ตอนที่ 11 : - 11 - || Deep kiss,Deep feel || 100%
You didn't leave your number for me
Left me without a warning, baby
รอบนี้บูรพาไม่หยุดแค่จุ๊บปากผม เพราะเมื่อเห็นว่าผมไม่ได้ขัดขืนขนาดนั้น เขาค่อยๆ ใช้ฝ่ามือประคองท้ายทอยของผมเอาไว้ ก่อนจะกดริมฝีปากเข้ามาแนบแน่นมากยิ่งขึ้น ปลายลิ้นร้อนสอดแทรกเข้ามาในโพลงปากของผม จูบที่เป็นไปอย่างเรียบง่าย แต่กลับทำให้รู้สึกละมุนละไมไปทั้งหัวใจ ผมลืมตามองดวงตาเขาที่อยู่ใกล้มาก บูรพาหลับตาอยู่ ขนตาเขายาวมาก ผิวอีกคนเนียนละเอียดดี... ทุกๆ อย่างบนใบหน้าเขามัน ดีไปหมด
และถ้าอีกฝ่ายแค่จูบ ผมคงจะไม่อะไรเลย แต่บูรพากลับค่อยๆ ล้วงมือเข้ามาใต้สาบเสื้อผม ลูบแผ่นหลังผมลากขึ้นไปเรื่อยๆ จนเขาแทบจะถกเสื้อผมขึ้นอยู่แล้ว
ลืมไปหรือเปล่าว่าเรายังอยู่กันบนรถ และบนรถ มันไม่ได้มีแค่ผมกับเขา
อีกอย่าง ผมก็ไม่ได้ใจกล้าขนาดจะมามีอะไรกับคนอื่นบนรถนะ “อื้อ...” ผมดันเขาออกไป บูรพาดูขัดใจไม่น้อยกับการกระทำของผม อีกฝ่ายจึ๊ปาก ก่อนจะยอมผละออกไป สายตาที่มองมา สื่อประมานว่า จะอะไรนักหนากันนะ
จะไม่อะไรนักหนาได้ไงล่ะ ก็เล่นตะโบมจูบผม ไม่พอยังจะเลยเถิดอีก
“บนรถ...”
“ทำไมชอบทำเสียบรรยากาศอยู่เรื่อย” บ่นเสียงเล็กเสียงน้อย แต่ก็นั่นแหละ ผมพยายามไม่สนใจเขา แล้วจัดเสื้อผ้าตัวเองให้กลับมาปกติ ส่วนแผลบนหน้าน่ะ คิดว่าคงอีกหลายวันเลยกว่ามันจะจางลงและหายเจ็บ ผมยกมือขึ้นมาแตะมัน พบว่านูนขึ้นมาเล็กน้อย เห็นเงาจางๆ ตัวเองจากกระจกรถด้วย สีน่ากลัวมากกก “เห็นรอยนั่นแล้วหงุดหงิดจัง”
“บนหน้าผมน่ะเหรอ” ผมถามพลางชี้มาที่โหนกแก้มตัวเอง “คุณหงุดหงิดหน้าผมเหรอ”
“รอย”
“อีกนานเลยกว่าจะหาย”
“เธอก็ไม่น่ามารับหมัด”
“...” ผมหรี่ตามองหน้าบูรพา คนอุตส่าห์ช่วยไว้แท้ๆ ยังจะมาบ่นอีก ดูเขาสิ ผมต้องมาหน้าบวม แก้มช้ำ เพราะไม่อยากให้เขาเจ็บตัว หรือว่าเขาอยากจะรับหมัดนั่นไว้เอง มันเจ็บไม่ใช่เล่นเลยนะ อีกอย่างคนที่ต้องออกงงาน ออกสังคมอย่างเขา มีรอยพวกนี้ประดับมันก็ไม่ดีนักหรอก
“มองฉันแบบนั้นหมายความว่าไง”
“คุณเหมือนตาแก่ขี้บ่น”
“หา... ตาแก่?” ทวนคำพูดผมด้วยสีหน้าตกใจ ซึ่งบอกตามตรง มันตลกมาก เพราะอยู่กับผมเขาไม่เคยหลุดลุคมาเฟีย หล่อรวย เพอร์เฟกเลยสักนิด แต่ตอนนี้กลับทำสีหน้าเหมือนเหลือเชื่อกับคำที่ออกมาจากปากของผม “เธอเรียกฉันว่าตาแก่?”
“ก็คุณขี้บ่น”
“ฉันบ่นตรงไหน”
“เมื่อกี้ไงครับ คุณบ่นผม”
“ก็เธอทำตัวน่าบ่น”
“โอ้ยยย อย่า!” มาหยิกแก้มคนอื่นเขาเฉยเลย
นิสัยไม่ดี!
ผมโดนเขาหยิกแก้ม หยิกจนมันยืดเป็นหนังยาง บูรพาไม่ได้หยิกเล่นธรรมดานะ เขาบิดไปมา มันทำให้ผมเจ็บถึงแผลที่โหนกแก้ม น้ำตาไหลเลย! “เจ็บ!!! ไอ้ลุงบ้าเอ้ย!”
“ทำไมเป็นเด็กหยาบคายขนาดนี้”
“ก็คุณแกล้งผม!”
“ตาแก่? ลุงบ้า?”
“เออ”
“หน้าตาเธอดูไม่ใช่พวกใช้คำพวกนี้กับคนอื่นเลยนะ” เขาไม่ได้โกรธผมที่ผมเรียกเขาแบบนั้น ...เดาเอาอะนะ เพราะเขาดูหัวเราะร่วนๆ กับคำด่าของผม ปกติผมไม่หัวร้อน หรือว่าใครแรงๆ แบบนี้ เพราะมันไม่มีใครมาเล่นรุนแรงกับผมแบบนี้ไง กับพี่พัดเหรอ อย่าหวัง เพราะแค่ผมหลุดอธิบาย แค่อธิบายนะ เขายังหัวร้อนเป็นไฟเลย ผมเลยไม่กล้า ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน ผมถึงกล้าโวยวายกับบูรพา
อาจจะเพราะว่าเขา... อ่อนโยนกับผมก็ได้ล่ะมั้ง
“ก็คุณแกล้งผมไง ผมเลยต้องด่าคุณ”
“แล้วฉันดูเหมือนลุงขนาดนั้นเลยเหรอ”
อ้าว ทำหน้าเครียดซะงั้นล่ะ
ผมว่าเพราะอายุเขาน่าจะเยอะกว่าผมต่างหาก เขาไม่ได้ดูเหมือนลุงเลย
...แต่พอเห็นหน้าเครียดๆ แบบนั้นแล้วอยากแกล้งขึ้นมายังไงก็ไม่รู้
“ครับ แก่มาก”
“จริงจัง?”
“อื้อ”
“...แล้วชอบแบบลุงๆ ไหม?”
“หา” ทำไมมันวกเข้ามาในเรื่องแบบนี้ได้อะ!
พอเห็นผมทำหน้าเหวอ มันเหมือนว่าบูรพาได้เปรียบผมไปแล้วเจ็ดสิบเปอร์เซ็นต์ เพราะเขาหลุดขำออกมา นั่นแหละ ถึงทำให้ผมรู้ว่า ผมโดนแกล้งคืนเข้าให้แล้ว “คุณ...คุณเหมือนลุงจริงๆ นะ”
“อย่ามาหวั่นไหวกับลุงแล้วกัน”
“ผมเนี่ยนะ จะหวั่นไหวกับคุณ ไม่มีทาง”
“อ๋อเหรอ?”
“ใช่สิ!”
“แล้วแต่นะ แต่อยากให้รู้ไว้ว่า ลุคลุงแบบนี้ แต่ก็เด็ดนะ”
“...”
“เคยลองมาแล้วนี่”
“คุณเลิกหื่นกามกับผมสักแปปได้ไหมล่ะ”
“ไม่ได้”
“ผมไม่ไปอยู่ด้วยแล้ว”
“ก็บอกว่าบังคับ”
“นิสัยลุง”
“อยากโดนลุงปู้ยี้ปู้ยำอีกรอบไหม?”
“โอ้ยยย ผมไม่คุยด้วยแล้ว!”
ไม่เข้าใจ! ไม่เข้าใจว่าทำไมแก้มผมถึงต้องเห่อร้อนขนาดนี้ด้วยกับคำพูดหื่นกามของบูรพาเนี่ย ภาพลักษณ์ของบูรพาดูดุดัน น่าเกรงขาม ผมว่าคงน้อยคนแหละ ที่จะได้เห็นมุมออกจะขี้เล่นของเขา ซึ่งผมดันเป็นคนโชคดีคนนั้น พอโดนความขี้เล่นปาเข้าใส่จังๆ ก็ทำเอาเหวอเหมือนกันนะ ไปไม่เป็นเลย หันหน้าหนียังโดนดึงตัวให้หันกลับมา ดีหน่อยที่จังหวะนั้นมีสายเข้ามาในโทรศัพท์เขาพอดี
แววตาขี้เล่นที่มองผมตอนแรก แปรเปลี่ยนเป็นสายตาตึงเครียดเมื่อมองจอดิจิตอลที่โชว์หมายเลขแปลกๆ
เขาไม่ได้สนใจอะไรผมอีก แค่เปิดประตูและออกไปรับสายข้างนอกรถ
ทิ้งให้ผมอยู่กับความสงสัย ว่าอะไรกันถึงเปลี่ยนอารมณ์เขาได้ฉับพลันขนาดนั้น
...ใครกัน?
สายจากใครกันนร้าาาา
ว๊าย ใครน่ะ อย่ามาแย่งสามีลูกฉันก็พอ ถ้าแย่งนะเจอดีแน่
จิ
มม
เจิมมม
เจิมมมมมมมมมมม
เจิมค่าา รออ
เจิมม~