คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : [Fic : one piece] You're My Boss. : Intro
บวนรถไฟเินทะเลสีแสโลแล่นบน ผืนน้ำทะเลสีฟ้าแมสีเียวมรสะท้อนรูปท้อฟ้าสีรามเา้อนเมลอยพาผ่านรารถไฟเินทะเลอย่าเื่อ้าไม่นานเินรอ็ปราเมือสีาวั้บนโหินสีเม่าที่ทอยาวรับท้อทะเล
ปู๊น…. ปู๊นนนน
เสียหวูรถไฟัึ้นเมื่อใล้ถึสถานี
บวนรถไฟเินทะเลไ้ะลอวามเร็วลเมื่อเ้าเเาะและเ้าเทียบสถานีในที่สุ
เสียนอื้ออึ่อยๆัึ้น ามัหวะเปิประูบวนรถไฟแ่ละบวน ผู้น่ารอารลับมาอย่าเนื่อแน่นอาิพี่น้อ
และ นรั
หลัาเหุาร์สรามโรสลับุศูนย์บัาารทหารเรือ
ทำให้สูเสียบุลที่สำัแห่ท้อทะเลนนนั้น ือ หนวาว และสูเสียอำลัทั้สอฝ่ายรวมทั้ำลัสำัอลุ่มโรสลัหนวาวอย่า
เอสหมัอัี ไปอี สุท้ายเปลวไฟสราม็ับล้วยารเรายุิา 1ใน 4 ัรพรริ แ์ ูส แห่ลุ่มโรสลัผมแ และัพิธีศพอย่าสมศัิ์ศรีอทั้สอ
เมื่อสรามยุิลเหล่าทหารแรานที่ถูเ์ไปทำภาริ ไ้รับารอนุาให้ลับสู่บ้านเิเมือนอน เสียอผู้นอันเป็นที่รัลับสู่อ้อมออรอบรัวัึ้นเอยๆ
ใบหน้าเ็มไป้วยน้ำาแห่วามสุที่ไหลรินเ็มสอแ้มอผู้นมามายที่รอรับทำให้สถานีรถไฟเินทะเลูแบลไปถนัา
สาวสวย้าวออาบวนรถไฟพร้อมระเป๋าเป้สัมภาระสีเหลือใบโ
หยุยืนพลามอออไปรอบๆ และสูลิ่นไอทะเลเธอรีบสาวเท้าออาสถานีที่เ็มไป้วยผู้นออมาหยุยืนอยู่หน้าสถานีแล้ววาระเป๋าลับพื้นพลาเปิระเป๋าแล้วหยิบแผนที่ออมาา ไม่นานนัเธอ็ปิแผนที่ลและเริ่มออเินเท้าทันที
ถนนเส้นเล็ๆทอยาวไปทั่วทั้เมือ ึราบ้าน่อเรียัวันามแนวเาสีเม่น
ัวึถูทา้วยสีาวูสะอาาหลัาสีน้ำเินเ้ม
บนยอหลัาประับ้วยัหันลมเล็ๆ สุสายถนนอิมีโบสถ์เล็ๆั้อยู่เหนือหมู่บ้าน
เสียับร้อประสานันอย่าไพเราะััวานไปทั่วเาะ
“ อืม.... เพราะัเลย”
หิสาวิพลาหันไปามเสียเพลแล้วหยุฟัไปั่วะ เธอหลับาลหันลับมามอป้ายโรแรมเล็ๆหน้าประูไม้
่อนะัสินใเินเ้าไปสอบถามราา ่าห้อ ารลเ่าห้อเป็นไปอย่ารารื่น
เ้าอโรแรมพาเธอมายัห้อพัเล็ๆั้นบนสุ พร้อมพวุแ หิสาวไุแ
ประูไม้สีาวเปิออ เธอพาระเป๋าสัมภาระใบโเ้าไปในห้อพัและนั่ยืาลบนเียนุ่มลายวามเหนื่อยอ่อนออไป
เปลือาอเธอ เริ่มะหนัอึ้ ร่าาย่อยๆโน้มัวลในที่สุ
“ เฮ้อ...”
เสียถอนหายใัึ้นาลำอพลาพ่นวันิาร์อออย่า เหนื่อยล้าิ้วที่เยมวถูลายออ
แววาอันน่าเรามแสวามเหนื่อยล้าออมาอย่าัเน มูโ่ึ้นเป็นสัน
ริมฝีปารีูีับารูปสามเหลี่ยมมน โ้รับับใบหน้าทรลูแพร์
ผมำสนิทถูหวีให้เรียบไปับศีรษะ เ็บหลัใบหูพอิบพอี แสอาทิย์สุท้ายำลัลาลับอบผืนน้ำส่อลบนัวายร่าสูยืนพัอิริยาบถอยู่ริมระเบียยาว้าห้อทำาน
"ุะทานมื้อเย็นเลยไม แม่บ้านเรียมเสร็แล้วนะรับ" เสียเรียาผู้เป็นลูน้อถามามเวลา
"เสร็แล้วเหรอ เร็วีนิ ยมาที่นี่นะ" เสียทุ้ม่ำาผู้เป็นนายหันหน้ามาอบอย่าเรียบเย
ัสลูน้อและผู้ิามพยัหน้ารับำสั่แล้วพาร่าสู้าวออไปอย่าเียบๆ
"อืม...วันนี้มีานลอสินะ"
ความคิดเห็น