++รักเดิมพัน++

ลำดับตอนที่ #10 : เอาคืน

    

แมวส้มคุย (ก่อนอ่าน) -- ก่อนอื่นต้องขอโทษก่อนที่ตอนนี้ไม่ใช่ตอนว่าซ้อมแข่ง เพราะว่าเกิดความผิดพลาดทางความคิด ลืมว่า มันต้องมีฉากนี้ก่อนที่จะไปซ้อมแข่ง แหะๆ





++++++++++++++++++++





       \"ไอ้แพรเมื่อวานพอเจอป๊าแกแกก็ชิ่งเลยนะ\" เสียงเหมียวบอกได้ถึงความขุ่นเคืองได้เป็นอย่างดี





    \"แกก็รู้ว่าฉันไม่อยากอยู่กับมีนเท่าไหร่ ฉันไม่ชิ่งไปตั้งแต่แรกก็บุญแล้ว\" แพรพูดเฉยๆ ไม่รู้ร้อนรู้หนาว ขณะที่อีกฝ่ายหนึ่งทำหน้าฮึดฮัด





    \"ถามจริงเหอะว่ะแพร แกกับมีนโกรธกันเรื่องอะไร แล้วทำไมถึง........\"





    \"พอๆๆ ฉันกับมีนจะโกรธกันเรื่องอะไรก็ไม่ใช่เรื่องที่แกต้องมาสนใจ เหมียว แกควรจะคิดถึงปิ๊กมากกว่า\" แพรพูดเสียงเรียบเป็นการตัดบท แม้ว่าเหมียวจะอยากรู้มากแค่ไหน แต่การที่แพรพูดเสียงราบเรียบจนเกินปกติ ทำให้เหมียวรู้ว่าไม่ควรจะซักมากไปกว่านี้





    \"ช่างเขาเถอะ ปิ๊กน่ะ\" เหมียวพูดอย่างท้อใจ \"เห็นมีนหอมแก้มฉันขนาดนั้น อธิบายอะไรไปคงไม่ฟังแล้ว\"





    \"แกจะยอมแพ้ยัยทรายเหรอ\" แพรเหลือบมองด้วยประกายแข็งๆ





    \"แล้วแกจะให้ฉันทำยังไง\"





    \"แกก็น่าจะรู้ คำพูดง่ายๆ ธรรมดา\" แพรพูดพลางเปิดหนังสืออ่านอย่างไม่ใส่ใจ





    \"ทำไม่ได้หรอก ถ้าพูดได้ก็พูดไปนานแล้ว แกก็รู้ สัญญา ถ้ามีนรู้ว่าฉันผิดสัญญากับเขา มีนต้องแจ้นย้ายโรงเรียนมาเรียนที่นี่ชัวร์ อยากอยู่แล้วนี่\" เหมียวพูดเซ็งๆ คราวนี้แพรถอนหายใจยาว แล้วเงยหน้าขึ้นมามอง





    \"สัญญางี่เง่า แกไปตกลงทำไมว่ะ\" แพรพูดพลางปรายตามองเพื่อนรัก





    \"ก็ทีแรกฉันไม่มีใครนี่หว่า ไม่คิดอยากจะมีด้วย อีกอย่างการแกล้งเป็นแฟนมีนก็สนุกดี แกต้องเห็นหน้าสาวๆ ที่โรงเรียนมีน ตอนฉันควงกับมีน กระหนุงกระหนิงกัน มันแทบจะมาตบฉันเลย สะใจชะมัด\" เหมียวพูดยิ้มๆ





    \"ว่าแต่มีน แกก็พอกันแหละเหมียว คิดแก้ปัญหากับไอ้อึกไปก่อนแล้วกัน ช่วงนี้ฉันยุ่ง กลับแล้วแล้วเจอกัน\" แพรพูดพร้อมกับปิดหนังสือ แล้วยัดใส่กระเป๋า เดินออกไป





    

    \"ทำไมไอ้แพรมันกลับเร็วว่ะ\" เสียงมะอึกพูดขึ้นพร้อมกับวางขนมที่เดินไปซื้อมาเมื่อกี้ลงกับโต๊ะ





    \"ไม่รู้โว้ย ไปเที่ยวกับแฟนมันมั้ง\" เหมียวพูดด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด





    \"เออแก เมื่อกี้เห็นผู้ชายคนนึงมายืนอยู่หน้าโรงเรียน โหย น่ากินมาก หน้างี้สุดๆ สรุป ฉันชอบว่ะ นี่ๆ ฉันแอบถ่ายรูปมาด้วย แกดูสิ ว่าจะไปสืบว่าเป็นใคร มาจากไหน\" มะอึกพูด พลางเอารูปจากกล้องดิจิตอลที่พกติดตัวให้ดู





    \"เฮ้ยนี่มัน........มีนนี่นา เวรละสิ มารับหน้าโรงเรียนเลย\" เหมียวร้องขึ้น ทำให้มะอึกมองตาโตเท่าไข่ห่าน





    \"แกรู้จัก ใครว่ะใคร\" มะอึกพูดพลางเขย่าตัวเหมียวจนโคลง





    \"หยุดเขย่าแล้วฟังฉันเล่า แฟนฉัน ได้ยินชัดไหม มีนเป็นแฟนฉัน\" เหมียวพูดด้วยสายตาจริงจัง





    \"เฮ้ย ทำไมแกไม่เคยบอกว่าแกมีแฟนมาก่อน\" มะอึกพูดตะกุกตะกัก





    หน้าตาและท่าทางของมะอึกทำให้เหมียวหัวเราะก๊ากออกมา อย่างที่ยัยแพรเคยพูด เวลาเครียดๆ ลองแกล้งใครสักคนก็จะทำให้ปลอดโปร่งขึ้น (เข้าขั้นโรคจิตหรือเปล่าเนี่ย)





    \"ฉันล้อเล่น ถ้าเป็นแฟนฉันจริง ฉันก็บอกแกไปนานแล้วสิ\" เหมียวพูดขำๆ ทำให้มะอึกอดที่จะหมั่นไส้ไม่ได้ แต่ไม่ทันที่ทั้งสองจะพูดอะไรมากกว่านั้น เสียงโทรศัพท์ของเหมียวก็ดังขึ้นก่อน





    \"อืม รู้แล้ว ไม่โทรมาบอกพรุ่งนี้เลยล่ะ อืม รู้ๆ จะออกไปเดี๋ยวนี้แหละ\" เหมียวพูดยิ้มๆ กับโทรศัพท์ \"ไปด้วยกันไหมอึก วันนี้ฉันกลับบ้านกับหนุ่มหล่อของแก\"





    ไม่ต้องรอคำตอบ เหมียวก็รู้ว่าเพื่อนของเธอคนนี้จะตอบว่าอะไร ทั้งสองเก็บข้าวของก่อนที่จะเดินออกไป แต่พอจะถึงหน้าโรงเรียน เหมียวก็หันหน้ามามองหน้ามะอึกนิ่ง





    \"แกมองหน้าฉันทำไมว่ะ มีอะไรหรือเปล่า\" มะอมึกถามเสียงหวาดๆ





    \"เตือนแกเอาไว้ก่อน ถ้าไม่อยากมีปัญหา อย่ายุ่งกับมีน อย่ารัก อย่าชอบ เข้าใจไหม\" เหมียวพูดเสียงเข้ม





    \"ทำไมว่ะ ไหนบอกว่าไม่ใช่แฟนแต่ทำไมดูหวงจัง\" มะอึกถามหน้าบูด ยังงี้มันไม่ธรรมดาแล้ว





    \"เอาน่า ฉันยอมรับว่าหวงก็ได้ ถึงแม้ว่าเขาจะไม่ใช่แฟน แต่เขาก็เป็นคนพิเศษ พิเศษมากๆ เข้าใจไหม\" เหมียวพูดย้ำ ขณะที่มะอึกทำหน้างงๆ แต่ก็พยักหน้ารับ





    เหมียวกับมะอึกเดินไปถึงหน้าโรงเรียนก็เจอมีนยืนหน้าบูดอยู่ พอเห็นเหมียว เขาก็ยิ้มให้เธอเล็กน้อย แล้วก็คว้ากระเป๋าของเธอมาถือ เหมียวแนะนำเขากับมะอึกให้รู้จักกัน ก่อนที่จะเดินออกจากซอยโรงเรียนไป โดยไม่รู้ว่ามีสายตาหนึ่งแอบมองอยู่











    บนโรงยิม ตอนนี้สมาชิกชมรมบาสกำลังซ้อมกันอยู่แข็งขัน แม้ว่าการกระทำเมื่อวานของมีนบอกได้ถึงความสัมพันธ์ของมีนกับเหมียว แต่ปิ๊กเองก็ยังแอบหวังลึกๆ ว่ามันจะไม่ใช่เช่นนั้น แล้วเขาหวังอะไรจากเหมียวเล่า คำอธิบายจากปากของเธองั้นเหรอ เขานึกขำความคิดตัวเอง วันนี้ทั้งวัน อย่าว่าแต่คำอธิบายเลย ตัวเธอเองเขาก็ยังไม่เห็น





    ในที่สุดการซ้อมในวันนี้ก็สิ้นสุดลง ปิ๊กเองก็ยังอยู่ซ้อมคนเดียวเหมือนปกติ แต่ที่ไม่ปกติในวันนี้ก็คือเธอ ผู้หญิงที่ควรจะอยู่ที่อัฒจรรย์ ในวันนี้กลับไม่มีแม้เงา ยิ่งคิดก็เหมือนตอกย้ำเรื่องเมื่อวานว่ามันเป็นความจริง เขาปาลูกบาสไปที่ห่วงแรงๆ เพื่อเป็นการระบายอารมณ์





    \"ปิ๊ก\" เสียงเด็กสาวร้องเรียกเขา ปิ๊กไม่เคยรู้สึกหัวใจพองโตได้เท่านี้มาก่อน เขารีบเก็กหน้าขรึมก่อนที่จะหันไป





    \"ทราย\" เขาพูดชื่ออกมาด้วยความผิดหวัง





    \"ใช่ทรายเอง ปิ๊กว่างหรือเปล่า ทรายมีอะไรจะให้ดู\" ทรายพูดขึ้นพลางยิ้มน้อยๆ ปิ๊กพยักหน้า ก่อนที่ทรายจะเอารูปในมือถือให้เขาดู \"ทรายเห็นผู้ชายคนนี้มารับเหมียวหน้าโรงเรียน วันนี้นี่เอง ถ้าปิ๊กไม่เชื่อ ปิ๊กก็...\"



    

    \"เรารู้แล้ว ขอโทษนะทราย เราอยากซ้อม\" ปิ๊กหยิบลูกบาส แล้วหันไปชู้ตบาสโดยที่ไม่สนใจทรายอีกเลย





    ทรายมองปฏิกิริยาปิ๊กอย่างพึงพอใจ สงครามยังไม่จบ ที่ผ่านมามันแค่การปะทะย่อยๆ เท่านั้น \'ฉันจะให้แกมาทราบแทบเท้าฉันให้ได้ นังเหมียว\'







(ความจริงพอถึงตอนนี้นึกถึงเพลงเก่าๆ เพลงนึงของซาซ่า จำไม่ได้แล้วว่าชื่อเพลงอะไร ร้องประมาณนี้



    \"จู่ๆ จะนึกรักก็บอกคำว่ารัก ให้ความหวังกัน

    อยู่ๆ มาคิดทิ้ง ไม่บอกลาสักคำ

    เหมือนเธอแกล้งกัน

    แล้วเหมือนเธอตั้งใจ อยากรู้มาทำร้ายกันทำไม



    *เคยไปทำเธอตอนไหน ถึงทำกันอย่างนี้

    ฉันทำอะไรให้เธอ เคยไปทำอะไรไว้ ให้เธอต้องเสียใจ เมื่อไหร่

    จึงมาทำร้ายหัวใจกัน ..................\"



ประมาณนี้น้า ไม่ชัวร์เนื้อ เหมาะมากที่จะเปิดคลอ)







    วันรุ่งขึ้นทุกอย่างก็ดำเนินเหมือนตอนปกติ ต่างก็แต่มีเสียงซุบซิบตามทางเดิน เหมียวมองอย่างหวาดระแวง จะเกิดอะไรขึ้นอีกหรือเปล่า เวลาผ่านมาไม่กี่วันก็มีเรื่องเกิดขึ้นมากมาย หรือว่าจะเป็นเรื่องที่มีนมานับเมื่อวานนี้





    \"ไอ้เหมียว ไอ้เหมียว แกรู้ข่าวหรือยัง\" มะอึกถามด้วยอาการร้อนรน เหมียนเช่นเมื่อวันก่อนไม่มีผิด





    \"อะไรว่ะ อย่าบอกนะว่ามีเรื่องอีก\" เหมียวคิ้วขมวดกันเป็นปม





    \"ใช่ แกเช็คเมลล์ดูหรือยัง\" เหมียวส่ายหน้าดิก เมื่อวานไม่มีอารมณ์ทำอะไรเลย ก็โดนคุมขนาดนั้นนี่นา



    

    \"งั้นมานี่เลย รีบมาเช็ค\" มะอึกพูดจบก็ลากเหมียวมาที่ห้องคอม





    



    ตอนนี้ที่ห้องคอมดูสับสนวุ่นวายอลหม่านเป็นอย่างมาก เครื่องคอมเต็มหมดทุกเครื่องอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน เสียงนักเรียนหลายคนมุงดูเครื่องคอม แล้วทำหน้าตื่นเต้นตกใจ คิ้วเหมียวขมวดมากขึ้นไปอีก แต่ก่อนที่เธอจะถามอะไร มะอึกก็พาเธอเบียดไปที่คอมเครื่องหนึ่งที่คนมุงดูอยู่ 3-4 คน





    \"เฮ้ย\" เสียงเหมียวร้องขึ้น เมื่อเห็นภาพในอีเมลล์ \"นี่มัน....\"









    \"เมลล์นี้ถูกส่งให้นักเรียนเกือบทั้งโรงเรียน แน่นอนว่าของฉันด้วย แกกับฉันก็น่าจะรู้ว่าฝีมือใคร แต่ครั้งนี้มันลงมือเดี่ยวว่ะ ท่าจะกลัวแผนรั่ว\" มะอึกพูดขึ้นเมื่อเดินออกมาจากห้องคอมแล้ว เมื่อหันซ้ายแลขวาไม่เห็นใครจึงพูดขึ้นมา





    \"ใช่สิ ถ้ารู้ว่าเป็นใคร อาจโดนข้อหาหมิ่นประมาท พักการเรียน และอื่นๆ อีกมากมาย\" เหมียวพูดขึ้นอย่างกังวล





    \"นี่ยังไม่รวมข้อมูลที่ฉันได้มาว่ารูปพวกนี้ถูกอัดเป็นรูปส่งไปให้พ่อแม่และญาติพี่น้องของมัน นอกจากนั้นยังส่งไปที่ห้องปกครอง เรื่องยาวแน่ๆ\" มะอึกพูดยิ้มๆ แล้วทั้งสองคนก็มองหน้ากันแล้วระเบิดหัวเราะออกมา





    \"ไปหาตัวการกันเถอะ ถึงว่า 2-3 วันมานี้ดูยุ่งๆ นึกว่าไปเที่ยวกับแฟน ที่แท้.....\" เมียวพูดออกมายิ้มๆ ความน้อยใจที่คิดว่าแพรทิ้งหายไปจนหมดสิ้น





    \"นั่นสิ ป่านนี้ฟุบหน้าหลับอยู่ที่หลังโรงเรียนแหงมๆ\"











    และก็เป็นไปตามคาด ผ้าแพรของเพื่อนๆ กำลังนอนหลับสนิทอย่างหมดแรง เหมียวกับมะอึกยักคิ้วให้อย่างรู้กัน แล้วทั้งสองคนก็ย่องไปด้านข้างของแพรคนละข้าง





    \"แพร\" เสียงเรียกที่ดูเหมือนเสียงตะโกนดังขึ้นสองข้างหู ทำให้คนที่หลับสบายๆ ตื่นขึ้นมาทันที





    \"ไอ้บ้า คนง่วงนะเว้ย\" แพรพูดอย่างหงุดหงิดงัวเงีย





    \"มากี่โมงล่ะเมื่อเช้า\" เหมียวถามพลางนั่งลงบนเก้าอี้





    \"ตี 5 ได้มั้ง กว่าจะจัดการอะไรเสร็จก็ 6 โมงพอดี เลยมานั่งหลับอยู่นี่ไง\" แพรพูดด้วยน้ำเสียงงัวเงีย





    \"เจ๋งดีว่ะแพร เราว่าเจ๋งกว่าที่ไอ้เหมียวไปตบเยอะเลย\" มะอึกพูดขึ้นยิ้มๆ พลางตบบ่าเพื่อนรักของตัวเอง ที่คิดว่าชาตินี้จะไม่มีวันเป็นศัตรูกับมันอย่างเด็ดขาด ไม่งั้นคงคางเหลืองแน่ๆ





    \"ก็มันอยากเล่นลอบกัดนี่ ก็เลยช่วยจัดให้ ฉันมันเป็นคนอย่างนี้อยู่แล้ว มายังไงก็กลับไปอย่างนั้น\" แพรกระตุกยิ้มขึ้นที่มุมปาก \"ไม่คุยด้วยแล้ว ขอนอนก่อน\"





    \"เฮ้ยบอกก่อนว่าทำได้ไงว่ะ\" มะอึกเขย่าแขนแพร แต่แพรก็เงยหน้าขึ้นมาแสยะยิ้ม





    \"ความลับของจอมโจร ห้ามแพร่งพราย ใครปลุกฉันอีก ตาย!!!\" แพรขู่สำทับ ก่อนที่จะฟุบหน้าลงนอน ปล่อยให้เพื่อนทั้งสองยิ้มขำๆ เรื่องเอาคืนต้องยกให้มันจริงๆ ผ้าแพร















    \"หนูไม่ได้ทำจริงๆ นะคะ\" เสียงทรายร้องขึ้น น้ำตาพาลจะไหลเอาเสียให้ได้ แม่ของเธอก็ไม่อยู่ข้างเธอเหมือนเคย \"ผู้ชายคนนี้เป็นใครหนูก็ไม่รู้จัก หนูโดนแกล้ง นี่มันภาพตัดต่อชัดๆ\"





    ครูวิลาวัลย์ถอนหายใจยาว พลางนึกถึงคำของลูกศิษย์ตัวแสบที่บอกกับเธอเมื่อหลายวันก่อน





    \"ถ้าเธอเป็นมาริษาจะทำยังไงหึ แพร\"





    \"ก็คงมาฟ้องอาจารย์\"





    เธอมาฟ้องอาจารย์ก็จริงนะแพร แต่ไม่ใช่แบบนี้สิ แถมไม่ฟ้องอาจารย์อย่างเดียว ฟ้องคนทั้งโรงเรียน แถมผู้ปกครองของทาริณีอีกต่างหาก





    \"เอาล่ะ ครูจะเชื่อเธอว่าเป็นภาพตัดต่อ แต่ว่าครูหวังว่าเรื่องทำนองนี้คงไม่เกิดขึ้นอีก\" ครูวิลาวัลย์พูดเสียงเฉียบ แววตาบอกว่าไม่เชื่อเธอแม้แต่น้อย แต่ยังไงก็ตามตอนนี้เธอคิดว่าลูกศิษย์ของเธอได้รับบทเรียนที่มากเกินพอแล้ว





    สิ้นสุดคำของอาจารย์วิลาวัลย์ ทรายก็เดินไปจากห้องปกครอง ทิ้งให้แม่ของทรายและอาจารย์คุยกัน





    \"ยังไงอาจารย์ก็ช่วยกวดขันด้วยน่ะคะ ดิฉันเองก็ไม่ค่อยมีเวลาเท่าไหร่ ต้องออกงานสังคมบ่อยๆ\" แม่ของทรายพูดอย่างอ่อนหวาน ราวกับลืมเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อวันก่อนเสียหมดสิ้น





    \"แล้วดิฉันจะคอยดูให้ค่ะ\" อาจารย์พูดเสียงเรียบ หลังจากแม่ของทรายเดินออกไป อาจารย์ก็แอบถอนหายใจเบาๆ มีเหรอว่าเธอจะไม่รู้ตัวการในการเผยแพร่รูปครั้งนี้ แต่คิดว่าจะจับมือแพรดมน่ะเหรอ เลิกหวังไปได้เลย อีกอย่างรูปเนี่ยมันรูปจริงเสียด้วย





    



    

    หลังจากที่โดนแม่ของเธอด่ายับ เสียจนไม่เหลือดีแล้ว ทรายก็ได้แต่เคียดแค้นในใจ เธอรู้ว่าคนที่เกี่ยวข้องกับเธอต่างรู้ดีว่าใครเป็นคนเอารูปพวกนี้มาเผยแพร่ แต่ก็ไม่สามารถจับตัวการได้เลย ทรายมองรูปแล้วโกรธจนตัวสั่น เธอไม่รู้ว่าแพรถ่ายรูปพวกนี้ได้ยังไง รูปพวกนี้ส่งมาที่เมลล์ของเธอด้วยเช่นกัน แต่ตอนที่ส่งมาให้เธอ มันมีข้อความที่ส่งให้เธอคนเดียว





    \"ถ้าไม่อยากให้มันเป็นวีซีดีแจกทั่วโรงเรียนอย่ายุ่งกับพวกฉันอีก\"





    ไม่ลงชื่อ เมลล์ไม่คุ้น แต่บอกได้เลยว่านี่ใครทำ แต่คำขู่นั่นก็พอทำให้ทรายรู้ว่าเธอต้องหยุด แม้ว่าจะไม่เต็มใจก็ตาม เธอกำลังกระตุกหยวดเสือที่กำลังหลับให้ตื่น โดยทำร้ายพรรคพวกของมัน เกมนี้ลองแพรลงมาเล่นเต็มตัว เล่นยังไงก็ไม่ชนะ  \'ก็ได้ ยกนี้ฉันยอมแกก่อนแพร\'





    ทรายคิด พลางกำรูปในมือแน่น รูปที่เธอกับเด็กผู้ชายคนนึงกำลังนัวเนียกันสุดฤทธิ์ ทุกอิริยาบททุกท่าทาง ทุกช็อต!!!









++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++



แมวส้มคุย -- ถ้ากำลังใจดี สัก 3-4 ทุ่ม จะเอามาต่อให้อีกตอน