อภินิหารฟิสิกส์ครองพิภพ

ลำดับตอนที่ #5 : ปริศนาดอกไม้ไฟ(?)

     ไม่นานหลังจากนั้นงานเลี้ยงวันเกิดครบรอบ 111 ปี ของบิลโบก็เริ่มขึ้นจนได้ ฮอบบิททั่วฮอบบิทตันมาร่วมงานนี้กันหมด เป็นธรรมชาติของฮอบบิทอยู่แล้วที่ชอบสังสรรค์งานรื่นเริงบ่อยที่สุดเท่าที่จะบ่อยได้ โฟรโดกับบิลโบซึ่งเป็นเหมือนเจ้าภาพของงานนี้ยืนรอรับแขกเหรื่ออยู่ที่ประตูงาน แขกแต่ละคนพกโจทย์ฟิสิกส์ เคมี และคณิตศาสตร์มาด้วยคนละหนึ่งข้อ โฟรโดตอบได้รวดเร็วมาก แต่บิลโบกลับตอบได้ในพริบตาที่แขกเอ่ยคำถามจบ ยังความแปลกใจมาให้โฟรโดยิ่งนัก



     แกนดัล์ฟนั้นก็เต้นรำอยู่ในงานเช่นกัน ระหว่างที่เต้นในหัวเขาก็คำนวณเรื่องฟังก์ชันการเปลี่ยนแปลงจำนวนของฮอบบิทในงานไปพลาง ๆ แก้เซ็ง บางทีเขาก็แวบออกไปจุดดอกไม้ไฟ ยังความตื่นตาตื่นใจมาให้ฮอบบิทชาวฮอบบิทตันเป็นที่ยิ่ง



     “งามแต๊น้อ!” ฮอบบิทคนหนึ่งพูดขึ้น



     “ใช่ ใช่ งามแต๊แต๊” ฮอบบิทอีกคนตอบ



     “สูเจ้าไปเอาดอกไม้ไฟมาจุดกันเองดีไหมละน้อ” ฮอบบิทคนแรกพูดถาม



     “ดีแต๊แต๊เลย”



     ว่าแล้วฮอบบิทสองคนนั้นก็กึ่งวิ่งกึ่งเดินหลบหลังแกนดัล์ฟเข้าไปในในเตนท์ของเขา ในเตนท์นั้นมีดอกไม้ไฟอยู่มากมาย



     “เอาออกมาอันนึงน้อ”



     ว่าแล้วฮอบบิทอีกคนหนึ่งก็ตรงเข้าไปหมายจะหยิบดอกไม้ไฟมาจุด



     “ช้าก่อน” กล่องใส่ดอกไม้ไฟนั้นร้องขึ้น



     “เอ๊ กล่องใส่ดอกไม้ไฟพูดได้ ประหลาดใจแต๊น้อ” ฮอบบิทคนนั้นเอียงคอด้วยความฉงน



     “ก่อนจะหยิบดอกไม้ไฟ ท่านต้องตอบคำถามเสียก่อน”



     “คำถาม?”



     “ใช่แล้ว จงเลือกระหว่างฟิสิกส์ เคมี และคณิตศาสตร์”



     “ไอ้หยา วิชาโหดๆ ทั้งนั้นเลยน้อ”



     “สูเจ้าเลือกสักอันสิ”



     “งั้นเอาฟิสิกส์ก็แล้วกันน้อ”



     “โอเค” กล่องใส่ดอกไม้ไฟนั้นกระแอมหนึ่งครั้งก่อนเอ่ยวาจา “ในการทดลองการสั่นพ้องของเสียงโดยใช้หลอดกำทอนยาว 100 เซนติเมตร ที่มีลูกสูบสำหรับเลื่อนจากปลายหลอดข้างหนึ่งไปถึงปลายอีกข้างหนึ่ง เมื่อใช้แหล่งกำเนิดเสียงความถี่ 700 เฮิร์ตซ์ มาจ่อที่ปลายหลอด ถามว่าเมื่อเลื่อนลูกสูบจากปลายด้านติดแหล่งกำเนิดเสียงไปจนถึงปลายหลอดอีกด้าน จะเกิดเสียงดังกว่าปกติกี่ครั้ง? กำหนดความเร็วเสียง 350 เมตรต่อวินาที”



     “ไอ้หยา ยากแต๊น้อ”



     “ยากอะไรกัน คำถามข้อนี้ง่ายจะตาย เจ้าตอบไม่ได้จริงๆ รึ?”



     “ไม่ได้หรอก ท่าน ขอตัวเลือกหน่อยมิได้รึ?”



     “ให้ตายสิ ถ้าเป็นแกนดัล์ฟละก็ เขาฟังปุ๊บก็ตอบได้ปั๊บแล้ว แต่เอาเถอะ ตัวเลือกมี 4 ข้อ คือ 4 5 6 และ 8 ครั้ง”



     “ไอ้หยา” ฮอบบิททั้งสองคนร้องเสียงหลงอีกครั้ง



     “นี่ถ้าเราตอบไม่ได้ก็เอาดอกไม้ไฟไปไม่ได้งั้นรึ”



     “ใช่แล้ว” กล่องใส่ดอกไม้ไฟตอบ



     “เอ๊ย มาลี เรามาช่วยกันคิดเถอะ” ฮอบบิทคนแรกพูด



     “ใช่แล้ว ปีกบิน เรามาช่วยกันคิดนั่นแหละดีแต๊แต๊” ฮอบบิทอีกคนเห็นด้วย



     “ข้อนี้นี่มันอะไรนะ เกี่ยวกับการสั่นพ้องของเสียงในท่อปลายปิดใช่ไหม”



     “ใช่แต๊แต๊ สูตรการสั่นพ้องของท่อปลายปิดว่ายังไงนะ”



     “ไอ้หยา จำไม่ได้แล้วอ่า”



     “อย่าเพิ่งบอกว่าจำไม่ได้สินะนี่นะ ค่อย ๆ นึกดีกว่านะนี่นะ”



     \"f = (2n-1)v/4L แม่นบ๊?\"



     \"อืม ใช่สินะ ถ้างั้นก็แทนค่าเป็น 700 = (2n-1)(350)/(4)(100)\"



     \"บ่แม่น\" มาลีสวนขึ้นทันที \"สูเจ้าสิต้องใช้หน่วยของความยาวเป็นเมตรเท่านั้นเน้อ\"



     \"เออจริงด้วย ถ้างั้นก็เป็น 700 = (2n-1)(350)/(4)(1)\"



     สองฮอบบิทเอาไม้เขี่ยพื้นเป็นตัวเลขบ้างตัวอักษรบ้างอยู่พักใหญ่



     “ได้แล้ว” ปีกบินร้อง “n = 4.5!!! ...”



     “ไม่เห็นมีในตัวเลือกเลยนะนี่นะ” มาลีหงอย



     “อีกนิดเดียว เกือบได้แล้ว ฮอบบิท”กล่องใส่ดอกไม้ไฟลุ้นตัวโก่ง



     มาลีกับปีกบินนั่งคิด



     “นี่หมายความว่าเกิดการสั่นพ้อง 4.5 ครั้งงั้นเหรอ?”



     “เกิดไม่ได้นะนี่นะ 4.5 ครั้งน่ะ แสดงว่ามันเกิดครั้งที่สี่ไปแล้ว แต่ครั้งที่ห้ายังมาไม่ถึงสินะ”



     “งั้นก็สี่ครั้งน่ะสิ”



     “นั่นสินะ”



     “ตอบ 4 ครั้งครับ!” ปีกบินพูดกับกล่องใส่ดอกไม้ไฟ



     กล่องใส่ดอกไม้ไฟหัวเราะ แล้วหมุนตัวติ้วๆๆๆๆ แล้วก็เปิดออก ข้างในมีดอกไม้ไฟอันใหญ่บ้างอันเล็กบ้างจำนวนมากมายมหาศาลอัดแน่นกันอยู่



     “ได้แล้ว ดีใจแต๊แต๊” มาลีร้อง



     “เอาอันใหญ่ อันใหญ่!” ปีกบินพูดพลางเลือกหาดอกไม้ไฟ