RELATION แกยิ่งใกล้ ฉันยิ่งคิด

ลำดับตอนที่ #2 : [RELATION แกยิ่งใกล้ ฉันยิ่งคิด] บทนำ~ ^_^

บทนำ
 

                      15/7/53  บรรยากาศฝนตกปรอยๆ มีกลิ่นไอฝน  สูดหายใจแล้วรู้สึกสดชื่นเว่อร์แบบนี้ มันช่างน่างีบจริงๆเลย นี่ถ้าฉันไม่มีเรียนพิเศษตอน5โมงนะ ฉันคงหลับปุ๋ยไปแล้วล่ะเฮ้อ...เซ็งๆๆ =_=;;
                     
                      16/7/53  โอ๊ยยย!! เดี๋ยวฉันต้องไปเรียนพิเศษอีกแล้วเหรอเนี่ย แค่เรียนที่โรงเรียน ฉันก็จะแย่เล้วนะ ToT... เอ้ะ! แต่เมื่อวานครูบอกนี่นา ว่าวันนี้จะมีเด็กใหม่มาเพิ่ม จะว่าไปก็น่าตื่นเต้นดีแฮะ ฉันก็อยากรู้เหมือนกันว่าเด็กใหม่จะเป็นใคร >o<

                      17/7/53  กรี๊ดดด!! เด็กใหม่คนเมื่อวานทำฉันฟินเฟ่อ >o< เพราะหลังจากที่ฉันเดินเข้ามานั่งที่เก้าอี้ สายตาของฉันก็ดันเผลอเหลือบไปมองหน้าเขา แต่ที่ทำให้ฉันฟินไปกว่านั้นก็คือ เขาก็กำลังมองมาที่ฉันอยู่เหมือนกัน ทำให้เราสองคนบังเอิญสบตากันอย่างไม่ได้ตั้งใจ ในตอนนั้นฉันมีความรู้สึกว่าหัวใจฉันมันกำลังพองโตและเบิกบานเหมือนจานดาวเทียม(?) ตอนนี้ความขี้เกียจของฉันมันหายไปหมดแล้วล่ะ ฉันรู้สึกอยากไปเรียนพิเศษเร็วๆจัง กรี๊ดดด >o<

 

                         ฉันนั่งอ่านไดอารี่หน้านี้ซ้ำไปมา5-6รอบ ท่ามกลางเสียงเจี๊ยวจ๊าวต้อนรับเปิดเทอมของเพื่อนๆคนอื่นๆในห้อง แล้วอยู่ๆฉันก็รู้สึกเหมือนมีฝีเท้าของใครบางคนกำลังเดินตรงเข้ามาหาฉัน  และเขาคนนั้นก็คงเป็นใครไปไม่ได้ ถ้าไม่ใช่...
                   

                     "ยัยอันอ๊านนนนนนน" เสียงอันแหลมและหน่วงแก้วหูเหมือนตะโกนใส่ไมโครโฟนพร้อมลำโพงร้อยตัวของยัยคนนี้คงไม่ใช่ใครอีก นอกซะจาก ยัยป็อปขี้ เอ้ย! ยัยป็อปปี้เพื่อนซี้สุดเกลอของฉันเองล่ะ =_=;;

                   
                      "อยู่ใกล้กันแค่เนี้ย แกจะตะโกนเสียงดังทำซากไรยะ แกเรียกฉันทีนึง ขี้หูฉันแทบจะออกมาเต้นระบำบนโต๊ะ - -"
                         
                      "ก็ฉันเห็นแกนั่งหงอยอ่านไดอารี่อยู่คนเดียว ฉันก็เลยจะมานั่งเป็นเพื่อนนี่ไง เปิดเทอมใหม่ทั้งที ทำไมแกดูไม่ค่อยอินไซด์กับการทำความรู้จักเพื่อนใหม่ๆบ้างเลยวะ"
                   
                      "อยู่กันไปเดี๋ยวก็รู้จักกันเองแหละน่า ไม่เห็นจะน่าตื่นเต้นตรงไหนเลย =_=;;"
                   
                      "จ้าาาาแม่คนสวย ระวังคนอื่นๆจะคิดว่าแกหยิ่งเอานะ ถ้าไม่มีเพื่อนน่ะ อย่ามานั่งร้องไห้ขี้มูกโป่งให้ฉันเห็นก็แล้วกัน ^_^"
                     
                       "ย่ะ!=_=;;"

                     ตึก ตึก ตึก ตึก

                     อยู่ๆก็มีเสียงฝีเท้าของใครบางคนกำลังเดินเข้ามาในห้องเรียนของเรา ซึ่งถ้าฉันเดาไม่ผิดก็คงจะเป็นเพื่อนร่วมห้องคนใหม่อีกคนหนึ่ง ที่คงจะพร้อมให้ฉันทำความรู้จัก :D    
                   
                     แต่ฉันคงจะเดาผิดแล้วล่ะ!!!!!!!!!!  เพราะทันทีที่ฉันเห็นหน้าเขา ฉันเรียกความรู้สึกที่เกิดขึ้นกับฉันในตอนนี้ไม่ถูกเลยจริงๆ เพราะเขา.....



 

                      


                       

 

:) Shalunla