ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : บทนำ : วันที่ฝนกระหน่ำลงมาราวกับสวรรค์รั่ว
ฝนตกลงมาอย่างหนัก กระหน่ำอย่างรุนแรงจนดูเหมือนว่าท้องฟ้าจะถล่มลงมาเป็นน้ำ พลทหารทรงชัยยืนตากฝนอยู่ในชุดเต็มยศพร้อมกับคนอื่น ๆ อยู่ตรงหน้าอาคารขนาดไม่ใหญ่นักตรงหน้า ภาพพร่าเลือนด้วยน้ำฝนที่ไหลย้อยผ่านดวงตา ทรงชัยกระพริบตา น้ำยิ่งไหลเข้ามาในดวงตาของเขามากกว่าเดิมอีก แต่ก็ไม่สามารถยกมือขึ้นมาเช็ดหน้าได้
“ทั้งหมด แถวตรง!”
เสียงหัวหน้ากองร้อยดังขึ้น ทรงชัยเปลี่ยนท่าจากตามระเบียบพักมาเป็นแถวตรง ได้ยินเสียงของเพื่อนของเขาคนอื่น ๆ อีกนับร้อยอัดส้นเท้าเข้าพร้อมกัน ทรงชัยเหลือบมองดูทางซ้ายซึ่งเป็นที่ที่หัวหน้ากองร้อยยืนอยู่ต่อหน้าผู้บังคับบัญชาคนหนึ่ง
“ฟังคำสั่งหัวหน้าควบคุม!”
ในสภาพอากาศเช่นนี้น่ะหรือ? มันแทบจะเป็นไปไม่ได้เลย แม้กระทั่งเสียงของหัวหน้ากองร้อยนั้นทรงชัยเองยังฟังออกลำบาก แล้วประสาอะไรกับพวกหัวหน้าควบคุมที่มักจะเป็นนายทหารนั่งโต๊ะอยู่ในห้องแอร์เย็นฉ่ำจะมาพูดให้พวกเขาได้ยินในสภาพอากาศแบบนี้
ทรงชัยพยายามฝืนเพ่งมองหัวหน้าควบคุมที่ยืนอยู่บนแท่นสูงจากพื้นทำจากไม้ เขาเห็นหัวหน้าควบคุมเอามือท้าวโต๊ะตรงหน้า แล้วโน้มตัวมา
“ตามระเบียบพัก!”
เสียงของหัวหน้าควบคุมฟังดูมีอำนาจ ได้ยินแจ่มชัดจนน่าตกใจแม้ในสภาพอากาศเช่นนี้ ทรงชัยปฏิบัติตามทันที
“ผมคิดว่าทุกคนคงทราบภารกิจที่พวกเราต้องทำแล้ว”
แน่นอน ทรงชัยทราบ
“แต่เพื่อเป็นการทบทวนความเข้าใจอีกครั้ง ผมจะบอกทุกคนว่า พื้นที่ทั้งหมดต้องถูกเคลียร์ ต้องไม่มีร่องรอยของอุปกรณ์อำนวยความสะดวกหลงเหลือ ชิ้นส่วนที่เหลือจากแผนการครั้งที่แล้วต้องถูกเก็บกวาดให้หมด และพวกคุณต้องตรวจสอบอุปกรณ์ตรวจเช็คสัญญาณตามจุดต่าง ๆ เพื่อยืนยันว่าสามารถทำงานได้อย่างมีประสิทธิภาพ!”
แน่นอน เขาทำแบบนี้มาหลายครั้งจนเริ่มเบื่อแล้ว
“ผู้เข้าร่วมกิจกรรมครั้งนี้เป็นนักเรียนของผมเอง เพราะฉะนั้นงานนี้ขอให้ทุกคนตั้งใจเป็นพิเศษ”
หากไม่ตั้งใจเป็นพิเศษก็โดนสำเร็จโทษน่ะสิ
“ทั้งหมด ตรง! หัวหน้ากองร้อยเชิญครับ”
ทรงชัยเห็นหัวหน้ากองร้อยทำวันทยหัตถ์เคารพหัวหน้าควบคุม แล้วหันกลับมาสั่งพวกเขาว่า “เลิกแถว!”
ทรงชัยตบเท้า แล้วเดินแยกไปประจำตำแหน่งของเขา ก่อนที่จะเข้าที่ เขาหันกลับมามอง
และทันเห็นหัวหน้าควบคุมดึงมีดออกจากหัวหน้ากองร้อย
“ทั้งหมด แถวตรง!”
เสียงหัวหน้ากองร้อยดังขึ้น ทรงชัยเปลี่ยนท่าจากตามระเบียบพักมาเป็นแถวตรง ได้ยินเสียงของเพื่อนของเขาคนอื่น ๆ อีกนับร้อยอัดส้นเท้าเข้าพร้อมกัน ทรงชัยเหลือบมองดูทางซ้ายซึ่งเป็นที่ที่หัวหน้ากองร้อยยืนอยู่ต่อหน้าผู้บังคับบัญชาคนหนึ่ง
“ฟังคำสั่งหัวหน้าควบคุม!”
ในสภาพอากาศเช่นนี้น่ะหรือ? มันแทบจะเป็นไปไม่ได้เลย แม้กระทั่งเสียงของหัวหน้ากองร้อยนั้นทรงชัยเองยังฟังออกลำบาก แล้วประสาอะไรกับพวกหัวหน้าควบคุมที่มักจะเป็นนายทหารนั่งโต๊ะอยู่ในห้องแอร์เย็นฉ่ำจะมาพูดให้พวกเขาได้ยินในสภาพอากาศแบบนี้
ทรงชัยพยายามฝืนเพ่งมองหัวหน้าควบคุมที่ยืนอยู่บนแท่นสูงจากพื้นทำจากไม้ เขาเห็นหัวหน้าควบคุมเอามือท้าวโต๊ะตรงหน้า แล้วโน้มตัวมา
“ตามระเบียบพัก!”
เสียงของหัวหน้าควบคุมฟังดูมีอำนาจ ได้ยินแจ่มชัดจนน่าตกใจแม้ในสภาพอากาศเช่นนี้ ทรงชัยปฏิบัติตามทันที
“ผมคิดว่าทุกคนคงทราบภารกิจที่พวกเราต้องทำแล้ว”
แน่นอน ทรงชัยทราบ
“แต่เพื่อเป็นการทบทวนความเข้าใจอีกครั้ง ผมจะบอกทุกคนว่า พื้นที่ทั้งหมดต้องถูกเคลียร์ ต้องไม่มีร่องรอยของอุปกรณ์อำนวยความสะดวกหลงเหลือ ชิ้นส่วนที่เหลือจากแผนการครั้งที่แล้วต้องถูกเก็บกวาดให้หมด และพวกคุณต้องตรวจสอบอุปกรณ์ตรวจเช็คสัญญาณตามจุดต่าง ๆ เพื่อยืนยันว่าสามารถทำงานได้อย่างมีประสิทธิภาพ!”
แน่นอน เขาทำแบบนี้มาหลายครั้งจนเริ่มเบื่อแล้ว
“ผู้เข้าร่วมกิจกรรมครั้งนี้เป็นนักเรียนของผมเอง เพราะฉะนั้นงานนี้ขอให้ทุกคนตั้งใจเป็นพิเศษ”
หากไม่ตั้งใจเป็นพิเศษก็โดนสำเร็จโทษน่ะสิ
“ทั้งหมด ตรง! หัวหน้ากองร้อยเชิญครับ”
ทรงชัยเห็นหัวหน้ากองร้อยทำวันทยหัตถ์เคารพหัวหน้าควบคุม แล้วหันกลับมาสั่งพวกเขาว่า “เลิกแถว!”
ทรงชัยตบเท้า แล้วเดินแยกไปประจำตำแหน่งของเขา ก่อนที่จะเข้าที่ เขาหันกลับมามอง
และทันเห็นหัวหน้าควบคุมดึงมีดออกจากหัวหน้ากองร้อย
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น