รักเธอจัง..นายตัวร้าย

ลำดับตอนที่ #1 : คิดชื่อตอนไม่ออกอ่ะ

   =_=   ..........
   ..........................................
   ..........................................
   " เฮ้ย  ไอ้โม! แกเป็นอะไรของแกวะ ทำหน้าเหมือนไม่ได้อึมา10 ปีงั๊นแหละ " เสียงไอ้ฝ้ายมันถามขึ้น ฝ้ายเป็นเพื่อนที่ฉันสนิทมากที่สุดเลยล่ะ

   " ป่าวหรอกแก ก็แค่เซ็งๆ " ฉันพูดแค่นั้น แล้วก็ไม่พูดอะไรอีก

   " เฮ้ยๆ!! " ไอ้ฝ้ายมันพูดเสียงดังซะจนฉันสะดุ้ง

   " มีไรวะ!!! " ฉันถามมันอย่างตกใจ

   " ป่าว ไม่มีไรหรอก ฉันเห็นมันเงียบๆเลยพูดออกมาเล่นๆอ่ะ "

   มันบ้าป่าววะเนี่ย ไม่มีไรทำแล้วมาพูดให้คนอื่นตกใจเล่นๆเนี่ยนะ
  
   =_= '   .....เฮ้อออ..... ฉันยิ่งเซ็งขึ้นไปอีก

   " เฮ้ยๆ!!! " ไอ้ฝ้ายมันพูดอีกแล้ว

   " มุขเดิมๆ ใช้เป็นครั้งที่สองไม่ได้ผลหรอกว่ะ " ฉันบอกมัน
 
   " ไม่ใช่ๆ ไม่ได้แกล้ง นั่นไงๆ พี่ก๊อตของแกน่ะ " มันบอกพร้อมกับชี้นิ้วไปทางผู้ชายคนหนึ่ง ซึ่งนั่นก็คือพี่ก๊อตนั่นเอง

   " อือ  ใช่จิงจิงด้วย  อ๊ายยยย...พี่ก๊อตๆๆๆ " ฉันพูดด้วยอาการตื่นเต้นสุดๆๆๆๆๆๆ

   " โม " เสียงไอ้ฝ้ายพูดขึ้น

   " ไรวะแก อย่าเพิ่งกวนได้มะ ให้กรูมองพี่ก๊อตให้อิ่มก่อน " 

   " แกจะไปชอบพี่เค้าทำไมวะ พี่เค้าก็มีแฟนอยู่แล้ว ยังไงพี่เค้าก็ไม่มองแกหรอก เสียเวลาป่าวๆ "

   คำพูดของฝ้ายมันเหมือนเข็มซักร้อยโหลมาทิ่มแทงใจฉันจึ๊กๆๆ ทำให้ฉันเจ็บอย่างแรง

   " ก็......... " ฉันพูดอะไรไม่ออก เพราะที่ฝ้ายมันพูดก็ถูกหมดทุกอย่าง แฟนพี่ก๊อตน่ะออกจะน่ารัก เค้าไม่มีทางหันมามองเราหรอก แล้วเราจะไปชอบเค้าให้เสียเวลาทำไม...

   " ตื่อ ดือ ดื้อ ตื่อ ตื๊อ ดือ ดือ ตื่อ ตื่อ ...." เสียงออดดังขึ้น ทำให้ฉันตื่นจากความคิดเหล่านั้น

   " ไปเรียนเหอะ ออดดังแล้ว อาจารย์คนนี้ยิ่งขี้บ่นอยู่ด้วย " ฝ้ายพูดขึ้น เราจึงเดินไปเรียนกัน

 

   ตลอดเวลาที่เรียน คำพูดที่ออกมาจากปากอาจารย์ไม่ได้เข้ามากระทบกับโสตประสาทหูของฉันแต่อย่างใด เพราะว่าฉันมันแต่คิดเรื่องที่ฝ้ายมันพูดเมื่อเช้านี้ คิดวกไปวนมาซ้ำๆซากๆจนเวลาล่วงเลยมาจนเที่ยง

   เมื่อออดดังขึ้นฉันก็ได้อิสรภาพกลับคืนมาอีกครั้ง ฉันจึงชวนฝ้ายไปกินข้าว


                                   *โรงอาหาร*

    " โอ๊ย!!..อิ่มว่ะแก "  ไอ้ฝ้ายมันพูดแล้วก็เอามือลูบท้องตัวเองป้อยๆ

    " เออ..ก็จะไม่อิ่มได้ไงวะ กินเข้าไปตั้งสองจาน นี่ถ้าแกยังไม่อิ่มแกก็ไม่ใช่คนแล้วว่ะ " ฉันพูดแกมประชดมัน แต่น่าอิจฉามันแฮะ กินเข้าไปตั้งเยอะไม่เห็นว่ามันจะอ้วนขึ้นเลย ฉันสิ ยิ่งกินยิ่งอ้วน!!!

    " แล้วนี่เราจะไปไหนกันดีวะ " ฉันพูดขึ้นหลังจากเดินออกมาจากโรงอาหารได้สักพัก

    " เออ...ฉันต้องไปซ้อมเต้นว่ะ ก็อาทิตย์หน้าจะมีงานโรงเรียนนี่หว่า "  ฉันลืมบอกไปว่าฝ้ายอยู่วงดนตรีของโรงเรียนอ่ะ

    " อือ...งั้นแกไปเหอะ ฉันจะอยู่ที่โต๊ะปิงปองนะ " 

    " อื้ม..ไปนะ " ฝ้ายพูดแล้วก็วิ่งออกไป ส่วนฉันก็มุ่งหน้าไปที่โต๊ะปิงปอง โห..คนเยอะจังแฮะเต็มทุกโต๊ะเลยอ่ะ แล้วแบบนี้จะได้เล่นมั๊ยเนี่ย แต่พอมองๆไป สายตาของฉันก็ไปหยุดอยู่ที่โต๊ะหนึ่ง