ลำดับตอนที่ #14
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : เข้าใจผิด
\"กลับมาแล้วค้าาาาาาาาาาาา\" เหมียวลากเสียงยาวตะโกนบอกคนในบ้าน ซึ่งคาดว่าจะมีแต่พี่ชายของเธอตามเคย
\"กลับมาแล้วเหรอ แล้วนายมาทำไมที่บ้านฉัน\" มีนพูดพลางทำตาขวาง
\"มาส่งเหมียว แล้วก็อยากจะมาคุยกับนายด้วยมีน\" ปิ๊กพูดพลางมองตามีนนิ่ง
\"เหมียวกลับมาแล้วเหรอลูก อ้าวนั่นใคร แฟนเหมียวเหรอ ตายแล้ว ลูกแม่ไม่เห็นบอกเลยว่ามีแฟนแล้ว\" เสียงผู้หญิงวัยกลางคนหน้าหวานพูดขึ้น ปิ๊กยกมือไหว้อัตโนมัติ
\"ไม่ใช่แฟนมะเหมียวเสียหน่อย แม่พูดเรื่อยเปื่อย\" มีนพูดพลางทำหน้าบูด
\"เอ้า เมื่อไหร่จะเลิกหวงน้องเสียงที น้องก็โตเท่าๆ กับเรานั่นแหละ ไม่เข้าท่ามีนเนี่ย ตัวเองมีหนูแพรได้ แต่น้องมีแฟนไม่ได้งั้นสิ\" แม่พูดตำหนิมีน ทำให้เขาหน้าง้ำไปทันที
\"มากินข้าวกันเร็ว\"
หลังจากกินข้าวเสร็จ เหมียวก็ไปช่วยแม่ล้างจาน ปล่อยให้สองหนุ่มนั่งอยู่ที่โซฟาด้วยกันเพียงลำพัง
\"ฉันจริงใจกับเหมียว\" ปิ๊กพูดขึ้น ทำให้ตามีนเขียวขึ้นมาทันที
\"จริงใจ นายพูดได้ไหมล่ะว่านายจะไม่ทำให้เหมียวเสียใจหรือร้องไห้ ไม่ทิ้งหรือจะคบจนถึงขั้นแต่งงาน\" มีนสวนขึ้นมา
\"ฉันไม่รู้หรอกนะสิ่งที่นายถามว่า ฉันไม่เคยคิดไกลถึงขั้นนั้น แต่ตอนนี้ฉันชอบเหมียว ฉันจะไม่มีคนอื่นนอกจากเหมียว\" ปิ๊กโพล่งออกไปตรงๆ \"ฉันขอให้นายยอมรับฉัน เพราะฉัน...........\"
\"แค่คำพูดอย่างนั้นเหรอ ถ้าอยากให้ฉันยอมรับนายก็ต้องพิสูจน์ แค่ลมปาก ใครๆ ก็พูดได้ แต่ถ้านายทำให้เหมียวเสียใจ นายเจอหมัดฉันแน่\" มีนพูดหน้าโหด
\"คุยอะไรกันหนุ่มๆ\" เสียงแม่ถามขึ้นอย่างไม่จริงจัง
\"ก็.........เรื่องทั่วไปน่ะครับแม่ พอดีปิ๊กจะลากลับมาพอดีเลย\" มีนพูดขึ้นเองเสร็จสรรพ ทำให้ปิ๊กทำหน้าเหวอๆ
\"นั่นสิเนอะ มืดแล้วนี่ กลับดึกกว่านี้ขับรถขับราคงลำบาก\" แม่พูดขึ้นด้วยความเป็นห่วง \"เอ้า เหมียวไปส่งลูกปิ๊กหน่อยสิจ๊ะ แล้วว่างๆ มาเที่ยวใหม่นะ\"
เหมียวเดินออกมาส่งปิ๊กที่หน้าบ้าน ส่วนเขาเองก็มองดูเหมียวที่ดูเงียบผิดปกติตั้งแต่เขาเดินเข้าบ้านมา
\"คุยอะไรกับมีน\" เหมียวถามขึ้น ขณะที่ปิ๊กขึ้นคร่อมรถมอเตอร์ไซด์
\"เรื่องของผู้ชาย\" ปิ๊กตอบยิ้มๆ ทำให้เหมียวเบะปาก
\"ไม่เอาน่า แล้วพรุ่งนี้เจอกันบนโรงยิมนะ\" ปิ๊กพูดพลางหยิกแก้มเหมียวเบาๆ เหมียวพยักหน้าเบาๆ ก่อนที่ปิ๊กจะขับรถออกไป
\"แกว่าไงนะนังเอมี่ แกเห็นสองคนนั้นกลับด้วยกันเหรอ\" เสียงทรายพูดขึ้น ขณะที่เอกหรือเอมี่พยักหน้าเบาๆ \"ฉันจะไปถามปิ๊ก\"
\"ใจร้อน ไม่คิดหน้าคิดหลังอย่างนี้แหละน้า ถึงได้แพ้เหมียวมัน\" เสียงหวานๆ ดังขึ้น ทำให้ทรายหันไปมองทันที
\"เธอเป็นใคร\" ทรายถาม พลางมองกลุ่มผู้หญิงกลุ่มนึงที่อยู่ตรงหน้า
\"พวกเราเป็นใคร ไม่สำคัญ เพียงแต่เราต้องการที่จะเป็นพันธมิตรกับเธอ ชั่วคราว เราจะช่วยเรื่องเธอกับปิ๊ก\" เสียงผู้หญิงที่ดูเหมือนกับเป็นหัวหน้ากลุ่มดังขึ้นอีกครั้ง
\"ทำไมเธอถึงมาช่วยฉัน แล้วพวกเธอต้องการอะไร\" ทรายถามอบ่างหวาดระแวง แม้ว่าเธอไม่ใช่คนฉลาด แต่ก็ไม่โง่พอที่จะไม่รู้ว่าไม่มีใครช่วยอะไรใครฟรีๆ
\"เราก็แค่.............มีผลประโยชน์ร่วมกัน ฉันวางแผน เธอลงมือ สถานะของฉัน ไม่เหมาะที่จะลงมือเท่าไหร่ เธอก็น่าจะดูออกว่า ตอนนี้ยัยเหมียวกับปิ๊กสนิทสนมกันเกินเพื่อน ซึ่งทำให้ฉันไม่พอใจ ใช่ ฉันชอบปิ๊ก ชอบมานานแล้วด้วย ฉันไม่มีทางให้แมวขโมยมาแย่งไปหรอก เราก็แค่ร่วมมือกันให้สองคนนั้นเขาแตกกัน ฉันคิด เธอลงมือ ตกลงไหม\"
\"แล้วฉันจะได้อะไร??\" ทรายถาม
\"กำจัดคู่แข่งตัวฉกาจ จากนั้น เราสองคนก็สู้กันแบบแฟร์ๆ ใครชนะก็ได้ปิ๊กไป..............ก็เท่านั้น ว่าไงล่ะ\"
\"ได้ ตกลง แล้วแผนของเธอล่ะ\" หวาน หรือหัวหน้ากลุ่มผู้หญิงดังกล่าว กะตุกยิ้มที่มุมปากก่อนที่จะเล่าแผนการทั้งหมดให้ทรายฟัง
เย็นวันนั้นทรายขึ้นไปบนโรงยิมตามแผนที่วางเอาไว้ เรื่องแน่นนี้ทำไมเธอจะทำไม่ได้ มากกว่านี้เธอก็เคยทำมาแล้ว เธอรู้จุดอ่อนของผู้ชายดี ว่ากระตุ้นตรงไหน แล้วจะได้ผล แต่ที่เธอไม่ทำก็เพราะว่า เธออยากที่จะคบกับปิ๊กอย่างบริสุทธิ์ แต่ก็อย่างที่หวานว่า มาถึงรงนี้ ทุกอย่างมันเข้าตาจนแล้ว อะไรก็ต้องทำ ไอ้เรื่องที่จะไปกราบเท้าเหมียวนะเหรอ ไม่มีทาง
วันนี้ก็เป็นอย่างทุกวันที่ปิ๊กจะอยู่ซ้อมจนเย็น วันนี้ทรายโกหกแม่ว่าจะอยู่ติวหนังสือกับเพื่อนที่โรงเรียน ส่วนยัยเหมียวตัวปัญหา พวกของหวานก็ใช้เทคนิคนิดหน่อยถ่วงเวลาให้มาช้า แล้วยิ่งสมองของกลุ่มอย่างแพรกลับบ้านไปก่อนอย่างนี้ ทุกอย่างก็ดูเหมือนจะง่ายขึ้น
\"ปิ๊ก ว่างไหม ขอคุยด้วยหน่อย\" ทรายพูดพลางมองเขาน้ำตาคลอ น้ำตาเทียมที่ซื้อมาได้ผลชะงักดีแท้
\"อืม ได้\" ปิ๊กวางลูกบาสลง แล้วเดินตามทรายมาที่อัฒจรรย์ของโรงยิม
\"ทรายมีอะไร?\" ปิ๊กถามขึ้นมา
\"ก็.........เอ่อ.............มีคนเขามาบอกทรายว่าทรายคบกับเหมียวจริงหรือเปล่า\" ทรายถามขณะที่น้ำคาไหลพราก เล่นเอาปิ๊กทำอะไรไม่ถูกเลยทีเดียว
\"ทราย อย่าร้องสิ เรื่องเหมียวกับเรา....\"
\"บอกสิว่าไม่จริง ไม่จริงใช่ไหม\" ทรายพูดพร้อมโผเข้าหา เล่นเอาปิ๊กยืนตัวแข็งเลยทีเดียว แต่ช่วยไม่ๆได้นี่นะ เขาเองก็รู้ความรู้สึกทรายมาตลอด แม้ว่าจะทำเป็นไม่รู้มานานก็เถอะ เขาลูบหัวทรายๆ เบาๆ เป็นเชิงปลอบใจ ขณะที่ทรายกำเสื้อเขาเอาไว้แน่น
ทรายเบียดตัวเข้าไปหาจนปิ๊กรู้สึกอึดอัด เขาพยายามที่จะดันตัวเธอออกไป แต่ดูเหมือนว่ามือของทรายจะเหนียวยิ่งกว่ากาวตาช้างเสียอีก
\"ทราย ปล่อยก่อนดีกว่า เดี๋ยวคนอื่นจะเข้าใจผิด\" เขาเริ่มหายใจขัดๆ เพราะเนื้อนุ่มๆ ของทราย จะชั่วจะดีทรายก็เป็นผู้หญิง และเขาก็เป็นผู้ชาย
\"ทรายชอบปิ๊กนะ ชอบมานานแล้วด้วย\"
ปิ๊กกำลังจะขยับปากพูดอะไรบางอย่าง แต่ก็ถูกปิดด้วยริมฝีปากแดงๆ ของทรายเสียก่อน ทรายเริ่มเกมขณะที่ปิ๊กกำลังตกตะลึง ทรายแทรกลิ้นนุ่มๆ ของเธอเข้าไปในปากของเขา และเบียดหน้าอกของเธอเข้าไปกับอกกว้างแข็งแกร่งของเขาอย่างจงใจ ความเจนจัดของทราย ทำให้ปิ๊กเคลิ้มไปชั่วขณะนึง ก่อนที่จะได้ยินเสียงเหมือนมีอะไรตก เขาจึงดันทรายออกไป
\"เหมียว\" เขาครางขึ้นมา และเมื่อดูสภาพของทรายตอนนี้ก็ชวนให้เข้าใจผิดเสียเหลือเกิน กระดุมชุดนีกเรียนของทรายถูกปลดลงมาหลายเม็ด จนเห็นเนินอกรางๆ แต่สาบานเลย เขาไม่ใช่เป็นคนปลดมัน
\"สนุกไหม\" เหมียวถามพลางเดินฉับๆ มาที่เขา
\"เธอกำลังเข้าใจผิดนะเหมียว พอดี โธ่เว้ย\" ปิ๊กไม่สามารถอธิบายเรื่องทั้งหมดได้ เขาลำดับความไม่ถูกเลยสักอย่าง
\"ไม่ต้องพูด ไม่ต้องอธิบาย ภาพตรงหน้าก็ชัดอยู่แล้ว คนบ้า คนหลอกลวง คนหลายใจ\" เหมียวเริ่มใส่เป็นชุด ขณะที่ทรายยิ้มอย่างพอใจ แล้วกอดแขนปิ๊กไว้แน่น
\"เหมียวน่ากลัวจังเลยปิ๊ก ปิ๊กต้องปกป้องทรายนะ\"
\"นังตอ_แหล\" เหมียวพูดพลางเงื้อมือ ทำให้ปิ๊กต้องจับมือเหมียวเอาไว้ \"เข้าข้างกันใช่ไหม ดี!!! ตามสบาย อย่างจะไปกกไปล้วงที่ไหนกันก็เชิญ แต่ก่อนจะไปเสวยสุขกันขอหน่อยเถอะ\"
เหมียวพูดจบก็กัดปิ๊กเข้าอย่างแรง จากนั้นก็ทั้งทุบทั้งตี ปาก็ด่าไปไม่หยุด จนกระทั่งปิ๊กรวบมือเหมียวได้นั่นแหละเหมียวถึงหยุด โดยไม่เต็มใจ
\"ปล่อย ฉันบอกให้ปล่อย\" เหมียวโวยวายเมื่อรู้ว่าตัวเองเสียเปรียบคนตรงหน้าเสียแล้ว
\"ทรายกลับไปก่อนได้ไหม ขอร้องล่ะ\" ปิ๊กพูดขึ้น
\"ไม่ ทำไมล่ะ ก็ในเมื่อเราเป็นอะไรกันแล้ว ทำไมทรายต้องไป\" ทรายไปยอมไปเพราะกลัวว่า ทั้งสองคนจะปรับความเข้าใจกันได้
\"ทราย!!!\" ปิ๊กตวาดเสียงดัง พลางส่งสายตาดุๆ ไปให้ ทำให้ทรายจำใจต้องเดินกระฟัดกระเฟียดออกไป
\"ทีนี้เหมียว หยุดอาละวาด คุยกันดีๆ\" เขาพูดเสียงดุ แต่มีหรือที่คนอย่างเหมียวจะยอม
\"ปล่อยนะตาบ้ากาม ฉันบอกให้ปล่อย\" เหมียวยังคงทั้งดิ้นทั้งทุบอย่างสุดความสามารถ ทำให้เขาต้องดันเหมียวเข้ากำแพง แล้วตรึงแขนเธอเอาไว้ พอเหมียวกำลังจะยกขาขึ้นเตะเขา เขาก็หนีบขาของเธอเอาไว้แน่น จนตอนนี้เหมียวทำอะไรไม่ได้นอกจากด่าเขาอย่างเดียว
\"ถ้านายไม่ปล่อยฉันจะฟ้องมีนนะ ปล๊อย\" เหมียวปล่อยไม้เด็ด แต่คิดเหรอว่าคนอย่างปิ๊กจะกลัว
\"หยุดโวยวายเสียทีเหมียว ฉันจะปล่อยเธอแน่ ถ้าเธอหยุดโวยวาย\" เขาพูดเสียงดัง ทำให้เหมียวหน้าบึ้งไปทันที แต่ก็หยุดให้เขาชั่คราว
\"ฟังนะเหมียว วันนี้ทรายเขาเข้ามาคุย.......\"
\"คุยเรื่องบนเตียงหรือไง ถึงได้จูบกันดูดดื่มขนาดนั้น ถ้าฉันยังไม่มา สงสัยจะถอดกันกลางโรงยิมเลยมั้ง\" เหมียวลอยหน้าลอยตาพูด
\"เหมียว\" เขาตวาดเธออีกครั้ง แต่ก็ไม่ทำให้เธอกลัวเลยสักนิด รอให้เธอหลุดจากมือเขาให้ได้ก่อนเถอะ
\"ทำไม พูดแทงใจดำเหรอ ผู้ชายก็อย่างนี้ มักมาก ชอบล่ะสิ เขาเอามาเสนอให้ถึงที่ หรือว่าของมันเคยๆ กันอยู่\" เหมียวไม่หยุดพูด ทำให้อารมณืของเขาตอนนี้พุ่งสูงขึ้นไปเรื่อยๆ
\"เธอว่าฉันมักมากใช่ไหมเหมียว ได้ เธอเองก็มาหาฉันถึงที่ไม่ใช่เหรอ สนองเสียหน่อยคงไม่เป็นอะไรหรอกมั้ง\" เขาพูดตาวาวๆ ทำให้เหมียวรู้ว่าตัวเองพูดอะไรผิดออกไปแล้ว แต่ไม่ทันที่จะร้องโวยวายหรือพูดอะไรออกไป ริมฝีปากของเขาก็ทาบลงมา แล้วบังคับริมฝีปากของเธอให้เผยอขึ้น รับเอาลิ่นอุ่นๆ ของเขาเข้าไปแสวงหาความหอมหวานในปากของเธอ เหมียวตกตะลึง ไม่คิดว่าเขาจะกล้าทำเธอถึงขนาดนี้ แต่ทั้งจิก ทั้งข่วน ก็ดูเหมือนว่าคนตัวสูงตรงหน้าจะไม่รู้ร้อนรู้หนาวแม้แต่น้อย แถมยังรั้งตัวเธอให้สนิทแนบชิดกับเขามากยิ่งขึ้นอีกด้วย
ปิ๊กรวบตัวเหมียวเข้ามาหา โดยให้แขนเพียงข้างเดียว เท่านั้นก็เพียงพอโอบร่างเล็กๆ ที่นุ่มและหอมหวานเข้ามาหาเขาแล้ว ตอนนี้อารมณ์ของปิ๊กไม่ใช่เพียงแค่อยากจะสั่งสอนเธอเสียแล้ว แต่มันเตลิดไปยิ่งกว่านั้น เขาชอบเหมียว เขาเป็นแฟนกัน คงไม่ผิดใช่ไหมที่จะทำอะไรเกินเลย เขาเริ่มคิดเข้าข้างตัวเอง
เขาเริ่มที่จะใช้มืออีกมือที่ว่างอยู่สอดเข้าไปในเสื้อนักเรียนของเธอที่ตอนนี้หลุดออกมานอกกระโปรง เหมียวพยายามที่จะขัดขืนเขาท่าไหร่ และดูเหมือนว่าจะไม่เป็นผล ปิ๊กเลื่อนริมฝีปากร้อนๆ ไล่ลงมาที่ซอกคอของเธอ และคงจะไล่ลงไปเรื่อยๆ ถ้าเหมียวไม่พูดอะไรออกมาเสียก่อน
\"ปิ๊ก เหมียวขอร้อง ขอโทษด้วย หยุดเถอะนะ เหมียวเหมียว\" เหมียวพูดขึ้นด้วยเสียงที่สะอื้นสุดฤทธิ์ ทำให้เขาถอยออกมา
\"เหมียวคือว่า......เอ่อ......\" ตอนนี้เขาเริ่มที่จะรู้แล้วว่าเขาทำอะไรลงไป ความรู้สึกผิดแล่นมาที่ใจของเขาทันที เมื่อเห็นเหมียวน้ำตานองหน้า เมื่อวานเขาเพิ่งบอกกับพี่ชายเธอว่าจะพิสูจน์ แต่วันนี้เขาก็ทำให้เธอเสียใจ ทำให้เธอมัวหมองเสียแล้ว
\"อย่าร้องนะ\" เขาใช้มือเช็ดน้ำตาเธอเบาๆ แต่เหมียวก็ปัดมือนั้นทิ้ง ทั้งสองคนมองหน้ากันนิ่ง ก่อนที่เหมียวจะปาดน้ำตาแล้ววิ่งไปหยิบกระเป๋าแล้วออกไปจากโรงยิม โดยไม่สนใจว่า ตอนนี้ตัวเองอยู่ในสภาพเช่นไร ส่วนปิ๊กเองก็ได้แต่ยืนนิ่งจมกับความรู้สึกผิด เขาทำให้เธอเข้าใจผิดไม่พอ ยังไปลวนลามเธออีก เขานี่แย่จริงๆ
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
- - - แมวส้มคุย - - -
มีหลังไมค์มาบอกขอจูบหน่อย ก็เลยแถมไปนิด ไม่รู้ว่าแรงไปหรือเปล่า ถ้ายังไงบอกกันแล้วกันนะจ๊ะ ช่วงนี้ไม่ค่อยว่างเลย ขอโทษทีน้า
\"กลับมาแล้วเหรอ แล้วนายมาทำไมที่บ้านฉัน\" มีนพูดพลางทำตาขวาง
\"มาส่งเหมียว แล้วก็อยากจะมาคุยกับนายด้วยมีน\" ปิ๊กพูดพลางมองตามีนนิ่ง
\"เหมียวกลับมาแล้วเหรอลูก อ้าวนั่นใคร แฟนเหมียวเหรอ ตายแล้ว ลูกแม่ไม่เห็นบอกเลยว่ามีแฟนแล้ว\" เสียงผู้หญิงวัยกลางคนหน้าหวานพูดขึ้น ปิ๊กยกมือไหว้อัตโนมัติ
\"ไม่ใช่แฟนมะเหมียวเสียหน่อย แม่พูดเรื่อยเปื่อย\" มีนพูดพลางทำหน้าบูด
\"เอ้า เมื่อไหร่จะเลิกหวงน้องเสียงที น้องก็โตเท่าๆ กับเรานั่นแหละ ไม่เข้าท่ามีนเนี่ย ตัวเองมีหนูแพรได้ แต่น้องมีแฟนไม่ได้งั้นสิ\" แม่พูดตำหนิมีน ทำให้เขาหน้าง้ำไปทันที
\"มากินข้าวกันเร็ว\"
หลังจากกินข้าวเสร็จ เหมียวก็ไปช่วยแม่ล้างจาน ปล่อยให้สองหนุ่มนั่งอยู่ที่โซฟาด้วยกันเพียงลำพัง
\"ฉันจริงใจกับเหมียว\" ปิ๊กพูดขึ้น ทำให้ตามีนเขียวขึ้นมาทันที
\"จริงใจ นายพูดได้ไหมล่ะว่านายจะไม่ทำให้เหมียวเสียใจหรือร้องไห้ ไม่ทิ้งหรือจะคบจนถึงขั้นแต่งงาน\" มีนสวนขึ้นมา
\"ฉันไม่รู้หรอกนะสิ่งที่นายถามว่า ฉันไม่เคยคิดไกลถึงขั้นนั้น แต่ตอนนี้ฉันชอบเหมียว ฉันจะไม่มีคนอื่นนอกจากเหมียว\" ปิ๊กโพล่งออกไปตรงๆ \"ฉันขอให้นายยอมรับฉัน เพราะฉัน...........\"
\"แค่คำพูดอย่างนั้นเหรอ ถ้าอยากให้ฉันยอมรับนายก็ต้องพิสูจน์ แค่ลมปาก ใครๆ ก็พูดได้ แต่ถ้านายทำให้เหมียวเสียใจ นายเจอหมัดฉันแน่\" มีนพูดหน้าโหด
\"คุยอะไรกันหนุ่มๆ\" เสียงแม่ถามขึ้นอย่างไม่จริงจัง
\"ก็.........เรื่องทั่วไปน่ะครับแม่ พอดีปิ๊กจะลากลับมาพอดีเลย\" มีนพูดขึ้นเองเสร็จสรรพ ทำให้ปิ๊กทำหน้าเหวอๆ
\"นั่นสิเนอะ มืดแล้วนี่ กลับดึกกว่านี้ขับรถขับราคงลำบาก\" แม่พูดขึ้นด้วยความเป็นห่วง \"เอ้า เหมียวไปส่งลูกปิ๊กหน่อยสิจ๊ะ แล้วว่างๆ มาเที่ยวใหม่นะ\"
เหมียวเดินออกมาส่งปิ๊กที่หน้าบ้าน ส่วนเขาเองก็มองดูเหมียวที่ดูเงียบผิดปกติตั้งแต่เขาเดินเข้าบ้านมา
\"คุยอะไรกับมีน\" เหมียวถามขึ้น ขณะที่ปิ๊กขึ้นคร่อมรถมอเตอร์ไซด์
\"เรื่องของผู้ชาย\" ปิ๊กตอบยิ้มๆ ทำให้เหมียวเบะปาก
\"ไม่เอาน่า แล้วพรุ่งนี้เจอกันบนโรงยิมนะ\" ปิ๊กพูดพลางหยิกแก้มเหมียวเบาๆ เหมียวพยักหน้าเบาๆ ก่อนที่ปิ๊กจะขับรถออกไป
\"แกว่าไงนะนังเอมี่ แกเห็นสองคนนั้นกลับด้วยกันเหรอ\" เสียงทรายพูดขึ้น ขณะที่เอกหรือเอมี่พยักหน้าเบาๆ \"ฉันจะไปถามปิ๊ก\"
\"ใจร้อน ไม่คิดหน้าคิดหลังอย่างนี้แหละน้า ถึงได้แพ้เหมียวมัน\" เสียงหวานๆ ดังขึ้น ทำให้ทรายหันไปมองทันที
\"เธอเป็นใคร\" ทรายถาม พลางมองกลุ่มผู้หญิงกลุ่มนึงที่อยู่ตรงหน้า
\"พวกเราเป็นใคร ไม่สำคัญ เพียงแต่เราต้องการที่จะเป็นพันธมิตรกับเธอ ชั่วคราว เราจะช่วยเรื่องเธอกับปิ๊ก\" เสียงผู้หญิงที่ดูเหมือนกับเป็นหัวหน้ากลุ่มดังขึ้นอีกครั้ง
\"ทำไมเธอถึงมาช่วยฉัน แล้วพวกเธอต้องการอะไร\" ทรายถามอบ่างหวาดระแวง แม้ว่าเธอไม่ใช่คนฉลาด แต่ก็ไม่โง่พอที่จะไม่รู้ว่าไม่มีใครช่วยอะไรใครฟรีๆ
\"เราก็แค่.............มีผลประโยชน์ร่วมกัน ฉันวางแผน เธอลงมือ สถานะของฉัน ไม่เหมาะที่จะลงมือเท่าไหร่ เธอก็น่าจะดูออกว่า ตอนนี้ยัยเหมียวกับปิ๊กสนิทสนมกันเกินเพื่อน ซึ่งทำให้ฉันไม่พอใจ ใช่ ฉันชอบปิ๊ก ชอบมานานแล้วด้วย ฉันไม่มีทางให้แมวขโมยมาแย่งไปหรอก เราก็แค่ร่วมมือกันให้สองคนนั้นเขาแตกกัน ฉันคิด เธอลงมือ ตกลงไหม\"
\"แล้วฉันจะได้อะไร??\" ทรายถาม
\"กำจัดคู่แข่งตัวฉกาจ จากนั้น เราสองคนก็สู้กันแบบแฟร์ๆ ใครชนะก็ได้ปิ๊กไป..............ก็เท่านั้น ว่าไงล่ะ\"
\"ได้ ตกลง แล้วแผนของเธอล่ะ\" หวาน หรือหัวหน้ากลุ่มผู้หญิงดังกล่าว กะตุกยิ้มที่มุมปากก่อนที่จะเล่าแผนการทั้งหมดให้ทรายฟัง
เย็นวันนั้นทรายขึ้นไปบนโรงยิมตามแผนที่วางเอาไว้ เรื่องแน่นนี้ทำไมเธอจะทำไม่ได้ มากกว่านี้เธอก็เคยทำมาแล้ว เธอรู้จุดอ่อนของผู้ชายดี ว่ากระตุ้นตรงไหน แล้วจะได้ผล แต่ที่เธอไม่ทำก็เพราะว่า เธออยากที่จะคบกับปิ๊กอย่างบริสุทธิ์ แต่ก็อย่างที่หวานว่า มาถึงรงนี้ ทุกอย่างมันเข้าตาจนแล้ว อะไรก็ต้องทำ ไอ้เรื่องที่จะไปกราบเท้าเหมียวนะเหรอ ไม่มีทาง
วันนี้ก็เป็นอย่างทุกวันที่ปิ๊กจะอยู่ซ้อมจนเย็น วันนี้ทรายโกหกแม่ว่าจะอยู่ติวหนังสือกับเพื่อนที่โรงเรียน ส่วนยัยเหมียวตัวปัญหา พวกของหวานก็ใช้เทคนิคนิดหน่อยถ่วงเวลาให้มาช้า แล้วยิ่งสมองของกลุ่มอย่างแพรกลับบ้านไปก่อนอย่างนี้ ทุกอย่างก็ดูเหมือนจะง่ายขึ้น
\"ปิ๊ก ว่างไหม ขอคุยด้วยหน่อย\" ทรายพูดพลางมองเขาน้ำตาคลอ น้ำตาเทียมที่ซื้อมาได้ผลชะงักดีแท้
\"อืม ได้\" ปิ๊กวางลูกบาสลง แล้วเดินตามทรายมาที่อัฒจรรย์ของโรงยิม
\"ทรายมีอะไร?\" ปิ๊กถามขึ้นมา
\"ก็.........เอ่อ.............มีคนเขามาบอกทรายว่าทรายคบกับเหมียวจริงหรือเปล่า\" ทรายถามขณะที่น้ำคาไหลพราก เล่นเอาปิ๊กทำอะไรไม่ถูกเลยทีเดียว
\"ทราย อย่าร้องสิ เรื่องเหมียวกับเรา....\"
\"บอกสิว่าไม่จริง ไม่จริงใช่ไหม\" ทรายพูดพร้อมโผเข้าหา เล่นเอาปิ๊กยืนตัวแข็งเลยทีเดียว แต่ช่วยไม่ๆได้นี่นะ เขาเองก็รู้ความรู้สึกทรายมาตลอด แม้ว่าจะทำเป็นไม่รู้มานานก็เถอะ เขาลูบหัวทรายๆ เบาๆ เป็นเชิงปลอบใจ ขณะที่ทรายกำเสื้อเขาเอาไว้แน่น
ทรายเบียดตัวเข้าไปหาจนปิ๊กรู้สึกอึดอัด เขาพยายามที่จะดันตัวเธอออกไป แต่ดูเหมือนว่ามือของทรายจะเหนียวยิ่งกว่ากาวตาช้างเสียอีก
\"ทราย ปล่อยก่อนดีกว่า เดี๋ยวคนอื่นจะเข้าใจผิด\" เขาเริ่มหายใจขัดๆ เพราะเนื้อนุ่มๆ ของทราย จะชั่วจะดีทรายก็เป็นผู้หญิง และเขาก็เป็นผู้ชาย
\"ทรายชอบปิ๊กนะ ชอบมานานแล้วด้วย\"
ปิ๊กกำลังจะขยับปากพูดอะไรบางอย่าง แต่ก็ถูกปิดด้วยริมฝีปากแดงๆ ของทรายเสียก่อน ทรายเริ่มเกมขณะที่ปิ๊กกำลังตกตะลึง ทรายแทรกลิ้นนุ่มๆ ของเธอเข้าไปในปากของเขา และเบียดหน้าอกของเธอเข้าไปกับอกกว้างแข็งแกร่งของเขาอย่างจงใจ ความเจนจัดของทราย ทำให้ปิ๊กเคลิ้มไปชั่วขณะนึง ก่อนที่จะได้ยินเสียงเหมือนมีอะไรตก เขาจึงดันทรายออกไป
\"เหมียว\" เขาครางขึ้นมา และเมื่อดูสภาพของทรายตอนนี้ก็ชวนให้เข้าใจผิดเสียเหลือเกิน กระดุมชุดนีกเรียนของทรายถูกปลดลงมาหลายเม็ด จนเห็นเนินอกรางๆ แต่สาบานเลย เขาไม่ใช่เป็นคนปลดมัน
\"สนุกไหม\" เหมียวถามพลางเดินฉับๆ มาที่เขา
\"เธอกำลังเข้าใจผิดนะเหมียว พอดี โธ่เว้ย\" ปิ๊กไม่สามารถอธิบายเรื่องทั้งหมดได้ เขาลำดับความไม่ถูกเลยสักอย่าง
\"ไม่ต้องพูด ไม่ต้องอธิบาย ภาพตรงหน้าก็ชัดอยู่แล้ว คนบ้า คนหลอกลวง คนหลายใจ\" เหมียวเริ่มใส่เป็นชุด ขณะที่ทรายยิ้มอย่างพอใจ แล้วกอดแขนปิ๊กไว้แน่น
\"เหมียวน่ากลัวจังเลยปิ๊ก ปิ๊กต้องปกป้องทรายนะ\"
\"นังตอ_แหล\" เหมียวพูดพลางเงื้อมือ ทำให้ปิ๊กต้องจับมือเหมียวเอาไว้ \"เข้าข้างกันใช่ไหม ดี!!! ตามสบาย อย่างจะไปกกไปล้วงที่ไหนกันก็เชิญ แต่ก่อนจะไปเสวยสุขกันขอหน่อยเถอะ\"
เหมียวพูดจบก็กัดปิ๊กเข้าอย่างแรง จากนั้นก็ทั้งทุบทั้งตี ปาก็ด่าไปไม่หยุด จนกระทั่งปิ๊กรวบมือเหมียวได้นั่นแหละเหมียวถึงหยุด โดยไม่เต็มใจ
\"ปล่อย ฉันบอกให้ปล่อย\" เหมียวโวยวายเมื่อรู้ว่าตัวเองเสียเปรียบคนตรงหน้าเสียแล้ว
\"ทรายกลับไปก่อนได้ไหม ขอร้องล่ะ\" ปิ๊กพูดขึ้น
\"ไม่ ทำไมล่ะ ก็ในเมื่อเราเป็นอะไรกันแล้ว ทำไมทรายต้องไป\" ทรายไปยอมไปเพราะกลัวว่า ทั้งสองคนจะปรับความเข้าใจกันได้
\"ทราย!!!\" ปิ๊กตวาดเสียงดัง พลางส่งสายตาดุๆ ไปให้ ทำให้ทรายจำใจต้องเดินกระฟัดกระเฟียดออกไป
\"ทีนี้เหมียว หยุดอาละวาด คุยกันดีๆ\" เขาพูดเสียงดุ แต่มีหรือที่คนอย่างเหมียวจะยอม
\"ปล่อยนะตาบ้ากาม ฉันบอกให้ปล่อย\" เหมียวยังคงทั้งดิ้นทั้งทุบอย่างสุดความสามารถ ทำให้เขาต้องดันเหมียวเข้ากำแพง แล้วตรึงแขนเธอเอาไว้ พอเหมียวกำลังจะยกขาขึ้นเตะเขา เขาก็หนีบขาของเธอเอาไว้แน่น จนตอนนี้เหมียวทำอะไรไม่ได้นอกจากด่าเขาอย่างเดียว
\"ถ้านายไม่ปล่อยฉันจะฟ้องมีนนะ ปล๊อย\" เหมียวปล่อยไม้เด็ด แต่คิดเหรอว่าคนอย่างปิ๊กจะกลัว
\"หยุดโวยวายเสียทีเหมียว ฉันจะปล่อยเธอแน่ ถ้าเธอหยุดโวยวาย\" เขาพูดเสียงดัง ทำให้เหมียวหน้าบึ้งไปทันที แต่ก็หยุดให้เขาชั่คราว
\"ฟังนะเหมียว วันนี้ทรายเขาเข้ามาคุย.......\"
\"คุยเรื่องบนเตียงหรือไง ถึงได้จูบกันดูดดื่มขนาดนั้น ถ้าฉันยังไม่มา สงสัยจะถอดกันกลางโรงยิมเลยมั้ง\" เหมียวลอยหน้าลอยตาพูด
\"เหมียว\" เขาตวาดเธออีกครั้ง แต่ก็ไม่ทำให้เธอกลัวเลยสักนิด รอให้เธอหลุดจากมือเขาให้ได้ก่อนเถอะ
\"ทำไม พูดแทงใจดำเหรอ ผู้ชายก็อย่างนี้ มักมาก ชอบล่ะสิ เขาเอามาเสนอให้ถึงที่ หรือว่าของมันเคยๆ กันอยู่\" เหมียวไม่หยุดพูด ทำให้อารมณืของเขาตอนนี้พุ่งสูงขึ้นไปเรื่อยๆ
\"เธอว่าฉันมักมากใช่ไหมเหมียว ได้ เธอเองก็มาหาฉันถึงที่ไม่ใช่เหรอ สนองเสียหน่อยคงไม่เป็นอะไรหรอกมั้ง\" เขาพูดตาวาวๆ ทำให้เหมียวรู้ว่าตัวเองพูดอะไรผิดออกไปแล้ว แต่ไม่ทันที่จะร้องโวยวายหรือพูดอะไรออกไป ริมฝีปากของเขาก็ทาบลงมา แล้วบังคับริมฝีปากของเธอให้เผยอขึ้น รับเอาลิ่นอุ่นๆ ของเขาเข้าไปแสวงหาความหอมหวานในปากของเธอ เหมียวตกตะลึง ไม่คิดว่าเขาจะกล้าทำเธอถึงขนาดนี้ แต่ทั้งจิก ทั้งข่วน ก็ดูเหมือนว่าคนตัวสูงตรงหน้าจะไม่รู้ร้อนรู้หนาวแม้แต่น้อย แถมยังรั้งตัวเธอให้สนิทแนบชิดกับเขามากยิ่งขึ้นอีกด้วย
ปิ๊กรวบตัวเหมียวเข้ามาหา โดยให้แขนเพียงข้างเดียว เท่านั้นก็เพียงพอโอบร่างเล็กๆ ที่นุ่มและหอมหวานเข้ามาหาเขาแล้ว ตอนนี้อารมณ์ของปิ๊กไม่ใช่เพียงแค่อยากจะสั่งสอนเธอเสียแล้ว แต่มันเตลิดไปยิ่งกว่านั้น เขาชอบเหมียว เขาเป็นแฟนกัน คงไม่ผิดใช่ไหมที่จะทำอะไรเกินเลย เขาเริ่มคิดเข้าข้างตัวเอง
เขาเริ่มที่จะใช้มืออีกมือที่ว่างอยู่สอดเข้าไปในเสื้อนักเรียนของเธอที่ตอนนี้หลุดออกมานอกกระโปรง เหมียวพยายามที่จะขัดขืนเขาท่าไหร่ และดูเหมือนว่าจะไม่เป็นผล ปิ๊กเลื่อนริมฝีปากร้อนๆ ไล่ลงมาที่ซอกคอของเธอ และคงจะไล่ลงไปเรื่อยๆ ถ้าเหมียวไม่พูดอะไรออกมาเสียก่อน
\"ปิ๊ก เหมียวขอร้อง ขอโทษด้วย หยุดเถอะนะ เหมียวเหมียว\" เหมียวพูดขึ้นด้วยเสียงที่สะอื้นสุดฤทธิ์ ทำให้เขาถอยออกมา
\"เหมียวคือว่า......เอ่อ......\" ตอนนี้เขาเริ่มที่จะรู้แล้วว่าเขาทำอะไรลงไป ความรู้สึกผิดแล่นมาที่ใจของเขาทันที เมื่อเห็นเหมียวน้ำตานองหน้า เมื่อวานเขาเพิ่งบอกกับพี่ชายเธอว่าจะพิสูจน์ แต่วันนี้เขาก็ทำให้เธอเสียใจ ทำให้เธอมัวหมองเสียแล้ว
\"อย่าร้องนะ\" เขาใช้มือเช็ดน้ำตาเธอเบาๆ แต่เหมียวก็ปัดมือนั้นทิ้ง ทั้งสองคนมองหน้ากันนิ่ง ก่อนที่เหมียวจะปาดน้ำตาแล้ววิ่งไปหยิบกระเป๋าแล้วออกไปจากโรงยิม โดยไม่สนใจว่า ตอนนี้ตัวเองอยู่ในสภาพเช่นไร ส่วนปิ๊กเองก็ได้แต่ยืนนิ่งจมกับความรู้สึกผิด เขาทำให้เธอเข้าใจผิดไม่พอ ยังไปลวนลามเธออีก เขานี่แย่จริงๆ
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
- - - แมวส้มคุย - - -
มีหลังไมค์มาบอกขอจูบหน่อย ก็เลยแถมไปนิด ไม่รู้ว่าแรงไปหรือเปล่า ถ้ายังไงบอกกันแล้วกันนะจ๊ะ ช่วงนี้ไม่ค่อยว่างเลย ขอโทษทีน้า
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น