07-ghost รักป่วนๆของนายตัวเปี๊ยก

"แฮ๊กกกๆ แฮ๊กกกๆ " เสียงของชายหนุ่มที่ร่างกายบาดเจ็บสาหัสกำลังวิ่งบนทางเดินโดยมีเพื่อนรัก มิคาเงะจับมือลากเขาอยู่

"เทโตะ..อีกนิดเดียวเราก็จะพ้นแล้วว" มิคาเงะเพื่อนรักที่ไม่มีรอยบาดแผลอะไรได้ลากเพื่อนรักผู้บาดเจ็บอยู่ด้านหน้า

"ทำไมนายต้องมาด้วย มิคาเงะ ฉันไม่อยากให้นาย..."

"พูดบ้าอะไรน่ะ!! .." มิคาเงะยืนนิ่งพร้อมหันมาตะโกนใส่เทโตะที่ไม่อยากให้เพื่อนต้องมาโดนลงทัณฑ์ไปด้วย

"มิคาเงะ.." เสียงชายหนุ่มตัวเล็กพูดชื่ออีกฝ่ายตรงหน้าเบาๆ

"ก็..ก็เราน่ะ" มิคาเงะก้มหน้าลงแล้วกำมือเทโตะแน่น ใบหน้าของมิคาเงะเริ่มมีน้ำใสๆไหลลงมาอาบแก้ม

"..."

"ก็เราน่ะ เป็นเพื่อนร่วมสาบานกันนะ! นายเป็นเพื่อนรักฉัน ฉันเป็นเพื่อนรักนาย! เราคือเพื่อนกัน!!" มิคาเงะตะโกนใส่หน้าเทโตะแล้วจับมือเล็กๆนั่นอีกครั้งและวิ่งต่อไปเรนื่อยๆ

"....." เทโตะได้แต่เงียบไม่พูดอะไร เขายอมรับนะว่ามิเคเงะคือเพื่อนรัก แต่เขาไม่อยากให้เพื่อนที่เขารักที่สุดต้องมารับโทษกับเขาไปด้วย

"เราจะหนีไปด้วยกัน เราจะหนีไปจากจักรวรรดิบาสเบิร์กนี่!!!"

เมื่อมิคาเงะพูดจบก็ได้มีนายทหารที่ราดตระเวนพบเข้า

"หยุดนะ! ทั้งสองคน!" นายทหารนายหนึ่งเรียก

"กระโด่ดด!!" มิคาเงะกระโด่ดเด้งขึ้นไปบนอากาศพร้อมกับชักเทโตะไปด้วย

"หะ..หะ..เห้ยยยยย!!" นายทหารทั้งหมดร้องออกมาพร้อมกัน

"ทำไรอยู่เล่า ตามไปเร็วเส้!" หัวหน้านายทหารร้องขึ้น

"เร็วเทโตะ!" มิคาหันมามองนายทหารที่กำลังวิ่งตามมาเป็นขบวน

"แฮ๊กกๆ มิคาเงะ..."

"อดทนหน่อยนะ เทโตะ อีกนิดเดียวแล้วจริงๆ" มิคาเงะกำข้อมือของเทโตะแน่นอีกครั้ง

เวลานี้ทุกสิ่งทุกอย่างเหมือนกำลังเคลื่อนตัวช้าๆ เหมือนโลกนี้มีเพียงเราสองคนที่กำลังวิ่งอยู่ ทำไมกันนะ เพื่อนรักก็ตามเถอะ แต่เราก็ไม่อยากให้เขาต้องมาเจ็บปวดและโดนลงโทษไปด้วยนินา ..

"นั่นไง! ฮอกไซด์ ! เราจะขับเจ้านั่นหนีไปให้ไกลที่สุด!" มิคาเงะชี้เจ้ามอเตอร์ไซขับขี่ภายในอากาศ(เป็นเครื่องยนพาหนะชนิดใหม่)

"เอ้า! เทโตะ!" มิคาเงะหันมาหิ้วร่างฉันอย่างอำเพอใจแล้วโยนไปยังฮอกไซด์คันที่ใกล้ที่สุด ก่อนที่ตัวเองจะกระโด่ดมานั่งหลังฉัน

"ทำตัวเล็กๆหน่อยนะเทโตะ ฉันจะขับล่ะ" มิคาเงะบอกเทโตะพร้อมใช้แขนขวากดหัวเทโตะไว้

"นี่! ฉันขับเป้นน่า!" เทโตะหันมาแย้ง

"เอาน่า มันมาแล้ว นั่งเงียบๆไว้" เมื่อจบคำพูดของมิคาเงะ