คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #25 : พยับหมอก ๒ (เพิ่มเติม)
.
.
...เียบ เียบเหลือเิน ผิวิสัยยิ่นั
ไม่มีเสียนเสียยัษ์เฝ้าเวรยามเลยแม้แ่น้อย...
ลาึเียบสั ร่าายำยำนั่ันเ่าอ่านำราภายใ้แสเทียนสลัว
มือหนาหยุพลิหน้าระาษไปั่วะ วาสีอัมพันธ์มอสำรวรอบัว ๆ
ุบ ุบ เสียย่อฝีเท้าเบาัึ้นหน้าประูห้อบรรทม เสียสวาถาะลอยมาามลมเบา
ๆ ลอนประู่อยเลื่อนยับอออย่าเบาแร มือหนาปิำราล่อนับเทียนล้มัวลนอนอย่าปิ
...บุหลัน ้าิแล้วืนนี้อนมาถึ...
.
มูโ่รลปราแ้มใสอหิสาวอย่าแผ่วเบา
นัยน์าทั้สอมอใบหน้าหวาน้วยวามอ่อนโยน
...้ารัเ้า...และัเป็นเ่นนั้นลอไป...
ถึม้วยินสิ้นฟ้ามหาสมุทร ไม่สิ้นสุวามรัสมัรสมาน
แม้เิในใ้หล้าสุธาธาร
อพบพานพิศวาสไม่ลาลา
แม้เนื้อเย็นเป็นห้วมหรรพ
พี่อพบศรีสวัสิ์เป็นมัา
แม้เป็นบัวัวพี่เป็นภุมรา
เยผาโสุมปทุมทอ
เ้าเป็นถ้ำอำไพอให้พี่
เป็นราสีห์สมสู่เป็นู่สอ
ะิามทรามสวนนวลละออ
เป็นู่รอพิศวาสทุาิไป
*บทประพันธ์สุนทรภู่ในเรื่อพระอภัยมี
.
อือออ.. เสียหวานในลำอส่เสียเบาพลาบิัวไล่วามเมื่อยล้าออไปให้สิ้น
ร่าบาพลิัวลับอย่าเบาแรไม่ให้อีฝ่าย้อพลอยสะุ้ื่นไป้วยมือบาลูบใบหน้าุันที่ยัหลับาสนิท
แนแร่ยัพลาผ่านเอวเบาอยู่หาไ้ยับไปไหน แผอำยำยับึ้นลามัหวะลมหายใ
ปอยเส้นผมบาส่วนาเพราะอาวุธยัอยู่ไม่ห่าันนั
นิ้วเรียวไล่ไปามรอบหน้าไรเราพลาทัเส้นผมไว้ที่ใบหู
“ื่นแล้วฤา”
“ะ เ้า่ะ ้าื่นแล้ว”
ใบหน้าุันยยิ้มมุมปาึ้นอย่าเยิน
“ยัปาีแสว่า หลับสบายีสิถ้า ไหนให้้ามอหน้าเ้าใล้
ๆ ิ” แนแร่โอบเอวบามาแนบายพลาวาแนอี้าล
มือหนาปัเส้นผมสีำสนิทออาใบหน้าหวานแล้วลูบแ้มอย่าเบามือ
“ท่านทารา
อย่า้อหน้า้าเ่นนี้สิเ้าะ”
“หึ ๆ เป็นระไรไปเมื่อืนหาใ่เ่นนี้ไม่บุหลัน
สิ้นฤษ์แล้วหรือ”
“อย่าเอาหน้าท่านมาใล้้ามาสิเ้าะ
ท่านัวหนั้าะหายใไม่ออแล้ว”
“ฮ่า ๆ น่าำลัวหายใมิออมาเสียว่ามมี
เ้ายัเป็นแม่หิที่แปลประหลาเสียริ” ริมฝีปาบายิ้มอย่าเินอาย
พวแ้มทั้สอเปลี่ยนเป็นสีมพูึ้นมาในทันา มือเล็ยึ้น่อยปรามอีฝ่าย
สัมผัสอ่อนโยนามือหนาอีฝ่ายึมือน้อย ๆ แนบิอำแหน่หัวใ
“เ้า็มิ่าาวใอ้าหรอหนา ”
“ท่านทารา...”
ใบหน้าทีุ่้นเยโน้มเ้าใล้ใบหน้าหวานริมฝีปาแะหน้าผาอีฝ่ายอย่าอ่อนโยน่อนละออมามอหน้าเ่นเิม
แล้วพยุัวึ้นนั่้วยท่าทีผ่อนลายพลาึร่าบาเ้ามาออีรั้ มือหนายัลูบปราแ้มอย่าเ่นเยทั้สอมอหน้าันอย่านิ่เียบ
มือเล็ ๆ ทั้สอประอใบหน้าอีฝ่าย่อนรหน้าผาแนบิันวาสีนิลทั้สอหลับสนิท
ริมฝีปาาอีฝ่ายเลื่อนเ้าประบแนบิอย่าเนินนานและละออ้วยวามอ้อยอิ่พยัหน้าเป็นสัาให้หิสาวแยย้ายไปทำหน้าที่อน
ความคิดเห็น