ตอนที่ 19 : - 19 - || เหตุผล || 100%
You didn't leave your number for me
Left me without a warning, baby
“จะมีสุดกว่านี้ปะ” เขาที่ยื่นบุหรี่มาให้ผมถาม
ผมรับมาด้วยความรู้สึกสับสนนิดหน่อย ระหว่างจะลองมันดีไหม หรือห้ามตัวเองไว้ดี แต่ไหนๆ ก็ไหนๆ แล้ว ลองสักหน่อยดีกว่า เขาสอนผมสูบ โดยที่บอกว่าทำไงบ้างและจุดไฟแช็คขึ้นมา “สูดเข้าไป นั่นแหละ ได้ปะ”
“อะ...แปลกๆ อะ”
“แรกๆ ก็งี้ แต่เก่งนะเนี่ยไม่สำลัก ฮ่าๆๆ มึงแม่งเด๋อดีว่ะ” ผมมองปลายมวนบุหรี่ที่ค่อยๆ มอดด้วยไฟ ควันที่ผมรู้สึกว่ามันเหม็นมาตลอด ลอยจางๆ อยู่ตรงหน้า “แรกๆ มันจะเคว้งๆ หน่อยนะ ลอยๆ รู้สึกปะ”
“ก็...นิดนึงนะ” ผมบอกความรู้สึกไม่ถูกเหมือนกันว่ากำลังรู้สึกแบบไหนกันแน่ แต่มันก็ไม่เชิงดีเท่าไหร่ มันไม่ได้ทำให้เราหลุดไปจากความตึงเครียดที่มี แต่มันทำให้รู้สึกผ่อนคลายลงนิดหน่อย ผมยกมันขึ้นมาสูบอีกครั้ง และอีกครั้งจนเกือบหมดมวน ส่วนนัดเองก็เหมือนกัน เขาถอนหายใจและดีดก้นบุรี่ทิ้งลงพื้น เศษไฟกระจายนิดหน่อย และมอดไป (ไม่แนะนำให้ทำตามนะคะ!:mubmy)
“ไง ดีขึ้นปะ”
“ชิลดีแหละ”
“แต่ใสๆ แบบมึงแค่ลองก็พอนะ อย่าติดเลย” นัดว่าและเดินกลับเข้าไปในห้องก่อน
ผมเดินตามเขาเข้าไป อาบน้ำ แปรงฟัน และยืมชุดของนัด เขาตัวใหญ่กว่าผมนิดหน่อย พวกชุดเลยแอบหลวม แต่มันก็ไม่ได้แย่อะไร เพราะพอใส่ได้ วันนี้ผมว่าจะเข้าไปซื้อชุดก่อน เย็นนี้เห็นว่ามีงานแจกใบปลิวหน้าห้าง นัดรับงานไว้ให้แล้ว เลิกเรียนก็คงไปทำเลย
...ถ้าไม่ติดว่าตอนเลิกเรียนผมถูกดักรอ
คนที่มารอไม่ใช่ใครที่ไหน แต่เป็นพี่พัท ใบหน้าเขามีรอยช้ำ คิ้วแตก สายตาที่มองมายังผมเต็มไปด้วยความเคียดแค้น ผมตกใจมาก พยายามเดินหนีไป แต่มันไม่ทันแล้ว เพราะอีกฝ่ายเดินดุ่มๆ เข้ามา เขากระชากแขนผมเข้าไปหาตัวเองอย่างแรง “พี่พัท!”
“ไม่ต้องหนีเลย ไอ้ตัวดี”
“มีอะไรอีกครับ”
“มึงคิดว่ามึงให้ผัวมึงมาเคลียร์แล้วมันจะจบเหรอ เหอะ กูไม่ยอมหรอกนะ”
“เขา...เขาไม่ได้เป็นอะไรกับวาสักหน่อย” เมื่อนึกถึงบูรพาแล้วผมก็แอบหงุดหงิดเหมือนกันนะ เขามาช่วยผม แต่ในเวลาเดียวกัน ก็สร้างเรื่องให้ผมเหมือนกัน จากปกติที่พี่พัทไม่ชอบผมอยู่แล้ว ตอนนี้เขาโดนทำร้าย เขาคงเกลียดผมหนักกว่าเดิม และมาหาผมขนาดนี้ คงไม่พ้นมาเอาคืนแน่ๆ “พี่จะพาผมไปไหน”
“ตามมา!” ผมโดนดึงจนไปถึงรถเขา พี่พัทผลักให้ผมเข้าไปนั่ง ผมไม่กล้าขัดขืนเขา เพราะกลัวว่าอีกฝ่ายจะทำอะไรรุนแรงมากกว่านี้ ...กลัวจนไม่กล้าขอความช่วยเหลืออะไรเลย จนกระทั่งเขาพาผมมาที่ห้องห้องหนึ่ง มันเป็นห้องที่อพาร์ทเม้นเก่าๆ ซอมซ่อ น่ากลัว ทางเข้ามาก็น่ากลัวไม่แพ้กันเลย
“พี่พัท พาวามาที่นี่ทำไม”
“ก็ผัวมึงเอาเงินส่วนที่พวกกูควรจะได้จากมึงไปหมด พวกกูไม่มีเงิน ก็ต้องหาวิธีหาเงินดิ”
“วิ...ธีอะไร” ผมถามเขาด้วยน้ำเสียงสั่นเทา เริ่มรู้สึกว่ามันไม่ปกติมากๆ แล้ว ปกติถ้าเขาโมโหผมจะแค่ทุบตีเท่านั้น แต่รอบนี้ เขาไม่ทำอะไรผมเลย
ขอเถอะ อย่าให้ที่ผมคิดมันเป็นจริงเลย
พี่พัทหัวเราะเบาๆ ก่อนจะเดินเข้ามาหาผม เขาเอียงคอมองหน้าผม และใช้มือกร้านนั่นบีบคางผม ความแรงของมันเหมือนคีมเหล็กเลย มันเจ็บมาก แกะมือเขาไม่ออกเลยด้วย “จริงๆ หน้ามึงก็สวยดีนะ ตาก็โต สีตาก็หวาน ปากนิด จมูกหน่อย หน้าเหมือนผู้หญิงเลย”
“เจ็บ...”
“ผิวก็ขาว ตัวก็เล็ก”
“พี่...”
“ขายได้ราคาดี มึงรู้ไหม แม่งยอมซื้อตัวมึงแค่คืนเดียวราคาตั้งหลายหมื่น”
“...” ผมอึ้งไป มันเหมือนหูดับ ตัวชา หน้าชาไปหมดตอนที่เขาบอกว่ามีคนซื้อผม
เขา เขาขายผม...
น้ำตาของผมไหลออกมาด้วยความกลัวสุดขีด อยากหนีไปจากตรงนี้ ไม่สิ ใครก็ได้มาช่วยผมที
“เดี๋ยวมันก็มาแล้ว ดูแลแขกดีๆ นะ”
“ไม่...ไม่เอาแบบนี้ พี่พัท พี่บ้าไปแล้วหรือไง วาไม่ใช่สิ่งของ หรืออะไรที่พี่จะขายให้ใครก็ได้นะ!”
เขาหัวเราะออกมาเสียงดังด้วยความชอบใจ ก่อนประตูจะเปิดออก ใครบางคนที่ผมไม่รู้จักเลยเดินเข้ามา เขาไม่ได้มาแค่คนเดียว แต่มาถึงห้าคน ผมไม่สนใจอะไรแล้ว ตอนนี้มันเจรจาไม่น่าได้แล้ว ผมต้องหนี ไม่ก็ทำอะไรก็ได้ เพื่อให้พวกเขาเห็นว่าผมไม่ได้สมยอม ไม่ได้อยากให้มันเกิดขึ้น
ผมหาจังหวะดีๆ ผลักพี่พัทจนเขาหงายหลังล้มตกเตียงไป จากนั้นก็วิ่งไปที่ประตู ทว่าหนึ่งในคนพวกนั้นคว้าตัวผมเอาไว้เสียก่อน
“ปล่อยยยย!!!!”
“เด็กมึงแรงดีจังวะไอ้พัท”
“แม่งเอ้ย มึงกล้าผลักกูเหรอ”
“ปล่อย ปล่อย บอกให้ปล่อยไง” ผมทั้งจิก ทั้งทุบ ตี โวยวายเสียงดัง หวังให้คนด้านนอกมาช่วย
ตอนนี้ผมร้องไห้เหมือนคนบ้าแล้ว ตาพล่ามัว มองอะไรไม่ชัดเจน เบลอไปหมด ความรู้สึกมีแค่ความกลัวที่พุ่งพล่านไปทั่วร่างกาย กลัวจนอยากจะบ้าตายเมื่อคิดว่าจะมีอะไรเกิดขึ้นต่อไป กลัวจนแทบเสียสติ
“พวกมึงเอาเลย เอาให้มันตายก็ได้ เงินเยอะนี่ ปิดคดีง่ายๆ อยู่ละ ไอ้เหี้ยนี่มีแค่เสี่ยเลี้ยง นอกนั้นไม่มีอะไรหรอก ตายไปคนหนึ่ง ไม่มีใครสนใจทั้งนั้นแหละ” พี่พัททิ้งท้ายแค่นั้น เขาคุยกับพวกที่เหลือนิดหน่อย ก่อนจะมองหน้าผมและออกจากห้องไป ทิ้งให้ผมอยู่กับคนแปลกหน้าหลายต่อหลายคน เขาจับผมกดลงกับเตียง ในห้องนี้มันมีทั้งบุหรี่ สารเสพติดต่างๆ นาๆ
“มัดไว้ๆ”
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
มาช่วยน้องเดี๋ยวนี้!!!
พี่บรูถ้าไม่มาอิชุ้นจะแบกปืนไปยิงพวกนั้นแล้วนะ อันวาาลูกก
อย่าทำน้องงงงงงงงงงงงงงงง มาต่อเถอะไรท์ มันค้างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
ชีวิตวาจะมีอะไรดีขงบ้างมั้ยเนี่ย เจอแต่เรื่อง