ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : homemade
�' แกร่งงงงงงงงงงงง ' อูฮยอนที่สะดุงลุกออกจากเตียงที่สุดแสนจะสบายทั้นทีที่ได้ยินแสงนาฬิกาที่เบื่อ'สงสัยเมือคืนแม่มาตั้งนาฬิกาปลุกเอาแน่ๆ' อูฮยอนคว้าไปเอามันมาปิดก่อนจะนอนต่อถ้าไม่มีใครโทรมาขอดจังหวะ
"ทาชีโทราวะ โทราวะ"เสียงเมโลดีที่สุดแสนจะลำคานของเค้าก็เหมือนกันอูฮยอนหยิบมารับโดยไม่รู้ด้วยซ้ำว่าคนที่โทรมาเป้นใคร
" ฮาโหลแม่ไอยู่ต้องการพูดกับใครคับ"อูฮยอนพูดแบบสุ่มสี่สุ่มห้าอย่างคนไม่รู้เรื่อง
"อูฮยอนแกยังไม่ตื่นใช้ใหมรู้ใหมตอนนี้ฉันมารอแกจนหน้าเป็นตคิวแล้วเนี่ยฉันแกรีบมาภายในครึ่งชั่วโมงนะไม่งั้นแกตายฉันไม่เอาแกใว้แน่" อูฮตาส่างทันที่ได้ยินเสียงของเพื่อนรักเป็นจังหวะเดียวกับที่เขานึกได้ว่าวันนี้เค้านัดกับซองกยูและดงอูไปเที่ยวกันนิ
� อูฮยองเด้งตัวลุกจากเตียงและใช้เวลาทำเรื่องส่วนตัวเพียง10นาที่และเลือกชุดที่ดูดีที่สุดก่อนลงไปข้างล่าง
�"แม่เมือคืนไปตั้งนาฬิกาปลุกผมใว้ใช้ใหม"อูฮยอนถามแม่เมื่อเห็นหน้า
"อือทำไมก้แกชอบตื่นสายฉันก็เลยไปตั้งให้ไม่ดีหรือไง"แม่ของอูฮยอนพุดพร้อมยกชาขึ้นดื่ม
�"แม่รู้ใหมว่ามันหนวกหูมากกก"อูฮยอนพูดและเดินหนีไป
"เอ้าแล้วจะไปใหนแต่เช้าละไม่กินอะไรหรอ"แม่อูฮยอนพูดไล่หลังลูกชายตัวเองไปแต่มันไม่ทันและเพราะเมือพูดจบอูฮยอนก็ไปไกลแล้ว
อูฮยอนกึ่งวิ่งกึ่งเดินเพื่อที่จะให้เร็วที่สุดเพื่อนไปหาซองกยูเพื่อนรักที่โทรมาปลุกแต่เช้าขณะที่อูฮยอนกึ่งวิ่งกึ่งเดินนั้นเคาก็นึกถึงฝันเมือคืนนี้'เรื่องก้ผ่านมาตัง2ปีแล้วนะทำไมเราลืมอยากจังไอ้สมองทรยศหัวใจ'อูฮยอนคิดเพราะมันไม่ใช้ครั้งแรกหลังเลิกกับแอลแต่มันเป้นครั่งที่23456แล้วที่เค้าฝันแบบนี่
�อูฮยอนวิ่งมาถึงถึงปลายรถเมล์ซึ้งที่จริงวิ่งอีกแป๊บเดียวก้จะถึงอยู่แล้วแต่เค้าเลือกที่จะเสียเงินดีกว่าเสียแรงขณะที่อูฮยอนยือรอมีรถเมล์อยู่นั้นก็มีรถคันหรูวิ่งมาด้วยความเร็วที่เรียกได้ว่ามีเท่าไรเหยียบไม่ยังพร้อมกับน้ำที่นองอยู่ข้างทางทำให้รถคันนั้นเหยียบเดินอย่างเมามัน
�
"ซ่าๆๆๆว้ากกกกก อะไรเนี้ย"ยังไม่ทันที่อูฮยอนจะได้ดูน้ำที่นองอยู่ข้างทางก็ถูกไอ้รถคันหรูเหยียบเข้าไปเต็มทำให้น้ำกระเด็นถูกอูฮยอนแต่ที่จริงไม่ควรเรียกว่ากระเด็นมันเรียกว่าถูกสาด เจ้าของรถที่ผึ่งเหยียบน้ำกระเด้นใส่อูฮยอนดผ่หัวออกมาดูแต่ไม่คิดที่จะลงมาขอโทษด้วยซ้ำทำให้อูฮยอนตอนนี้ดเดือดสุดๆเพราะสภาพตอนน้แทบจะไม่เป็นคนเลยก็ว่าได้อูฮยอนเดินตรงไปยังรถคันนั้นทันที่แต่ยังไม่ทันได้หน้าเจ้าของรถรถคันนั้นก็ขัยออกไปทันที่
�"นี่คิดจะหนีหรอกลับมาเดียวนี้นะไอ้บ้าไอ้ตีนผีไอ้โรคจิต"อูฮยอนตะโกนไร้หลังรถไปแต่ดูเหมือนมันจะไม่เป็นผลแต่ยังดีที่เค้ายังจำทะเบียนได้อย่างแม่นยำ
"เจอคาวหน้าไม่ลอดแน่ไอ้ตีนผี"
"ทาชีโทราวะ โทราวะ"เสียงเมโลดีที่สุดแสนจะลำคานของเค้าก็เหมือนกันอูฮยอนหยิบมารับโดยไม่รู้ด้วยซ้ำว่าคนที่โทรมาเป้นใคร
" ฮาโหลแม่ไอยู่ต้องการพูดกับใครคับ"อูฮยอนพูดแบบสุ่มสี่สุ่มห้าอย่างคนไม่รู้เรื่อง
"อูฮยอนแกยังไม่ตื่นใช้ใหมรู้ใหมตอนนี้ฉันมารอแกจนหน้าเป็นตคิวแล้วเนี่ยฉันแกรีบมาภายในครึ่งชั่วโมงนะไม่งั้นแกตายฉันไม่เอาแกใว้แน่" อูฮตาส่างทันที่ได้ยินเสียงของเพื่อนรักเป็นจังหวะเดียวกับที่เขานึกได้ว่าวันนี้เค้านัดกับซองกยูและดงอูไปเที่ยวกันนิ
� อูฮยองเด้งตัวลุกจากเตียงและใช้เวลาทำเรื่องส่วนตัวเพียง10นาที่และเลือกชุดที่ดูดีที่สุดก่อนลงไปข้างล่าง
�"แม่เมือคืนไปตั้งนาฬิกาปลุกผมใว้ใช้ใหม"อูฮยอนถามแม่เมื่อเห็นหน้า
"อือทำไมก้แกชอบตื่นสายฉันก็เลยไปตั้งให้ไม่ดีหรือไง"แม่ของอูฮยอนพุดพร้อมยกชาขึ้นดื่ม
�"แม่รู้ใหมว่ามันหนวกหูมากกก"อูฮยอนพูดและเดินหนีไป
"เอ้าแล้วจะไปใหนแต่เช้าละไม่กินอะไรหรอ"แม่อูฮยอนพูดไล่หลังลูกชายตัวเองไปแต่มันไม่ทันและเพราะเมือพูดจบอูฮยอนก็ไปไกลแล้ว
อูฮยอนกึ่งวิ่งกึ่งเดินเพื่อที่จะให้เร็วที่สุดเพื่อนไปหาซองกยูเพื่อนรักที่โทรมาปลุกแต่เช้าขณะที่อูฮยอนกึ่งวิ่งกึ่งเดินนั้นเคาก็นึกถึงฝันเมือคืนนี้'เรื่องก้ผ่านมาตัง2ปีแล้วนะทำไมเราลืมอยากจังไอ้สมองทรยศหัวใจ'อูฮยอนคิดเพราะมันไม่ใช้ครั้งแรกหลังเลิกกับแอลแต่มันเป้นครั่งที่23456แล้วที่เค้าฝันแบบนี่
�อูฮยอนวิ่งมาถึงถึงปลายรถเมล์ซึ้งที่จริงวิ่งอีกแป๊บเดียวก้จะถึงอยู่แล้วแต่เค้าเลือกที่จะเสียเงินดีกว่าเสียแรงขณะที่อูฮยอนยือรอมีรถเมล์อยู่นั้นก็มีรถคันหรูวิ่งมาด้วยความเร็วที่เรียกได้ว่ามีเท่าไรเหยียบไม่ยังพร้อมกับน้ำที่นองอยู่ข้างทางทำให้รถคันนั้นเหยียบเดินอย่างเมามัน
�
"ซ่าๆๆๆว้ากกกกก อะไรเนี้ย"ยังไม่ทันที่อูฮยอนจะได้ดูน้ำที่นองอยู่ข้างทางก็ถูกไอ้รถคันหรูเหยียบเข้าไปเต็มทำให้น้ำกระเด็นถูกอูฮยอนแต่ที่จริงไม่ควรเรียกว่ากระเด็นมันเรียกว่าถูกสาด เจ้าของรถที่ผึ่งเหยียบน้ำกระเด้นใส่อูฮยอนดผ่หัวออกมาดูแต่ไม่คิดที่จะลงมาขอโทษด้วยซ้ำทำให้อูฮยอนตอนนี้ดเดือดสุดๆเพราะสภาพตอนน้แทบจะไม่เป็นคนเลยก็ว่าได้อูฮยอนเดินตรงไปยังรถคันนั้นทันที่แต่ยังไม่ทันได้หน้าเจ้าของรถรถคันนั้นก็ขัยออกไปทันที่
�"นี่คิดจะหนีหรอกลับมาเดียวนี้นะไอ้บ้าไอ้ตีนผีไอ้โรคจิต"อูฮยอนตะโกนไร้หลังรถไปแต่ดูเหมือนมันจะไม่เป็นผลแต่ยังดีที่เค้ายังจำทะเบียนได้อย่างแม่นยำ
"เจอคาวหน้าไม่ลอดแน่ไอ้ตีนผี"
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น