คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : ริษยา (เพิ่มเติม)
.
“้าอิ่มแล้ว...” สุรเสียล่าวเสียเรียบ
“หาเ่นนั้น ้าอทูล...”
“้าไม่สบายท้อเอาเสียเลย เห็น้อเินในอุทยานบ้า”
“…” วาหวานะพริบาปริ ๆ แ่หาไ้เอยอบไม่นานร่าสูลุาโ๊ะเสวยเินรไปยัทาเิน
่อนหันมามวิ้วใส่หิสาว มือบารีบยึ้นป้อปาสะเสียหัวเราะไว้
พลาเินอมยิ้มามไปเียบ ๆ ทั้สอเินทอน่อในอุทยานไปามทาเินไม่บทสนทนาใในเวลานั้น
มีเพียท่าทีอมอสุราทีู่ะลายัวลาหลาย ๆ เรื่อแ่ยัอิริยาบถส่าอเลือเนื้อเื้อษัริย์เมือยัษ์
ร่าบาเินามอยู่ไม่ห่าเินาม แผ่นหลัสีมรำยำปลุม้วยเส้นผมสีเพลิเือบทั้แผ่นหลั
แม้อนนี้ะไม่เห็นใบหน้าอผู้เป็นนายแ่็มออออยู่บ้า ในที่สุายาว้าวมาถึำหนั
วาสีอัมพันธ์เหลือบเห็นันน้ำทอเหลือใบเล็ลอยอบัวบนโ๊ะประำอหิสาว
มือหนาหยิบึ้นมาประอันไว้ในอุ้มมือ ร่าบาที่เินามมาิ ๆ ็มอาม
“ประเี๋ยวนะเ้าะ” เสียหวานล่าว่อนหยิบห่อผ้าเล็ออมาาล่อ้าโ๊ะ พร้อมหยิบลับเทียนเล็
ๆ ออมาุมือบาประอเทียนระวัไม่ให้ลมพัับแล้ว่อย ๆ บรรวาลลาอบัว
“เรียบร้อยแล้วเ้า่ะ” เสียหวานล่าวอย่าภาภูมิใรอยยิ้มหวานว้าปราึ้นลาแสเทียนที่วูบไหวามอบัวที่ลอยในันทอเหลือ
รอยยิ้มมุมปาปราึ้นอย่าไม่รู้ัว
“หาท่านโปร ้าะนำมาถวายบ่อย ๆ ย่อมไ้เ้าะ
ึแล้วท่าน้าวเห็นท่านอยาพัผ่อน ้าอทูลลาเ้า่ะ” เสียล่าวหลัเห็นปิิริยาอมอสุรา
มือหนาว้า้อมือเล็อย่าเบามือำไว้อย่าทะนุถนอม ่อนสบวาหวานนิ่เียบอยู่ั่วรู่
“อบใ” สุรเสียล่าวอย่าเรียบเย
พวแ้มใสเริ่มออสีแระเรื้ออแ้มทั้สอ่อนรีบหลบสายาล่ำ มือหนา่อย ๆ
ลายออ่อนหันหลัเินเ้าำหนัไป มือบาสัมผัส้อมือนเินลับเรือนบ่าวท้ายำหนั้วยเ่นัน
...ฝันีเทอหนา ท่าน้าว...
...ฝันีเทอหนา บุหลัน...
ความคิดเห็น