ลำดับตอนที่ #9
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : 17 - 20 กุมภาพันธ์ : THE CLASS MUST GO ON
17-20 กุมภาพันธ์
      สามคนเดินไปเรียนหนังสืออีกตามเคย เรียนด้วยกันหมดทั้งสามคนเหมือนทุกครั้ง และไปเยี่ยมแฮร์รี่ที่ห้องพยาบาลทุกกลางวันทุกวัน แต่แฮร์รี่ก็ยังไม่มีทีท่าว่าจะฟื้น เขายังคงนอนอยู่เหมือนเดิม ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงแม้สักนิด
      บทเรียนเกี่ยวกับเลธิโฟลด์ก็น่ากลัวน้อยลงหลังจากที่รีมัสจัดการรีดพิษออกจากตัวของมันให้หมดก่อนนำมาให้นักเรียนฝึกหัดต่อสู้ หลายครั้งที่นักเรียนโดนมันโจมตี แต่รีมัสก็แก้ได้ทันการณ์ทุกครั้ง เลธิโฟลด์เมื่อไม่มีพิษก็แทบจะทำอะไรเราไม่ได้เลย เพราะมันจำเป็นต้องฉีดพิษใส่เหยื่อก่อนถึงจะลงมือกินได้ เพราะฉะนั้นเลธิโฟลด์ตัวนี้จึงทำได้แค่รัดนักเรียนไว้แน่น ๆ เท่านั้นเอง
      เรื่องราวของการแปลงร่างก็ผ่านไปอย่างน่าตื่นเต้นกว่าทุกครั้ง มีนักเรียนปีเจ็ดไม่กี่คนที่ผ่านการทดสอบเป็นแอนิเมจัสได้ แต่ละคนก็กลายร่างเป็นสัตว์ที่พิลึก ๆ ทั้งนั้น อย่างแมงมุม(รอนไม่พูดกับเพื่อนคนนี้ไปอีกนานแสนนาน) กิ้งกือ กิ้งก่า ตะขาบ มีเพียงเชมัสเท่านั้นที่ได้เป็นเหยี่ยว ซึ่งดูท่าทางว่าเขาจะภูมิใจมาก เห็นได้จากการที่ทุกเช้าเขาจะแปลงร่างเป็นเหยี่ยวบินมาห้องโถง
      ประวัติศาสตร์เวทมนตร์ยังคงน่าเบื่อเหมือนทุกครั้ง แต่หลังจากที่บทเรียนเข้าสู่เหตุการณ์ที่ใกล้ปัจจุบันมากขึ้นอย่างการเรืองอำนาจของโวลเดอมอร์ ซึ่งตำราเรียนฉบับใหม่นี้เพิ่มเหตุการณ์เมื่อไม่กี่สัปดาห์นี้เข้าไปด้วย นักเรียนหลายคนชอบใจที่ได้เรียนเรื่องราวที่พวกเขามีส่วนร่วมอยู่ในเหตุการณ์นั้น ๆ ด้วย
      น้ำยาสรรพรสเป็นหัวข้อการเรียนในระยะ 3-4 วันนี้ สำหรับนักเรียนคนอื่น ๆ แล้ว พวกเขามีปัญหามากในการกะปริมาณตัวยาแต่ละตัว แต่ยานี้ไม่เป็นปัญหากับรอนและเฮอร์ไมโอนี่เลย ก็พวกเขาเคยปรุงมาแล้วนี่นะ
      ในตอนเที่ยงวันศุกร์ รอนกับเฮอร์ไมโอนี่ก็ยังคงไปเยี่ยมแฮร์รี่ที่ห้องพยาบาลเหมือนเคย แต่ครั้งนี้แปลกไปจากครั้งอื่น ๆ เล็กน้อย เพราะโชอยู่ในห้องพยาบาลนั้นด้วย
      “อ้าว รุ่นพี่โช” รอนร้องเมื่อเห็นเธอ
      “อ้อ หวัดดีจ้ะ” โชบอก แล้วหันกลับไปมองดูแฮร์รี่ “เขายังไม่ดีขึ้นเลยเหรอ” เธอพูดเศร้า ๆ
      “ยังเลยค่ะ” เฮอร์ไมโอนี่พูด
      สามคนเดินไปเรียนหนังสืออีกตามเคย เรียนด้วยกันหมดทั้งสามคนเหมือนทุกครั้ง และไปเยี่ยมแฮร์รี่ที่ห้องพยาบาลทุกกลางวันทุกวัน แต่แฮร์รี่ก็ยังไม่มีทีท่าว่าจะฟื้น เขายังคงนอนอยู่เหมือนเดิม ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงแม้สักนิด
      บทเรียนเกี่ยวกับเลธิโฟลด์ก็น่ากลัวน้อยลงหลังจากที่รีมัสจัดการรีดพิษออกจากตัวของมันให้หมดก่อนนำมาให้นักเรียนฝึกหัดต่อสู้ หลายครั้งที่นักเรียนโดนมันโจมตี แต่รีมัสก็แก้ได้ทันการณ์ทุกครั้ง เลธิโฟลด์เมื่อไม่มีพิษก็แทบจะทำอะไรเราไม่ได้เลย เพราะมันจำเป็นต้องฉีดพิษใส่เหยื่อก่อนถึงจะลงมือกินได้ เพราะฉะนั้นเลธิโฟลด์ตัวนี้จึงทำได้แค่รัดนักเรียนไว้แน่น ๆ เท่านั้นเอง
      เรื่องราวของการแปลงร่างก็ผ่านไปอย่างน่าตื่นเต้นกว่าทุกครั้ง มีนักเรียนปีเจ็ดไม่กี่คนที่ผ่านการทดสอบเป็นแอนิเมจัสได้ แต่ละคนก็กลายร่างเป็นสัตว์ที่พิลึก ๆ ทั้งนั้น อย่างแมงมุม(รอนไม่พูดกับเพื่อนคนนี้ไปอีกนานแสนนาน) กิ้งกือ กิ้งก่า ตะขาบ มีเพียงเชมัสเท่านั้นที่ได้เป็นเหยี่ยว ซึ่งดูท่าทางว่าเขาจะภูมิใจมาก เห็นได้จากการที่ทุกเช้าเขาจะแปลงร่างเป็นเหยี่ยวบินมาห้องโถง
      ประวัติศาสตร์เวทมนตร์ยังคงน่าเบื่อเหมือนทุกครั้ง แต่หลังจากที่บทเรียนเข้าสู่เหตุการณ์ที่ใกล้ปัจจุบันมากขึ้นอย่างการเรืองอำนาจของโวลเดอมอร์ ซึ่งตำราเรียนฉบับใหม่นี้เพิ่มเหตุการณ์เมื่อไม่กี่สัปดาห์นี้เข้าไปด้วย นักเรียนหลายคนชอบใจที่ได้เรียนเรื่องราวที่พวกเขามีส่วนร่วมอยู่ในเหตุการณ์นั้น ๆ ด้วย
      น้ำยาสรรพรสเป็นหัวข้อการเรียนในระยะ 3-4 วันนี้ สำหรับนักเรียนคนอื่น ๆ แล้ว พวกเขามีปัญหามากในการกะปริมาณตัวยาแต่ละตัว แต่ยานี้ไม่เป็นปัญหากับรอนและเฮอร์ไมโอนี่เลย ก็พวกเขาเคยปรุงมาแล้วนี่นะ
      ในตอนเที่ยงวันศุกร์ รอนกับเฮอร์ไมโอนี่ก็ยังคงไปเยี่ยมแฮร์รี่ที่ห้องพยาบาลเหมือนเคย แต่ครั้งนี้แปลกไปจากครั้งอื่น ๆ เล็กน้อย เพราะโชอยู่ในห้องพยาบาลนั้นด้วย
      “อ้าว รุ่นพี่โช” รอนร้องเมื่อเห็นเธอ
      “อ้อ หวัดดีจ้ะ” โชบอก แล้วหันกลับไปมองดูแฮร์รี่ “เขายังไม่ดีขึ้นเลยเหรอ” เธอพูดเศร้า ๆ
      “ยังเลยค่ะ” เฮอร์ไมโอนี่พูด
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น