ค ว า ม ห ม า ย ข อ ง คํ า บ า ง คํ า . . .

ลำดับตอนที่ #8 : ผุ้ชายก็งอนเป็น

ต่อมา มีเหตุการณ์หนึ่งเกิดขึ้น ซึ้งทำผมน้อยใจเอามากๆ นั้นก็คือวันนั้น ผมกอดขวัญจากข้างหลัง ตามเคยครับ แบบที่เพื่อนกันทำกัน สำหรับคนอื่น มันอาจจะดูแปลกนิดหน่อย แต่เนี่ยล่ะครับ ผมกับขวัญสนิทกันขนาดนั้น หรืออาจต้องพูดว่า \"เคย\" สนิท แต่แล้วขวัญก็ดึงตัวหนี ผมไม่เข้าใจอ่ะ ทำไมหลอ ผมมันน่ารังเกียจตรงไหน  ทำไมเราสองคนไม่เหมือนเก่า แต่อีกครั้งที่ผมไม่ได้พูดอะไรออกไป เพราะรู้ว่าเดี่ยวเธอก็คงจะว่าผมว่าคิดมาก และคงโกรธผมอีกนั้นแหละ

    หลังจากนั้น ผมตั้งใจไม่คุยกับขวัญ อยากให้เธอมาง้อผม ผมต้องห้ามใจตัวเองมาก เพราะอยากบอกเธอหลายเรื่องเหลือเกิน แต่เธอก็ไม่ได้ง้อผม ผมกลับไปบ้านแล้วไปนั่งร้องไห้ในห้องน้ำ เธอไม่แคร์ผมแล้วใช่ไหม ผมก็ยังสงสัยอยู่ว่าเพราะอะไร เกี่ยวกับที่ผมรักพลอยไหม ช่วงนั้นเราคุยกันน้อยมาก เรียกว่าแทบไม่คุยเลยก็ได้ แต่ผมก็โทรศัพท์ไปหาเธอเป็นครั้งคราว มันเหมือนเป็นกิจวัตรประจำวันของผมที่ต้องโทรศัพย์ไป แต่เธอก็บอกว่าไม่ว่าง พอผมถามว่าโกรธผมหลอ เธอก็ตอบว่าเปล่า พอผมบอกว่าขอโทษ เธอก็ตะคอกใส่ผม ว่าไม่ได้โกรธ ขอโทษทำไม รำคาญนะ แค่นั้นล่ะครับ ผมร้องไห้เป็นยกใหญ่ แบบบ้านแตกเลยครับ ผมเสียเพื่อนรักไปแล้วคนหนึ่ง และผมรู้สึกว่ามันไม่ยุติธรรมเอาซะเลย ผมเสียเพื่อนไปคนหนึ่ง เพราะอะไรผมยังไม่รู้เลย