สุภาพบุรุษร้อนรัก [นิยายชุดสุภาพบุรุษลวงรัก]

ลำดับตอนที่ #1 : Anxious Love ♣️ 00 Prologue...

สุภาพบุรุษร้อนรัก

มิรา

                      ดวงเอยดวงยิหวา               ใช่จะชังฉันพามารศรี

              สู้หาญหักเพราะรักเทวี                ยากที่จะหยิบอย่างมาอ้างอิง

                      แม้นแหวะทรวงดวงจิตพี่ออกได้  จะประจักษ์แจ้งใจเจ้าทุกสิ่ง

              อันโทษแต่หลังนั้นผิดจริง              พี่ก็วิงวอนขออรไท

จากวรรณคดีเรื่อง อิเหนา

Prologue

       เสียงเครื่องปรับอากาศทำงานดังแผ่วเบาถูกกลบด้วยเสียงครางครวญของหญิงสาวคนหนึ่งที่เหมือนทรมานเจียนจะขาดใจ

         “ฮึก… ฮื้อ… ริค…” เสียงหวานใสสั่นพร่าไม่ต่างจากร่างกายที่ขยับเคลื่อนไหวตามแรงส่งอันรุนแรงทรงพลังของเจ้าของชื่อ ‘ริค’

       ริค หรือ ‘ริคคาโด โดโนแวน’ ผู้แสนเย็นชาโหดร้าย

         เขากำลังร่ายมนตร์พร่างพรมบนร่างกายของเธอ ปลุกเร้ากระตุ้นความปรารถนาความต้องการบางอย่างอย่างแรงกล้า

         “ว่าไง มันตรา… ชอบไหม?” เสียงทุ้มหนักกระซิบ ขณะที่ถาโถมโจนจ้วงเข้าหาความนุ่มนวลละมุนละไมที่สุดของเธอไม่หยุดยั้ง

         มันตรา หรือ ‘สิมันตรา ศิรินารักษ์’ เจ้าของร่างกายบอบบางทว่าเย้ายวนเหลือแสน เนื้อนุ่มหอมละมุน ไม่ว่าจะลากไล้ปลายนิ้วไปตรงจุดไหน ผิวกายอ่อนนุ่มก็ปลุกเร้าความดิบเถื่อนหื่นหิวได้อย่างง่ายดาย

         เธอเหมือนครีมแสนหวานเคล้ากับค็อกเทลสีสวยที่ดูอ่อนหวานทว่าซ่อนความร้อนแรงเอาไว้อย่างน่ากลัว ยิ่งจิบยิ่งหลง ยิ่งชิมยิ่งเมา เมื่อได้ครอบครองหนึ่งครั้ง ครั้งที่สอง สาม สี่… ก็ตามมาเรื่อย ๆ

         เขาชอบเธอ ชอบพอ ๆ กับการทำงานที่ต้องคิดวิเคราะห์ต่อสู้แย่งชิงด้วยความกระหายต้องการให้อีกฝ่ายปราชัยยอมจำนนอย่างศิโรราบ

         นิ้วทั้งสิบของสิมันตราจิกลงกับผ้าปูที่นอนจนมันแทบขาดติดปลายนิ้ว เหงื่อร้อนผ่าวไหลซึมจากผิวกายอ่อนนุ่ม ส่วนหนึ่งมาจากร่างสูงใหญ่ที่มันไหลมาจากขมับ ผิวหนังเรียบตึง หล่นพร่างพราวลงมายังร่างบอบบางของเธอ ยิ่งตอนที่เขาจูบนำพาหยดเหงื่อไหลเรื่อยมารวมกันที่แอ่งชีพจร จนมันไหวกระเพื่อมตามจังหวะการหายใจที่แสนเร่าร้อนตามไปด้วย

         ในสมองของหญิงสาวขาวโพลน เธอทำอะไรไม่ได้เลยเมื่อตกอยู่ในอุ้งมือของจอมมารอย่างไรทางหลบหนี เมื่อเขาตอกย้ำความเป็นเจ้าของก็พาเอาเสียงกรีดร้องที่ทั้งเจ็บปวดทั้งสุขสมระคนกันจนหัวใจแทบจะแตกออกเป็นเสี่ยง ๆ ฝ่ามืออุ่นจัดลูบไล้เรียวแขนเรื่อยมาถึงอกอิ่ม บดขยี้ความนุ่มหยุ่นอย่างรุนแรงตามอารมณ์ที่คุกรุ่นด้วยไฟร้อนเหมือนจะมอดไหม้ผิวกายของเธอได้

         เสียงหวานครางเป็นเสียงสะอื้น น้ำตาไหลรวมกับเหงื่อไหลเรื่อยไปตามหางตาและเลยไปถึงท้ายทอย เธอชุ่มไปทั้งตัวไม่รู้ว่าเป็นเหงื่อหรือน้ำตากันแน่

         ขณะที่ร่างกายกำยำแข็งแรงก็ชุ่มเหงื่อไม่ต่างกัน ผิวกายเรียบตึงของริคคาโดลื่นนักจนจับไม่อยู่ ต้องจิกปลายเล็บลงกับผิวเนื้อเพื่อระบายความรุ่มร้อนแผดเผากายใจออกไป

         “ริค… ไม่ไหวแล้ว…”

         “ผู้หญิงนี่พูดเป็นอยู่คำเดียวหรือไง” ชายหนุ่มหัวเราะเสียงพร่า กัดริมฝีปากด้วยท่าทางสุดเซ็กซี่เมื่อเมื่อถูกข่วนแผ่นหลังจนเป็นรอยแดงนูนพาดผ่าน

         แม่คนนี้น่ารักเหลือเกิน แต่มาข่วนกันแบบนี้เห็นทีต้องสั่งสอนให้รู้สำนึกเสียหน่อยแล้ว

         “ริค… ได้โปรด…”

         การทรมานของริคคาโดคืนนี้ช่างอ่อนหวานและยาวนานมากกว่าปกติ ไม่รู้ว่าคนใจร้ายแถมเพลย์บอยอย่างร้ายกาจไปเกิดอารมณ์กับผู้หญิงที่ไหนและมาลงเอากับเธอเช่นนี้ สิมันตราแค้นใจนักที่สู้เขาไม่ได้ เมื่อถูกเนื้อต้องตัวทีไรร่างกายมันก็อ่อนเหลวละลายจนไร้เรี่ยวแรงจะต้านทาน

         บทรักที่ได้เจอไม่ต่างจากขนมหวานที่ต้องอมไว้ในโพรงปากอย่างเดียว ห้ามเคี้ยว ห้ามกลืนกินจนกว่าจะได้รับอนุญาต

         แล้วเมื่อไหร่เล่า เธอจะได้กลืนมัน ในเมื่อเขาไม่ยอมอนุญาต

         “ริค…”

         “เธอต้องการแบบนี้ใช่ไหม เร็วขึ้น ร้อนขึ้น หรือว่ายังไง” ร่างสูงก้มตัวลงไปหา ลูบไล้เรียวขางามที่วางพาดบนต้นขา จับยกขึ้นให้ฝ่าเท้าขาวสะอาดของคนตัวเล็กไล้ต้นขาของตัวเอง

         การกระทำนั้นทำให้สิมันตราหวามหวิวทั้งกายใจ เธอร้องครางเมื่อถูกทรมานไปซะทุกทางและอายจนไม่กล้ามองหน้าอีกฝ่าย เลื่อนหน้าจนตกหมอนพลางซุกหน้าเข้าไปใต้หมอนใบใหญ่ หวังจะใช้มันบังสายตาของริคคาโดเอาไว้ แม้ว่าเขาจะเห็นทั้งตัวไปแล้ว แต่ขอหลบสายตาไม่อยากจ้องมองนัยน์ตาสีมรกตทรงเสน่ห์นั้นเลย

         “อีกไม่กี่ฉันจะไปทำงานต่างเมือง ไม่ได้อยู่ด้วยอีกหลายวัน ต้องตักตวงเอาไว้” เขากระซิบเสียงเจ้าเล่ห์

         “ต้องทำให้เธออิ่มเข้าไว้ จะไม่ได้หิวแล้วไปมองผู้ชายคนไหนอีก”

         แปลกนักคำพูดของเขาช่างร้ายกาจผิดกับการกระทำที่แสนอ่อนหวานแกมเร่าร้อนตอนนี้ลิบลับ ทำให้น้ำตาแห่งความเสียใจก่อตัว มันหล่นร่วงแทนที่น้ำตาแห่งความหวามหวานก่อนหน้านี้จนหมดสิ้น

         “เธอต้องมองแค่ฉัน ต้องการแค่ฉัน แค่ฉันเท่านั้น”

         น้ำเสียงนั้นช่างเห็นแก่ตัวเอาแต่ใจอย่างร้ายกาจ พาให้หัวใจดวงน้อยเต้นแรงรัว เธอหลับตาแน่นเมื่อแรงส่งรุนแรงจากคนตัวโตกระชากตัวตนแทบหลุดออกจากร่าง และฝากฝังเข้ามาอย่างเร่าร้อนไม่แพ้กัน ราวกับจะสลักว่าเธอเป็นของเขาทุกลมหายใจ

         หมอนใบใหญ่ปลิวหายไปเพื่อจะได้เห็นหน้าหวานชัดเจนเต็มสองตา นัยน์ตาของริคคาโดเต็มไปด้วยความพอใจเมื่อเห็นเธอครวญครางร้องไห้วิงวอนให้เขาเข้าหาแนบชิดมากขึ้น

         สิมันตรารู้ดีว่าเขาไม่ได้รัก… เขาแค่ต้องการเอาชนะที่เธอไม่ตอบรับความสนใจ มันก็เท่านั้น

         แต่กระนั้น บทรักของเขายังนุ่มนวลในบางคราว เว้าวอนในบางหน และเรียกร้องทุกครั้งที่ได้แนบชิด

         เรียวปากร้อนชื้นแนบลงที่ต้นขาขาวเนียน กดจูบทิ้งรอยแดงที่แสดงสิทธิ์ความเป็นเจ้าของทิ้งเอาไว้ทุกที่ที่เรียวปากร้อนนั้นเอื้อมถึง ส่งผลให้ร่างบางชายิบแทบหมดสติ

         เธอกอดเขาไม่ได้… เมื่อทุกอย่างสิ้นสุดลงอย่างที่มันควรจะเป็น มือหนาก็ปลดเรียวแขนเรียวเนียนนุ่มออกจากต้นคอและแผ่นหลัง พร้อมกับจากไปง่าย ๆ เหมือนเช่นทุกครั้งที่เขาเข้าหา ผละจากไปอย่างเย็นชาไร้หัวใจ ผลักน้ำตาที่ร้อนพอจะแผดเผาหัวใจให้เป็นแผลพุพองของคนตัวเล็กไหลรินไม่ขาดสาย

         “ราตรีสวัสดิ์นะมันตรา… เจอกันคืนพรุ่งนี้”

         ร่างสูงของริคคาโดก็จากไป ทิ้งให้สิมันตราพลิกตัวนอนคว่ำคุดคู้กายเหมือนสัตว์ตัวเล็กที่บาดเจ็บทรมานบนเตียงเพียงคนเดียว

         “ฉันสาบาน… ฉันจะหนีให้ไกลจากคนอย่างคุณ และจะไม่มีวันให้คุณได้พบเจอฉันอีกเลย” หญิงสาวสะอื้นไห้เมื่อตอนที่ได้ยินเสียงโซ่คล้องหน้าประตูห้องเพื่อกักขังเธอเอาไว้อย่างแน่นหนาในอาณาจักรของคนใจร้าย ที่มีชื่อว่าริคคาโด

         “ฉันเกลียดคุณ ไม่มีวันที่หัวใจของฉันจะเป็นของคุณ ริคคาโด!”

นิยายเรื่องนี้หมดสัญญากับทางสำนักพิมพ์แล้ว

มู่เลยนำมาทำ E-Book เองค่ะ

สามารถซื้อ E-Book ได้ที่ Meb เลยนะคะ

กดที่รูปปกใหม่เพื่อนซื้อได้เลยค่ะ

ขอบคุณจากใจมาก ๆ เลยนะคะ

หรือ >>Click!!<

Talk...

Song :: Balmorhea - San Solomon (Reprise)

Quote :: Elijah & Katherine From The Vampire Diaries