++รักเดิมพัน++

ลำดับตอนที่ #3 : ข้อมูลของมะอึกและแผนของยัยแพร

        \"ทำไมวันนี้กลับช้ามะเหมียว\" เสียงพี่ชายของเธอถามขึ้น เมื่อเห็นเธอหอบข้างของพะรุงพะรังเดินเข้าบ้าน เขาเดินมาช่วยเธอถือของสองสามอย่าง ก่อนที่จะเดินเอาเข้าครัวไป \"วันนี้เหมียวซื้ออาหารสำเร็จมาน้า ไม่มีเวลาทำ เอาไว้พรุ่งนี้เช้าทำอเมริกันเบสฟัสต์ให้กินทดแทนน้า อ้อ เอากับข้าวใส่จานด้วย มะเหมียวจะคุยเอ็มคุยกับเพื่อนๆ นิดนึง\"





        \"ได้เลยคร้าบบบบบ\" เสียงพี่ชายจอมทะเล้นของเธอพูดตอบรับ แล้วถือถุงกับข้าวไปที่ครัว เธอยิ้มกับพี่ชายของเธอ และตรงไปที่หน้าคอม และเป็นไปตามคาด เพื่อนของเธอทั้งสองออนอยู่







ลูแปง says ;

ไงสำเร็จไหม



phantom of the opera says ;

มีหรือจะพลาด แต่แผนแกเจ๋งมากๆ เลยว่ะ แพร



ลูแปง says ;

แน่นอน อย่างฉันมีหรือจะพลาด ยกเว้นว่าแกจะหลุดอย่างเดียวเท่านั้นแหละ



conan says ;

นี่พวกแกจะไม่ชมฝ่ายหาข้อมูลบ้างเหรอ



ลูแปง says ;

ย่ะ แม่นักสืบสาว เจ้าสเน่ห์



conan says ;

ประชดเหรอ ยัยโจรร้อยหน้า ชอบขโมยหัวใจหนุ่มๆ



phantom of the opera says ;

นี่พวกแกจะฟังฉันเล่าไหม โมโหแล้วนะ ฮึ่มๆ



ลูแปงs says ;

โอเคเล่ามา









        \"มะเหมียวกินข้าว อย่ามัวแต่เม้าท์เดี๋ยวไปเม้าท์ที่โรงเรียน เร็ว\" เสียงพี่ชายตัวดีเดินมาเรียกเธอไปกินข้าว ทำให้เธอต้องบอกลาเพื่อนๆ ไม่งั้นจะโดนก่อกวนยิ่งกว่านี้









phantom of the opera says ;

เฮ้ย พรุ่งนี้โมง เจอกันที่เดิม พี่ฉันเรียกกินข้าวแล้วว่ะ ไว้เล่าพรุ่งนี้ละกัน



conan says;

อะไรว่ะ



ลูแปง says ;

เออเอาน่าไอ้อึก เจอกันพรุ่งนี้เหมียว



phantom of the opera says ;

เออ บาย







        เสียงช้อนกระทบจานเป็นจังหวะต่อเนื่อง สองพี่น้องนั่งกินข้าว ถามสารทุกข์สุขดิบราวกับไม่ได้เจอกันเป็นปี ทั้งๆ ที่เพิ่งแยกกันไปโรงเรียนเมื่อเช้า นี่ถือเป็นกิจวัตรประจำวันของสองพี่น้องที่จะเล่าเรื่องนู้นเรื่องนี้ให้แต่ละคนฟัง แต่เรื่องของปิ๊กเป็นเรื่องที่เหมียวไม่สามารถเล่าให้พี่ชายคนนี้ฟังได้ เพราะไม่งั้นเขาจะต้องอาละวาดแน่ๆ





        \"เออ เมื่อกี้คุยกับใคร แพรป่ะ\" พี่ชายของเธอถามขึ้น





        \"อื้ม\" เหมียวตอบพลางเคี้ยวข้าวตุ้ยๆ อย่างไม่ใส่ใจ พี่ชายของเธอรู้จักกับแพร เพราะแพรเป็นเพื่อนตั้งแต่ตอนเรียนอยู่ชั้นประถม และเป็นเพื่อนกันมาตลอดจนถึง ม.ต้นและม.ปลาย จะมีพี่ชายเธอเท่านั้นที่ไปเรียนม.ปลายคนละที่ เพราะแม่จับแยก แม่ของเธอไม่อยากให้พี่น้องคู่นี้อยู่ด้วยกันมากเกินไป เพราะตอนม.ต้น พี่น้องคู่นี้ติดกันอย่างกับตังเม ไปไหนมาไหนด้วยกันตลอด จนแม่เธอเริ่มหวั่นใจ





        \"แพรเป็นไงบ้าง\" พี่ชายของเธอถามต่อ แต่เธอก็ยังเคี้ยวข้าวตุ้ยๆ ไม่ได้ใส่ใจมาก





        \"ก็ดี เปลี่ยนแฟนใหม่อีกแล้ว ยัยนี่ใช้ผู้ชายเปลืองชะมัด\" เหมียวพูดโดยที่ไม่มองหน้าพี่ชายตัวเองที่สลดไปสักครู่ ก่อนจะปรับสีหน้ามาเป็นปกติตามเดิม





        \"เออ ว่าแต่เราวันนี้มีอะไรดี ดูอารมณ์ดีผิดปกติ\" เขาถามเธอที่นั่งกินข้าวไป ยิ้มไป





        \"เปล่า อิ่มแล้ว ล้างให้ด้วยน้าพี่ชายสุดหล่อ ไปอาบน้ำทำการบ้านก่อน\" พูดจบเธอก็วิ่งตื๋อขึ้นห้อง แน่ละสิ เธอจะบอกได้ยังไงว่าเขาอารมณ์ดี เพราะแผนวันนี้สำเร็จไปอย่างลุล่วง เธอไม่เคยคิดมาก่อนว่ายัยแพร เพื่อนของเธอจะวางแผนได้อย่างรัดกุม และสมบูรณ์แบบขนาดนี้ เหมียวยิ้ม พลางคิดถึงตอนที่เธอคุยกับเพื่อนเมื่อตอนเย็น





***





        บรรยากาศในโรงเรียนตอนนี้เต็มไปด้วยเด็กนักเรียนที่เดินขวักไขว่ไปมา พวกเด็กชั้นเล็กๆ ม.1 ม.2 ก็เข้าแถวเตรียมออกจากโรงเรียน ขณะที่ชั้นสูงๆ ก็จะนั่งรออยู่ที่โรงอาหารสักชั่วโมงสองชั่วโมงก่อนจะออกไป เพราะพวกเขาไม่อยากที่จะไปเบียดกับผู้คนในเวลาเช่นนี้ ตอนนี้สามสาวเหมียว แพรและมะอึกนั่งคุยกันอยู่ที่โต๊ะม้าหินหลังโรงเรียน ซึ่งเป็นที่ที่คนผ่านมาน้อยที่สุด เหมาะแก่การวางแผนอะไรสักอย่าง





        \"ว่ามามะอึก แกได้อะไรมาบ้าง\" เสียงแพรถามเสียงเข้ม ราวกับเป็นผู้บัญชาการก็ไม่ปาน





        \"นายปวิณ บูรณพงศ์ เกิดเมื่อวันที่..\"





        \"พอๆ มะอึก ที่ฉันอยากรู้คืออุปนิสัย และชีวิตประจำวัน ส่วนพวกวันเกิด ส่วนสูง น้ำหนัก ชอบกินอะไร เป็นรายละเอียดปลีกย่อยที่แกยัยเหมียว แกต้องไปท่องจำ และจำให้ขึ้นใจด้วย\" เสียงแพรพูดเสียงเฉียบ วันนี้เธอยกเลิกนัดกับแฟนของเธอ เพื่อมาวางแผนให้เพื่อนรักของเธอ





        \"ก็ได้ ก็อย่างที่ฉันบอกพวกแกไปเมื่อวานแหละนะ ว่านายปิ๊กเนี่ย จะตื่นตั้งแต่ตี 5 ออกมาวิ่ง และกลับบ้านประมาณเกือบ 6 โมงเช้า อาบน้ำแต่งตัว และมาถึงโรงเรียนตอน 6 โมงครึ่ง จากนั้นก็ซ้อมบาสตามลำพัง และพอ 7 โมงก็ซ้มอกับชมรม ตอนเย็นก็ทำเช่นเดียวกัน เขาจะซ้อมบาสกับทางชมรมจนถึง 5 โมง และซ้อมต่อคนเดียวจนถึงประมาณ 6 โมง จึงเก็บของกลับบ้าน บ้าบาสชะมัดเลยนายคนนี้\" มะอึกพูดบ่นๆ ทำให้แพรตีแขนให้พูดต่อ \"เออๆ รู้แล้ว นิสัย ค่อนข้างใจร้อน แต่ก็ใจอ่อน ชอบช่วยเหลือเพื่อน เป็นคนดีเพื่อนรัก ข้อเสียที่แย่ที่สุดคือ ปากเ สีย ชอบพูดจาแข็งๆ จนบางทีเหมือนไม่รักษาน้ำใจ...\"





        \"โอเค พอก่อน\" เสียงแพรพูดขัดจังหวะ \"เก่งมากโคนัน คราวนี้ลูแปงขอทำหน้าที่ละนะ เวลามีไม่มาก จะ 5 โมงอยู่แล้ว\" เหมียวพยักหน้างึกงัก พร้อมๆ กับตั้งใจฟัง





        \"เหมียว แกขึ้นไปโรงยิม เอาน้ำขวดนี้ให้เขา การ์ดใบนี้ด้วย แกเขียนอะไรลงไปเร็ว\" แพรพูดพร้อมกับเร่งเพื่อนของเธอ





        \"เขียนอะไรดีละแก\" เหมียวทำหน้าแหยๆ ประมาณว่าไม่รู้จะเขียนอะไรดี





        \"ดื่มน้ำเย็นๆ จะได้หายเหนื่อย หรืออะไรก็ได้ แล้วก็ลงชื่อแก\" แพรพูดร่ายยาว เหมียวก้มหน้าก้มตาจดตามที่แพรพูด \"นี่ เมื่อเช้าแกไปออกฤทธิ์กับเขาขนาดนั้น เย็นนี้เขาต้องไม่ชอบหน้าแกตะหงิดๆ แน่ๆ เผลอๆ อาจคิดว่าเมื่อเช้าแกไปรวนเขา ฉะนั้น แกต้องอยู่ในความควบคุม ถ้าเขาว่าอะไรแก แกก็แกล้งพูดกับเขาแรงๆ ตามสไตส์แก แต่ไม่ต้องแรงมาก อย่างเช่นเขาว่าแกว่ายัยบ๊อง แกก็ว่าเขาตาบ้า และถ้ามันวิกฤติสุดๆ แกก็เงียบ ไม่ต้องพูด แล้วก็ร้องไห้ออกมาเลย ไม่ต้องฟูมฟาย เอาแค่เหมือนเป็นน้ำตาที่กลั้นไม่อยู่ เข้าใจไหมสมาชิกชมรมการแสดง ทำได้นะ ดีมาก อืม ถ้าให้กันดีๆ ไม่ได้ก็โยนให้เลย ทำเป็นเหมือนว่าโมโห โมโหแบบเราเจ็บอ่ะ ที่เขาไม่ดีด้วย เพราะเขาเป็นคนใจอ่อนอยู่แล้ว จากนั้นแกก็เดินออกมา แล้วแกล้งสะดุดล้มอะไรก็ได้ แล้วแกล้งทำเป็นขาแพลง ถ้าไม่มีอะไรให้แกสะดุดล้ม แกก็แกล้งขัดขาตัวเองซะงั้น เข้าใจไหม\"





        \"โหไอ้แพร ไอ้เหมียวมันจะทำได้เหรอว่ะเนี่ย\" เสียงมะอึกพูดขัดขึ้น





        \"ถ้าเป็นคนอื่น ฉันไม่รู้ แต่ถ้ามะเหมียวคนนี้ละก็ เล่นละครแค่นี้ สบาย แต่สิ่งที่กังวลอย่างเดียวก็คือ แกต้องอยู่ในความควบคุม อย่าจิตแตกล่ะ แกน่ะชอบทำเสียแผนเพราะจิตแตกทุกที\" แพรพูดพลางทำตาดุ





        \"รู้แล้วน่า\" เหมียวพูดอุบอิบ





        \"เออ แล้วถ้าเขายังไม่ตามแกลงมา แกก็ชะลอๆ หน่อย แล้วเวลาเขามาง้อ ก็งอนแต่พองาม แต่ถ้าเขาไม่ง้อ พรุ่งนี้ค่อยมาคุยกันอีกที โอเคได้เวลาแล้วไปได้เพื่อนรัก\" แพรพูดพลางตบบ่าเหมียวให้กำลังใจ เหมียวกึ่งวิ่งกึ่งเดินไปที่โรงยิม ไม่ว่ายังไงเกมนี้เธอต้องชนะ





        \"แล้วเราจะทำอะไรต่อดี\" มะอึกถามขึ้น แพรมองมะอึกและยิ้มเจ้าเล่ห์ และทั้งสองก็วิ่งไปที่ร้านไอศกรีมหน้าโรงเรียน และเป็นที่จอดรถมอเตอร์ไซด์ของปิ๊กด้วย





        ทั้งสองสั่งไอศกรีมมากินคนละถ้วย และคุยเรื่องจิปาถะ โดยที่ไม่พูดถึงเรื่องของเหมียวเลย เพราะทั้งสองรู้ดีว่า หน้าต่างมีหูประตูมีช่อง เรื่องลับๆ เช่นนี้ ไม่ควรนำมาพูดในสถานที่ที่คนพลุกพล่าน แม้ว่าตอนนี้นักเรียนจะเหลืออยู่ที่โรงเรียนน้อยแล้วก็ตาม





        \"เฮ้ย ดูนั่น\" มะอึกสะกิดเพื่อนของตนให้ดูหนุ่มสาวคู่นึงที่เดินตามออกมาหน้าโรงเรียน ทั้งสองเห็นปิ๊กกระชากแขนเหมียว ทั้งสองพูดกันอยู่สักพักก่อนเดินเข้าโรงเรียน แพรยิ้มขึ้นมาด้วยความพึงพอใจ และเลิกคิ้วให้เพื่อนของเธอที่นั่งอยู่ด้วยกัน \"สุดยอดเลยว่ะแพร\"

    



        \"ฝีมือๆ\" แพรพูดพลางยิ้มอย่างผู้มีชัย









        อีกไม่ถึง 20 นาที ชายหญิงคู่เดิมก็เดินออกมาบริเวณหน้าโรงเรียน ฝ่ายชายสตาร์รถมอเตอร์ไซด์และให้ฝ่ายหญิงซ้อน และทั้งสองก็หายไปตามทางท้องถนน





        \"ไปกลับไอ้อึก ไปออนเอ็ม รอฟังเหตุการณ์จากไอ้เหมียวมัน\" แพรพูดขึ้น พลางเรียกพนักงานมาเก็บเงิน ส่วนเพื่อนของเธออีกคน





**





        \"เป็นอะไร นั่งยิ้มกับการบ้าน\" เสียงพี่ชายตัวดีของเหมียวโผล่หน้าเข้ามาในห้อง





        \"เปล่า กำลังคิดถึงยัยแพรกับมะอึก มันแสบดี\" เธอพูดยิ้มๆ





        \"นั่นสิ ยิ่งแพรนะ เจ้าวางแผนอย่าบอกใคร จำเอกได้ไหม ที่ไปดึงผมเปียแพร แล้วล้อว่า ยัยหน้าแอปเปิ้ล แพรโกรธใหญ่เลย เลยวางแผนแกล้งหมอนั่น โดยแอบปล่อยข่าวว่าหมอนั่นเป็นตุ๊ด เท่านั้นยังไม่พอ ยังเอากระดาษสมุดจากหนังสือเอกที่แอบฉีกตอนกลางวัน แล้วเขียนว่า อ.ประดิษฐ์ห่วยแตก แล้วเอาไปวางที่กระดานหน้าห้อง นายเอกนั่นเลยโดนตีไปหลายทีเลย\" พี่ชายเหมียวพูดถึงความหลัง





        \"นั่นสิ ดีนะที่พี่ชายเหมียวมาห้ามเอาไว้ ไม่งั้นนายเอกนั่นไม่รู้จะโดนอีกเท่าไหร่ พี่ชายเหมียวเป็นคนเดียวที่ห้ามยัยแพรได้นะนั่น\" เหมียวพูดกลั้วหัวเราะ พลางคิดถึงเพื่อนซี้ของเธอที่แสนร้ายกาจสำหรับคนที่ตั้งตัวเป็นศัตรูกับเธอ





        \"นอนเถอะ มะเหมียว พรุ่งนี้ต้องไปแต่เช้าไม่ใช่เหรอ เราก็ไปนอนแล้ว\" เขาพูดพลางกดหัวเธอเบาๆ แล้วเดินออกจากห้องไป





        \"พี่ชายเหนอพี่ชาย ชอบเขาก็ไม่ยอมบอก มาอมพะนำอย่างนี้แพรมันจะมาหาไหมเนี่ย\" เหมียวบ่นพึมพำกับตัวเอง มีหรือเธอจะไม่รู้ถึงความรู้สึกที่พี่ของเธอมีให้ต่อเพื่อนสนิท แต่สิ่งที่เธอไม่รู้ก็คือความรู้สึกของแพร ก็เพื่อนของเธอคนนี้เก็บความรู้สึกเก่งจะตาย



************************************************************************************



แมวส้มคุย --



เพิ่งรู้ว่าคำว่าปาก--เสีย ถือเป็นคำหยาบของที่นี่ เห็นเซนเซอร์อ่ะ แปลกดีๆ