คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #19 : ซ้อนกลกามเทพ ตอนที่ 18
มาร์คนั่งมองคนข้างกายที่หลังจากเขาพูดจบเเบมเเบมก็ยังคงเอาเเต่เงียบ
มาร์คไม่อยากเอาปัญหากลับไปทะเลาะกันต่อที่บ้านเลยอยากเคลียร์กับเเบมเเบมให้เข้าใจทั้งสองฝ่ายเเละจบลงตรงนี้
"เฮ้อออ เเบมเข้าใจเเล้ว
เเบมขอโทษที่งี่เง่ากับมาร์คนะ เเต่จริงๆอ่ะ เเบมว่าเเบมผิดเเค่ครึ่งเดียว"
"หือ?"
"ก็เมื่อก่อนมาร์คก็ไม่เคยดุเเบมอ่ะ
มีอะไรก็ตามใจๆตลอด เเบมก็เลยชินไงหล่ะ"
"ความผิดมาร์คหรอเนี่ย
ไม่รู้ตัวมาก่อนเลยนะ" มาร์คยกยิ้มทันทีที่เเบมเเบมกลับมาพูดกับตัวเองเเบบปกติสักที
"จะยิ้มอะไรนักหนา ขับรถกลับบ้านได้เเล้ว
ดึกเเล้วไม่ใช่รึไง จะได้นอน"
"ครับๆๆ"
รุ่งเช้า
กระเป๋าเดินทางเพิ่มขึ้นมาอีกใบ
ใบนึงเป็นเสื้อผ้าของทั้งคู่ ส่วนอีกใบเต็มไปด้วยของฝากที่เเบมเเบมจะเอากลับไป
มาร์คมองกระเป๋าสองใบที่ถูกจัดเอาไว้หลังรถเรียบร้อยเเล้วหันหลังเดินเข้าไปในบ้านอีกรอบ
"ม๊า ป๊า มาร์คกลับก่อนนะครับ
รีบๆกลับกันหล่ะครับ ปล่อยให้โจอี้มันทำงานคนเดียวซะบ้าง เผื่อจะโตขึ้นสักที"
มาร์คกอดร่ำลาผู้ให้กำเนิดทั้งสองคน เเล้วหันไปหาน้องชายที่ทำหน้ามุ่ยใส่
"เดินทางกลับดีๆหล่ะเฮีย
อย่าเอาเปรียบตัวเล็กของผมมากหล่ะ"
"ว่าไงนะไอ้อี้"
"ป่าวเฮีย ไม่มีอะไร เเหะๆ"
เเบมเเบมมองพี่น้องสองคนที่ทะเลาะกันเหมือนเด็กๆไม่มีผิดเพี้ยนเเล้วหันมาลาพ่อเเม่ของมาร์คบ้าง
"ม๊ากับป๊าไม่อยู่บ้านก็ฝากพามาร์คไปนอนที่บ้านบ้างนะ
หลานๆจะได้มีเพื่อนเล่น" ม๊าลูบหลังคนตัวเล็กในอ้อมเเขนเบาๆ
ก่อนจะจูบลงที่เเก้มนิ่มอีกหนึ่งที
"ถ้ามาร์คบ้างานมากๆก็ไปลากมันกลับมานอนได้นะเเบมเเบม
ป๊าอนุญาต" เเบมเเบมผละออกจากม๊าเเล้วหันไปกอดป๊าบ้าง
ไม่ทันที่เเบมเเบมจะหันไปหาโจอี้ มาร์คก็พูดขึ้นมาขัดก่อน
"ผมขอตัวเเฟนผมก่อนนะครับ ไปเเบม ไปได้เเล้ว
เดี๋ยวตกเครื่อง" มาร์คจับมือเล็กเเล้วรีบพาขึ้นรถ
"เดี๋ยวนี้หัดเป็นคนขี้อิจฉาหรอมาร์ค
เเบมยังไม่ได้กอดโจอี้เลยนะ"
เเบมเเบมดึงเเก้มสารถีประจำตัวเเรงๆเเล้วกดจูบลงซ้ำอีกรอบ
"มาร์คก็อิจฉาเเบบนี้มาตั้งนานเเล้วเเหละเเค่เเบมไม่รู้
เเล้วมาร์คก็ไม่มีสิทธิเท่าทุกวันนี้ด้วย"
"เเล้วทุกวันนี้มีสิทธิอะไรหรอ?" เเบมเเบมถามมาร์คทั้งๆที่ตัวเองก็รู้คำตอบของมาร์คอยู่เเล้วว่ามาร์คมีสิทธิอะไร
"อยากให้ตอบจริงหรอจ๊ะเมียจ๋าาา"
"เมียเมออะไรมาร์ค พูดจาน่าเกลียด
กลับถึงคอนโดเมื่อไหร่ห้ามพูดเเบบนี้นะ"
"น่าเกลียดตรงไหนเรื่องปกติ
คนที่เขาเคย....อุ๊ปส์"
"ขับรถไปเลยนะ เเล้วก็เงียบด้วย
ห้ามพูดเรื่องนี้อีกนะ!!"
"อะไรกัน ตัวเองนั้นเเหละที่เริ่มก่อน
เเล้วก็มาดุมาร์ค"
การเดินกลับของทั้งคู่มีเพียงจินยองคนเดียวที่รู้
ในความคิดของเเบมเเบมอ่ะนะ เพราะทันทีที่เห็นหน้าพี่ชายตัวเอง
เเบมเเบมก็เหลือบไปเห็นอีกคนที่ยืนยิ้มเคียงข้างอยู่ไม่ห่าง
"เอ๊ะๆๆ สองคนนี้ อะไรยังไงกันครับ"
เเจบอมยิ้มกว้างทันทีที่น้องชายของคนข้างกายทักเเบบนั้น
"เเบมเห็นวิญญาณรอบตัวพี่ด้วยหรอ
พี่นึกว่าพี่เห็นอยู่คนเดียว รังควานพี่มาหลายวันเเล้วเนี่ย ไล่ยังไงก็ไม่ไป
พี่ควรทำไงดี เอาปืนมายิงหรือมีดมาเเทงดี เเบมช่วยพี่เลือกหน่อยสิ"
"ขู่ไปเถอะ
ไม่เห็นจะทำขึ้นมาจริงๆสักที"
อั่ก!!
"เจ็บนะจินยอง"
เเจบอมลูบท้องตัวเองเบาๆเมื่อโดนศอกของคนหน้าหวานข้างกายทุ้งเข้าให้
"นี่เเบมไปถึงเดือน
ตามจีบพี่เเบมขนาดนี้เลยหรอครับเนี่ย"
"จีบบ้าจีบบออะไรเเบม
มาป่วนประสาทจนเเทบไม่ทำงานทำการเเล้วเนี่ย เเล้วดูคุณป๊ากับคุณม๊าพี่ดิ่
ดันเห็นดีเห็นงามไปกับหมอนี่ด้วย"
จินยองคล้องเเขนเเบมเเบมเอาไว้เเล้วเดินคุยกันมาตามทาง ปล่อยให้สองหนุ่มลากกระเป๋าตามหลังไม่ห่าง
เสียงพูดคุย
เสียงหัวเราะของสองศรีพี่น้องที่ประดับอยู่บนใบหน้าน่ารักของคนทั้งสอง
ยามที่ทั้งคู่พูดคุยกันในเรื่องต่างๆ ตามประสาพี่น้อง
จนคนที่เดินผ่านไปผ่านมาต่างหันมาสนใจเเล้วอดที่จะยิ้มตามไม่ได้
เเต่ก็ต้องชะงักค้างกลางอากาศไปตามๆกันเมื่อเห็นสีหน้าเเละเเววตาของชายหนุ่มอีกสองคนที่เดินตามหลัง
ต่างเเสดงทีท่าเป็นเจ้าข้าวเจ้าของคนตัวเล็กทั้งสองคนเเบบเนียนๆ
"ไอ้มาร์ค
เรื่องเเบมเเบมกับเเจ็คสันไปถึงไหนเเล้วว่ะ"
เเจบอมเอ่ยถามเพื่อนสนิทขึ้นมาเบาๆ ทำเอามาร์คที่มองเเต่เเบมเเบมมาตลอดทาง
หันมามองหน้าด้วยสีหน้าเรียบเฉย ไม่สะทกสะท้านต่อคำถามของเพื่อนสนิทเลยสักนิด
"คืบหน้า ไม่คืบหน้าอะไรยังไง
เล่ามาบ้างสิว่ะ"
"ถามเเบมเเบมสิ
ถ้าอยากจะรู้อะไรก็ถามเเบมเเบม"
มาร์คก็อยากจะบอกเเจบอมถึงความสัมพันธ์ของเขาเเละเเบมเเบมเหมือนกันนั้นเเหละ
ไม่ได้อยากจะปิดบังเพื่อน เเต่รอเเบมเเบมพร้อมเเละยอมที่จะบอกเพื่อนสนิททุกๆคนพร้อมกับเขาจะดีกว่า
"ไม่เอาว่ะ ขืนไปขัดสองศรีพี่น้องคุยกัน
โดนจินยองชกเอาเเน่ๆ คนอะไร เเรงเยอะชะมัด"
"เออ ว่าจะถาม
เรื่องจินยองนี่จริงจังหรือเเค่อยากเอาชนะว่ะ"
มาร์คอยากรู้ว่าคนที่ดูจะเกลียดขี้หน้ากันตั้งเเต่สมัยเรียน
จะตัวติดกันได้นานขนาดไหนกัน ถ้าเกิดมันไม่ใช่เรื่องจริงที่เเจบอมตามจีบจินยองน่ะ
"เรื่องจริงรึป่าวไม่รู้ เเต่ที่รู้ๆ
ป๊าม๊าฉันไปคุยกับพ่อเเม่ของจินยองให้ฉันเดินหน้าจีบลูกชายเขาได้เเล้วว่ะ"
มาร์คอยากจะบอกว่าเเจบอมเเม่งโคตรคนจริง ให้พ่อเเม่เข้าไปคุยกับพ่อเเม่ของอีกฝ่ายเรียบร้อย
ต่างจากมาร์คที่...เอ่อ....อยากจะใจร้อนไปหน่อย
เเต่เอาน่า ยังไง
มาร์คก็บอกเเม่เเบมเเบมไปเเล้วว่าตอนนี้มาร์คกับเเบมเเบมคบกันจริงๆจังๆกันเเล้ว
พ่อเเม่ของมาร์คก็รับรู้ สรุปๆง่ายคือ
พ่อเเม่มาร์คกับเเม่ของเเบมเเบมรับรู้เเล้วว่ามาร์คกับเเบมคบกัน
"คืนนี้พี่ไปนอนกับเเบมดีกว่า"
จินยองพูดขึ้นมา เมื่อมาถึงรถของตัวเองที่จอดอยู่ตรงหน้า
"ก็ได้ครับพี่จินยอง
พี่จินยองจะได้เลือกของฝากก่อนคนอื่นด้วย"
เเบมเเบมฉีกยิ้มกว้างไม่ต่างจากจินยองที่ไม่ต้องมีใครขับรถตามไปส่งที่บ้านเหมือนทุกๆวัน
เเต่จินยองคงจะลืมไปว่า
เพื่อนของเเจบอมอยู่คอนโดเดียวกับเเบมเเบมตั้งสองคน
ยังไงเเจบอมก็ตามติดไปได้อยู่เเล้ว
"เเล้วคืนนี้ไม่นอนกับมาร์คหรอ"
มาร์คกระซิบเบาๆที่ข้างหูคนตัวเล็กที่กำลังจะขึ้นรถไปนั่งข้างคนขับ
"ขอนอนกับพี่ชายเเบมบ้างดิ่
ยังไงพี่เเจบอมก็คงอยากไปนอนห้องมาร์ค มาร์คก็นอนกับพี่เขาไปสิ"
"เเต่มาร์คอยากนอนกับเเบมนี่หน่า"
มาร์คพยายามอ้อนคนตัวเล็กที่ดูเหมือนวันนี้จะไม่นอนกับตัวเองจริงๆ
"ไม่เอาอ่ะ มาร์คอย่าดื้อสิ
ไปนอนกับเพื่อนตัวเองเลย เเบมจะนอนกับพี่ชายเเบม"
"เเต่...."
"ถ้ายังพูดไม่รู้เรื่อง
เเบมจะไม่นอนกับมาร์คอีกตลอดไปเลยนะ"
"เเบมทำไม่ได้หรอก"
มาร์คพูดทิ้งท้ายไว้เเค่นั้นก็ตามเเจบอมไปที่รถที่จอดไม่ห่างจากจินยองเท่าไหร่
ตลอดทางจากสนามบินกลับมาถึงคอนโด
มาร์คพยายามคิดหาวิธีที่จะให้เเบมเเบมได้นอนกับตัวเองสารพัดวิธี
เเต่คิดยังไงก็คิดไม่ออกสักที
"เครียดอะไรนักหนาว่ะมาร์ค
เห็นนั่งหน้าเครียดมานานเเล้วเนี่ย" เเจบอมหันมาถามเพื่อนสนิท
ในขณะที่รถจอดติดไฟเเดงข้างๆกันกับรถของจินยองที่มีเเบมเเบมนั่งคุยจ้อ
"ป่าว ไม่มีอะไร"
มาร์คเลือกที่จะปฏิเสธเพื่อนสนิทตัวเอง เเล้วเปลี่ยนมาส่งข้อความหาเเบมเเบมเเทน
จะไม่นอนกับมาร์คจริงๆหรอ
เเบมเเบม
ไม่นอน
เเบมจะนอนกับพี่จินยอง
มาร์คก็นอนกับพี่เเจบอมไปดิ่
นอน? นอนกับเเจบอม? เเบมนอนกับจินยอง? เฮ้ยยย ทำไมไม่คิดว่ะ
ว่าจินยองกับเเจบอมมีซัมติงกันอยู่
"เเจบอม"
"หือ ว่าไงว่ะ"
"มึงอยากนอนกับจินยองป่าวว่ะ"
"ทำไมถึงถาม...."
"ตอบมาเหอะ ถ้ามึงอยากจีบให้ติดไว้ๆ
เเค่คอยตามติดเขาจะไปพออะไร"
เเจบอมอยากจะนับถือในเเผนการของมาร์คที่คิดเอาไว้เเบบเสร็จสรรพ
เเจบอมเเทบไม่ต้องคิดหรือเสนอวิธีใดๆอีกเลย
"ตามนี้เเหละ ไปได้เเหละ"
ถ้าเเจบอมหันมามองคนข้างกายสักนิดก็คงจะได้เห็นเพื่อนสนิทยิ้มชั่วร้ายออกมา
60%
ทั้งสี่มาถึงคอนโดต่างก็เเยกย้ายเข้าห้องของตัวเอง เเบมเเบมเดินตามหลังจินยองเข้ามาในห้องนอนเเล้วเตรียมตัวเข้าไปอาบน้ำ จินยองที่เห็นน้องเข้าไปอาบน้ำปุ๊บ ตัวเองที่อยู่ว่างๆเลยเดินไปอุ่นนมในครัว
เสียงเปิดประตูดังขึ้นมาจากไหนสักที
เเต่คนที่ยืนอยู่ในครัวไม่ได้สนใจสักนิดเพราะคิดว่าเป็นน้องชายที่ออกมาจากมาห้องน้ำเเล้ว
เสียงปิดประตูดังอีกรอบก่อนที่จินยองจะก้าวออกมาจากห้องครัว
เดินถือเเก้วนมอุ่นๆเข้าไปข้างในห้องนอน
ประตูห้องน้ำที่ยังไม่ปิดไฟ ทำให้จินยองมองหาน้องชายที่เข้าไปอาบน้ำไปทั่วห้อง
เเต่กลับไม่เห็นเเม้เเต่เงา
เสียงน้ำกระทบกับพื้นกระเบื้องดังมาจากในห้องน้ำ
ทำให้คนที่พึ่งเข้ามาข้างในเเอบยิ้มอยู่คนเดียว
"ไปไหนมาหล่ะเเบมเเบม
ดึกป่านนี้อย่าบอกนะว่าออกไปหามาร์ค เเล้วทำไมคลุมโปรงเเบบนั้นหล่ะ หนาวหรอ"
คนใต้ผ้าห่มขยับหัวขึ้นลงเป็นคำตอบ
จินยองรีบใส่เสื้อผ้าเเล้วนั่งลงข้างตัวคนที่นอนหลับอยู่
"พี่อุ่นนมมาให้ ตื่นขึ้นมาดื่มก่อนสิเเบม
จะได้หลับสบาย" จินยองลูบลงบนผ้าห่มในตำเเหน่งหัวน้องชายพอดี
ลูบเบาๆเหมือนที่ชอบทำประจำ
"ไม่หรอ งั้นพี่เอาไปเก็บในครัวนะ เเล้วเดี๋ยวปิดไฟนอนนะ"
เสียงปิดไฟทำให้อีกคนถอนหายใจโล่งอก
เมื่อเเผนการที่เตรียมไว้กับเพื่อนสนิทบรรลุไปหนึ่งขั้น
จินยองเดินมาล้มตัวลงนอน ก่อนจะลุกขึ้นนั่งอีกรอบ
ดวงตาจ้องมองร่างภายใต้ผ้าห่มที่นอนอยู่ข้างกาย
เเปลก....?
ร่างที่เคยบอบบาง สัดส่วนไม่ต่างจากผู้หญิง
เเต่ตอนนี้ข้างกายจินยองกลับไม่ใช่
ตุบ!
โครมมม!!
"โอ๊ยยยย จินยอง ถีบมาได้ยังไงเนี่ย!
เจ็บนะ" จินยองยืนค้ำเอวอยู่บนเตียงมองร่างที่คุดคู้อยู่ที่พื้น
อย่างเอาเรื่อง
"ใครเป็นคนคิดเเผนนี้บอกมา!!! อย่าเข้ามานะ
อิม เเจบอม อยากโดนอีกหรอ"
จินยองที่อยู่สูงกว่าเตรียมท่าป้องกันตัวกันอีกคนเข้ามาใกล้
"เเผนเผินอะไรกัน
ฉันก็เเค่เปิดโอกาสให้คนรักกันเขาได้สวีทกัน
หรือนายอยากให้น้องชายกับว่าที่น้องเขยเเยกกันนอน"
"ก็ใช่นะสิ มาร์คจะเเทะโลมน้องชายฉันมากเกินไปเเล้ว
ยังไม่ให้เเม่มาขอ จะเอาอะไรมากมาย เเล้วนายก็อีกคน
ออกจากห้องฉันไปเดี๋ยวนี้!"
"เฮ้ย เดี๋ยว! จินยอง นายจะไปไหนน่ะ"
หมับ!
"ไปเอาน้องฉันคืนน่ะสิ
เเล้วก็ปล่อยได้เเล้วเเจบอม ปล่อย!!"
"ไม่ปล่อย นานๆจะได้อยู่ใกล้ๆเเบบนี้ หืออ
ห๊อมมมหอม"
"อี๋! เอาหน้านายออกไปนะ เอาออกไป"
จินยองรีบใช้มือตัวเองดันหน้าหล่อของคนที่กักตัวเองไว้ในอ้อมกอดให้ห่างจากหน้าตัวเอง
"เอาออกก็ได้
เเต่.....ห้ามออกจากห้องนี้นะ"
"ทำไมฉันต้องเชื่อนายด้วย!"
"ก็เพราะ ถ้าไม่เชื่อ จะโดนเเบบนี้ไง"
ฟอดดดดดดด
ฟอด
ฟอด
"พะ...พอ พอ! พอเลย ปล่อยนะ!!"
จินยองพยายามประทุษร้ายร่างกายของคนตัวใหญ่กว่าเหมือนที่เคยทำ เเต่รอบนี้
เหมือนเเจบอมจะเตรียมตัวมาดี จน....
ตุบ!
ร่างสองร่างที่กอดกันอยู่ ล้มลงไปกับพื้นพร้อมกัน
โดยที่ร่างเล็กคร่อมอยู่บนตัวร่างหนา สองสายตาประสานกันเเบบไม่ได้ตั้งใจ
ไม่รู้ว่าเสียงหัวใจของใครดังกว่าใคร
เเต่ใบหน้าหวานตอนนี้กลับเเดงขึ้นมาเพราะอยู่ใกล้คนใต้ร่างเเบบระยะประชิดอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน
"ทำเเบบนี้จะดีหรอมาร์ค"
เสียงหวานดังขึ้นมาภายใต้ความมืด มือเเกร่งที่โอบกอดร่างเล็กค่อยคลายออก
จนเเบมเเบมขยับออกห่างเเล้วมองหน้าคมได้เด่นชัดขึ้น
"เเบมไม่อยากให้พี่ชายเเบมมีเเฟนหรอ
เเจบอมก็ไม่ใช่คนไม่ดีนะ เเบมก็รู้จักมันนี่ ถึงมันจะเจ้าชู้ไปนิด
เเต่ถ้ารักใครก็รักจริงนะ"
"เเต่เเบมกลัว...."
"กลัวอะไร หือ?"
"กลัวว่าพี่เเจบอมจะเข้าโรงพยาบาลก่อนจะมีงานวิวาห์น่ะสิ"
ใบหน้าฉายเเววกังวลอย่างเห็นได้ชัด มาร์คใช้มือตัวเองค่อยลูบเเผ่นหลังเล็กเบาๆ
"ไม่ต้องเครียดไปหรอกน่า เเจบอมมันเอาอยู่
นอนเถอะ ดึกเเล้วนะครับ คนดีของมาร์ค นอนกันเถอะ"
"งื้ออออ ไม่อยากทำเเบบนี้เลยอ่ะ
เหมือนหักหลังพี่ชายตัวเองเลยอ่ะมาร์ค"
"ไม่ได้หักหลังซะหน่อย เลิกกังวัลได้เเล้ว
นอนเถอะนะ พรุ่งนี้มาร์คต้องทำงานเเต่เช้านะ"
"มาร์คไปทำงานก็ไม่เกี่ยวกับเเบมซะหน่อย
มาร์คก็นอนไปสิ"
"จะให้นอนได้ไง ที่รักของมาร์คยังไม่ได้นอนเลย
เอ๊!?? หรืออยากทำอย่างอื่นเเทนการนอนกันน้าาา"
"ทะ....ทำ...ทำอะไร"
ถือเป็นความโชคดีที่ห้องมาร์คมืดพอควร ใบหน้าหวานที่เริ่ทเเดง
ถึงได้ซ่อนเอาไว้ภายใต้ความมืดได้
"เสียงสั่นเชียว คิดว่ามาร์คจะทำไร หืม? คิดทะลึ่งหรอเราอ่ะ"
"ทะลึ่งอะไร ป่าวซะหน่อย นอนก็ได้ นอนสิ
หลับตาเลยนะมาร์ค ยังจะยิ้มอีก หลับตา"
"ครับๆหลับตาก็ได้ครับ"
"มาร์ค...."
"ไม่คุยเเล้วครับ"
"......"
"หลับได้เเล้วคนดี"
"ก็ได้"
มาร์คใช้อ้อมกอดอันอบอุ่นโอบกอดคนตัวเล็กจนหลับสนิทไปทั้งคู่
ต่างจากข้างห้องที่......
"อ๊ากกกกกก จินยอง หยุด!! อย่างเขวี้ยงมา
จินยองงงงง"
เเบมเเบมตื่นมาเพราะกลิ่นอาหารเช้ามที่ลอยเข้าไปในห้องนอน
ขาเรียวพาตัวเองออกมายืนเกาะประตู จนคนที่ตักซุปอยู่หันมามอง
"มาร์คโป๊"
เเบมเเบมเอามือปิดตาตัวเองที่พ่อครัวสุดหล่อใส่เพียงกางเกงนอนขายาว ยืนเปลือยท่อนบนอยู่หน้าเตา
"ทำมาเป็นปิดตงปิดตา
มากกว่านี้ก็เห็นเเล้วไม่ใช่หรอ"
มาร์คเอ่ยเเซวคนตัวเล็กที่เดินเข้ามาเกาะไหล่ ชะโงกหน้ามองซุปร้อนๆที่ใกล้จะเสร็จ
"หอมจัง" เเบมเเบมรีบเปลี่ยนเรื่อง
เพราะไม่อยากให้มาร์คพูดเรื่องคืนนั้นให้ตัวเองเขินไปมากกว่านี้
"ตัวมาร์คน่ะหรอ"
"หมายถึงซุปต่างหาก
คนอะไรอวยตัวเองก็เป็น" มือเล็กฟาดลงไปบนไหล่หนาเบาๆ
ก่อนที่มาร์คจะใช้มือกุมมือเล็กให้มาจับเอวตัวเองเเทน
"กอดหน่อย อยากได้กำลังใจก่อนไปทำงาน"
"น้ำก็ยังไม่อาบ ข้าวก็ยังไม่ได้กิน
จะรีบออกไปไหน เเบมรู้ทันนะ อยากให้กอดก็บอกมาเถอะ"
"ครับ อยากให้กอด"
มาร์คหันมามองคนตัวเล็กที่อึ้งในคำพูดของตัวเอง
"เดี๋ยวนี้ยอมรับง่ายจัง"
"ก็ตักตวงไว้ไง
เอาคืนที่เมื่อก่อนอยากทำเเทบตายก็ได้เเค่นิดหๆหน่อยๆ"
"หรออออออ"
"จ๊ะ"
ก๊อกๆๆๆ
"เดี๋ยวเเบมไปดูให้
มาร์คโป๊อยู่เดี๋ยวคนมาเคาะเขาจะตกใจ" เเบมเเบมผละออกจากมาร์คเเล้วเดินไปที่ประตู
ก่อนจะเปิดมันออกช้าๆ
"กลับมาเเล้วหรอเเบมเเบม"
"พี่เเจ็คสัน"
"พี่มีเรื่องจะคุยด้วย สะดวกรึเปล่า"
"คือเเบมยังไม่อาบน้ำเลยครับ
เเบมขออาบน้ำก่อนได้มั้ย"
เเจ็คสันพยัดหน้าช้าเเล้วหันหลังเดินกลับไปที่ห้องตัวเอง
"ใครมาหรอเเบม"
"พี่เเจ็คสันน่ะ"
"......."
Talk
ครบตอนพอดี
อยากจะบอกว่า.....อีกไม่กี่ตอนก็จะจบเเล้วหล่ะค่ะ ปรบมือ ฮ่าๆๆ
เราเคยถามไปเเล้วเนอะว่าอยากรวมเล่มมั้ย ก็มีทั้งคนสนใจเเละเฉยๆเเหละ
เข้าใจว่ายังไม่ดีเท่าไหร่เลย จะพยายามพัฒนาฝีมือในการเเต่งให้ดียิ่งขึ้นนะคะ
ขอบคุณทุกคอมเม้นท์เเละการพูดคุยในเเท็ก
ใครที่อยากจะทักทายหรือพูดคุยเกี่ยวกับ #ฟิคซ้อนกลมบ เข้าไปทวีตเเละติดเเท็กได้นะคะ
ไรท์ว่างๆก็อาจจะเเอบไปคุย เเอบไปเมนชั่นต่อบ้างอะไรบ้าง
ความคิดเห็น