่อนข้างเอาจริงกับงาน แต่ผมว่าก็ไม่น่าจะเป็นปัญหาอะไรเพราะว่าทางเขาก็เป็นคนญี่ปุ่นอยู่แล้วคงเข้ากับคุณได้ไม่ยาก ส่วนหน้าตานี่คงไม่ต้องพูดถึงนะอยู่ในระดับแนวหน้าคุณคงจะพอคาดเดาได้…..เอาละผมมีธุระอีกงั้นผมขอตัวก่อนนะ”   ร่างบางลุกขึ้นยืนแล้วโค้งให้กับผู้บริหารหนุ่มก่อนที่เขาจะเดินออกไป จนเหลือแต่เธอเพียงคนเดียวในห้อง   เธอครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งกลัวว่าจะใช่  ‘เขา’ คนนั้นคนที่เธอรู้จักเป็นอย่างดีแต่ก็คงเป็นความคิดโง่ๆที่ลอยเข้ามาในหัวสมองเท่านั้นเลยไม่ได้ใส่ใจอะไรกับมันมากคงเพราะเธอมัวแต่คิดถึงแต่เรื่องในอดีตมากเกินไปเลยระแวงไปต่างๆนาๆ  จนต้องสะบัดหัวให้กับความคิดของตัวเองเพราะตอนนี้สิ่งที่เธอต้องทำก็คืองานเท่านั้น!

 

 

MudumJ…

 

            ทักทายค่า~นักอ่านทุกท่านมาถึงตอนที่สองแล้วนะคะ ฝ้ายต้องขอโทษจริงๆค่ะพอดีช่วงนี้เป็นหวัดด้วยและก็สอบด้วยเลยไม่ว่างเลยค่ะ T^T  ฝ้ายดันพิมพ์ชื่อนางเอกผิดไปต้องขอโทษด้วยนะคะจาก‘ฮานะ’ กลายเป็น ‘เรนะ’ เพิ่งมารู้ก็เมื่อคืนนี่แหละค่ะ นางเอกของเรานี่มากความสามารถจริงๆ คริๆ Jเปลี่ยนสไตล์การพูดได้รวดเร็วเกิ๊นนนน! 5555+ ส่วนตัวละครที่มีบทบาทอีกคนหนึ่งก็คือคุณโคฮิชิเนี่ยแหละค่ะ….เดี๋ยวว่างๆจะเอารูปมาให้ดูนะคะตอนนี้ไม่ไหวแล้วววว~

 

สละเวลาอันน้อยนิดเม้น  ติ ชม หน่อยนะคะเพื่อจะได้มีผลงานดีๆออกมา ^^

 

Mudum*..*

( 12 / 9/ 53)