[B.A.P Fic] I'm your Man (BangChan)

ลำดับตอนที่ #1 : intro - บังยงกุก ?

คอนโดแห่งหนึ่งที่ไม่ค่อยมีใครรู้จักกัน เพราะตั้งอยู่ในแหล่งที่ไม่มีถนนใหญ่ และผู้คนไม่ค่อยได้เข้ามาแถบนี้ มีผู้ชายหน้าสวย ที่บางทีผู้หญิงยังอาย พักอยู่ในห้องห้องหนึ่ง เขาพึ่งอาบน้ำเสร็จ กำลังจะเดินไปที่ครัวก็มีเสียงทักขึ้นมา

''คิมฮิมชาน ผมหิวแล้วนะ ทำอะไรให้กินหน่อยสิ'' มุนจงออบเดินเข้ามากอดจากด้านหลัง ผมหันไปยิ้มให้แล้วยีผมอีกคนเบาๆ 

''ปล่อยพี่สิ ไม่งั้นพี่จะไปทำอาหารให้กินยังไงเล่า'' พูดจบจงออบก็รีบปล่อยตัวผมทันที ผมเดินไปเปิดตู้เย็นพลางมองว่ามีอะไรทำกับข้าวได้บ้าง ก็ได้ไข่ แฮม ต้นหอม เลยกะทำไข่เจียว อาหารพื้นๆนี่แหละ ผมหันไปมองจงออบที่กำลังนั่งฟังเพลงเงียบๆอยู่คนเดียว ตั้งแต่พ่อแม่ตาย พวกเราสองพี่น้องก็ต้องทนอยู่อย่างยากลำบาก แต่ก็มีคนที่ช่วยเหลือด้านเงินให้เรา จนตอนนี้พวกเราสามารถอยู่อย่างสบายได้ 

ผมต้องการตอบแทนบุญคุณที่เขาคอยช่วยเหลือเรา แต่ไม่รู้ว่าเขาคือใคร เพราะเขาไม่เคยเอ่ยออกนาม สงสัยเป็นพวกปิดทองหลังพระ จนตอนนี้ผมเลยไม่ได้สนใจอะไร

หลังจากที่ทำไข่เจียวเสร็จแล้ว ผมเดินไปหยิบจานสองจาน ตักข้าวสวยร้อนๆแล้วจัดโต๊ะให้น่ารับประทาน จงออบที่ได้กลิ่นกับข้าวก็รีบเดินมาที๋โต๊ะ โดยที่ผมไม่ต้องเรียกเจ้าน้องชายเลย เมื่อรับประทานกันเสร็จ จงออบก็ขอตัวไปเรียน แต่ก่อนที่จะออกจากห้องนั้น มันไม่ลืมที่จะหอมแก้มผม ซึ่งมันเป็นเรื่องปกติสำหรับพวกเรา ผมยิ้มแล้วโบกมือลา มองน้องชายตัวเองที่กำลังปิดประตูห้องลง


ปัง...


ผมเดินไปเก็บจานแช่ในซิงค์ ในชีวิตประจำวันเหมือนผมเป็นแม่บ้านยังไงไม่รู้ วันๆทำอาหาร กวาดบ้าน ล้างจาน ทำอยู่แค่นี้จริงๆ แล้วทำไมผมไม่ไปทำงานน่ะเหรอ ขี้เกียจน่ะ ยังไม่พร้อมที่จะหาเรื่องให้ตัวเอง 

ขณะที่ผมกำลังนอนเกลือกกลิ้งบนโซฟา ดูทีวีเพลินๆ ก็มีเสียงออดมาขัดจังหวะความสบาย ผมหงุดหงิดเล็กน้อย แต่ก็ต้องไปเดินประตูอยู่ดี สงสัยมีพัสดุมาส่งมั้ง แต่ผมคิดผิด เมื่อเปิดประตูออกไป กลับเจอผู้ชายแปลกหน้าสามคน ดูจากการแต่งตัวแล้วน่าจะฐานะสูง หน้าตาก็ดีอีกต่างหาก คนแรกดูสดใส คนที่สองหน้าตาคมเข้ม ผิวสีแทน ตรงข้ามกับคนที่สามที่ผิวขาวโอโม่ และสูงที่สุดในกลุ่ม



ว่าแต่ พวกเขามาทำไมกันกันนะ?



''นี่ เซโล่ นายแน่ใจนะว่าห้องนี้น่ะ?'' ผู้ชายคนแรกหันไปถามผู้ชายคนที่สาม

''ต้องใช่ดิ ก็เฮียบังบอกหมายเลขห้องนี้นี่นา'' คนที่ถูกขานนามว่าเซโล่ หันไปมองเลขห้องหน้าประตูผม แล้วเฮียบังที่เขาว่านี่คือใครละเนี่ย

''อะ เอ่อ พวกนาย...มาหาใครหรือเปล่า'' ผมถามทั้งสามคนด้วยความงุนงง

''เรามาหาคิมฮิมชาน'' ผู้ชายผิวสีแทนที่เงียบอยู่นานเอ่ยปากตอบให้ผมกระจ่าง มาหาผมเนี่ยนะ?

''มาหาฉัน? แต่ฉันไม่รู้จักพวกนายซักหน่อย''

''งั้นแสดงว่าคุณคือคิมฮิมชานสินะ งั้นขอเสียมารยาทด้วยนะครับ'' เขาหันไปพยักหน้ากับผู้ชายคนที่สาม เซโล่หยิบผ้ามาประกบหน้าผมไว้ ผมดิ้นพยายามที่จะหลุดออกจากตรงนี้ แต่อีกคนแรงเยอะเกินไปที่ผมจะขืนได้ ตอนนี้สมองผมเริ่มมึนๆ ตาจะปิด เป็นครั้งแรกที่โดนโปะยาสลบแบบนี้ ก่อนที่สติผมจะดับไป ก็ได้ยินหนึ่งในสามพูดขึ้นมาว่า




''ยินดีต้อนรับนะครับ ภรรยาของคุณบังยงกุก''




- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

เป็นครั้งแรกที่แต่งฟิคศลป. 5555555555 
เชิญติชมได้เต็มที่ จะได้ปรับปรุงฟิคให้เข้าที่มากขึ้น

ถ้าไม่ชอบคู่ก็กด[x] อย่าดราม่ากันเลยนะ T__T