ลำดับตอนที่ #6
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : 9 กุมภาพันธ์ : กรงขังที่พังทลาย
จันทร์ 9 กุมภาพันธ์
“เอาล่ะ นักเรียน” รีมัสพูดขึ้นในชั่วโมงเรียนวิชาป้องกันตัวจากศาสตร์มืด ครั้งนี้เราจะมาดูการสาธิตการต่อสู้กับเลธิโฟลด์กันนะ ขอให้พวกเธอดูนี่” เขาเปิดผ้าคลุมที่คลุมกล่องกระจกใบใหญ่บนโต๊ะ
นักเรียนเปล่งเสียงฮือฮา
“นี่คือเลธิโฟลด์” รีมัสพูดต่อ “ตัวเป็น ๆ ดุ ๆ และร้ายกาจมาก เป็นหนึ่งในสัตว์ที่อันตรายที่สุด ครูไปเจอมาเมื่อสองสามเดือนก่อน ครูโชคดีที่ได้แผลมาแค่แผลเดียว” เขาชี้ให้เห็นแผลเป็นที่แขนขวาของเขา “ตอนนั้นเป็นตอนที่ครูไม่ทันระวังตัว ครูเลยได้แผลมา แต่ถ้าครูพร้อมละก็ ไม่มีปัญหาแน่ ๆ”
นักเรียนในห้องเริ่มขยับตัวด้วยความกลัวเมื่อเลธิโฟลด์ในกล่องกระจกทำท่าเหมือนจะพังกระจกออกมา
“คอฟเวอริโอ!” รีมัสเสกคาถาป้องกันอันตรายแบ่งแยกระหว่างโต๊ะนักเรียนกับโต๊ะอาจารย์ “ทีนี้พวกเธอก็ปลอดภัยแล้ว ก่อนจะเริ่มการสาธิต ครูมีคำถามจะถามเพื่อทบทวนพวกเธอ ถามว่า จุดอ่อนของเลธิโฟลด์อยู่ตรงไหน”
น่าแปลกที่เฮอร์ไมโอนี่ไม่ยกมือสุดแขนเหมือนเคย เธอกำลังครุ่นคิดอะไรบางอย่าง นั่นเปิดโอกาสให้นักเรียนคนอื่นได้ตอบบ้าง ซึ่งเนวิลล์ได้รับโอกาสนี้
“ตรงมุมด้านซ้ายหลังของมันครับ เป็นจุดสีน้ำตาล ถ้ากดได้ มันจะชะงักไปประมาณ 5-6 วินาทีครับ ช่วงนั้นเราต้อง…”
“ขอบคุณมาก คุณลองบัตท่อม” รีมัสพูด “เอาล่ะ ครูจะเริ่มล่ะนะ”
“กล่องกระจก เบรกิโอ!” ทันใดนั้นกล่องกระจกก็แตกออกเป็นชิ้น ๆ ทันที แล้วเลธิโฟลด์ในกล่องก็เริ่มคลายตัวออกเป็นผืน มันพุ่งตรงเข้ามายังรีมัส เขาก้มตัวหลบแล้วกระทุ้งคาถาฟลิเพนโดเข้าไปที่ส่วนใต้ของมันครั้งหนึ่งทำให้เลธิโฟลด์กระตุกไปเล็กน้อยแต่ไม่ชะงักงัน เขารอดมาข้างหลังของเลธิโฟลด์ได้แล้ว
นักเรียนนั่งดูด้วยใจระทึก พลางคิดว่าถ้าอาจารย์พลาดแล้วจะเป็นยังไง
รีมัสเล็งไปยังมุมซ้ายของเลธิโฟลด์ เขายิงฟลิเพนโดเข้าไปตรงจุดนั้นทำให้เลธิโฟลด์ชะงักไป เขาได้จังหวะแล้ว รีมัสร่ายสโตปิโอใส่เลธิโฟลด์ทันที มันชะงักค้างเติ่งอยู่ตรงนั้นเอง
“เรียบร้อย” รีมัสพูด “นี่เป็นเพียงการสาธิตเท่านั้น หากเป็นเวลาจริง เธอไม่ควรใช้สโตปิโอ เพราะมันจะมีผลเพียงสามสิบนาทีเท่านั้น เธอควรใช้เอกซเปกโต พาโตรนุม คาถาผู้พิทักษ์ในการกำจัดมัน เธอทำได้ เพราะเป็นการป้องกันตัวจากสัตว์ร้ายตามมาตรากองสัตว์วิเศษที่สี่ ทีนี้ การบ้านวันนี้ก็คือให้ไปเขียนวิธีการปราบเลธิโฟลด์ในแบบของเธอเอง กฎง่าย ๆ ไม่ให้เธอใช้ฟลิเพนโดและสโตปิโอ แค่นี้นะ”
นักเรียนเดินออกจากห้องเรียนไปหมดแล้ว เหลือเพียงสามคน เดรโก เฮอร์ไมโอนี่ และรอน ซึ่งดูเหมือนว่ารอนยังคงพยายามอยู่ห่าง ๆ จากเฮอร์ไมโอนี่ไว้
“อาจารย์คะ” เฮอร์ไมโอนี่พูดกับรีมัส “ไปดูแฮร์รี่กันหน่อยไหมคะ”
“ไปสิ” รีมัสตอบ “เดี๋ยวขอเวลาจัดการแป๊บนึง”
รีมัสชี้ไม้กายสิทธิ์ไปยังกระจกแสงที่เกิดจากคอฟเวอริโอแล้วร้องว่า “เรดูซิโอ!”
“อาจารย์! ไม่นะครับ!” เดรโกร้องขึ้น
รีมัสพลาดแล้ว เขาไม่ควรใช้เรดูซิโอ เขาควรใช้อันดูซิโอมากกว่า สองมนตร์นี้มีผลเหมือนกันทุกประการ เพียงแต่ว่าเรดูซิโอจะมีผลกว้างกว่าเป็นรัศมีรอบตัวสามเมตรโดยประมาณเท่านั้น ในกรณีนี้ รวมถึงเลธิโฟลด์ด้วย
เลธิโฟลด์หลุดพ้นจากสโตปิโอแล้ว มันพุ่งตรงเข้าหาคนที่อยู่ใกล้ที่สุดทันที
เฮอร์ไมโอนี่
“มิสเกรนเจอร์!” รีมัสร้องเสียงหลง นี่มันอะไร เขาพลาดได้อย่างไร
“เฮอร์ไมโอนี่!!!” รอนร้องเสียงหลง(กว่า) แล้วพุ่งตรงเข้าชนเฮอร์ไมโอนี่กระแทกเธอออกจากทิศทางของเลธิโฟลด์ เขาลุกขึ้นยืนแล้วหันหน้าไปหาเลธิโฟลด์ “มาทางนี้สิเจ้าเบื๊อก”
“ไม่นะวีสลีย์!” รีมัสร้อง “เธอไม่แกร่งกล้าพอ”
“เอกซเปกโต พาโตรนุม” รอนร้อง พลางคิดถึงความทรงจำที่เป็นสุข – ความทรงจำอะไรล่ะ? เขานึกไม่ออกเลย หรือว่าจะเป็นความทรงจำแวบเดียวที่เฮอร์ไมโอนี่หัวเราะให้เขาเห็น
แสงสีเงินพุ่งออกจากไม้กายสิทธิ์เป็นร่างนกอินทรีตัวใหญ่ มันกระแทกเลธิโฟลด์ได้ระยะหนึ่ง เรื่องเกือบจะไปได้สวย หากแต่ว่าพลังของรอนไม่เก่งกล้าพอ เลธิโฟลด์รอดมาได้ มันพุ่งตรงเข้ามาหารอนและม้วนตัวเขาไว้
“รอน!!!” เฮอร์ไมโอนี่ร้อง
“เอกซเปกโต พาโตรนุม!” รีมัสร้องขึ้น หมาป่าสีเงินพุ่งออกจากปลายไม้กายสิทธิ์ตรงเข้ากัดกินเลธิโฟลด์ เลธิโฟลด์พยายามต่อสู้ แต่หมาป่าแข็งแรงเกินไป มันแพ้ หมาป่าชนะ
แต่รอนถูกกระแทกทั่วร่างจากการบดขยี้ของเลธิโฟลด์
“รอน!!! รอน!!!” เฮอร์ไมโอนี่ร้อง เธอไม่รู้ว่าอะไรเป็นอะไรแล้ว
“ห้องพยาบาล! ห้องพยาบาล!” เดรโกร้อง “พาเขาไปห้องพยาบาล เร็วเข้า!!!”
“เอาล่ะ นักเรียน” รีมัสพูดขึ้นในชั่วโมงเรียนวิชาป้องกันตัวจากศาสตร์มืด ครั้งนี้เราจะมาดูการสาธิตการต่อสู้กับเลธิโฟลด์กันนะ ขอให้พวกเธอดูนี่” เขาเปิดผ้าคลุมที่คลุมกล่องกระจกใบใหญ่บนโต๊ะ
นักเรียนเปล่งเสียงฮือฮา
“นี่คือเลธิโฟลด์” รีมัสพูดต่อ “ตัวเป็น ๆ ดุ ๆ และร้ายกาจมาก เป็นหนึ่งในสัตว์ที่อันตรายที่สุด ครูไปเจอมาเมื่อสองสามเดือนก่อน ครูโชคดีที่ได้แผลมาแค่แผลเดียว” เขาชี้ให้เห็นแผลเป็นที่แขนขวาของเขา “ตอนนั้นเป็นตอนที่ครูไม่ทันระวังตัว ครูเลยได้แผลมา แต่ถ้าครูพร้อมละก็ ไม่มีปัญหาแน่ ๆ”
นักเรียนในห้องเริ่มขยับตัวด้วยความกลัวเมื่อเลธิโฟลด์ในกล่องกระจกทำท่าเหมือนจะพังกระจกออกมา
“คอฟเวอริโอ!” รีมัสเสกคาถาป้องกันอันตรายแบ่งแยกระหว่างโต๊ะนักเรียนกับโต๊ะอาจารย์ “ทีนี้พวกเธอก็ปลอดภัยแล้ว ก่อนจะเริ่มการสาธิต ครูมีคำถามจะถามเพื่อทบทวนพวกเธอ ถามว่า จุดอ่อนของเลธิโฟลด์อยู่ตรงไหน”
น่าแปลกที่เฮอร์ไมโอนี่ไม่ยกมือสุดแขนเหมือนเคย เธอกำลังครุ่นคิดอะไรบางอย่าง นั่นเปิดโอกาสให้นักเรียนคนอื่นได้ตอบบ้าง ซึ่งเนวิลล์ได้รับโอกาสนี้
“ตรงมุมด้านซ้ายหลังของมันครับ เป็นจุดสีน้ำตาล ถ้ากดได้ มันจะชะงักไปประมาณ 5-6 วินาทีครับ ช่วงนั้นเราต้อง…”
“ขอบคุณมาก คุณลองบัตท่อม” รีมัสพูด “เอาล่ะ ครูจะเริ่มล่ะนะ”
“กล่องกระจก เบรกิโอ!” ทันใดนั้นกล่องกระจกก็แตกออกเป็นชิ้น ๆ ทันที แล้วเลธิโฟลด์ในกล่องก็เริ่มคลายตัวออกเป็นผืน มันพุ่งตรงเข้ามายังรีมัส เขาก้มตัวหลบแล้วกระทุ้งคาถาฟลิเพนโดเข้าไปที่ส่วนใต้ของมันครั้งหนึ่งทำให้เลธิโฟลด์กระตุกไปเล็กน้อยแต่ไม่ชะงักงัน เขารอดมาข้างหลังของเลธิโฟลด์ได้แล้ว
นักเรียนนั่งดูด้วยใจระทึก พลางคิดว่าถ้าอาจารย์พลาดแล้วจะเป็นยังไง
รีมัสเล็งไปยังมุมซ้ายของเลธิโฟลด์ เขายิงฟลิเพนโดเข้าไปตรงจุดนั้นทำให้เลธิโฟลด์ชะงักไป เขาได้จังหวะแล้ว รีมัสร่ายสโตปิโอใส่เลธิโฟลด์ทันที มันชะงักค้างเติ่งอยู่ตรงนั้นเอง
“เรียบร้อย” รีมัสพูด “นี่เป็นเพียงการสาธิตเท่านั้น หากเป็นเวลาจริง เธอไม่ควรใช้สโตปิโอ เพราะมันจะมีผลเพียงสามสิบนาทีเท่านั้น เธอควรใช้เอกซเปกโต พาโตรนุม คาถาผู้พิทักษ์ในการกำจัดมัน เธอทำได้ เพราะเป็นการป้องกันตัวจากสัตว์ร้ายตามมาตรากองสัตว์วิเศษที่สี่ ทีนี้ การบ้านวันนี้ก็คือให้ไปเขียนวิธีการปราบเลธิโฟลด์ในแบบของเธอเอง กฎง่าย ๆ ไม่ให้เธอใช้ฟลิเพนโดและสโตปิโอ แค่นี้นะ”
นักเรียนเดินออกจากห้องเรียนไปหมดแล้ว เหลือเพียงสามคน เดรโก เฮอร์ไมโอนี่ และรอน ซึ่งดูเหมือนว่ารอนยังคงพยายามอยู่ห่าง ๆ จากเฮอร์ไมโอนี่ไว้
“อาจารย์คะ” เฮอร์ไมโอนี่พูดกับรีมัส “ไปดูแฮร์รี่กันหน่อยไหมคะ”
“ไปสิ” รีมัสตอบ “เดี๋ยวขอเวลาจัดการแป๊บนึง”
รีมัสชี้ไม้กายสิทธิ์ไปยังกระจกแสงที่เกิดจากคอฟเวอริโอแล้วร้องว่า “เรดูซิโอ!”
“อาจารย์! ไม่นะครับ!” เดรโกร้องขึ้น
รีมัสพลาดแล้ว เขาไม่ควรใช้เรดูซิโอ เขาควรใช้อันดูซิโอมากกว่า สองมนตร์นี้มีผลเหมือนกันทุกประการ เพียงแต่ว่าเรดูซิโอจะมีผลกว้างกว่าเป็นรัศมีรอบตัวสามเมตรโดยประมาณเท่านั้น ในกรณีนี้ รวมถึงเลธิโฟลด์ด้วย
เลธิโฟลด์หลุดพ้นจากสโตปิโอแล้ว มันพุ่งตรงเข้าหาคนที่อยู่ใกล้ที่สุดทันที
เฮอร์ไมโอนี่
“มิสเกรนเจอร์!” รีมัสร้องเสียงหลง นี่มันอะไร เขาพลาดได้อย่างไร
“เฮอร์ไมโอนี่!!!” รอนร้องเสียงหลง(กว่า) แล้วพุ่งตรงเข้าชนเฮอร์ไมโอนี่กระแทกเธอออกจากทิศทางของเลธิโฟลด์ เขาลุกขึ้นยืนแล้วหันหน้าไปหาเลธิโฟลด์ “มาทางนี้สิเจ้าเบื๊อก”
“ไม่นะวีสลีย์!” รีมัสร้อง “เธอไม่แกร่งกล้าพอ”
“เอกซเปกโต พาโตรนุม” รอนร้อง พลางคิดถึงความทรงจำที่เป็นสุข – ความทรงจำอะไรล่ะ? เขานึกไม่ออกเลย หรือว่าจะเป็นความทรงจำแวบเดียวที่เฮอร์ไมโอนี่หัวเราะให้เขาเห็น
แสงสีเงินพุ่งออกจากไม้กายสิทธิ์เป็นร่างนกอินทรีตัวใหญ่ มันกระแทกเลธิโฟลด์ได้ระยะหนึ่ง เรื่องเกือบจะไปได้สวย หากแต่ว่าพลังของรอนไม่เก่งกล้าพอ เลธิโฟลด์รอดมาได้ มันพุ่งตรงเข้ามาหารอนและม้วนตัวเขาไว้
“รอน!!!” เฮอร์ไมโอนี่ร้อง
“เอกซเปกโต พาโตรนุม!” รีมัสร้องขึ้น หมาป่าสีเงินพุ่งออกจากปลายไม้กายสิทธิ์ตรงเข้ากัดกินเลธิโฟลด์ เลธิโฟลด์พยายามต่อสู้ แต่หมาป่าแข็งแรงเกินไป มันแพ้ หมาป่าชนะ
แต่รอนถูกกระแทกทั่วร่างจากการบดขยี้ของเลธิโฟลด์
“รอน!!! รอน!!!” เฮอร์ไมโอนี่ร้อง เธอไม่รู้ว่าอะไรเป็นอะไรแล้ว
“ห้องพยาบาล! ห้องพยาบาล!” เดรโกร้อง “พาเขาไปห้องพยาบาล เร็วเข้า!!!”
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น