คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #34 : ว้าวุ่น (1)
ล้ายมีระแสไฟแล่นผ่านร่า วาู่สวยเบิโ สะุ้้วยวามใับสัมผัสร้อนัที่ประบแนบ
อีแล้ว!
แถมยัไม่ใ่อนละเมอ้วย!
สัาาสั่ให้เธอถอยหนี แ่เพียแ่ะพริบาท้ายทอยอเธอ็ถูว้าหมับ พลาบัับให้แหนหน้าึ้นรับน้ำหนับลึที่เพิ่มึ้น
“พะ..พี่ อื้อ”
ใยไหมเผยอปาร้อประท้ว แ่นั่นลับลายเป็นารเปิทาให้อีน สบโอาสเ้ามารุรานเธออย่าลึึ้มาึ้น แรอรัทำให้เธอิ้นไม่ถนั ไ้แ่ราอึอัในลำอ ในหัวเ็มไป้วยำถามและวามื่นระหน
พี่วัน์ทำอะไรอเาเนี่ย!
แ่เพียแ่เรียวลิ้นร้อน ๆ สอเ้ามาไล่้อนหยอล้อ สมอ็ล้ายหยุประมวลผล ร่าายอ่อนระทวย และเอนถอยไปามแรันโยไม่รู้ัว
สอมือที่เยพยายามันเาให้ถอยออห่าอ่อนแร แล้วลายเป็นิเล็บบนบ่าว้า เหวี่ยรั้เาอย่า้อารที่พึ่ และนั่นทำให้รสูบทวีวามร้อนแรึ้น ร้อนนเธอหายใไม่ทัน
“ฮื่อ”
ใยไหมราประท้ว ทุบอนรุเร้าไม่หยุสอสามที เมื่อเธอรู้สึเหมือนัวเอำลัะาใในไม่้า โีที่เาเ้าใและปราี ยอมผละออให้เธอมีโอาสไ้อบโยอาาศเ้าปอ แ่็เป็นารยอมแ่ั่วราว
พัหายใไ้เพียรู่เียวเา็รั้เธอเ้าหาัว แล้วรอบรอริมฝีปาเธออีรั้ และอีรั้
ใยไหมสั่นสะท้านไปทั้ายและใ เสียเพลที่เปิลอไว้อนทำาน บันี้ถูลบ้วยเสียหอบหายใระเส่า ลอ้วยเสียรา้วยวามพึพอใ และเสียลามยามลีบปาเธอโนเาูึ้ำ ๆ แถมยัไม่มีวี่แววว่าะเลิทำ
รืรื รืรื
ทันในั้นโทรศัพท์บนโ๊ะ็สั่นอย่ารุนแร ุให้สิและวามยับยั้ั่ใที่หลุลอยไปั้แ่โนปล้นูบหวนลับเ้าที่
อารามวามใทำให้ใยไหมผลันที่ร่อมทับ ใ้ปารุเร้าเธอไม่หยุหย่อนออสุแร อีนถอยออไปยืนเ่า สีหน้าะลึัน หาแววาวาววับยัหลเหลือร่อรอยอวามปรารถนาแสนอันราย
วินาทีที่เราสบสายาัน ใยไหมสะุ้โหย ้มหน้าุ แล้วเธอ็หน้าร้อนว่าเิม เลิ่ลั่เบือนหน้าหนีเ้ามุมอโฟา เมื่อวามนูนพอในบาุอเาแะาเ้าอย่าั
“...”
“...”
บรรยาาศพลันประัประเิ ่าฝ่าย่าเียบอย่านทำัวไม่ถู แ่เพราะเสียโทรศัพท์ยััไม่หยุ นอยู่ใล้ว่าเลยเอื้อมมือไปหยิบมารับสาย
“รับ ... รับ เี๋ยวลไป”
ใยไหมนอนนิ่ ไม่ล้าแม้แ่ะหันไปมอนถือวิสาสะรับโทรศัพท์แทน ไม่นานหาาเธอ็เห็นว่าเาวาโทรศัพท์ลที่เิม ่อนะผละออไปโยไม่พูอะไร แ่ถึเาะไม่พู เธอ็พอเาาบทสนทนาไ้ว่าสายเมื่อรู่เป็นนส่อาหาร
ปึ
ล้อยหลัประูห้อเหวี่ยปิ นนอนัวเร็็พรูลมหายใออมายาว ๆ แ่รู่เียวสีหน้าโล่ใ็เปลี่ยนเป็นเรียรึม
เธอยมือึ้นแะริมฝีปา วามบวมเ่อและเ็บี้ที่ยัหลเหลืออยู่ อย้ำให้รู้ว่าพวเราพลาพลั้ ้ามเส้นอันและันเป็นหนที่สอ
แ่นั่นยัไม่น่าละอายเท่าับารที่เธอันรู้สึว่าสัมผัสอุ่นนุ่มที่ละเลีย ิมเธออย่าเอาแ่ใเมื่อรู่ มันีเอามา ๆ มาเสียนหลายรั้เธอเผลอัวเผยอปาอบโ้ ส่เสียราน่าอายในลำอ
โอ๊ย อยาะบ้าาย!
ใยไหมยีหัวัวเอแร ๆ ่อนะพลิัว มุหน้าแ ๆ ับหมอนอิ ระมฟาสอมือับโฟา เธออุส่าห์หลบมาพัในอีนิะลับไปเป็นปิแล้วแท้ ๆ เาะโผล่มาทำให้ใเ้นแรอีแล้วทำไมเนี่ย!
*************************
อนนี้เ็บทรไม่อยู่ันทัู้่แล้วอะ 555555555555555
เนื้อหาหลั 23 อน + อนพิเศษอี 5 อน ( รวมว่า 8 หมื่นำ!! )
ความคิดเห็น