คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Big Shot : 00 Intro
Intro
ผมชื่อ คิม จงอิน
วันนี้เพิ่งจะกลายเป็นนักเรียนมัธยมปลายอย่างเต็มตัวเป็นครั้งแรก
ถ้าพูดถึงสิ่งที่คาดหวังเอาไว้น่ะเหรอ ?
แค่หวังว่าผมจะไม่กากจนเรียนไม่จบมัธยมปลาย แล้วสอบเข้ามหาวิทยาลัยได้ก็ดีใจแล้ว
อ้อ ! แล้วก็...
ผมขอให้ชีวิตมัธยมปลายของสงบสุขด้วยเถอะครับ …
“ คิม จงอินนนน!!! ” เสียงเด็กผู้หญิงที่ดังและแหลมกว่านาฬิกาปลุกหลายเท่าดังขึ้นใกล้ ๆ หู คนที่กำลังนอนหลั[สนิทอยู่บนเตียงชั้นสอง ก่อนจะตามด้วยแรงหนัก ๆ จากมือ ที่ตีเข้าที่หัวคนหลับเข้าอย่างจังเข้าหนึ่งที จนคนที่กำลังไปเฝ้าพระเจ้าเซจงถึงกับสะดุ้งตื่นแล้วรีบเอามือกุมหัวด้วยความเจ็บปวด...
“นี่ !! เปิดเทอมวันแรก จะไปสายหรือไง นายจะทำฉันเสียชื่อตั้งแต่วันแรกงั้นเหรอ !” เด็กสาวไม่พูดเปล่า แต่ยังยกมือฟาดเข้าไปที่เดิมจนทำให้คนที่ยังไม่ตื่นดี ตื่นซะเต็มตาแล้วรีบกระเด้งตัวลุกจากเตียง...
“นี่เจ้ ! จะตบให้สมองไหลหรือไงเล่า ” นัยน์ตาที่ง่วงงุนพยายามจิกไปที่พี่สาวของตนเองที่เป็นคนทำร้ายตัวเขาแต่เช้า...
“ถ้าสมองมันไหลออกมาก็ดี จะได้เอาความกากออกมาบ้าง ชิ ! รีบอาบน้ำแต่งตัวซะ ถ้านายช้า ตายแน่ !” เด็กสาวทำหน้าโหดใส่ ก่อนจะเดินสะบัดกระโปรงออกไป ... จงอินได้แต่นั่งเกาหัวแกรก ๆ นี่เขาคิดผิดหรือเปล่าที่ไปสอบเข้าโรงเรียนมัธยมปลายที่เดียวกับพี่สาว ถึงแม้จะเป็นโรงเรียนดีก็เถอะ แต่อยู่ไกลบ้านต้องตื่นแต่เช้านั่งรถเมล์ไปทุกเช้า ไหนจะต้องโดนพี่สาวทารุณกรรมกันอีก อยู่กับปู่ย่าที่นอกเมืองก็ดีแล้วเชียว....
“คิม จงอิน!!! นายนอนต่อเหรอ ! ” เสียงพี่สาวดังเข้ามาให้เขาสะดุ้งอีกรอบก่อนจะรีบปีนลงจากเตียงคว้าผ้าเช็ดตัววิ่งเข้าห้องน้ำ...
“นี่ถ้าช้าอีกนิดเดียวตกรถแล้ว เพราะแกคนเดียวเลยจงอิน” เด็กสาวบ่นอุบอิบหลังจากที่ต้องรีบวิ่งมาเพื่อให้ทันรถประจำทางไปโรงเรียนก่อนจะดันกระเป๋าใส่ดาบไม้ให้อีกคนถือ
“พี่จองอา อย่าบ่นเลยน่า บ่นแต่เช้าไม่สวยนะเว้ย” จงอินหันพูดในขณะที่อีกฝ่ายยื่นดาบมาพอดี จนเกือบจะโดนดั้งโด่ง ๆ ของเขาที่เขาอุตส่าห์ภาคภูมิใจว่าเป็นสิ่งเดียวที่ธรรมชาติให้เขามาเป็นของขวัญ จงอินรีบหลบแล้วใช้มือคว้ากระเป๋าดาบไว้...
“อย่ามาพูดมาก ... ไปถึงโรงเรียนแล้วทำตัวดี ๆ ด้วยล่ะ อย่าทำตัวเป็นเด็กเกเร ถ้านายมีเรื่องที่โรงเรียนละก็ ฉันจะฟ้องพ่อกับแม่” จงอินถึงกับขำเมื่อได้ยินว่าพี่สาวคนสวยของเขาน่ะจะเอาเรื่องของเขาไปฟ้องพ่อกับแม่ถ้าเขาทำตัวไม่ดี... พูดหยั่งกับสองคนนั้นมีเวลาดูแลเขาอย่างนั้นล่ะ ปกติก็ทำงานตลอด ไม่ประชุมกับลูกค้าก็ต้องบินไปต่างประเทศ นั่นล่ะเลยเป็นเหตุผลเขาโดนระเห็จไปอยู่กับปู่ย่า...
“ผมไม่เคยสร้างเรื่องเลยเหอะ มั่ว!”
“นี่จะให้ฉันร่ายให้ฟังไหมล่ะ นั่งรถถึงโรงเรียนก็ยังไม่ถึงครึ่งหรอกย่ะ !” จองอาผลักไหล่น้องชายก่อนจะตัดบทการต่อล้อต่อเถียงด้วยการหันออกไปมองนอกหน้าต่าง เลยได้โอกาสที่จงอินจะหยิบหูฟังขึ้นมาใส่แล้วเปิดเพลงที่ชอบ เขานั่งมองไปเรื่อยเปื่อย ผ่านไปไม่กี่ป้ายคนก็ขึ้นมาจนเกือบเต็มรถ ซึ่งส่วนใหญ่ก็เหมือนจะมีแต่พวกเด็กผู้ชายผู้หญิงที่สวมชุดนักเรียนแบบเดียวกับเขาแทบทั้งนั้น จงอินทอดสายตาไปอย่างง่วง ๆ ถึงเพลงที่ฟังอยู่มันทำนองมันจะคึกคักก็เถอะ แต่ตื่นเช้าหลังจากปิดเทอมนี่มันฝันร้ายชัด ๆ
คนในรถเริ่มเบียดเข้ามาด้านในมากขึ้น คงเพราะป้ายที่เพิ่งจอดเป็นป้ายใหญ่ เขาเลยเริ่มขยับตัวเพื่อหลบให้คนยืนขยับเข้ามายืนกันได้สะดวก แต่สายตาของเขาก็ไม่ได้สนใจหรอกว่าใครจะมาเบียดเก้าอี้ที่เขานั่งอยู่ จนกระทั่งกลิ่นหอมบาง ๆ เตะจมูกเขาเข้าอย่างจังจนทำให้เขาต้องเงยหน้ามอง ...
และวินาทีนั้นเอง ....
จงอินก็ได้รู้จักกับคำว่า ...
“เชี่ย .... นางฟ้าชัด ๆ”
“อะไรนะแก” ...
“เปล่าเจ้ ๆ”
คิมจงอินเจอกับนางฟ้าตอนวันเปิดเทอมวันแรกเขาแล้วล่ะครับ ... ที่สำคัญ ใส่ชุดโรงเรียนเดียวกันด้วย !!!!
TBC.
ความคิดเห็น