คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ▤ PLAYFUL KISS ▤ ch.1
“สิก้า เดี๋ยวลูกไปเตรียมเก็บกระเป๋านะ พรุ่งนี้เราจะออกเดินทางกันแล้ว”เสียงของแม่ดังออกมาจากทางห้องครัวหลังจากที่ลูกสาวเพียงคนเดียวกลับมาจากการสอบปลายภาควันสุดท้าย พรุ่งนี้ลูกสาวของเธอก็จะปิดเทอมแล้ว
เจ้าของชื่ออย่างเจสสิก้าได้ยินดังนั้นก็ยิ้มแก้มปริ เมื่อเดือนก่อนเธอแอบเห็นใบโปรชัวร์ของบริษัททัวร์หนึ่งซึ่งเป็นการไปทัวร์ที่ยุโรปเป็นเวลาสามเดือนเต็ม มันถูกวางอยู่บนโต๊ะทำงานของพ่อ เธอซึ่งกะว่าจะเอาเอกสารจากทางโรงเรียนไปวางไว้ให้เหมือนๆทุกทีก็เลยเห็น แล้วก็เอาไปนึกฝันภาพวันที่เธอได้ไปเที่ยวยุโรปจริงๆ
คืนนั้นทั้งคืนเจสสิก้าแทบไม่ได้นอน เธอตื่นเต้นกับการไปเที่ยวต่างประเทศ แม้จะเคยไปมาหลายครั้งแล้วแต่ที่ฟังๆมาจากเพื่อนในชั้นเรียน ทุกคนต่างบอกเป็นเสียงเดียวกันว่ายุโรปนั้นน่าไปมาก มีหลายประเทศที่มีทั้งความสำคัญทางประวัติศาสตร์ สถานที่ท่องเที่ยวชื่อดังเยอะแยะมากมายจนเจสสิก้าแทบจะอดใจไม่อยู่
.
.
แต่กลับเหมือนฝันที่สลายจางหายไป เมื่อร่างเล็กลุกขึ้นมาจะทำนมร้อนดื่มเพราะเธอนอนไม่หลับ กลัวว่าพรุ่งนี้ตื่นมาจะเพลีย จึงค่อยๆย่องลงมาพร้อมกับเอาตุ๊กตาโดเรม่อนแนบกายลงมาด้วย
“...ฉันคิดว่าลูกอาจจะเข้าใจผิด”
“ไม่หรอก ลูกไม่น่าจะรู้เรื่องทริปที่เราไปกันนะ”
เพราะได้ยินบทสนทนาที่พ่อแม่กำลังคุยกันอยู่ เจสสิก้าจึงได้ค่อยๆเงี่ยหูฟังอยู่ตรงบันไดขั้นสุดท้ายติดกับผนังห้องนั่งเล่น ซึ่งสามารถแอบฟังได้อย่างชัดเจนเลย
“แต่คุณก็เห็นแล้วนี่ค่ะเมื่อตอนเย็น .. สีหน้าของลูกดูดีใจมาก ทั้งๆที่เรายังไม่ได้บอกเลยว่าจะพาเธอไปไหน”
“หรือผมควรจะบอกลูกพรุ่งนี้ ...เรื่องที่เราจะพาสิก้าไปอยู่กับแทยอนตอนช่วงที่พวกเราไม่อยู่”
ปึก ... เสียงตุ๊กตาโดเรมอนที่เจสสิก้าถือว่าตกลงกับพื้น ส่วนของตามันที่ทำด้วยพลาสติกกระแทกกับพื้นกระเบื้องเสียงดังจนคนเป็นพ่อและแม่สะดุ้งหันมาตกใจที่เห็นลูกยืนอยู่ตรงกรอบประตู
“พ่อ ...กับแม่ ...ไม่ได้ให้เค้าไปด้วยเหรอคะ?”
.
.
.
.
“สรุปคือโดนทิ้งมาสินะ”หญิงสาวผู้มีศักดิ์ตามอายุมากกว่าพูดสรุปเรื่องทั้งหมดหลังจากที่เจสสิก้าตั้งหน้าตั้งเล่ามาตั้งแต่ขึ้นมาถึงห้อง
“เปล่าซะหน่อย เค้าไม่ได้โดนทิ้ง เค้าแค่ไปด้วยไม่ได้”เจสสิก้าเถียงขึ้นมาทันที ก่อนจะบุ้ยหน้าใส่แทยอนที่ชอบหาว่าเธอโดนทิ้งอยู่เรื่อย ดูสิ ...ตายังบวมแดงไม่หายเลยหลังจากที่ร้องไห้ไปเมื่อคืน
แม่ก็พาเธอมาส่งที่หน้าหอพักของแทยอน ..ลูกพี่ลูกน้องคนสนิทที่ไว้วางใจได้มากที่สุดฝากให้ดูแลเจสสิก้าแทนพวกเขาที่ไม่อยู่ตลอดทั้งซัมเมอร์
“แน่ใจนะว่าอยู่ได้?”แทยอนถามย้ำอีกครั้งเพื่อความแน่ใจของน้องสาวตัวดีที่มาขออยู่ด้วยช่วงปิดเทอมซัมเมอร์
“แน่ใจสิ เค้าอยู่ได้สบายมาก”พูดอย่างภาคภูมิใจก่อนจะหยิบตุ๊กตาโดเรม่อนออกมาวางไว้ด้านในของเตียงขนาดกลาง
เจ้าของห้องมองน้องสาวของตัวเองก่อนจะเหลียวไปมองกระเป๋าเดินทางใบใหญ่สองใบ ซึ่งปกติมีเอาไว้สำหรับเดินทางไปต่างประเทศ แต่ยัยน้องสาวหน้ามึนนี่กลับเอาใช้ย้ายของมาอยู่ที่หอพักกับเธอ โดยให้เหตุผลสุดจะบรรยายได้กับเธอว่า
‘เค้าไม่อยากไปยุโรปกับแม่เองต่างหาก’
อันที่จริงเธอเชื่อมากกว่าว่าคุณลุงกับคุณป้าคงจะแอบจองทริปไปยุโรปกันสองคนแล้วบังเอิญยัยน้องสาวของเธอดันไปรู้เข้าก็เลยโมเมว่าพวกท่านจะพาไป แต่สุดท้ายแล้วกระเป๋าเดินทางใบใหญ่ก็มาเช็คอินเข้าที่หอพักนักศึกษาแทนที่จะเป็นสนามบิน...แต่ก็ต้องทำเป็นเชื่อเจสสิก้าไว้ก่อนล่ะกัน
“โอเคๆ ยังไงเจ้ก็ต้องเลี้ยงสิก้าเพราะคุณป้าขอร้องกับแม่เจ้ไว้ ...แต่อย่าทำความวุ่นวายให้เจ้ เคไหม?”แทยอนต้องรีบออกปากก่อน เพราะเท่าที่รู้จักกันมาตั้งแต่คุณป้าคลอดเจสสิก้าออกมา
ยัยมึนนี่สร้างเรื่องไว้ไม่เว้นแต่ละวัน!
“เค้าจะเป็นเด็กดี เค้าสัญญา”เจสสิก้าช้อนสายตามองพี่สาวด้วยแววตาออดอ้อน มือเรียวรวบตัวตุ๊กตาโดเรม่อนมากอดไว้แน่นก่อนจะเอนกายพิงหลังกับผนังห้อง
“อื้อ ก็ดี”แทยอนรับคำก่อนจะหันกลับไปจ้องจอแล็ปท็อปที่ทำงานค้างไว้ก่อน กะว่าจะปล่อยให้เจสสิก้าจัดของเก็บเข้าที่ให้เรียบร้อย ซึ่งดูจากปริมาณของสัมภาระที่เจสสิก้าขนมาอาจจะใช้เวลาสักหน่อย ก็เลยวางแผนไว้ว่าเดี๋ยวเย็นๆค่อยพาออกไปหาอะไรกินทีเดียวเลย
เตียงนุ่มๆบวกกับอากาศเย็นๆในตอนบ่ายแก่ๆ พลันทำให้คนขี้เซาเกิดอาการเพลียขึ้นมากะทันหัน ของที่ยังจัดไว้ระเกะระกะก็คงต้องทิ้งไว้อย่างนั้น แทยอนไม่ทันได้มองตอนเจสสิก้าเผลอหลับสลบไปกับเตียง หันมาเห็นอีกทีเจสสิก้าก็นอนห่มผ้าหลับตาพริ้มกอดโดเรม่อนไปซะแล้ว
.
.
.
.
.
“เจ้แท เค้าหิวข้าว”บ่นออกมาทั้งๆที่ยังไม่ตื่นดีด้วยซ้ำ มือขาวยกขึ้นขยี้ตาตัวเองก่อนจะยันตัวขึ้นนั่งบนเตียงพร้อมกับกอดโดเรม่อนแล้วจ้องไปที่แทยอน
ลืมตาให้ดีก่อนได้ไหม -_-
“นอกจากนอนแล้วตื่นมากิน ทำอะไรเป็นบ้างห้ะ?”แทยอนกำลังหัวเสียเรื่องรายงานที่ตกลงกับเพื่อนไม่ได้สักที แล้วไหนจะน้องสาวเรื่องมากอย่างเจสสิก้าอีก
ทำไมต้องมาหิวตอนนี้ด้วยล่ะ!
“เค้าหิว”ปากแดงๆก็บ่นออกมาอยู่เรื่อย ส่วนมือก็คอยสางผมของตัวเองที่มันพันกันเนื่องจากนอนทับมานานให้เรียบร้อย
“เจ้ยังทำงานไม่เสร็จเลย โว้ย! พวกมันจะเอายังไงกันแน่วะ”มือข้างหนึ่งจับอยู่ที่เม้าส์ ส่วนอีกข้างก็ถือสมาร์ทโฟนขึ้นมาเพ่งมองหาข้อสรุปเรื่องรายงานที่จะต้องทำ ความวุ่นวายบังเกิดขึ้นทันทีเมื่อคนในกลุ่มคนหนึ่งมีความคิดเห็นไม่ตรงกับเพื่อนคนอื่นในกลุ่ม แทยอนเองก็ห่วงทั้งงานห่วงทั้งน้อง ดูจากสีหน้ายุ่งๆของเจสสิก้าแล้ว เธอคงจะหิวจริงๆ ไม่ได้แค่งอแงตามประสาคนกึ่งหลับกึ่งตื่น
“เจ้จะพาเค้าไปกินข้าวได้ไหม?”เจสสิก้าเดินลงจากเตียงมาหาแทยอนที่นั่งทำงานอยู่บนโต๊ะ และกำลังหัวเสียใส่โทรศัพท์ไปพร้อมๆกับแล็ปท็อปทั้งๆที่พวกมันไม่ได้ทำอะไรให้เลย
“เดี๋ยวได้ป่ะสิก้า ขอเจ้จัดการไอ้พวกนี้ก่อน ...ว้าก! พวกแกจะเอายังไงก็บอกกันมาเส่ะ รีบๆตกลงกันให้ได้สิวะ”แทยอนเริ่มส่งเสียงดัง ปล่อยมือออกจากเมาส์แล้วรัวพิมพ์สมาร์ทโฟนอย่างชำนาญ แต่จากคาดเดาของเจสสิก้าแทยอนน่าจะส่งข้อความไปด่ามากกว่าออกความคิดเห็น
“ท้องเค้าหมุนติ้วๆแล้ว ตาเค้าก็ลายแล้วด้วย โอ้ยเจ้ เค้าจะเป็นลม”แกล้งปล่อยตุ๊กตาในมือก่อนจะกุมท้องแล้วแสร้งทำสีหน้าว่าปวดท้อง เจสสิก้าเชื่อว่าคนรักน้องอย่างแทยอนจะต้องยอมพาเธอไปกินข้าวแน่ๆ
“เอาไงดีวะเนี่ย”แทยอนบ่นออกมา มองสมาร์ทโฟนในมือกับหน้าตาที่น่าสงสารของน้องสาวสลับกันไปมาก่อนจะปิ้งไอเดียบรรเจิดที่โง่อยู่ตั้งนานกว่าจะคิดได้
มีเพื่อนไว้ก็ควรใช้งานมันบ้างนะ
.
.
.
“....”
“....”
ต่างคนต่างเงียบใส่กัน เพราะเพิ่งจะรู้จักกันเป็นครั้งแรก เจสสิก้าไม่ใช่ผู้หญิงที่เก็บตัวเงียบหรือไม่สุงสิงกับใคร ตรงกันข้ามเธอคือคนที่ร่าเริงและเข้ากับคนอื่นได้ง่าย เพียงแต่ว่ากับเพื่อนของแทยอนที่ดูจะไม่พอใจเอามากๆที่ไปรบกวนเวลานอนของเขาเป็นอุปสรรคที่ใหญ่พอสมควร
ผู้ชายตัวสูงที่กำลังแสดงหน้าเป็นแองกี้เบิร์ด ยืนอย่างไม่สบอารมณ์เมื่อถูกปลุกด้วยเพื่อนสนิทข้างห้องที่มาฝากฝังน้องสาวตัวเองซะดิบดีแล้วก็ล็อคประตูตัวเองเข้าห้องไป โดยทิ้งภาระ…เออ นั่นแหละ เขาขอเรียกเธอว่าภาระ ให้พามาหาข้าวกินที่ด้านล่างของหอพัก พร้อมกับแนะนำให้รู้จักกันเพียงผิวเผิน
อายุตั้ง 17 แล้วออกมาหาข้าวกินเองไม่เป็นหรือไงวะ!
“เอ่อ ...ต๊อกโบกี”เป็นหญิงสาวที่พูดขึ้นมาอย่างกล้าๆกลัวๆ ไม่รู้ว่าแทยอนพี่สาวที่แสนจะร่าเริงและยิ้มง่ายของเธอ จะคบกับเพื่อนผู้ชายที่หน้าโหดแถมยังอารมณ์เสียง่ายแบบนี้ได้ไงกัน
“หือ ...อะไร”ร้องเสียงสูง แต่ก็ยังวุ่นๆอยู่กับโทรศัพท์ของตัวเอง
“อยากกินต๊อกโบกี”ย้ำอีกครั้งอย่างชัดเจน หน้าตาก็ดีเข้าขั้นสุดยอด แต่ทำไมหูตึง น่าเสียดายจริงๆ
“ร้านอยู่ตรงนู่น ตามมา”เขาพูดเพียงแค่นั้น ก่อนจะออกเดินนำหน้าไปก่อนโดยไม่สนว่าหญิงสาวจะต้องวิ่งตามหรือจะตามเขาทันหรือไม่
คนมันหงุดหงิด! ให้พูดมากกว่านี้กลัวจะกลายเป็นประโยคสบถใส่หญิงสาวที่เพิ่งรู้จักกันได้ไม่ถึงชั่วโมงดี
คิมแทยอนก็ช่างเหลือเกิน ถึงแม้เขาจะเป็นเพื่อนกับแทยอนมานานมาก และรู้ด้วยว่าแทยอนหวงน้องสาวมากแค่ไหน แต่เขาก็ไม่คิดว่าแทยอนจะกล้าฝากน้องตัวเองให้มากับเขา ....แล้วยิ่งน้องสาวของแทยอนสวยมากขนาดนี้ ....ไม่กลัวเสร็จเขาหรือไงกัน
“พี่คริส! รอสิก้าด้วยค่ะ”
....ก็นั่นแหละ แม้แต่เด็กคนนี้เองก็ยังไม่กลัวว่าเขาจะทำอะไรเธอเลยด้วยซ้ำ เอาแต่เดินตามเขาต้อยๆไปตามถนนเพื่อหาร้านอาหาร โดยที่เด็กสาวไม่ได้คิดเลยว่าหากเขาพาเธอไปทำมิดีมิร้ายจะเป็นยังไง
ก็นะ -_- น้องสาวคิมแทยอนนี่นา ไม่เคยรู้ร้อนรู้หนาวอะไรกับใครเขาหรอก
“ป้าครับ ขอต๊อกโบกีกับจาจังมยอน”เป็นประโยคแรกที่เขาเอ่ยขึ้นหลังจากหาที่นั่งในร้านประจำที่มาบ่อยๆกับแทยอน แต่ตอนนี้กลายเป็นว่าเขาต้องพาน้องสาวของแทยอนมาแทน
“หือ ...ทำไมวันนี้แทยอนกินต๊อกโบกีล่ะ อ้าว....ไม่ใช่แทยอนนี่นา”ป้าเจ้าของร้านที่ค่อนข้างสนิทกับคริสมากหันมาถาม พอเห็นว่าผู้หญิงที่มากับคริสนั้นไม่ใช่แทยอนก็อดจะแปลกใจไม่ได้ที่คริสพาผู้หญิงคนอื่นมา ...รู้จักคริสมาตั้งแต่เขาเข้าเรียนปีหนึ่ง ยังไม่เคยเห็นคริสอยู่กับผู้หญิงคนอื่นเลยนอกจากแทยอน
“นี่เจสสิก้า น้องสาวของแทยอนครับ”คริสแนะนำเด็กสาวให้กับป้าเจ้าของร้าน “ทักทายป้าเจ้าของร้านสิ มารยาทน่ะ”แล้วก็ยังหันมาดุหญิงสาวที่เอาแต่ยิ้มแป้นตั้งแต่เดินเข้าร้านอาหารมา
“อ้ะ สะ..สวัสดีค่ะ เจสสิก้าค่ะ”เพราะโดนดุจนพูดติดๆขัดๆ แต่นั่นก็ไม่ได้ทำให้ป้าเจ้าของร้านว่าอะไร กลับเอ็นดูเธอเสียอีก
“จ้า เดี๋ยวป้าจะทำให้หนูเจสสิก้าเยอะๆเลยนะจ้ะ”ป้าเจ้าของร้านส่งยิ้มอย่างใจให้หญิงสาว
“ขอบคุณมากค่ะ”เธอเองก็ยิ้มกว้างเช่นกันเมื่อได้ยินป้าเจ้าของร้านพูดเช่นนั้นแล้วก็หันไปยิ้มให้กับคริสที่พาเธอมากินต๊อกโบกี ถึงแม้จะไกลจากหอพัก แต่เขาก็ยังอุตส่าห์พามา แต่พอเห็นหน้าดุๆของคริส ก็ทำเอาเธอหุบยิ้มแทบไม่ทัน
คนอะไรไม่มีความเป็นมิตรให้กันบ้างเลย.
.
.
.
“อ้ะเจ้ มีคนซื้อมาฝาก”ยื่นหมูผัดกิมจิที่บรรจุใส่ภาชนะมาอย่างดีว่าลงตรงโต๊ะทำงานที่แทยอนใช้เป็นสถานที่ส่วนตัวเร่งทำรายงานอยู่อย่างแรงก่อนจะกลับไปกระแทกตัวเองลงนั่งบนเตียง
“หงุดหงิดอะไรมาอีก”แทยอนหยิบถ้วยขึ้นมาดู พอรู้ว่าเป็นหมูผัดกิมจิก็ยิ้มอย่างดีใจ แต่ใบหน้าบูดบึ้งของน้องสาวก็ทำให้เธออดสงสัยไม่ได้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับเจสสิก้าและคริส
“เปล่านี่ เหนื่อย! ร้อน! อาบน้ำก่อนนะ”สะบัดหน้าใส่อย่างหงุดหงิดก่อนจะเลี่ยงตัวเองไปทำตามกิจวัตรประจำวัน ทิ้งแทยอนให้งงเป็นไก่ตาแตกอยู่อย่างนั้น
“เป็นอะไรของมันวะเนี่ย”ได้แต่พูดกับตัวเอง แล้วก็หันกลับไปจัดการกับหมูผัดกิมจิและสู้รบกับรายงานต่อ
อาจจะดำเนินเรื่องไม่ค่อยดีเท่าไหร่กับตอนแรก แต่จะปรับปรุงไปเรื่อยๆนะค่ะ
อ่านสบายตากันไหมคะรีดเดอร์ ติดตามตอนต่อไปด้วยนะค่ะ
24/05/2557
ความคิดเห็น