คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : เพราะรักของเรา...ไม่เคยพอ ตอนที่ 7
ผมนอนอเเบมเอาไว้ั้เเ่บ่าย
ผมไม่ไ้นอนหลับหรอ ผมนอนไปเเล้วะนอนอะไรอีหล่ะ ผมเเ่อยาะนอนมอหน้าเเบมเยๆ
นอนอโยที่เเบมเ็มใให้อ ไม่ใ่เเอบอหรือบัับอเหมือนที่ผ่านมา
ผมไม่ไ้อยาให้่วเวลาีๆที่ผมอให้เเบมลับมาเป็นเหมือนเิมเเ่สามวันหรอนะ
ผมเเ่หวัว่า
มันะเป็นสามวันที่เริ่ม้นให้วามสัมพันธ์อเราลับมาเป็นเหมือนเิม
ไม่ใ่เเย่ลไปว่าเิม
ผมรู้ว่า
เเ่สามวันมันเยับที่ผ่านมาไม่ไ้หรอ วามรู้สึที่เสียไป มันเรียืนลับมาไม่ไ้
เเ่ผม็เเ่อยาสร้าวามรู้สึีๆับเเบมึ้นมาใหม่
ในเมื่อมันลับไปเเ้ไอะไรไม่ไ้ ผม็เเ่อยารัษาเเบมเอาไว้ให้อยู่ับผมลอไป
ถึเเม้ะ้ออ้อนวอน
อร้อ หรือบัับ ผม็ะทำ เพื่อให้เเบมอยู่ับผม เเ่เเบมไม่ไปไหน
ยัอยู่ับผมที่เิม เเ่นี้ผม็พอเเล้ว
เเม้ะไ้เพียร่าายมา
เเ่ผมเื่อว่า ถ้าเเบมยัอยู่ับผม ผมะทำให้เเบมมอบหัวใอัวเาเอ
ลับืนมาให้ผมูเเลเหมือนเิม
ฮ่อ ฮ่อ ฮ่อ
"ู่วว เบาๆสิะทิ
เี๋ยวเเบมื่นหรอ" ผมลุึ้นมาุไอ้ะทิที่ผมเสียั พอมันเห็นผมลุึ้น
มัน็วิ่มาฝั่ผม
"ื่นเเล้ว็อยาเล่นเลยนะ
รอเเบมื่น่อน เี๋ยวพาไป" ผมอุ้มะทิึ้นมาบนเีย ลูบหัวมันเบาๆ
เเล้ววามันลบนหน้าท้ออนที่หลับสนิท
"มานี่ีว่าะทิ"
ผมอุ้มะทิึ้นมา วามันล้าๆเเบม เเล้วผม็นอนล
"ฟู่ววว"
ผมเบาลมใส่หูนนอน้าๆ เเบมเเบมยับัวนิหน่อยเเ่็ยัไม่ยอมื่น
ผมเลยยื่นหน้าเ้าไปใล้ ะว่าะหอมเเ้มยุ้ยที่มันล่อาล่อใ
ฮ่อ ฮ่อ ฮ่อ
"อืออออ"
อยาะโยนไอ้ะทิออนอหน้า่าเหลือเิน เเม่เห่าไ้ัหวะพอิบพอี
เเบมเเบม่อยลืมาึ้น เเล้วหันมามอผม ผมส่ยิ้มบาๆให้ับเา เเบมเเบมหลับาลอีรั้
่อยๆลืมาึ้นมาอี
"ื่นนานเเล้วหรอมาร์"
ผมพยัหน้ารับเเละส่ยิ้มให้ เเบมเเ่ยิ้มบาให้ับผม
เป็นรอยยิ้มที่พยายามะยิ้มให้ผม เเ่ไม่เป็นไรหรอ นี่เเ่วันเเร
ผมไม่ไ้าหวัอะไรอยู่เเล้ว เเ่ผมะพยายาม่อไป
พยายามให้ไ้รอยยิ้มที่มาาใอเเบมให้ไ้
"หิวมั้ย"
เเบมส่ายหน้า ้มลมอเ้าะทิ ที่นอนั่นลาระหว่าผมับเเบมเอาไว้
"มาร์รู้ป่ะ
อนเเรเเบมเรียะทิว่านมสเเหนะ เเบมว่าเหมาะับะทิี
เเ่ื่อะทิ็น่ารัีเนอะ มาร์ว่ามั้ย" ประโยที่เหมือนเิม
น้ำเสียที่ล้ายเิมมันทำให้ผมีใ ผมอยาไ้ยินอะไรเเบบนี้อี
ผมอยาไ้ยินมันไปลอ น้ำเสียหวานๆที่พูับผมเเบบนี้
มันเพราะว่าารที่เเบมประประันผมเป็นไหนๆ
"อืม
เเ่นมส็น่ารัีนะ มาร์ว่า็เหมาะับะทิมันีนะ"ผมยมือึ้นลูบหัวมันเบา
พอีับที่เเบมะลูบหัวมัน ผมวามือทับลมืออเเบม
"รู้มั้ยว่ามาร์อยาับมือเเบมเเบบนี้มานานเเ่ไหนเเล้ว"
"ั้เเ่เราใ้ีวิเเบบที่เราอยาให้เป็นประมาสอเือนใ่มั้ย"ผมส่ายหน้าให้ับำอบอเเบม
ลอเวลาที่ห่าัน
เเ่เพียหนึ่อาทิย์ผม็รู้ว่าัวเอเห็นเเบมไปมีวามสุโยไม่มีผมไม่ไ้
ผมไม่ใ่นใว้านานั้น
"เเ่อาทิย์เียวเท่านั้นเเหละเเบม
สำหรับมาร์ว่าะผ่าน่วเวลาในเเ่ละวันไปไ้ มาร์ทรมานไม่่าาเเบมหรอนะ
น้ำาอเเบมือสิ่ที่มาร์ไม่อยาเห็นที่สุ
เเ่มาร์ลับทำให้มันไหลออมา" ผมพูในสิ่ที่ผมิมาลอ
ผมิั้เเ่อนนั้น เเละเเทนที่ผมะเป็นนเ็น้ำาให้เา ผมลับเินออมาห่าๆ
ให้เวลารัษาเเบม ิว่าารให้เเบมไ้อยู่นเียวอะไรๆมันน่าะีึ้น เเ่ผมิผิ
มันลับทำให้ทุอย่ายิ่เเย่ลเรื่อยๆ
"ที่มาร์ทำทั้หม
มาร์เเ่ประเเบมรึเปล่า" มัน็เเ่ส่วนหนึ่เท่านั้นเเหละรับ
ผมไม่ไ้อยาประเเบมนัหรอนะ ผมเเ่อยาหาที่ระบายอารม์ัวเอ็เท่านั้น
ผมไม่เยพาใรมานอนที่ห้อ
ุยที่ไหน ผม็บที่นั้น ไม่มีพามาที่ห้อหรอนะ
เเ่เหมือนเเบมะไม่รู้เเล้วอีอย่าถึะลับึนาไหน ผม็ะพยายามลับมาให้ไ้
ลับเ้า ลับสว่าผม็ะลับมา เเบมไม่รู้หรอว่าผมลับมารึเปล่า เพราะลับมา
ผม็นอน้านอ นอนบนโฟา อนเ้าผม็อาบน้ำอีห้อ เพราะลัวเเบมะื่น
ผมไม่รู้เลยว่า
เเบมเเบมะลับมามั้ย ผมไม่สามารถเาใเาไ้เลย ผมรับรู้ไ้อย่าเียวว่า
เเบมเหมือนิะไปาผมอย่าเียว ผมรู้ว่าเเบมไม่อยาอยู่ับนเลวๆเเบบผมนัหรอ
ผมถึไ้บัับเเบม ู่เเบม ทำทุอย่าให้เเบมไม่ไปาผม
"เเบมไปล้าหน้า่อนนะมาร์
มาร์ไปบอลุสุาให้เรียมอาหารเถอะ"เเบมเเบมลุึ้นาเีย
เินออาห้อไป ผมเลยลุึ้นาม
"เเบม...ือ...มาร์ว่า
เราทำับ้าวันมั้ย" ผมถามเเบมออมา เเบมเเ่พยัหน้าเเล้วเินลไป้าล่า
ผมเ้าไปเ็บห้อ หยิบระเป๋าั์เเละุเเรถ ลมารอเเบมที่รถ
"ุลุรับ
ลุสุา"ผมะโนเรียุลุที่ยืนรน้ำ้นไม้อยู่หน้าเรือน
"รับ
ุมาร์"
"ถ้าผมะพาเเบมไปลา
ผม้อับรถไปทาไหนบ้ารับ"ลุสุาอธิบายเส้นทาให้ผมฟั
ผมเลยอให้ลุเรียมรัวไว้ให้้วย
"ผมฝา้วยนะรับ
ลุ" ผมเินไปับมือเเบมเเล้วพามาที่รถ หน้าที่ยัมีน้ำเาะอยู่เ็มหน้า
ผมเลยหยิบทิูในรถมาับให้
"เราะไปไหนัน
ไม่ทำับ้าวหรอ" เเบมเเบมหลับาให้ผมเ็เปลือาให้ ผม่อยับเบาๆ
เพราะลัวเเบมะเ็บ เเล้ว่อยไล่มาเ็ที่เเ้ม
"ไปลาไเเบม
เราไม่ื้ออ เเล้วเราะทำอะไรเล่า" อบั ำว่า 'เรา'
มันทำให้ผมรู้สึี
ผมไม่ไ้ใ้ำนี้มานานเท่าไหร่เเล้วผมเอยัำไม่ไ้เลย
"พอเเล้วมาร์
เ็นหน้าเเบมเเห้หมเเล้ว" เเบมเเบมับมือผมเอาไว้ เเล้ว้อหน้าผม
"มอหน้ามาร์ทำไมรับ
หน้ามาร์มีอะไริหรอ"เเบมเเบมเเ่อมยิ้มเเล้วส่ายหน้า
"เเ่ิว่าไม่ไ้มอหน้ามาร์เเบบนี้มานานเท่าไหร่เเล้ว"
เเบม็รู้สึเหมือนันับผมใ่มั้ย เรารู้สึเหมือนันเลยสินะ
"ิถึหล่ะสิ
ั้น่อไปนี้็มอบ่อยๆนะ มาร์ไม่หวหรอ มาร์ให้เเบมมอไ้นเียว"
เเบมอมยิ้มเเล้วพยัหน้ารับ เาหันไปมอนอหน้า่า ผมเลยสาร์ทรถ
ับออไปลาามทาที่ลุสุาบอ
ผู้นมามายเินไปเินมา
ับ่ายื้ออามที่ัวเอ้อาร ผัสๆราาถูๆวาายามเเผ
ผลไม้าสวนวาายเ็มไปหม ผมับมือเเบมเเบมเอาไว้เเน่น เพราะ่วเวลานี้นออมา่ายลาเยอะเหมือนัน
"มาร์อยาินอะไรอ่ะ"
เเบมหันมาถามผม มือ้าหนึ่็ถือหมูปิ้ับ้าวเหนียวอีหนึ่ห่อเอาไว้
"เเบมอยาทำอะไรให้มาร์ินหล่ะรับ"ผมรับหมูปิ้ที่เเบมส่มาให้หนึ่ไม้
่อยๆินนหม เเบมป้อน้าวเหนียวที่ัวเอถืออยู่ในมือ้วย
ผมว่าื้อ้าวเหนียวหมูปิ้ินอย่าเียวีมั้ย ถ้ามีนป้อนเเบบนี้
"้มยำมั้ย
ปลาสามรส เเล้ว็ผัุย่ายใส่ับ"ผมพยัหน้าให้ับเมนูที่เเบมเสนอ
เเบมเเย่ไม้หมูปิ้ที่ผมินนหมไปใส่ไว้ในถุ เเล้วทิ้ยะ
เราเลือื้ออันามเมนูที่เเบมิ
เเบมเป็นนทำอาหารส่วนให่ ไม่ว่าะอนไหนๆเเบมะเป็นนทำ ะมีบ้าที่ผมเ้ารัว
"มาร์ื้อุ้ไปเผามั้ย"
เเบมหยิบุ้ัวโึ้นมา เเล้วยื่นมารหน้าผม ทำเอาผมสะุ้ เินถอยหลัไปสอ้าว
เเบมหัวเราะับท่าทีอผม เเล้ววาุ้ลที่เิม
"เอาสิ
มาร์อยาินับน้ำิ้มีฟู้ที่เเบมอบทำ" เเบมพยัหน้าให้ับผม
เเล้วยื่นเลือุ้เือบสิบัว
เราเปลี่ยนาับมือันมาเป็น่วยันถืออ
เพราะอนนี้เราเริ่มะื้อนอเหนือาเมนูที่ิเอาไว้เเล้ว
"มาร์เเบมอยาินวุ้นเป็อ่ะ
ื้อให้เเบมหน่อย" เเบมใ้มือเาะเเนผม เเล้วส่สายาปิ๊ๆให้ เอียอเหมือนับเมื่อ่อนที่อ้อนให้ผมื้ออินให้
"เอาี่ล่อ
สอล่อหรอ"
"ป่าว
ยี่สิบล่อ" ผมหลุำออมา เเบมเอ็ำออมาเหมือนัน
ผมหยิบล่อวุ้นให้เเม่้าใส่ถุเเล้ว่ายั์ เเบมรับมาถือ
เเล้วเปิล่อบนสุิ้มเป็รึ่ัวเ้าปา
"อาร์
อินอ่าว" ผมส่ายหน้า เเบมเเบมเลยยิ้มร่า เินินไปเรื่อยๆ
ผมเห็นว่าเาินอยู่ เลยเอาถุที่เเบมถือ มาถือเอาไว้เอ
"มาร์ๆๆ
รนั้นเาายอะไรอ่ะ"เเบมถามผมเสร็็วิ่ามเ้าไปูไทยมุ
ผมเลย้อรีบเินามเาไป เพราะลัวะหล้ม
"มาร์เาายอะไรอ่ะ
เเบมมอไม่เห็น"
"โถ่เอ๊ยเเบม เิมาเี้ย
เเล้วยัอยารู้อยาเห็นอี" ผมหัวเราะเบาๆ เเบมเลยหันมาทุบไหล่ผม
พยายามเย่ปลายเท้า
"หลอเ็อ่ะเเบม
ไม่้อไปูหรอ" ล้ายับมายาลนั้นเเหละรับ นเเถวนี้เาเลยสนใ
เเบมเเบมพยัหน้า เเล้วเินออมา ยื่นมือมาอถุที่ัวเอเยถือ
"ไม่เป็นไร เี๋ยวมาร์ถือให้" เเบมเเบม็ยัไม่ยอมอยู่ี
ผมเลยีหน้านิ่ใส่ เเบมเลยอนเลยทีนี้ เินหนีผมเลย
"เเบมเเบมมม
อนมาร์หรอรับ มาร์อโทษ หายอนน้า" ผมเินามนี้อนไปเรื่อยๆ
เเบมเเบมไม่ยอมใอ่อนหันมาุยับผมสัที
"ั้นมาร์ื้อวุ่นเป็ให้เเบมเพิ่มอีล่อ"
"ไม่้อเอาอินมาล่อ!!!!"
้ะ ไม่้อเอามาล่อเลยเนอะ เเ่พูถึวุ้นปั๊บหันมาุยับผมเลย
เเบมเเบมนี่เ็ริๆ
"ั้นมาร์ื้อให้สอล่อเลย"
"ิว่าเเบมะหายอนรึไ
ิว่าื้อเเบมไ้้วยวุ้นสีาว หวานๆเย็นๆนั้นหรอ เออ
มาร์ิถูเเล้ว"เเบมเเบมยิ้มว้าส่มาให้ผม
เเล้วเินนำไปที่ร้านที่เราพึ่ื้อวุ้นเป็เมื่อี้ ให้เเม่้าใส่ถุเรียบร้อย
รอเเ่ผมไป่ายั์ พอผม่ายั์เสร็็เปิินสบายใ
"ลับันยั"
เเบมเเบมโยนถุลยะ เเล้วหันมาถามผมที่เินอยู่้าๆ ผมยื่นน้ำเปล่าให้เาื่ม
เเบมรับมันไว้ เเล้วส่มาให้ผมื่ม
"เหนื่อยเเล้วหล่ะสิ"
เเบมพยัหน้ารับ เินไปนั่อยู่ที่เ้าอี้ไม้ัวหนึ่ ผมเลยวาอ้าๆเา
ยืนพัให้เเบมเเบม เพราะเหื่อเาเริ่มะออเเล้ว
"พัให้ัวเอเถอะมาร์
ัวเอเหื่ออเยอะยิ่ว่าเเบมอี"
เเบมเเบมหยิบผ้าเ็หน้าในระเป๋าาเัวเอ ส่มาให้ผม
"เ็ให้มาร์หน่อยสิรับ"
ผม้มัวลไปให้หน้าอยู่ในระับเียวันับเเบม
เเบมเเบมยับออนิหน่อยเหมือนรัษาระยะห่า
เเ่็ยอมหยิบผ้าเ็หน้าึ้นมาเ็เหื่อให้ผม
"ยิ้มอะไรมาร์"
เเบมถามผมเสียุ เเ่มือยั่อยไล่เ็หน้าให้ับผมเบาๆ
"็มาร์มีวามสุไ
ถึไ้ยิ้มออมา ทำไมหรอ มาร์ยิ้มไม่ไ้หรอรับ" ผมยืัวึ้น
เมื่อเห็นว่าเเบมเ็หน้าให้เสร็เเล้ว เเบม่วยผมถืออส่วนนึ
เเล้วลุึ้นยืนัวร
"ลับันเลยเนอะ
ะไ้ทำอาหารทานัน" เเบมเเบมพยัหน้า
ผมเลยว้ามือเเบม้าที่ว่ามาับเอาไว้
ผมับเเบมวาอไว้ในรัว
เราเเบ่หน้าที่ัน เเบมะเป็นนที่อยู่หน้าเาเอ ส่วนผมะอยเป็นลูมือให้เา
ผมเทผัลในะเเร
เเยว่าผัอะไระทำเมนูไหนบ้า เเล้วยไปล้าให้สะอา
เเบมยืนอยู่หน้าเาถ่านพยายามุไฟอย่าะมัเม้น
"มาร์ เเ่ๆๆ
ทำไมมันมีเเ่วันอ่ะ" เเบมเเบมหันหน้ามาหาผมทำให้ผมหลุำออมา
วันาเาถ่านลอยเ็มรัว ส่วนเเบม็หน้าเปื้อนถ่านเเทบทุที่บนใบหน้า
"เเบมทำไรเนี่ยะเผาบ้านรึไ"
ผมไอออมา เเล้วหาน้ำไปับเา
"ไม่รู้อ่ะ"
เเบมส่ายหน้า เอามือที่เปื้อนถ่านปาเหื่อ มันเลยทำให้หน้าเเบมำเ้าไปอี
"เเบมหันหน้ามาหามาร์หน่อย
^_^ หันมาให้มาร์เ็หน้าหน่อย หน้าำไปหมเเล้วเนี่ย"
"ไหนๆๆ"เเบมเอาหน้ามาถูับเเนเสื้อผมนเลอะไปหม
พอเอาหน้าออมา ็ยิ้มเเ่ให้ับผมนาปิ
"ัวเเสบเอ๊ย
เสื้อมาร์เปื้อนหมเเล้วเห็นมั้ยเนี่ย"
"ไหนๆ
เเบมเ็ออให้" เเบมะเอามือำๆมาป้ายผมอี ผมเลยหลบ
วิ่อ้อมมาอีฝั่นึอโ๊ะ
"มานี่สิ
เี๋ยวเเบมเ็ให้ เสื้อมาร์เเพไม่ใ่หรอ" เเบมเเบมวิ่อ้อมมาทา้าย
ผมเลยวิ่อ้อมไปทาวา เเละเหมือนาผมยาวว่า
ผมเลยรวบนัวเล็ว่ามาไว้ในอ้อมอไ้
"นี่เเหนะๆๆๆ
เเอบเเ๊ะอั๋เาหรอ"
"เเบม
หน้ามาร์เลอะหมเเล้วนะ" ผมุเเบมเสียเบา เเบมเลยลมือล
เเล้วผลัผมออเเทน
"ไม่เล่น้วยเเล่ว
เล่นนิเล่นหน่อย็ไม่ไ้" เเบมะเินหนีผมออารัว ผมเลยึเเนเอาไว้่อน
เเล้วเปลี่ยนมาับเอาไว้หลวมๆ ลัวเเบมะเ็บ
"อนอีเเล้วใ่มั้ยเนี่ย"
เเบมเเบมไม่อบ เเถมยัไม่มอหน้าผมอี เวลาอนเเล้วอบเป็นเเบบนี้อ่ะ
เเ่อนนี้ะ้อยัไี วุ้นเป็เหลือเเ่ล่อเียวเอนะ
"มาร์อโทษไ้มั้ยรับ
เลิอนมาร์เถอะนะ เี๋ยวมาร์ไปามลุสุามา่วยิเาให้ีว่า
เเบมะไ้ทำับ้าว"
"อยาไปไหน็ไปสิ
เเบมไม่ไ้ห้าม"
"เลิอนมาร์่อนสิรับ
เเบมไม่หิวหรอ เราเลิอนัน่อนนะ ิน้าวเสร็เเล้ว่อยอนมาร์่อ
มาร์ยอมนอน้าห้อเลยืนนี้"
"็....ไ้"
"ีมารับ
เี๋ยวมาร์มานะรับ เเบมรออยู่นี่เเหละ เเป๊บเียวเี๋ยวมาร์ลับมา"
"ไม่เอามาร์
เเบมไป้วย" ผมส่มือไปให้เเบมับ พาเเบมเินหาลุสุาที่น่าะอยู่เเถวนี้
เเล้ว็เอลุนั่อยู่ที่ศาลาริมน้ำพอี
"เี๋ยวผมัารให้รับ
ุมาร์ ผมว่าุมาร์ับุเเบม ไปล้าหน้าัน่อนีว่า" ผมพยัหน้ารับ
พาเเบมเินไปล้าหน้าในห้อน้ำ ส่วนเสื้ออผม่ามัน่อน็ไ้ เี๋ยว่อยส่ั
"เเบมยับมาใล้ๆมาร์สิ
เี๋ยวมาร์ร้าเเ้มให้" เเบมยับเ้ามาใล้ับผม้าๆ นัวเราิัน
ผมใ้มือ้าหนึ่โอบเอวเเบมไว้
ส่วนอี้า็่อยใ้ผ้าเ็หน้าุบน้ำเ็ให้ในส่วนที่เายัล้าออไม่หม
◊ SQWEEZ
"น้ำหอมลิ่นนี้หอมั" เเบมเเบมยิ้มออมา
ผมำไ้ว่าเมื่อ่อนเเบมไม่ไ้ใ้ลิ่นนี้ เเ่ลิ่นนี้็หอมี ลิ่นเ่า็หอม
เอาเป็นว่าลิ่นไหน็ไ้ เเ่อยู่บนัวเเบม็พอเเล้ว
"อบหรอ"
ผมพยัหน้าให้ับเเบม เายิ้มว้าให้ับผม ่อนะเย่ปลายเท้าเเล้วระิบผมเบาๆ
"อผู้ายนอื่น"
Talk
มา่ออนที่ 7 เเล้วนะ้ะ หวานมั้ยหล่ะอนนี้
เรา็เเ่ให้หวานเเ่พอามนั้นเเหละ เเ่ประโยสุท้าย
เรา็ไม่รู้เหมือนันว่าใรพิมพ์ เี๋ยวเราไปหานมารับผิอบให้่อนนะ บาย
อย่าลืมอมเม้นท์เเละิเเท็ #ฟิเราวรพอ
ันหน่อยนะะ อนนี้เริ่มเียบเหาเเล้ว อบุทุนที่
เอำผิแล้วบอไรท์้วยนะ
ความคิดเห็น