[เรื่องรักธรรมดา] first love

ลำดับตอนที่ #5 : หลอกหลอน.........30%........[nutt]

    โกรธเหรอ? เสียใจ? น้อยใจ? บ้าเหรอ ฉันเนี่ยนะ เปล่าเลย อย่าเด็ดขาด อย่าเอาฉันไปจัดอยู่ประเภทเดียวกับพวกหลงหน้าตาอีตาคุณชายนั่น แหวะ ที่ฉันไม่พอใจ ไม่อยากมองหน้า เพราะพวกนั้นมันเป็นพวกห้อง 1 ต่างหากล่ะ พวกห้อง 1 ที่แสนจะไฮโซ แต่หัวใจสกปรกสิ้นดี เพราะฉะนั้นห้ามเอาฉันไปรวมกับพวกผู้หญิงที่ชอบอีตานั่นเด็ดขาด ที่ฉันไม่มองหน้าตานั่น เพราะไม่อยากจะให้มันรกหูรกตาต่างหาก





    \"ไอ้บ้านั่นมองแกอีกแล้วว่ะนัต\" เสียงโจพูดขึ้น เออ ฉันรู้ ไม่ต้องพูดย้ำก็ได้ แง่มๆ กินทาโร่คลายเครียดหน่อย อาศัยจังหวะที่ไอ้โจมันพูดเนี่ยแหละยัดเข้าไปหลายๆ เส้น





    \"อ๊างอัน\" ฉันพูดขณะที่ทาโร่ยังอยู่เต็มปาก (นางเอกชั้น -- แมวส้ม)





    \"ภาษาบ้าอะไรของแกว่ะนัต เอ้าๆ ค่อยๆ กิน ฉันไม่แย่งแกหรอก เดี๋ยวซื้อห่อใหญ่ให้ใหม่ด้วย\" ทันทีที่โจพูดจบฉันตาวาวขึ้นมาทันที





    \"จริงนะโจ\" ลัลล้า ทาโร่ของฉัน





    \"อุ๊บ ฮ่าๆๆๆ แกนี่มีความเป็นผู้หญิงบ้างหรือเปล่าว่ะเนี่ย ถามจริงๆ เหอะ จริงๆ แล้วแกเป็นผู้ชายใช่ไหม?\"





    \"ไอ้บ้า แกอยากโดนฝ่าเท้ายัดปากใช่ไหม ถึงได้พูดจาด๊อกๆ เยี่ยงนี้\" ฉันพูดพลางค้อนมันประหลับประเหลือก





    \"เออ เอาน่า แกเห็นหรือเปล่าว่าไอ้นั่นมันมองแกอีกแล้วนัต\" โจวกกลับมาที่เรื่องเดิม





    \"ช่างหัวมันเดะ ตามันนี่ บังคับไม่ได้ แกจะไปสนใจอะไรมันนักหนาว่ะ\" ฉันถามพลางมองหน้ามันนิ่ง มันก็มองหน้าฉันนิ่ง





    \"ฉันไม่ชอบหน้ามัน\" โจพูดออกมาในท้ายที่สุด





    \"แล้วใครชอบหน้าพวกห้อง 1 บ้าง แกก็แปลกคน ไปเข้าเรียนกันดีกว่าแก ไปเถอะ\"





    แม้ว่าฉันพูดอย่างนั้นกับโจไปก็จริง แต่ฉันเองก็อดคิดไม่ได้หรอกว่า \'เขามองฉันทำแป๊ะอะไร\' หรือว่าตานั่นจะ จะ......... จะคิดแก้แค้นที่ฉันไปตบ อืม เป็นไปได้ สงสัยต้องระวังตัวหน่อยแล้วล่ะ











    วันนี้ฉันนั่งมากินไอติมกับเพื่อนๆ  หลายๆ คนคงคิดถึงร้านหรูๆ ติดแอร์ เปล่าเลย เด็กบ้านนอกอย่างเราก็ไอติมรถเข็นถ้วยละ 5 บาท พอซื้อเสร็จ พวกเราก็พาร่างกายอันแสนจะน่ารักสดใสของพวกเรามานั่งกินไอติมที่ริมน้ำ อ้อ ลืมบอกไปว่าโรงเรียนฉันนะอยู่ติดแม่น้ำท่าจีน สวยอย่าบอกใครเลย พวกฉันนั่งห้อยขาอยู่ริมแม่น้ำ มองสายน้ำที่ไหลผ่านไประเรื่อยเอื่อย





    \"เฮ้ยนัต ฉันว่าอีตาคุณชายอะไรนั่นต้องชอบแกแน่เลยว่ะ\" เอาแล้วไงยัยบุ๋ม แกนี่ปากหาเท้าหรือเกินนะ มาพูดอะไรสั่วๆ เดี๋ยวได้โดนตบกันหรอก





    \"ไอ้บ้า แกคิดอะไรของแกว่ะ เอาซีรีบรัมส่วนไหนคิด\" ฉันด่ามัน ดูซิรสชาติไอศกรีมเสียไป 20% เลย





    \"ฉันก็ว่าก็เป็นไปได้ว่ะ เวลาอีตาเฌเดินผ่านพวกเรานะ ชอบมองแก แล้วก็ตั้งท่าจะยิ้มทุกที พอแกไม่มองก็ทำหน้าจ๋อยๆ บางทีก็ยังเรียกชื่อแกด้วยนะ\" เสียงเพื่อนอีกคนเสริม พร้อมกับเสียงเห็นด้วยของเพื่อนๆ เล่นเอาเถียงไม่ทันเลย





    \"มันก็ชอบก็เรื่องของมันสิ นัตไม่สนใจซะอย่างมันจะทำอะไรได้จริงไหมนัต\" โจพูดสอดขึ้นมา ฉันก็ได้แต่พยักหน้าหงึกหงัก ก็จริง ถ้าฉันไม่ชอบ อีตานั่นจะทำอะไรได้ แล้วฉันชอบอีตาคุณชายหรือเปล่าล่ะ? เฮ้ย!!! นี่ฉันคิดอะไรเนี่ย ไม่ๆๆๆ ฉันไม่มีทางชอบตานั่นเด็ดขาด





    \"ความจริงตานั่นก็น่าสนใจนะ\" ยัยบุ๋มพูดขึ้นพร้อมกับตักข้าวเหนียวเข้าปาก และพูดต่อทั้งๆ ที่ยังมีข้าวเหนียวอยู่ในปาก ผู้หญิงในกลุ่มฉัน ไม่มีความเป็นผู้หญิงสักคนเลย ให้ตายสิ





    \"ยังไง\" ยัยเปรี้ยวถามบุ๋มที่ตวัดช้อนไอติมไปมา แต่ฉันเห็นอะไรที่ดีกว่านั้น ลูกชิด ลูกชิดในถ้วยของมัน





    \"พ่ออีตานั่นน่ะเป็นเจ้าหน้ากระทรวงต่างประเทศระดับสูงเชียวนะ เห็นเขาว่ากันว่าอีกไม่กี่ปีก็คงไปประจำที่ต่างประเทศ เป็นเอกอัครราชทูต\" ง่ำๆ อืมลูกชิดอร่อย หา!!!! พ่อตานั่นใหญ่ถึงระดับนี้เลย ถึงว่าถึงได้ดูคุณชายขนาดนั้น แต่ลูกชิดอร่อย ขออีกลูกนะบุ๋มจ๋า





    \"นั่นแหละ แล้วตานี่นะ สืบเสื้อชายผู้ดีเก่า รู้สึกว่ายายของตานั่นก็เคยอยู่ในรั้วในวังมาก่อน ส่วนบรรพบุรุษก็เคยเป็นพระยาประมาณนี้ นามสกุลถึงได้ไฮโซปาจิงโกะยังไงล่ะ เฮ้ย!!! ลูกชิดฉัน!! ไอ้นัต!!!\" แหะๆๆ รู้สึกตัวแล้วเหรอลูกบุ๋ม แต่มันก็ช้าไปแล้วล่ะ เพราะฉันกินลูกชิดแกเรียบวุธแล้ว ขอโทษทีนะเพื่อน ฉันรักแก แต่ลูกชุบมันเย้ายวนนี่หว่า ฉันคิดดังนั้นจึงส่งสายตากึ่งขอโทษกึ่งอร่อยไปให้ แต่ท่ามันจะไม่ยกโทษให้ เลยขอใส่ตีนเป็ด ตีไก่ เอ้ย ตีนแมวก่อนละกัน เมี๊ยวววววววว









............30%....................



เอามาต่อให้ทีละนิดแล้วกันนะจ๊ะ ขอโทษทีที่เอามาลงรวดเดียวไม่ได้



เอาเป็นว่า ถ้าคนชอบเยอะ อาจจะมาลงให้เร็วกว่านี้น้า มันอยู่ที่กำลังใจ



(อ้อนอีกแล้วววววววววววววววววววววว) เมี้ยวววววววววววววววววว