คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : จูบแรก (3)
"ั้น็รีบ ๆ สั่สิ ันอยาพัผ่อนแล้ว"
ใบหน้าหวานหิอที่ถูัใ ยสอมือึ้นออแล้วเบือนหน้าหนีสายาเย้ยหยันอย่าผู้นะอายหนุ่มที่ทรุัวลนั่โฟาอีัว้า ๆ ัน
นั่รอประมา 40 นาทีอาหารมื้อเย็น็มาถึ าเลือสั่อาหารานเียวที่ทาน่ายมาสามสี่อย่าเผื่อ ๆ ไว้ เพราะไม่แน่ใว่าหมอสาวะทานอะไรไ้บ้า
วามริบเหลือบมอหิสาวแล้วยยิ้ม้วยวามบัน ปาบอว่าไม่ แ่แววาลับเปล่ประายทันทีที่เห็นอาหารถูนำมาเสิร์ฟรหน้า
“อ๊ะ! ันออันนี้นะ”
มือเล็รีบึล่อผัไทุ้สมาไว้รหน้า ลี่ยิ้มีใหลับ่นอยาินมาหลายวันแล้วแ่ไม่มีเวลาไปร้านประำเสียที
แววามริบอ่อนละทอมอนรหน้า พอไ้อาหารเธอ็ไม่พูไม่าใ ๆ ้มหน้า้มาัารับอาหารอัวเออย่าเอร็อร่อย สีหน้านั้นูมีวามสุมาเสียนาอที่ะเอ่ยแวไม่ไ้
“ไหนใรบอนะว่าไม่หิว?”
“ใร!? ใรมันพู!?”
นิลถามเสียสู ทำหน้าาใสื่อใส่ รีบัผัไทเ้าปา อยาบมื้ออาหารมื้อนี้แล้วออาห้อนี้ไปไวไว แ่้วยวามที่รีบนเินพอี ทำให้ร่าายทำานไม่สัมพันธ์ัน เส้นผัไทลื่นลอำโ ทำเอาเธอสำลันหน้าำหน้าแ
"สมน้ำหน้า!" าเอ่ย้ำเิมอย่ายั้ปาไม่ทัน ส่ายหัว้วยสีหน้ายิ้ม ๆ ่อนะรินน้ำเย็นใส่แ้วน้ำแล้วผลัไปให้หิสาว
นิลเลิิ้ว้วยวามแปลใะมอแ้วน้ำสลับับใบหน้ามาย ่อนะยื่นมือออไปรับมันในที่สุ มือเล็ทุบอระรัวพลายน้ำึ้น่อย ๆ ิบอย่าระมัระวั ระแอมไอแ้เ้อแล้วเอ่ยอบุแผ่วเบา
“แ่ ๆ ะ..อบุ”
“ไม่มีใรแย่เธอินหรอน่า ะรีบไปามวายที่ไหน?”
าถาม้วยน้ำเสียลั้วหัวเราะ สบสายาุันอหิสาวที่แยเี้ยวใส่แล้วหัวเราะัึ้นไปอี
“ไม่ามหรอเพราะวาย็อยู่แถวนี้แหละ!”
นิลระแทเสียใส่อย่าอไม่ไหว ลอบเบ้ปาหมั่นไส้นปาเสียที่เอาแ่ิัเธอลอเวลา
าหัวเราะในลำอเบา ๆ มอแ้มป่อที่ำลัเี้ยวุ่ย ๆ แล้ววา้อนส้อมในมือล สายามริบับ้อรอยอสที่เลอะอยู่เหนือริมฝีปาอวบอิ่มอย่าไม่วาา นหิสาวรู้สึัวเยึ้นมาสบสายา เลิิ้วถาม
“อร่อยนานั้นเลยเหรอ”
นิลไม่อบแ่ยท่อนแนเล็ึ้นวาั้น พลาันล่ออาหารเ้าหาัวเอมาึ้นในท่าทีปป้อ สื่อเป็นนัย ๆ ว่าเธอไม่บอและไม่แบ่ ประสานสายาับอีฝ่าย ใ้ส้อมิ้มุ้ัวโึ้นใส่ปาแล้วยยิ้มมุมปาท้าทาย
หึหึ! ถึไม่พู เา็มีอีหลายวิธีถ้าอยาะรู้
าเ้นหัวเราะในลำอ ผุลุึ้นยืนแล้วโน้มัวเ้าไปใล้หิสาว มือหนาเอื้อมไปล็อท้ายทอยบัับไม่ให้เธอถอยหนี ่อนะประบริมฝีปาลบนปาอวบอิ่ม ใ้ลิ้นไล้เลียราบอสที่เปรอะอยู่ามอบปานสะอาหม
อืมมมม อร่อยอย่าที่ิไว้ริ ๆ
วาลมโเบิโพล ร่าบาแ็ทื่อ มือเล็อ่อนแรปล่อย้อนส้อมหลุมืออย่าไม่รู้ัว ใวน้อยเ้นแรนแทบทะลุออมานออ ใับสัมผัสวาบหวามที่มาอย่าะทันหันนลืมหายใไปั่วะ
ะ...ูบ ูบแรอัน!!!!!
เมื่อัววามหวานนพึพอใแล้วาึผละออห่า แลบลิ้นออมาเลียมุมปาอัวเอ มอสีหน้าะลึอหมอสาวแล้วระุยิ้มร้าย
“อืมมมม ็อร่อยี”
ความคิดเห็น