++รักเดิมพัน++

ลำดับตอนที่ #7 : การเคลื่อนไหวของทราย

    

    \"เห็นเขาว่ากอดกันด้วยนะไอ้ทราย\" เสียงเอกจีบปากจีบคอพูด เอกเป็นเพื่อนคนนึงของทรายที่ร่างกายเป็นชายแต่ใจเป็นหญิง ที่ทรายยอมคบด้วย เพราะไม่ว่ายังไงเอกก็ไม่มีทางสวยกว่าอย่างแน่นอน ก็ใช่นะสิ เอกสูงโตขนาดนี้ แถมยังดูแมนกว่าผู้ชายหลายๆ คนเสียอีก





    \"แกไปเอาข่าวมาจากไหน หาไอ้เอก\" ทรายพูดด้วยความคับแค้นใจ กัดฟันกรอดๆ





    \"นี่เรียกฉันว่าเอมี่ก่อนแล้วฉันจะบอก เรียกอย่างนี้ฉันไม่บอกหรอกย่ะ\" เอกพูดพลางเอานิ้วจิ้มหน้าทราย ทำให้ทรายแบบหน้าเบ้ด้วยความไม่พอใจ แต่อย่างไรเพื่อนเธอคนนี้ก็มีประโยชน์ เวลาไปตบใคร ด้วยแรงควายๆ ของเอก ทำให้ชนะหมดทุกทิศ





    \"โอเค ยัยเอมี่ บอกฉันมาได้หรือยังว่าแกไปรู้มาได้ไง\"





    \"โอ้ยๆๆๆๆ\" เอกหรือเอมี่โบกมือไปมา \"ก็มีเด็กม.4 เดินไปทางนั้นพอดีนะสิย่ะ แล้วก็เห็นยอดชายนายปิ๊กของหล่อนน่ะ กอดกับยัยเหมียวตัวกลมดิกเลย แล้วยัยเหมียวกับยัยแพรก็เดินมาไล่ให้ไปทางอื่น ไม่รู้ว่าอีกอย่างอื่นต่อหรือเปล่า อย่างเช่น........ล้วงลึก แกะแคะลูบคลำ ต๊าย น่าเสียดายที่ไม่ได้ดูหนังสด\" เสียงเอกพูดพลางใส่อารมณ์และท่าทางทำให้ทรายยิ่งโมโห





    \"ฉันจะไปตบมัน แกไปกับฉันด้วยนะ\" ทรายพูดพลางดึงแขนคู่หูขึ้นมา



    

    \"บรื๋อไม่เอาหรอกย่ะ ถ้ามีเรื่องกับยัยเหมียวคนเดียวไม่เท่าไหร่ แต่ฉันกลัวยัยแพรมัน แถมยัยแรงควายมะอึกอีก\" เสียงเพื่อนสาวไม่แท้ของทรายพูด ทำให้ทรายกระทืบเท้าด้วยความขัดใจ นี่มันอะไรนักหนากันเนี่ย





    \"ตัวแกใหญ่กว่ามันตั้งเยอะกลัวอะไรว่ะ\" ทรายพูดพลางกระแทกตัวลงนั่งกับเก้าอี้ม้าหิน





    \"เอางี้ไหมแก ฉันมีแผนมาเสนอ รับรองว่าเด็ด\" เอกสะกิดเพื่อนให้เอาหน้ามาใกล้ๆ แล้วเล่าแผนที่เพิ่งคิดสดๆ ให้ฟัง











    น่าแปลกเหลือเกินที่ 4-5 วันมานี่ ทรายไม่เข้ามาป้วนเปี้ยนกับปิ๊กและเหมียวเลยแม้แต่น้อย อย่างมากก็ส่งสายตาอาฆาตมาให้เหมียวในชั่วโมงเรียน แต่พอเหมียวหันไปมองยัยทรายก็หันไปทางอื่นเสียอย่างนั้น





    \"ฉันว่ายัยทรายยอมแพ้แล้วว่ะ\" เสียงมะอึกพูดให้ความเห็นในช่วงพักกลางวัน





    \"เฮ้ยบ้า นี่ยังไม่รู้ผลเลยนะ\" เหมียวร้องด้วยความประหลาดใจ





    \"ฉันสังหรณ์ใจบางอย่างว่ะ เขาว่ากันว่าพายุมักจะมาหลังจากลมสงบเสมอ\" เสียงแพรพูดอยางกังวลใจ ทั้งสามมองหน้ากันแล้วนิ่งเงียบ





    \"แกคิดมากไปหรือเปล่าว่ะแพร\" แม้ว่ามะอึกจะพูดอย่างนั้น แต่น้ำเสียงก็มีความกังวลอยู่





    \"เอาเป็นว่า เราอย่าประมาทกันก็แล้วกัน\" แพรพูดสำทับ ก่อนจะไปสนใจอาหารตรงหน้า และทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ปล่อยให้เพื่อนทั้งสองของเธอนั่งคิ้วขมวดเป็นปม











    และแล้วพายุใหญ่ก็พัดพามาถึงจนได้ วันนี้เป็นถ้ามองผ่านๆ ก็จะดูเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่มันมีอะไรบางอย่างเกิดขึ้นแล้วจริงๆ



    

    วันนี้ก็เหมือนทุกวัน เหมียวมาโรงเรียนแต่เช้าตรู่ และขึ้นไปหาปิ๊ก เหมียวเริ่มรู้สึกว่า หลังๆ มานี่ การขึ้นมาดูปิ๊กซ้อมก็เป็นความเพลิดเพลินไปอีกแบบ บางครั้งเขาก็เรียกเหมียวมาลองชู้ตบาสด้วย วันนี้ก็เหมือนกัน





    \"ยัยบ๊องเอ้ย ชู๊ตยังไงไม่ได้เรื่องเลย\" ปิ๊กพูดขำๆ ทำให้เหมียวสติแตก เอาลูกบาสปาใส่หน้าปิ๊ก ดีว่าปิ๊กมีสันชาตญาณของนักบาสเอามือมารับไว้ทัน





    \"ยัยโหด\" เขาว่าเธอยิ้มๆ \"ตั้งแต่ฉันรู้จักเธอมา มีวันไหนไหมที่เธอไม่ทำร้ายร่างกายฉัน\" ถ้าเป็นแต่ก่อนเขาคงโกรธไปแล้ว แต่จากการที่เจอเธอทุกวันทำให้เขารู้ว่า เธอเองก็เป็นคนที่จิตใจดีคนนึง เพียงแต่บางทีจะใจร้อน และมือไวมือหนักไปหน่อยก็เท่านั้น





    \"หนอยนายกล้าว่าฉันเหรอ แน่จริงอย่าหนีสิ ห้ามหนีนะ นายปิ๊ก\"





    หลังจากนั้นทั้งสองก็วิ่งไล่จับกันกลางสนามบาส แต่ขาสั้นๆ ของเหมียวหรือจะสู้ขายาวๆ ของนักบาส ปิ๊กวิ่งไวกว่าหลายขุมนัก สักพักเหมียวก็เหนื่อยเกินกว่าที่จะวิ่งต่อได้ แต่ปิ๊กยังดูสบายๆ อยู่เลย เหมียวยืนหอบแฮ่กๆ ระหว่างที่ปิ๊กยืนยิ้มๆ อยู่ไม่ไกลกันมากนัก





    \"ไงล่ะ ยอมแพ้ไหม\" เขาถามอย่างคนที่เหนือกว่า เหมียวมองหน้าเขาแว๊บนึง ก่อนที่จะสปีดด้วยความเร็วสุดชีวิต เรื่องอะไรเหมียวจะยอมเขาง่ายๆ คนอย่างเหมียวไม่เคยยอมใครอยู่แล้ว แต่วิ่งเท่าไหร่ก็ไม่ทันเสียที วิ่งไปวิ่งมา ขาเหมียวก็ดูเหมือนว่าจะพันกัน แล้วล้มลงเสียตรงนั้น



    

    เหมียวร้องโอ้ย แล้วก้มมองดูที่ข้อเท้าตัวเอง ขณะที่ปิ๊กเองก็ตกใจไม่แพ้กัน เขารีบวิ่งเข้ามาดูเหมียวด้วยความเป็นห่วง ก่อนที่





    \"โอ้ย เจ็บนะ เป็นหมาหรือไงเนี่ย กัดจัง\" เขาพูดพลางดูรอยที่เหมียวฝากเอาไว้ที่แขนของเขา เขรู้แล้วล่ะว่าเสียรู้เหมียวอีกครั้งแล้ว



    

    \"แหวะเค็ม\" เหมียวแลบลิ้น ทำหน้าปะแล่มๆ จะไม่ให้ปะแล่มๆ ได้ยังไงก็เขาออกกำลังกายจนเหงื่อออกโทรมกายเสียอย่างนั้น ท่าทางของเหมียวทำให้เขาหัวเราะลั่น





    \"สมน้ำหน้า\" เขาพูดใส่หน้าเธอ พลางฉุดเธอให้ลุกขึ้น \"เอ้าไปได้แล้ว ยังไม่ได้ทำการบ้านไม่ใช่เหรอ เดี๋ยวเพื่อนๆ ในทีมก็มาแล้วไปเถอะ\"



    

    เหมียวทำหน้ามุ่ยๆ ก่อนที่จะจัดแจงปัดฝุ่นออกจากกระโปรง ปิ๊กมองเหมียวด้วยความเอ็นดู สมกับเป็นลูกคนเล็กของบ้าน ดูยังเป็นเด็กกว่าคนรุ่นเดียวกัน แต่ก็น่ารักดี ดูใสๆ และที่สำคัญที่สุด เหมียวนิสัยเหมือนน้องสาวของเขาที่อยู่อีกโรงเรียนเดี๊ยะเลย นี่อาจจะเป็นเหตุผลที่ทำให้เขาเอ็นดูเหมียว และสนิทกับเหมียวง่ายก็เป็นได้





    

    





    เสียงซุบซิบนินทาดังขึ้นทั่วบริเวณรงเรียน เหมียวสังเกตเหมือนกันว่าตั้งแต่เหมียวเดินออกมาจากโรงยิมมีสายตานับสิบคู่จ้องมองมาด้วยสายตาแปลกๆ และหลบสายตาทันทีที่เหมียวมองกลับไป ท่าทางดังกล่าวของคนรอบข้างสร้างความขุ่นเคืองใจให้เหมียวยิ่งนัก เหมียวเดินไปสั่งโจ้กด้วยท่าทีที่หงุดหงิด เหมียวไม่ชอบเป็นเป้าสายตาคนอย่างนี้เลย





    \"ไอ้เหมียว แย่แล้ว แกรู้เรื่องหรือยัง\" เสียงมะอึกโวยวายขึ้นมา พร้อมกับวิ่งหน้าตาตื่น คำตอบของคำถามที่เหมียวกำลังสงสัยกำลงจะมาในไม่ช้านี้



    

    \"ไรว่ะอึก\" เหมียวถาม พลางทำหน้าเซ็งๆ





    \"เมื่อวานแกได้เข้าเว๊บบอร์ดของโรงเรียนหรือเปล่า\" เหมียวสั่นหัว เริ่มรู้สึกถึงความไม่ปกติ \"ถึงว่าแกยังใจเย็นอย่างนี้ได้ เมื่อวานมีคนโพสต์ว่า แกเอาตัวเข้าแลกเพื่อให้ได้ปิ๊กมา แถมยังบอกอีกว่าแกพาปิ๊กไปที่บ้านแล้วก็ยั่วยวน แต่ปิ๊กไม่สนใจ แกก็ยังตามตื้อ แถมยังบอกด้วยว่าแกน่ะผ่านผู้ชายมาโชกโชนอีกนะ\"



    

    \"แกรู้ไหมว่าใครเป็นคนโพสต์\" เสียงเหมียวดูเหี้ยมเกรียมขึ้นมาทันที แม้แต่มะอึกยังมองด้วยความหวาดกลัว



    

    \"ฉันไปตรวจสอบมาแล้ว คอมที่โพสต์น่ะ เป็นเครื่องคอมที่โรงเรียน เมื่อเช้าฉันลองไปตรวจสอบคนที่ใช้คอมในช่วงเวลาที่โพสต์ก็มีชื่อของคนๆ นึงที่น่าสงสัยที่สุด\" มะอึกพูดพลางกลืนน้ำลายลงคอเมื่อเห็นหน้าเพื่อนรัก



    \"ใคร!!?\" เหมียวกระชากเสียงถามเสียงดัง ทำให้คนทั้งโรงอาหารหันมามอง





    \"ยัยทรายกับกระเทยควายเอก\"





    สิ้นเสียงมะอึก เหมียวก็ลุกขึ้นเดินไปที่ห้องเรียนทันที เวลานี้เป็นเวลาที่ยัยทรายจะมานั่งลอกการบ้านที่ห้อง และนั่นเป็นสาเหตุว่าทำไมทรายถึงไม่สามารถดูปิ๊กซ้อมตอนเช้าได้











    บรรยากาศในห้องเรียนตอนนี้เงียบเชียบ ไม่ใช่เพราะมีอาจารย์อยู่ในห้อง แต่เป็นเพราะทุกนเอาแต่ก้มหน้าก้มตาลอกการบ้านที่บางคนลืมทำจริงๆ ส่วนบางคนก็ตั้งใจที่จะลืมทำมา ทรายก็เป็นอีกคนหนึ่งที่ไม่เคยทำการบ้านมาเลยแม้แต่ครั้งเดียว จะดีหน่อยก็ตรงมีเพื่อนแสนดีอย่างเอมี่หรือเอกที่คอยทำการบ้านมาให้ลอกเสมอๆ เนี่ยแหละข้อดีอีกข้อของเพื่อนใจสาวของเธอคนนี้





    ทรายนั่งทำการบ้าน โดยที่ไม่รู้โชคชะตาตัวเอง ในใจก็กระหยิ่มยิ้มย่องกับสิ่งที่ตัวเองโพสต์ไปเมื่อคืน นี่เป็นเพียงแค่แผนแรกที่เอมี่เสนอมาเท่านั้น





    \"นี่ๆ เอมี่ ฉันล่ะอยากเห็นหน้ายัยเหมียวตอนที่เห็นกระทู้ไวๆ จัง\" ทรายสะกิดเพื่อนพลางหัวเราะคิกคัก และต้องหยุดเมื่อเห็นคนที่เดินเข้ามาในห้องราวกับพายุ และหยุดตรงหน้า





    \"เพี๊ยะ\" เสียงตบดังๆ หนึ่งทีดังขึ้นทำให้หน้าของทรายหันไปอีกทาง หน้าขาวๆ มีรอยนิ้วทั้งห้าอยู่





    \"แกตายเสียเถอะทราย\" สิ้นคำเหมียว เหมียวก็ฟาดฝ่ามือลงไปที่หน้าของทรายแบบนันสต๊อป เพื่อนๆ ในห้องอยู่ในอาการตกตะลึง แต่ก็ไม่มีใครกล้ามาห้าม น้ำเชี่ยวเขาว่าอย่าเอาเรือไปขวาง ตอนนี้แม้แต่มะอึกหรือว่าเอกเองก็ได้แต่ยืนตะลึง มองดูเหมียวฟาดฝ่ามือลงไปที่ทราย ยัยทรายทำอะไรไม่ได้มาก นอกจากเอามือปัดป้องตัวเอง และในที่สุด ทรายก็เสียท่า โดนเหมียวขึ้นคร่อม และตบแบบไม่ยั้ง





    \"นี่ที่แกด่าฉันว่าร่าน นี่ที่แกบอกว่าฉันเอาตัวเข้าแลก และนี่ที่ฉันด่าว่าฉันยั่วยวนปิ๊ก\" เหมียวพูดพลางฟาดฝ่ามือไปไม่ยั้ง





    \"ไอ้เหมียวพอเถอะ เหมียว\" เสียงมะอึกร้องห้ามเพื่อน เมื่อรู้สึกว่ามันชักจะเกินไป \"เอาว่ะ เป็นไงเป็นกัน\" มะอึกพูดพลางเดินเข้าไปล็อกแขนเหมียวแล้วแยกเหมียวของมา แต่เหมียวก็ดิ้นไม่ยอมปล่อย





    \"ไอ้อึกปล่อย บอกให้ปล่อย ฉันบอกให้แกปล่อย ถ้าแกไม่ปล่อย ฉันจะตบแกอีกคน ปล่อย!!!\" เหมียวร้องเสียงดังและดิ้นพร่าน จนมะอึกต้องพยักหน้าให้เพื่อนๆ เข้ามาช่วยกันล็อคแขน ยัยทรายใช้ช่วงที่ทุกคนล็อกแขนเหมียวเอาไว้ เดินเข้ามาและเงื้อมือจะตบ แต่ก็ถูกห้ามเสียก่อน





    \"ถ้าแกตบเหมียวนะไอ้ทราย ฉันจะปล่อยให้มันไปตบแกให้สะบักสะบอมยิ่งกว่านี้\" เสียงมะอึกพูดเสียงเฉียบ ทำให้ทรายลดมือลง มองอย่างแค้นๆ





    \"นี่เกิดอะไรขึ้น\" เสียงอาจารย์สุดเฮี้ยบดังขึ้น อาจารย์วิลาวัลย์กวาดตามองดูโต๊ะเก้าอี้ที่ล้มระเกะระกะ แล้วมองไปที่ทรายและเหมียว คนนึงถูกเพื่อนล็อกแขน อีกคนก็มีร่องรอยของการถูกทำร้าย ทำให้พอจะรู้ทันทีว่าเกิดอะไรขึ้นเมื่อครู่ที่ผ่านมา





    \"ทีนี่โรงเรียน ไม่ใช่ตลาด จะได้มาตบกันอย่างนี้ ทาริณี เมริษา ตามฉันไปที่ห้องปกครอง\"









    

    บรรยากาศในห้องปกครองเงียบสงบท่ามกลางความอึดอัดของทุกฝ่าย ความจริงเวลานี้เป็นเวลาที่นักเรียนทุกคนควรไปเข้าแถว แต่ในห้องปกครองตอนนี้มีเด็กสาวสองคนนั่งมองหน้ากันราวกับจะกินเลือดกินเนื้อ โดยที่อีกฝ่ายถือน้ำแข็งประคบเอาไว้ นอกจากนี้ก็ยังเป็นเพื่อนนักเรียนที่อยู่ในเหตุการณ์นั่งอยู่ไม่ไกลกัน





    \"เอาหล่ะใครจะบอกครูได้ว่านี่มันเกิดอะไรขึ้น เมริษาทำไมถึงไปตบเพื่อน\" เสียงอาจารย์ฝ่ายปกครองถามเสียงเข้ม แต่ก็มีความเมตตาแฝงอยู่





    \"ถามทาริณีดีกว่าค่ะอาจารย์\" น้ำเสียงของเหมียวบ่งบอกอารมณ์ได้เป็นอย่างดี อาจารย์ฝ่ายปกครองก็ได้แต่ส่ายหัว แล้วหันไปหาทราย



    

    \"ทาริณีลองบอกครูสิ ว่ามันเกิดอะไรขึ้น\"





    สิ้นเสียงอาจารย์ทรายก็ปล่อยโฮออกมา เหมียวมองด้วยความหมั่นไส้ อยากจะเข้าไปตบอีกสักฉาดสองฉาด แต่ก็ทำไม่ได้ จึงได้แต่นึกด่าในใจ





    \"ก็เมริษาสิคะ ไม่รู้เป็นอะไร อยู่ดีๆ ก็เดินเข้าตบหนู หนูเปล่าทำอะไรเลยนะคะ เพื่อนๆ ทุกคนเป็นพยานได้\" ทรายพูดพลางหันหน้าไปที่เพื่อนๆ ที่ทำหน้าเจื่อนๆ เพราะมันเป็นแบบนั้นจริงๆ นี่นา แม้ว่าทุกคนจะไม่อยากเข้าข้างทรายสักเท่าไหร่ก็เถอะ





    \"ว่าไงล่ะ จริงหรือเปล่า\"



    

    เงียบ ไม่มีใครตอบสักคน แต่ละคนเอาแต่ก้มหน้างุด ในฐานะพยาน ตอนนี้ไม่มีใครอยากจะพูดอะไรเลย อาจารย์วิลาวัลย์ถอนหายใจดังเฮือกแล้วหันไปหาเหมียว





    \"เธอมีอะไรจะพูดไหม\"





    \"ไม่มีค่ะ หนูตบทาริณีจริง\" เหมียวพูดเสียงเข้ม หน้าหวานเชิดขึ้นเล็กน้อย ไม่มีแววบ่งบอกว่ารู้สึกผิดแม้แต่น้อย





    \"เมริษา!!\" เสียงอาจารย์ฝ่ายปกครองเข้มขึ้นมาทันตา ก่อนที่จะสงบลงก่อนพูดประโยคต่อไป \"ก็ดี งั้นเธอบอกครูสิว่าทำไม\"





    เงียบ.....ไม่มีคำตอบจากเด็กสาว ใส่เธอไม่มีหลักฐานอะไรที่แน่ชัด และถึงเธอพูดไปอาจารย์จะเชื่อหรือเปล่าก็ไม่รู้





    \"พูดออกมาสิ ฉันไม่เชื่อหรอกว่าเธอจะทำอะไรโดยไม่มีเหตุผล\" อาจารย์วิลาวัลย์พูดเสียงเข้ม





    \"เพราะมาริษาอิจฉาที่หนูสนิทกับเพื่อนผู้ชายคนนึงมากกว่าค่ะ\" เสียงของทรายแทรกขึ้นมา ทำให้คุณครูฝ่ายปกครองคนนี้หันไปมองทันที อาจารย์ขมวดคิ้ว





    \"เรื่องผู้ชายเหรอ\"





    \"ไม่ใช่นะคะอาจารย์ ทาริณีไปโพสต์ข้อความใส่ร้ายเมริษาในเว๊บบอร์ดโรงเรียนต่างหาก\" เสียงมะอึกแทรกขึ้นมาด้วยความอดรนทนไม่ไหว จะให้ทนไหวได้ยังไง ในเมื่อคู่กรณีของเพื่อนใส่ร้ายขนาดนั้น





    คำพูดของมะอึกทำให้อาจารย์ฝ่ายปกครองขมวดคิ้วอีกครั้ง แล้วหันไปมองหน้าทรายที่หน้าซีดลงเล็กน้อย ก่อนที่จะแก้ตัวออกมา





    \"ไม่จริงนะคะ เธอเอาหลักฐานอะไรมาบอกว่าฉันทำ อย่ามาพูดสุ่มสี่สุ่มห้านะ อาจจะมีใครเกลียดขี้หน้าแม่นี่อยู่ก็ได้\" ทรายพูดโต้กลับมะอึก ทำให้เกิดการโต้เถียงกันอยู่พักใหญ่ๆ เสียงดังวุ่นวายลอดออกไปข้างนอกห้องปกครอง ทำให้คนที่เดินกลับเข้าห้องเรียนหลังจากเข้าแถวต้องหันมามองด้วยความสงสัย





    \"หยุด หยุด ฉันบอกให้หยุด!!!\" เสียงอาจารย์ตวาดเสียงดัง ทำให้ห้องทั้งห้องเงียบกริบอีกครั้งหนึ่ง \"เอาล่ะ เธอรู้ได้ยังไงว่าทาริณีเป็นคนทำ\" อาจารย์ถามมะอึกเสียงเข้ม





    \"หนูตรวจสอบไอพีค่ะ ก็เลยรู้ว่าเป็นห้องคอมของโรงเรียน จากนั้นหนูก็ไปถามอาจารย์ที่คุมห้องคอมว่ามีใครใช้ในช่วงเวลาที่โพสต์บ้าง แล้วก็มีชื่อของทาริณีกับเอกราชอยู่\"





    \"นอกจากสองคนนี้ แล้วมีคนอื่นใช้อีกไหม\" อาจารย์ถามเสียงเฉียบ มะอึกพยักหน้าเบาๆ \"แล้วเธอรู้ได้ไงว่าเป็นสองคนนี้\"





    \"ไม่มีใครนอกจากทาริณีที่มีความแค้นต่อหนูแล้วนี่ค่ะ\" เหมียวย่อมปริปากพูดในที่สุด





    \"แต่ก็ไม่รู้แน่ชัด เอาล่ะ ครูถามตรงๆ นะทาริณี เธอทำหรือเปล่า\" อาจารย์หันไปหาทรายและจ้องมองราวกับจะมองให้ทะลุ ทรายกลืนน้ำลายดังเอื้อกก่อนที่จะแข็งใจพูดขึ้นเสียงอ่อย





    \"เปล่าค่ะ\"



    

    \"ทาริณี!!!\" อาจารย์พูดเสียงเข้ม





    \"หนูเปล่าจริงๆ นะค่ะ อาจารย์มีหลักฐานหรือเปล่าล่ะค่ะ\" ทรายพูดเสียงเข้ม พลางคิดว่าไม่รับก็ไม่รู้





    \"เอาล่ะในข้อหาที่ทะเลาะวิวาทกันครูขอสั่งลงโทษพวกเธอให้ทำความสะอาดห้องน้ำชั้น 1 ถึงชั้น 6 จะแบ่งกันยังไงก็แล้วแต่ ให้เสร็จในเย็นนี้ พรุ่งนี้ครูจะไปตรวจด้วยตัวเอง ถ้าไม่สะอาดก็ต้องล้างใหม่อีกวัน เข้าใจไหม? แล้วระหว่างที่ล้างก็คิดไปด้วยว่าตัวเองทำถูกหรือเปล่า ทั้งคู่นั่นแหละ ครั้งนี้ถือว่าเป็นความผิดครั้งแรกจะไม่ลงทัณฑ์บน แต่ถ้ามีครั้งที่สอง ครูก็ช่วยอะไรเธอไม่ได้ กลับไปคิดให้ดีๆ ล่ะ\" ครูวิลาวัลย์ถอนหายใจเบาๆ ด้วยความเหนื่อยล้า ก่อนที่จะปล่อยเด็กๆ ออกไป





***********************



แมวส้มคุย -- อืม เอางี้แล้วกันนะจ๊ะ ถ้าตอนนี้เม้นต์เกิน 9 คน นับเป็นคนนะ จะมาลงให้วันพุธอีกวันงับ คิคิ



(นี่แกคิดว่ามีคนอ่านเรื่องแกถึง 9 คนเลยเหรอ) แง่มๆๆๆ ถึงหน่อยเถอะนะ เป็นกำลังใจให้กัน คิคิ





ตอนหน้า..............ผู้ชายที่ชื่อมีน...........