คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #17 : หวั่นไหว (3)
@30 นาทีถัมา
อาหารร้อน ๆ ส่ลิ่นหอมรุ่นฟุ้ไปทั่วห้อ ปลุให้าลืมาึ้นมา เาเบนสายาไปมอแผ่นหลับอบบาที่ำลั่วนับารเทอาหารลามแล้วลี่ยิ้มบา ๆ หยััวลุึ้นนั่รอเธอนำอาหารมาเสิร์ฟอย่าอารม์ี
ิ้วหนามวเ้าหาันเมื่อเห็นอาหารทั้หมถูนำมาวาบนโ๊ะ มือหนาึานระเพราหมูสับไ่าวมาไว้ฝั่ัวเอ แล้วผลั้าว้มหมูสับไปให้หิสาวแทน
“อันนี้อเธอ”
“นี่! อย่ามาโมเมนะ นายเป็นนสั่้าว้ม แล้วะมาแย่ันแบบนี้ไม่ไ้นะ!”
“นี่เธอไม่รู้ัวเอเลยใ่ไหมว่าำลัป่วย”
“ันสบายี! และัน็เป็นหมอ ทำไมันะไม่รู้ััวเอ อย่ามาเไ! เอาผัระเพราอันืนมา!”
“ะเอา?”
“เออ!”
“ุ๊ ๆ ๆ พูไม่เพราะเลย”
าส่เสียิ๊๊ะไม่ลำออย่าไม่พอใ หยิบานผัระเพราึ้นแล้ว้าวับ ๆ รไปยัห้อรัว ่อนะเทมันลถัยะ่อหน้า่อหน้าหิสาวอย่าไม่มีลัเล
“ที่โรเรียนไม่ไ้สอนให้รูุ้าวนาหรือไ!!”
“แล้วที่โรเรียนเธอไม่ไ้สอนเหรอว่านป่วย้อินอาหารอ่อน ๆ”
ายอย้อนเ้าให้ ยัไหล่อย่าไม่ใส่ใ เินลับมานั่ที่เิมแล้วึาม้าว้มอีามมาปรุรส
“็นี่ไ ินเป็นเพื่อนแล้วไ”
มือหนาั้าว้มเ้าปาอย่าใเย็น ไม่สะทสะท้านับสายาะินเลือินเนื้อที่หิสาวส่มาให้
นิลำหมัแน่น้วยวามโมโห ้มมอาม้าว้มหมูสับแล้วพ่นลมหายใแร ๆ ยอมัเ้าปาอย่าไม่มีทาเลือ ให้สั่มาใหม่็รอไม่ไหว เพราะอนนี้เธอหิวนาลายไปหมแล้ว
าลอบยิ้มสมใที่หิสาวยอมทำามในที่สุ ถึแม้ะไม่เ็มใ็เถอะ วามริบลอบมอใบหน้าหิออเธอเป็นระยะ้วยแววาบัน รอน้าว้มหมามึแะยาลไ้ออมา 2 เม็แล้วยัใส่มือเล็
“ห้ามทิ้!”
ารีบพูัอเสียเ้ม เมื่อเห็นหมอสาวทำท่าะโยนยาทิ้พร้อมส่สายาุัน
“ะินี ๆ หรือให้ันป้อนเธอ .....้วยปา”
หิสาวเม้มปาแน่น ฟึฟั้วยวามไม่พอใสัพั ่อนะยอมลืนยาลไ้ลไป
“เ็ี~”
ฝ่ามืออุ่นวาลบนศีรษะทุยเล็ ลูบเบา ๆ อย่าอ่อนโยน
นิลเหลือบามอพลาปัมือหนาออ แล้วระแทเสียถามประอย่าไม่สบอารม์
“พอใแล้วใ่ไหม!? ถ้าพอใแล้ว็ลับไปไ้แล้ว ันะพัผ่อน!”
“เือบ ๆ ละ หึ!”
าผุลุึ้นเ็มวามสู ยื่นมือไปบหน้าผานูนเล็เบา ๆ อย่าหยอเย้า ่อนะเินาไปพร้อมเสียหัวเราะ ทิ้ให้หิสาวนั่ระฟัระเฟียอยู่้าหลัเพียลำพั
“ไอ้สัมภเวสีไบโพลาร์!!”
นิลพึมพำ่าไล่หลั มอามแผ่นหลัอาแล้วแบะปาใส่ ไม่เ้าใในทุ ๆ ารระทำอเาเลยสันิ เหมือนะีแ่็ไม่ใ่ เหมือนะหวัีแ่็ไม่ถึับนานั้น โอ๊ยยยยย บ้าบอ!!
******
55555 ไม่รู้ะสสารใร พระเออไรท์ลายเป็นผีไปแล้วว
ใ ๆ ือพฤิรรมารเท้าวทิ้นั้นไม่ีนาาาาา อย่าหาทำ!
ความคิดเห็น