ตอนที่ 31 : #รักเป็นอนันต์ #นายอนัน EP. 27 [ 100% ]
“ผม...ถอดเอง” ...เหมือนหายใจไม่ค่อยออก แต่สายตาและท่าทางของพี่หมอเอิร์ทตอนนี้มันทำให้ผมพังหนักกว่าเดิม ดูดุ แล้ว...เร่าร้อนแปลกๆ ผมไม่เคยมีโมเม้นแบบนี้กับพี่หมอเอิร์ท ท่าทางแบบนี้มันทำให้ผมลืมเรื่องหมอนายไปชั่วคราวเลย เมื่อพี่หมอเอิร์ทเห็นว่าผมนิ่งไปสักพักเขาเลยเป็นฝ่ายถอดเสื้อให้ผมแทน
ผมนี่ตัวแข็งทื่อเลย นั่งโง่ๆ ให้เขาถอดเสื้อ จากนั้นอีกคนก็ถอดเสื้อตัวเองออก ผมไล่สายตามองใบหน้าคมคายต่ำลงไปที่กล้ามเนื้อที่มันสมบูรณ์แบบมาก...เหมือนกับของ... บ้าเอ้ย จะไปนึกถึงทำไมวะ!
“กางเกงจะให้พี่ถอดให้ไหม”
“มะ...เฮ้ย พี่เอิร์ท” ผมร้องเสียงหลงเมื่อเขาถอดกางเกงผม มันเป็นแค่กางเกงวอร์มเอวยางยืด ดีที่เขาถอดแค่กางเกงวอร์ม ทิ้งอันเดอร์แวร์ให้ผมพอใจชื้นขึ้นมาบ้าง เขาทำอะไรเร็วไปหมด จากนั้นก็ดันผมให้นอนราบกับเตียงอีกครั้ง และตอนนี้เป็นผมเองที่ดิ้นและดันเขาออก “ไม่เอาแล้ว ไม่เอา พี่เอิร์ท พี่...ฮื้อ อย่า”
“ไหนอนันบอกแค่เอาสนุกไงครับ เราแค่จะสนุกกันไง”
“ไม่ ไม่...มะ...ฮื้อออ ได้โปรดหยุด ไอ้...” ผมนึกถึงแต่หน้าหมอนาย
แม้อีกคนจะไปมีความสุขกับคนอื่นแล้ว แต่ผมกลับไม่สามารถมีใครนอกจากเขาได้ ตอนแรกผมทำตัวเหมือนเด็กเอาแต่ใจอยากจะประชด ทว่าตอนนี้...ผมทำไม่ได้
“อนันนิ่งๆ สิครับ”
“ไม่!!! พี่เอิร์ท!!! หยุด ฮึก...หยุด ไอ้เหี้ยพี่เอิร์ท หยุด!”
“อนันเริ่มเองไม่ใช่เหรอ”
“ไม่...ไม่...” ผมดิ้นเหมือนคนบ้า แต่พี่หมอเอิร์ทไม่หยุด เขาระดมจูบที่คอของผมต่ำลงมาที่ไหลปลาร้า ผมทั้งจิก ผลัก ตี ทุบอีกคนให้ออกไป แต่ด้วยความที่ผมแม่งไม่มีแรงเพราะก่อนหน้านี้ผมแทบไม่ค่อยกินอะไร ร่างกายมันอ่อนล้า อ่อนแอ แถมมาเจอเรื่องหมอนายไปอีก ผมเลยไม่มีแรงต้านพี่หมอเอิร์ทเลย “อย่าทำผม พอแล้ว ฮืออ พอแล้ว”
กริ๊ง...
เสียงออดดังขึ้น เหมือนออดช่วยชีวิตผมเลย ผมรีบดันพี่หมอเอิร์ทออกไป
“มะ...มีคนมา”
“ไว้ค่อยไปเปิดก็ได้ครับ”
“พี่เอิร์ท ผมไม่เอาแล้ว!”
“อนัน”
“ไม่เอาแล้ว!”
“หึ...ครับ” พี่หมอเอิร์ทแค่ลึกไปแล้วหยิบเสื้อคลุมอาบน้ำมาสวม แล้วเขาก็ส่งอีกตัวที่อยู่ในตู้เสื้อผ้าให้ผม ผมมองด้วยความไม่เข้าใจมากๆ เพราะผมจะใส่เสื้อไง ส่งมาเพื่อ “ใส่นี่แทนครับ แล้วออกมาพร้อมพี่นะ”
“ผมใส่เสื้อ...”
“ใส่นี่เถอะครับ”
“...เออ” งงๆ แต่ก็ทำตามเพราะคำสั่งที่ออกแนวขอร้องนิดๆ ของพี่หมอเอิร์ท ผมสวมมันลวกๆ และเดินตามเขาไปที่ประตูบ้าน กำลังผูกเชือก แต่นาทีที่ประตูเปิดออกผมเห็นคนที่ผมเพิ่งจะไปหาเขาเมื่อครู่ยืนอยู่ตรงหน้า ใบหน้าที่มีรอยช้ำเก่าเพิ่งเริ่มจาง กับรอยช้ำใหม่ที่มาจากหมัดของพี่หมอเอิร์ทมองมาที่เราสลับกันไปมาหลายครั้ง
“ทำไม...”
“พี่มาทำไม” ผมถามเขา ทว่าหมอนายที่พูดแค่คำว่าทำไมพุ่งเข้ามากระชากเสื้อพี่หมอเอิร์ทและเหวี่ยงกระแทกกำแพง ผมรีบพุ่งไปรั้งหมอนายออกมาทันที เพราะรู้ว่าหมอนายต้องทำร้ายอีกคนแน่ๆ “พี่นาย หยุด!”
“ปกป้องมันเหรอ”
“ก็เหมือนที่พี่ปกป้องไอ้บ้านั่นไง!”
“ไม่ได้ปกป้อง!!!”
“เหรอ!!!”
พลัก! เขาใช้จังหวะที่ผมบ้าทะเลาะกันกับเขาอยู่เหวี่ยงหมัดเข้าที่หน้าพี่หมอเอิร์ทอย่างแรง และดูเหมือนว่าพี่หมอเอิร์ทจะไม่ใช่คนที่ยอมคนด้วย ส่วนผมเหรอ ห้ามไปดิ แม่งซัดกันนัวเลยเนี่ย
“เฮ้ย ต่อยกันทำไม หยุด!!!”
“แม่งเอ้ย มึงเอาเมียกูเหรอ”
“...”
“เมียกู!!! มึงเข้าใจไหมเอิร์ทว่านี่ เมีย กู!!!”
พลัก!!! ตุบ!!!
“เห้ย กูบอกให้หยุด!” ผมห้าม... แต่ดูเหมือนว่าห้ามให้ตายยังไงก็ไม่ยอมหยุดกัน ผมเลยถอยออกมาแล้วยืนมองแม่ง เอา...เอาให้เต็มที่เพราะผมเองก็โมโหเหมือนกันนะ ตอนผมไปเขาปกป้องไอ้บ้านั่นเต็มที่แล้วทีนี้ยังไง ผมปกป้องพี่หมอเอิร์ทบอกเลือดร้อนเหรอวะ เห็นแก่ตัว! “มึงมันเห็นแก่ตัว กลับไปหาคนของมึงเลยไป!”
“กลับมาแล้วนี่ไง!” หมอนายที่หน้าช้ำหนักกว่าเดิม เพิ่มเติมคือพี่หมอเอิร์ทก็ไม่ต่างกัน คนที่โดนผมไล่ตะคอกเสียงดังแล้วเหวี่ยงพี่หมอเอิร์ทลงพื้น ก่อนจะเข้ามากระชากแขนผมเข้าไปหาอย่างแรง แววตาที่เคยเต็มไปด้วยความใจดีและเจ้าเล่ห์ตอนนี้มันมีแต่ความเกรี้ยวกราด รอยยิ้ม...ไม่มีให้เห็นอีกแล้ว “จะไล่ไปไหนอีก!!!”
“กูเจ็บ!”
“พี่ไม่เจ็บเหรอ!”
“มึงมีมันแล้วมึงจะเจ็บบ้าบออะไร ปล่อย!”
“พี่ไม่ได้มีอะไรกับมิล ไม่มี เข้าใจไม่ไหวว่าไม่มี”
“ไม่มีแล้วมันอยู่ในบ้านมึงได้ยังไง ตอบกูมาสิ ตอบ!” ผมหึง ผมหวง และผมกำลังโกรธสุดๆ โกรธจนอยากจะฆ่ามิมิลทิ้งไปซะตอนนี้ แล้วจัดการกับหมอนายต่อ ผมไม่ไหวแล้วกับหัวใจที่มันต้องเจ็บ ไหนบอกว่ารักผมได้แค่คนเดียว แล้วไอ้นั่นมันไปโผล่ที่บ้านพักหมอนายได้ยังไงวะ
“เอาไว้จะอธิบาย แต่ตอนนี้มากับพี่”
“ไม่ไปไหนทั้งนั้น”
“ไป!”
“ไม่!!!”
“ดื้อนักใช่ไหม”
“นาย!” พี่หมอเอิร์ทเห็นท่าไม่ดีเพราะหมอนายพุ่งเข้ามาจับผมทำท่าจะอุ้มพาดบ่า ทว่าหมอนายยกนิ้วชี้หน้าอีกคนตรงๆ
“มึงอย่าเสือก กูฆ่ามึงได้นะเอิร์ท”
“ฆ่า...หึ...เหรอ”
“เออ”
“อยากฆ่าก็ฆ่า...แต่เราไม่ให้พาอนันไปไหน”
“กู จะ พา ไป เพราะ นี่ เมีย กู”
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
หมอนายต้องแบบนี้ แบบนี้ จะมาครับๆมันไม่ใช่5555