เงาจันทร์

ลำดับตอนที่ #9 : คนในอดีต (2)

    \"ฮ่าๆๆๆ\" เสียงหัวเราะดังขึ้นดังระงมไปทั้งโต๊ะ มีปิ่นที่นั่งทำหน้าแหยๆ กับภูที่ทำหน้าตูมนั่งอยู่ข้างๆ เท่านั้น ที่ไม่หัวเราะหรือยิ้มเลยแม้แต่น้อย





    \"ไอ้มิน ใครใช้ให้มึงเอากูไปเผาให้แฟนกูฟังว่ะ ถ้าปิ่นเกลียดกูขึ้นมาจะทำไง\" ภูพูดอย่างคาดโทษ





    \"ใครจะไปรู้ว่าเป็นแฟนกัน จริงไหมปิ่น ขนาดปิ่นฟังเรื่องแกยังช่วยผสมโรงด่าด้วยเลย\" มินพูดพลางหัวเราะ



    

    \"มินพอเถอะ\" ปิ่นพูดขึ้น หน้าแดงก่ำ ทำให้พวกเพื่อนๆ กลั้นหัวเราะเป็นการใหญ่





    \"ที่ไม่น่าเชื่อที่สุด คือ ไอ้ภูเนี่ยนะไปช่วยปิ่นจากพวกอันธพาล ไอ้ภูมันกลัวไม่หล่อจะตาย\" มินกระเซ้าอีกที



    

    \"เฮ้ยจริงเหรอ\" เพื่อนอีก 2 คนพูดขึ้นพร้อมกันเสียงดัง เพราะเหตุการณ์วันนั้นภูไม่ได้เล่าให้ใครฟังเลย และเพราะคำพูดของมิน ทำให้ภูต้องเล่าเรื่องทั้งหมดให้เพื่อนฟัง เพื่อนๆ ต่างมองด้วยความไม่เชื่อหูตัวเอง





    \"เรื่องของมึงกับน้องปิ่นนี่เหมือนนิยายน้ำเน่าเลยว่ะ\" โจพูดขึ้นมา ทำให้ปิ่นกับภูหันมามองหน้ากัน และอมยิ้มเขินๆ ให้กัน ทำให้เพื่อนๆ อีก 3 คนได้แต่มองตาค้าง บางทีเพื่อนของพวกเขาจะเจอตัวจริงจริงๆ เสียแล้วสิ





    หลังจากพูดคุยกันอย่างสนุกสนาน ก็ถึงเวลากลับ ปิ่นอยู่ช่วยกวางปิดร้าน โดยมีภูอยู่ช่วย แม้ว่าเธอจะให้เขากลับไป เพราะยังไงเธอก็จะต้องกลับรถกวางอยู่แล้ว แต่ภูก็ยังยืนยันที่จะอยู่ช่วยเธอ อันที่จริง เขาอยากจะอยู่กับเธอให้นานที่สุด แม้จะเพิ่มมาอีกสักนาทีก็ยังดี











    พออยู่ตามลำพัง สองสาวก็เริ่มพูดคุยกันตามประสาผู้หญิงทันที ปิ่นเล่าเรื่องทั้งหมดให้กวางฟัง กวางทำตาโตอย่างไม่อยากจะเชื่อว่าพี่ภูของเธอเป็นเพลย์บอยมาก่อน ก็ดูเขารักและตามปิ่นขนาดนี้ แถมเมื่อไม่กี่อาทิตย์ก่อนปิ่นก็เพิ่งเล่าเรื่องเกี่ยวกับแฟนเก่าที่ภูริรักมากมายให้ฟัง





    \"แฟนแกนี่มีอะไรให้คาดไม่ถึงอยู่เรื่อยเลยว่ะ\" กวางพูดพลางเคี้ยวอาหารมื้อดึกตุ้ยๆ \"ถึงว่าเขาหึงแกซะขนาดนั้น คุยกับใครแทบจะไม่ได้ เพราะเจ้าชู้มากนี่เอง เขาว่าคนเจ้าชู้ มักจะขี้หึง แล้วยัยผิงอะไรนั่นก็คงเป็นคู่ควงคนหนึ่งของเขาสินะ แต่เอ เขายังติดต่อกับผู้หญิงคนนั้นอีกหรือเปล่า\"





    \"ถามทีละคำถามได้ไหมกวาง เรื่องของคุณผิงน่ะช่างเถอะ แต่เรื่องยังติดต่ออยู่หรือเปล่าน่ะ เห็นมินบอกว่าไม่ได้ยุ่งกับคนอื่นแล้วนี่\" ปิ่นพูดอย่างครุ่นคิด เธอเป็นผู้หญิง ย่อมจะคิดมากเป็นเรื่องธรรมดา





    \"เชื่อได้ไง เขาอาจจะเข้าข้างกันก็ได้ แม้มินจะสนิทกับแกมาก แต่เขาก็เป็นเพื่อนกับพี่ภูตั้งแต่เรียนมหาวิทยาลัยนะ\" กวางถามพลางมองหน้าปิ่นนิ่ง ปิ่นถอนหายใจเบาๆ พยายามไล่ความคิดที่คิดหวาดระแวงที่อยู่ในหัวออกให้หมด เธอควรจะเชื่อใจแฟนเธอ ตายเพราะเชื่อใจ ดีกว่าตายเพราะมัวแต่นั่งระแวง





    \"มินเขาพูดก่อนที่จะรู้ว่าฉันกับพี่ภูเป็นแฟนกันอีก เรื่องนั้นจะเป็นยังไงช่างมันเถอะแก ฉันจะเชื่อใจเขา ยังไงเราก็เป็นแฟนกันนะ\" ปิ่นพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง ก่อนที่จะลุกขึ้นไปอาบน้ำนอน











    ช่วงสิ้นเดือนอย่างนี้ปิ่นตัดสินใจไปเดินเล่นที่สวนจตุจักรกับกวาง ส่วนภูขอทำหน้าที่เป็นสารถีรับส่งสองสาว เพราะไม่อยากจะหงุดหงิด จนทำให้สองสาวต้องกลับก่อนที่จะได้อะไร แต่เพียงแค่ภูไปรับและส่งก็ทำให้ปิ่นดีใจแล้ว เพราะการที่เขาและเธอคบกันมานานเกือบครึ่งปี ทำให้เธอรู้ว่าเขาไม่ชอบคนเยอะๆ และอากาศร้อนเป็นที่สุด





    หลังจากที่ปิ่นกับกวางชอปปิ้งกันจนเหนื่อยล้า และได้ของตามที่อยากได้แล้ว ปิ่นก็โทรไปบอกภูทันที ที่แรกก็กะบอกภูไม่ต้องมารับ แต่ภูก็ดึงดัน พร้อมกับอ้อนน้อยๆ





    \"ปิ่น กวาง\" เสียงผู้ชายคนนึงทักขึ้น ระหว่างที่ปิ่นรอให้ภูมารับอยู่ที่ริมถนน





    \"แม็กซ์มากับใคร\" ปิ่นทักขึ้นอย่างอารมณ์ดี ขณะที่กวางทำท่าขุ่นเคืองเล็กน้อย เมื่อคิดถึงเหตุการณ์วันนั้น และดูเหมือนว่าแม็กซ์จะรู้ว่ากวางยังไม่หายโกรธ เขาจึงยิ้มกว้างอย่างอารมณ์ดีไปให้กวาง





    \"โธ่ กวาง ยังไม่หายงอนเราเรื่องวันนั้นอีกเหรอ แกก็รู้พอเหล้าเข้าปากแล้วหมามันก็หลุดออกมาเดินเล่น\" แม็กซ์พูดอย่างอารมณ์ดี





    \"เออ ดีนะว่าเป็นโต๊ะของคนรู้จัก แล้ววันนั้นแกเป็นอะไรถึงไปกัดเขา\" กวางพูดอย่างอารมณ์เสีย ที่วันนั้นเธอไม่ด่าว่าเพื่อนของเธอแรงๆ ก็เพราะเธอไม่อยากให้ลูกค้าคนอื่นๆ ตกใจ อีกอย่างเวลาแม็กซ์เมาพูดอะไรไปก็ไม่รู้เรื่อง แถมจำไม่ได้ว่าด่า ต้องด่าตอนไม่เมาเนี่ยแหละ จะได้จำไปจนวันตาย





    แม็กซ์ทำหน้าแหยๆ ยังไงเขาก็ไม่สามารถสู้เพื่อนคนนี้ที่เป็นหัวหน้าห้องเก่าได้สักที สายตาและเสียงดุๆ ของเธอ ทำให้เขาหงอทุกที แม้ว่าเขาจะมีเรื่องชกต่อยมาร้อยเอ็ดเจ็ดย่านน้ำ แต่เขาก็ต้องพ่ายแพ้ให้กับกวางทุกที





    \"หมั่นไส้มัน เรากับโต๊ะนั้นเคยอยู่มหาวิทยาลัยเดียวกัน แกรู้ไหมว่าพวกมันน่ะชั่วมากเลย\" คำพูดของแม็กซ์ทำให้ทั้งปิ่นและกวางสะอึกไปตามๆ กันเลยทีเดียว เพราะหนึ่งในกลุ่มนั้นก็มีแฟนของปิ่นอยู่ด้วย





    \"ยังไงเหรอแม็กซ์\" ปิ่นถามอย่างกล้าๆ กลัวๆ เธอรู้ว่าเพื่อนเธอคนนี้เป็นคนตรงๆ ดีก็บอกว่าดี เลวก็บอกว่าเลว แต่คำว่าชั่วที่ออกมาจากปากมันช่างรุนแรงและเสียดแทงเหลือเกิน





    \"ก็มันหลอกเพื่อนแม็กซ์ให้รักแล้วก็ทิ้ง ถือว่าหน้าตาดี หลอกชาวบ้านเขาไปทั่ว อย่างนี้ไม่เรียกว่าเลวแล้วจะเรียกว่าอะไรล่ะ ตอนเลิกเพื่อนเราก็ร้องไห้จะเป็นจะตาย สงสัยมันได้แล้วก็ทิ้ง\"





    \"แกรู้ได้ไงว่าเขาได้กันแล้ว\" กวางถามเสียงแปร่งๆ แต่แม็กซ์ก็ไม่ได้สนใจ





    \"มันไม่ได้เล่าให้ฟังหรอก แต่เขาก็รู้กันทั่วว่ามันเสือผู้หญิง ควงผู้หญิงไม่ซ้ำหน้า ใครๆ ก็รู้ทั้งนั้นว่าคนที่ควงกับมันน่ะเสร็จมันแล้วทั้งนั้น\" แม็กซ์พูดโดยไม่ได้มองหน้าเพื่อนสาวทั้งสองที่ซีดลงๆ





    \"เป็นทั้งกลุ่มเลยเหรอ\" กวางถามขึ้น





    \"ก็มีแค่คนเดียวแหละ ก็ไอ้...........\"





    \"มีธุระอะไรกับแฟนผมเหรอ\" เสียงเรียบๆ แต่แฝงไปด้วยความโกรธดังขึ้นด้านหลัง ทำให้ทั้งสามคนหันไปมองทันที



    

    \"ไอ้ภูริ/พี่ภู\" เสียงของทั้งสามคนดังขึ้นพร้อมกัน ภูริมองหน้าแม็กซ์กวนๆ ก่อนที่จะเดินมาโอบเอวปิ่น แสดงความเป็นเจ้าของ





    \"ปิ่นไปเถอะ จอดรถนานไม่ได้ ไปกวาง\" ภูเรียกทั้งสองขึ้นรถ โดยที่ไม่สนใจอีกคนที่ยืนทำหน้าตะลึงอยู่ตรงนั้น





    ปิ่นหันมาโบกมือลาแม็กซ์ที่ดูเหมือนยังไม่หายจากอาการตกตะลึง ส่วนกวางตบบ่าแม็กซ์เบาๆ เป็นเชิงยืนยันว่าเป็นเรื่องจริงก่อนเดินตามขึ้นรถไป











    หลังจากขึ้นรถแล้วนอกจากปิ่นที่ต้องอดทนต่อความเกรี้ยวกราดและความไม่พอใจของภูที่ไปยืนคุยกับไอ้หนุ่มที่เคยด่าเขาแล้ว กวางก็ยังต้องคุยโทรศัพท์กับแม็กซ์เพื่ออธิบายเรื่องที่เกิดขึ้นให้ฟัง ในรถจึงเต็มไปด้วยความอึดอัด เพราะภูก็ทำหน้าบึ้งขับรถไปโดยไม่พูดไม่จา ขณะที่ปิ่นก็พยายามง้อ ส่วนกวางก็ต้องคุยโทรศัพท์กับแม็กซ์ และพยายามคุยให้เงียบที่สุด แต่จะเงียบยังไงก็ต้องได้ยินอยู่ดี เพราะในรถไม่มีเสียงอะไรนอกจากเสียงคุยของกวาง





    \"กวางปล่อยให้ปิ่นคบกับมันได้ไง เดี๋ยวปิ่นต้องน้ำตาตกในแน่ๆ\" เสียงแมกซ์ลอดออกมาจากโทรศัพท์ ยิ่งทำให้คิ้วเข้มๆ ของภูขมวดเข้าไปอีก





    \"เรื่องของไอ้ปิ่นมัน แค่นี้นะ\" กวางพูดจบก็วางสายไป แต่ไม่ช้าโทรศัพท์ก็ดังขึ้นอีก เป็นอย่างนี้หลายๆ รอบ จนกวางเริ่มที่จะเดือดปุดๆ ขึ้นมาบ้างแล้ว





    \"โธ่โว้ย ไอ้แม็กซ์ เลิกโทรมาสักทีได้ไหม แกไม่ได้เป็นอะไรกับปิ่นนะโว้ย เป็นแค่เพื่อน แค่แฟนเก่าจะเอาอะไรนักหนาว่ะ\" กวางปิดโทรศัพท์ด้วยความโมโห





    คำพูดประโยคสุดท้ายของเธอ ทำให้ภูกัดฟันจนเป็นสันนูนขึ้นมา ไม่ช้าภูก็ขับรถมาจอดหน้าคอนโด ปิ่นกำลังจะลงไป แต่ภูก็คว้ามือบางๆ เอาไว้ก่อน





    \"โทษนะกวาง พี่มีเรื่องจะคุยกับปิ่นหน่อย กวางขึ้นไปก่อนได้ไหม\" เขาพูดเสียงเรียบ แต่ทำให้สองสาวนึกหวั่นในใจ \"ได้ไหมครับกวาง\" ภูพูดเสียงเข้มขึ้น กวางมองหน้าปิ่น ราวกับจะปรึกษา





    \"กวางขึ้นไปก่อนเถอะนะ\" ปิ่นพูดพลางยิ้มแหยๆ กวางจึงพยักหน้า และยิ้มให้กำลังใจ ก่อนเดินเข้าไปในคอนโด









    ความเงียบเข้าครอบงำในรถอยู่ชั่วครู่หนึ่งก่อนที่ภูจะออกรถไปอย่างรวดเร็ว ตอนนี้ปิ่นไม่กล้าพูดอะไรแม้แต่คำเดียว ก็ตอนพี่ภูของเธอโมโหนะ อยากจะยุ่งเสียที่ไหน





    ภูขับรถมาเรื่อยๆ เขาเองก็ยังไม่รู้เลยว่าเขาจะพาปิ่นไปไหน แต่ความรู้สึกหึงหวงมันจี๊ดขึ้นสมอง แม้ว่าเขาจะเคยรับปากเธอเอาไว้แล้วว่าจะไม่หึงแบบไร้เหตุผล แต่เขาก็อดไม่ได้ที่อยากจะเก็บเธอเอาไว้คนเดียว พอเขาคิดถึงตรงนี้ก็ต้องถอดถอนใจ จะทำได้อย่างไร จะเก็บปิ่นเอาไว้ไม่ให้คุยกับผู้ชายหน้าไหนเลยก็เป็นไปไม่ได้





    \"หิวยัง?\" เขาหันมาถามปิ่นเสียงอ่อนระหว่างที่รถติด



    

    \"คะ?\" ปิ่นมองเขาด้วยความไม่เข้าใจ เมื่อกี้ยังดูเหมือนพายุอยู่เลย ตอนนี้กลับมาสงบเสียแล้ว ต่อไปจะมาเป็นสึนามิหรือเปล่าก็ไม่รู้





    \"ก็ไหนว่าจะขึ้นไปกินฝีมือปิ่นที่ห้องไงคะ ของก็เตรียมเอาไว้หมดแล้ว\" ปิ่นพูดพลางมองหน้าเขาอย่างไม่เข้าใจ





    \"ซื้อของสำเร็จเข้าไปแล้วกัน ป่านนี้แล้วกว่าจะได้กิน ปิ่นของพี่หิวตาย\" เขาพูดยิ้มๆ ทำให้ปิ่นคลายความกังวลมาได้บ้าง \"ปิ่น ถ้าพี่หึงอะไรไม่เข้าท่า ปิ่นอย่าโกรธพี่นะ\"





    คำพูดของเขาทำให้ปิ่นอมยิ้ม อย่างที่กวางว่า ผู้ชายคนนี้มีอะไรมากมายที่คาดไม่ถึง



    

    \"ต้องดูก่อนแหละค่ะ\" ปิ่นพูดอย่างคนที่เหนือกว่า ทำให้ภูหมั่นไส้ แล้วอดที่จะเอามือมาหยิกแก้มใสเบาๆ ไม่ได้ แต่แล้วเขาก็หุบยิ้ม เพราะเสียงของแมกซ์ดังขึ้นมาในโสตประสาทของเขา





    \"มันเสือผู้หญิง ควงผู้หญิงไม่ซ้ำหน้า ใครๆ ก็รู้ทั้งนั้นว่าคนที่ควงกับมันน่ะเสร็จมันแล้วทั้งนั้น\"







    \"ปิ่นเชื่อที่มันพูดหรือเปล่า\" ภูถามขึ้นมาอย่างไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย





    \"คะ?\" ปิ่นทำหน้างงๆ แต่แล้วก็เข้าใจ \"พี่ภูว่ายังไงละคะ?\"





    \"พี่??\" ภูถามด้วยความแปลกใจ





    \"ค่ะ พี่ภูจะบอกปิ่นว่ายังไงละคะ จริงหรือเปล่า\" ปิ่นถามเสียงเรียบ ตอนนี้ภูไม่สามารถคาดเดาอารมณ์ของคนรักได้เลยว่ามาในลักษณะไหน





    \"ถ้าพี่บอกว่าจริงล่ะ\" ป่วยการที่จะโกหกอะไร สู้พูดความจริงไปเลยดีกว่า \"พี่เคยทำตัวแบบนั้น\"





    ภูเงียบไปชั่วครู่ก่อนที่จะมองหน้าปิ่นอย่างลุ้นเอาคำตอบ ความรู้สึกตอนนี้เหมือนนักโทษที่อยู่ต่อหน้าพิพากษารอคอยคำตัดสินประหารชีวิต ถ้าปิ่นบอกว่าเธอรับไม่ได้กับการกระทำของเขาขึ้นมาล่ะ





    \"ถ้าแค่เคยก็ช่างเถอะคะ แค่ปัจจุบันพี่ภูไม่ทำอย่างนั้นก็พอ\" ปิ่นพูดพลางยิ้มกว้าง ถ้าไม่ติดว่าขับรถอยู่ เขาจะดึงเธอมาจูบสักที ข้อหาทำตัวน่ารักเกินไป ตอนนี้เขาทำได้ก็แค่จับมือเธอและบีบเบาๆ





    \"พี่คิดว่าปิ่นจะรังเกียจพี่เสียอีก\" เขาพูดเสียงเบา แต่ในใจก็นึกหวั่นๆ





    \"ความผิดพลาดในอดีตไม่ใช่ตัวตัดสินทุกอย่างนี่คะ อนาคตต่างหากที่สำคัญที่สุด ก้าวย่างต่อไปนี้ของพี่ภูเป็นยังไงปิ่นจะตัดสินจากตรงนั้นค่ะ\"





    ภูดึงมือของเธอมาหอมเบาๆ เขาคิดไม่ผิดเลยที่เลือกเธอ ผู้หญิงคนนี้แสนดี และน่ารัก ทั้งภายนอกและภายใน อย่างนี้จะไม่ให้เขารักยังไงไหว ต่อให้จะมีอะไรเกิดขึ้นต่อไป เขาก็จะไม่มีวันปล่อยมือจากเธอเด็ดขาด และเขาจะไม่ยอมให้มีใครมาแย่งเธอไปเช่นกัน





---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------



++ แมวส้มคุย ++



ถ้ากำลังใจดี เย็นนี้มาลงให้อีกงับ