ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : การเจอกันอีกครั้ง
ในคืนวันศุกร์ต้นเดือนเช่นนี้ผู้คนมากมายต่างหลั่งไหลกันไปที่ร้านอาหารต่างๆ เพื่อพบปะสังสรรภูริได้นัดเพื่อนๆ สมัยมหาวิทยาลัยเอาไว้ที่ร้านอาหารแห่งหนึ่ง เขาขับรถไปสบายๆ เนื่องจากยังไม่ถึงเวลานัดดี และเขาก็ไม่อยากจะไปนั่งรอเพื่อนๆ ของเขา อีกอย่าง การขับรถช้าๆ ก็จะได้ช่วยชาติประหยัดน้ำมันไปด้วยในตัว ภูริขับรถไปช้าๆ มองวิวข้างทางไปอย่างเพลิดเพลินใจ และแล้วเขาก็สังเกตเหตุการณ์ข้างถนนที่อยู่ข้างหน้าเขา ผู้ชายสองคนท่าทางเมาหัวราน้ำ กำลังเดินดักหน้าดักหลังผู้หญิงตัวเล็กๆ คนหนึ่ง
\"เลวจริงๆ\" เขาสบถอย่างไม่พอใจ พลางเลี้ยวรถไปจอดข้างถนน อันที่จริงเขาเองก็กลัวเหมือนกันว่าจะเป็นการทะเลาะกันของผัวเมีย แต่ท่าทางและหน้าตาของฝ่ายหนึ่งไม่บ่งบอกว่าเป็นเช่นนั้น ภูริรีบเดินช้าๆ แล้วมองหน้าผู้หญิงคนนั้นแว่บนึงเป็นเชิงถามว่าต้องการความช่วยเหลือไหม และผู้หญิงคนนั้นก็ทำหน้าขอความช่วยเหลืออย่างสุดซึ้ง เขาจึงตะโกนออกไปทันที
\"ตัวเล็กมาทำอะไรตรงนี้\" เขาเรียกเธอให้ดูสนิทสนมที่สุด พวกนั้นจะได้หาว่าเขายุ่งเรื่องของชาวบ้าน อีกอย่างถ้าเขาเรียกชื่อจริงไปแล้วพวกนี้เกิดรู้จักเธอขึ้นมาจะได้ไม่มีปัญหาทีหลัง
\"เฮ้ย แกรู้จักกับผู้หญิงคนนี้เหรอ เป็นอะไรกัน พี่ขอยืมน้องสาวคนนี้ไปสักวันสองวันได้ไหม\" ขี้เมาคนนึงพูดขึ้นมาทำให้เขาเลือดขึ้นหน้าทันที แม้เขาจะเป็นคนที่นอนกับผู้หญิงมากหน้าหลายตา แต่เขาก็ไม่เคยยุ่งกับผู้หญิงที่ไม่เต็มใจ และทำท่าข่มขู่ขนาดนี้
\"ตัวเล็กมานี่เร็ว\" เขาเรียกเธอ ทำให้เธอรีบวิ่งไปหาเขาอย่างรวดเร็ว และเร็วกว่าที่พวกมันจะจับเธอเอาไว้ เขาดันตัวเธอไปอยู่ข้างหลังเขา และกระซิบถามเธอเบาๆ \"เธอรู้จักพวกมันหรือเปล่า\" เขาถามเพื่อความแน่ใจ เธอสั่นหัวดิก
\"พวกพี่อย่ามายุ่งกับแฟนผมเลย แยกกันไปดีกว่า\" เขาพยายามประนีประนอม
\"ไอ้น้อง มีผู้หญิงก็แบ่งกันหน่อยสิ\" ขี้เมาคนหนึ่งพูดขึ้น พลางเดินเข้ามาหา \"น้องชายคงไม่อยากมีเรื่องใช่ไหม\" มันพูดพลางพยายามเอามือจับผู้หญิงที่อยู่หลังเขา ทำให้เขาตัดสินใจชกเข้าไปทีหนึ่ง คราวนี้ก็เกิดการตะลุมบอนเกิดขึ้น ความจริงตัวต่อตัวเขาก็สู้ได้ไม่มีปัญหา แต่พอเป็นสองต่อหนึ่งแถมเขาต้องปกป้องผู้หญิงตัวเล็กๆ อีก ทำให้เขาก็โดนไปหลายหมัดอยู่ ปากบางๆ ของเขามีเลือดออกมาเป็นทางยาว แล้วไอ้ขี้เมาคนนึงก็จับตัวเขาเอาไว้ ให้เป็นเป้านิ่ง เขารู้ว่าเขาโดนต่อยไปหลายหมัดเหมือนกัน นี่มันวันอะไรของเขาเนี่ย
\"พลั๊ก\" เสียงๆ หนึ่งดังขึ้น พร้อมๆ กับมือที่จับเขาคลายออก เขาหันไปมองผู้หญิงคนเมื่อกี้ถือไม้อยู่อันหนึ่ง คงตีเข้าไปเต็มแรง จากนั้นเธอก็เอาไม้นั้นฟาดไอ้สองตัวนั้นใหญ่ เขาแอบอมยิ้มเล็กน้อย พลางคิดว่าผู้หญิงคนนี้ก็เก่งเหมือนกันนี่นา เขายันตัวลุกขึ้น และช่วยเธอตั๊นหน้าสองตัวนั่น จนพวกมันหมอบเชียว
\"เก่งนี่\" เขาทรุดตัวลงนั่งพลางยิ้มน้อยๆ
\"เจ็บไหมค่ะ ขอบคุณมากนะค่ะ\" เธอพูดพลางหยิบผ้าเช็ดหน้ามาซับเลือดที่ปากให้เขา
\"ออกไปจากตรงนี้ก่อนเถอะ\" เขาพูดพลางยันตัวลุกขึ้น เธอขยับตัวมาช่วยพยุง เขารู้สึกว่าเขาเจ็บไปหมดทั้งตัว
\"คุณขับรถเป็นไหม ผมคงขับไม่ไหว\" เขาถามขึ้น เธอพยักหน้าเบาๆ พลางเดินไปที่นั่งคนขับ
\"ไปที่ร้านเพื่อนฉันก่อนนะค่ะ ไปทำแผล หรือว่าจะไปโรงพยาบาลดี\" เธอถามเขาด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน
\"ไปร้านเพื่อนคุณดีกว่า ว่าแต่ร้านเพื่อนคุณอยู่ไหนล่ะ\" เขาถามพลางซี้ดปาก เพราะรอยแตกที่ริมฝีปาก
\"เกษตรนวมินทร์ค่ะ ร้านบาร์บาร์บาร์\" เธอตอบเขาขณะที่กำลังเคลื่นรถออกสู่ถนน
\"บังเอิญจัง ผมกำลังจะไปที่นั่นพอดี\" เขาเลิกคิ้วมองเธอ และแล้วเขาก็หันไปมองเธอเต็มๆ ตา \"คุณนั่นเอง\"
\"คะ\" เขาปรายตามามองเขาด้วยความประหลาดใจ
\"คุณคนที่เก็บมือถือให้ผมได้เมื่อเดือนก่อน ผมจำได้\" เขาพูดพลางยิ้มกว้าง เขาไม่อยากจะเชื่อเลยว่าโลกมันจะกลมขนาดนี้
\"คุณจริงๆ ด้วย\" เธอหันมามองหน้าเขาอย่างเต็มตา \"ขอบคุณมากเลยนะค่ะ\" เธอขอบคุณเขาอีกครั้ง
\"ไม่เป็นครับ ถือว่าหายกัน\" คำตอบของเขาทำให้เธอหัวเราะกิ๊กขึ้นมา
\"ฉันว่าฉันติดคุณมากกว่าอีก คุณถือว่าช่วยชีวิตฉันเลยนะคะ\" เธอพูดทำให้เขาหัวเราะในลำคอ ก็จริงก็เธอ เขาเกือบโดนไอ้พวกขี้เมานั่นอัดตาย ดีว่าเธอไม่ทำตัวเป็นนางเอกเอาแต่กรี๊ดๆ แต่มีสติพอที่จะหยิบท่อนไม้แถวนั้นมาตีพวกมัน
......
...........
..............
.................
หลังจากถึงร้านเพื่อนของเธอ และก็เป็นร้านเดียวกับที่เขานัดเพื่อนๆ เอาไว้ เธอก็จัดแจงพาเขาไปหลังร้าน และเอากล่องปฐมพยาบาลมาทำแผลให้เขา เขาได้กลิ่นหอมจากๆ จากตัวเธอ จะเป็นกลิ่นแชมพูหรือน้ำหอมเขาเองก็ไม่แน่ใจ เขารู้แต่ว่ามันทำให้เขารู้สึกเคลิบเคลิ้มได้พอดูเลยล่ะ
\"ผมยังไม่รู้จักชื่อคุณเลย\" เขาถามขึ้นหลังจากที่เธอใช้ยาหม่องทาหน้าผากของเขาที่ปูดขึ้นมา
\"ปิ่นค่ะ แล้วคุณ\" เธอถาม
\"ภูครับ ภูริ\" เขาตอบเธอ พลางมองจ้องไปที่ดวงตาสีน้ำตาลเข้มของเธอ ความจริงเธอเองก็ไม่ใช่คนที่สวยอะไร แต่เธอดูมีสเน่ห์และดูไร้เดียงสา นี่ละมั้งที่ทำให้เขาสนใจเธอขึ้นมานิดๆ
\"เอ่อ ให้ปิ่นเลี้ยงข้าวสักมื้อนะค่ะ ตอบแทนเรื่องวันนี้\" เธอพูดยิ้มๆ พลางมองตาเขาที่เขียวคล้ำ
\"เป็นพรุ่งนี้เป็นไงครับ\" เขาตอบรับทันที เขาแปลกใจเหมือนกันที่เขาพูดอย่างนี้ออกไป เพราะปกติแล้วเขาไม่อยากจะยุ่งกับผู้หญิงที่ลักษณะอย่างปิ่นเท่าไหร่ เพราะมันเป็นข้อห้าม ยกเว้นว่าเขาอยากจะหยุดที่ใครสักคน และนั่นหมายถึงคนพิเศษ พอคิดถึงตรงนี้ เขาก็ต้องส่ายหัวเบาๆ เขายังไม่ต้องการคนพิเศษ เขาเจ็บมามากพอแล้วสำหรับคนพิเศษที่เขาเคยคบด้วย และในบางครั้งก็เจ็บทั้งเขาและคนพิเศษ เพราะเขายอมรับว่าบางทีเขาก็ไม่สามารถหยุดที่จะมีผู้หญิงอื่นตามรายทางได้
\"งั้นผมไปหาเพื่อนก่อนนะครับ\" เขากล่าวลาเธอ เธอยิ้มให้เขาบางๆ แต่รอยยิ้มนั้น ทำให้คืนนั้นเขาไม่สามารถข่มตาหลับได้ เขาเริ่มรู้สึกถึงสิ่งที่ลุกคืบเข้ามาอยู่ในใจเขาเสียแล้ว
...............
.....................
...........................
แมวส้มมาคุย -- เพิ่งรู้ว่าอัพผิดตั้งนาน เฮ้อ แย่จริงๆ ดันอัพตอนเดียวกัน แง่มๆ
\"เลวจริงๆ\" เขาสบถอย่างไม่พอใจ พลางเลี้ยวรถไปจอดข้างถนน อันที่จริงเขาเองก็กลัวเหมือนกันว่าจะเป็นการทะเลาะกันของผัวเมีย แต่ท่าทางและหน้าตาของฝ่ายหนึ่งไม่บ่งบอกว่าเป็นเช่นนั้น ภูริรีบเดินช้าๆ แล้วมองหน้าผู้หญิงคนนั้นแว่บนึงเป็นเชิงถามว่าต้องการความช่วยเหลือไหม และผู้หญิงคนนั้นก็ทำหน้าขอความช่วยเหลืออย่างสุดซึ้ง เขาจึงตะโกนออกไปทันที
\"ตัวเล็กมาทำอะไรตรงนี้\" เขาเรียกเธอให้ดูสนิทสนมที่สุด พวกนั้นจะได้หาว่าเขายุ่งเรื่องของชาวบ้าน อีกอย่างถ้าเขาเรียกชื่อจริงไปแล้วพวกนี้เกิดรู้จักเธอขึ้นมาจะได้ไม่มีปัญหาทีหลัง
\"เฮ้ย แกรู้จักกับผู้หญิงคนนี้เหรอ เป็นอะไรกัน พี่ขอยืมน้องสาวคนนี้ไปสักวันสองวันได้ไหม\" ขี้เมาคนนึงพูดขึ้นมาทำให้เขาเลือดขึ้นหน้าทันที แม้เขาจะเป็นคนที่นอนกับผู้หญิงมากหน้าหลายตา แต่เขาก็ไม่เคยยุ่งกับผู้หญิงที่ไม่เต็มใจ และทำท่าข่มขู่ขนาดนี้
\"ตัวเล็กมานี่เร็ว\" เขาเรียกเธอ ทำให้เธอรีบวิ่งไปหาเขาอย่างรวดเร็ว และเร็วกว่าที่พวกมันจะจับเธอเอาไว้ เขาดันตัวเธอไปอยู่ข้างหลังเขา และกระซิบถามเธอเบาๆ \"เธอรู้จักพวกมันหรือเปล่า\" เขาถามเพื่อความแน่ใจ เธอสั่นหัวดิก
\"พวกพี่อย่ามายุ่งกับแฟนผมเลย แยกกันไปดีกว่า\" เขาพยายามประนีประนอม
\"ไอ้น้อง มีผู้หญิงก็แบ่งกันหน่อยสิ\" ขี้เมาคนหนึ่งพูดขึ้น พลางเดินเข้ามาหา \"น้องชายคงไม่อยากมีเรื่องใช่ไหม\" มันพูดพลางพยายามเอามือจับผู้หญิงที่อยู่หลังเขา ทำให้เขาตัดสินใจชกเข้าไปทีหนึ่ง คราวนี้ก็เกิดการตะลุมบอนเกิดขึ้น ความจริงตัวต่อตัวเขาก็สู้ได้ไม่มีปัญหา แต่พอเป็นสองต่อหนึ่งแถมเขาต้องปกป้องผู้หญิงตัวเล็กๆ อีก ทำให้เขาก็โดนไปหลายหมัดอยู่ ปากบางๆ ของเขามีเลือดออกมาเป็นทางยาว แล้วไอ้ขี้เมาคนนึงก็จับตัวเขาเอาไว้ ให้เป็นเป้านิ่ง เขารู้ว่าเขาโดนต่อยไปหลายหมัดเหมือนกัน นี่มันวันอะไรของเขาเนี่ย
\"พลั๊ก\" เสียงๆ หนึ่งดังขึ้น พร้อมๆ กับมือที่จับเขาคลายออก เขาหันไปมองผู้หญิงคนเมื่อกี้ถือไม้อยู่อันหนึ่ง คงตีเข้าไปเต็มแรง จากนั้นเธอก็เอาไม้นั้นฟาดไอ้สองตัวนั้นใหญ่ เขาแอบอมยิ้มเล็กน้อย พลางคิดว่าผู้หญิงคนนี้ก็เก่งเหมือนกันนี่นา เขายันตัวลุกขึ้น และช่วยเธอตั๊นหน้าสองตัวนั่น จนพวกมันหมอบเชียว
\"เก่งนี่\" เขาทรุดตัวลงนั่งพลางยิ้มน้อยๆ
\"เจ็บไหมค่ะ ขอบคุณมากนะค่ะ\" เธอพูดพลางหยิบผ้าเช็ดหน้ามาซับเลือดที่ปากให้เขา
\"ออกไปจากตรงนี้ก่อนเถอะ\" เขาพูดพลางยันตัวลุกขึ้น เธอขยับตัวมาช่วยพยุง เขารู้สึกว่าเขาเจ็บไปหมดทั้งตัว
\"คุณขับรถเป็นไหม ผมคงขับไม่ไหว\" เขาถามขึ้น เธอพยักหน้าเบาๆ พลางเดินไปที่นั่งคนขับ
\"ไปที่ร้านเพื่อนฉันก่อนนะค่ะ ไปทำแผล หรือว่าจะไปโรงพยาบาลดี\" เธอถามเขาด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน
\"ไปร้านเพื่อนคุณดีกว่า ว่าแต่ร้านเพื่อนคุณอยู่ไหนล่ะ\" เขาถามพลางซี้ดปาก เพราะรอยแตกที่ริมฝีปาก
\"เกษตรนวมินทร์ค่ะ ร้านบาร์บาร์บาร์\" เธอตอบเขาขณะที่กำลังเคลื่นรถออกสู่ถนน
\"บังเอิญจัง ผมกำลังจะไปที่นั่นพอดี\" เขาเลิกคิ้วมองเธอ และแล้วเขาก็หันไปมองเธอเต็มๆ ตา \"คุณนั่นเอง\"
\"คะ\" เขาปรายตามามองเขาด้วยความประหลาดใจ
\"คุณคนที่เก็บมือถือให้ผมได้เมื่อเดือนก่อน ผมจำได้\" เขาพูดพลางยิ้มกว้าง เขาไม่อยากจะเชื่อเลยว่าโลกมันจะกลมขนาดนี้
\"คุณจริงๆ ด้วย\" เธอหันมามองหน้าเขาอย่างเต็มตา \"ขอบคุณมากเลยนะค่ะ\" เธอขอบคุณเขาอีกครั้ง
\"ไม่เป็นครับ ถือว่าหายกัน\" คำตอบของเขาทำให้เธอหัวเราะกิ๊กขึ้นมา
\"ฉันว่าฉันติดคุณมากกว่าอีก คุณถือว่าช่วยชีวิตฉันเลยนะคะ\" เธอพูดทำให้เขาหัวเราะในลำคอ ก็จริงก็เธอ เขาเกือบโดนไอ้พวกขี้เมานั่นอัดตาย ดีว่าเธอไม่ทำตัวเป็นนางเอกเอาแต่กรี๊ดๆ แต่มีสติพอที่จะหยิบท่อนไม้แถวนั้นมาตีพวกมัน
......
...........
..............
.................
หลังจากถึงร้านเพื่อนของเธอ และก็เป็นร้านเดียวกับที่เขานัดเพื่อนๆ เอาไว้ เธอก็จัดแจงพาเขาไปหลังร้าน และเอากล่องปฐมพยาบาลมาทำแผลให้เขา เขาได้กลิ่นหอมจากๆ จากตัวเธอ จะเป็นกลิ่นแชมพูหรือน้ำหอมเขาเองก็ไม่แน่ใจ เขารู้แต่ว่ามันทำให้เขารู้สึกเคลิบเคลิ้มได้พอดูเลยล่ะ
\"ผมยังไม่รู้จักชื่อคุณเลย\" เขาถามขึ้นหลังจากที่เธอใช้ยาหม่องทาหน้าผากของเขาที่ปูดขึ้นมา
\"ปิ่นค่ะ แล้วคุณ\" เธอถาม
\"ภูครับ ภูริ\" เขาตอบเธอ พลางมองจ้องไปที่ดวงตาสีน้ำตาลเข้มของเธอ ความจริงเธอเองก็ไม่ใช่คนที่สวยอะไร แต่เธอดูมีสเน่ห์และดูไร้เดียงสา นี่ละมั้งที่ทำให้เขาสนใจเธอขึ้นมานิดๆ
\"เอ่อ ให้ปิ่นเลี้ยงข้าวสักมื้อนะค่ะ ตอบแทนเรื่องวันนี้\" เธอพูดยิ้มๆ พลางมองตาเขาที่เขียวคล้ำ
\"เป็นพรุ่งนี้เป็นไงครับ\" เขาตอบรับทันที เขาแปลกใจเหมือนกันที่เขาพูดอย่างนี้ออกไป เพราะปกติแล้วเขาไม่อยากจะยุ่งกับผู้หญิงที่ลักษณะอย่างปิ่นเท่าไหร่ เพราะมันเป็นข้อห้าม ยกเว้นว่าเขาอยากจะหยุดที่ใครสักคน และนั่นหมายถึงคนพิเศษ พอคิดถึงตรงนี้ เขาก็ต้องส่ายหัวเบาๆ เขายังไม่ต้องการคนพิเศษ เขาเจ็บมามากพอแล้วสำหรับคนพิเศษที่เขาเคยคบด้วย และในบางครั้งก็เจ็บทั้งเขาและคนพิเศษ เพราะเขายอมรับว่าบางทีเขาก็ไม่สามารถหยุดที่จะมีผู้หญิงอื่นตามรายทางได้
\"งั้นผมไปหาเพื่อนก่อนนะครับ\" เขากล่าวลาเธอ เธอยิ้มให้เขาบางๆ แต่รอยยิ้มนั้น ทำให้คืนนั้นเขาไม่สามารถข่มตาหลับได้ เขาเริ่มรู้สึกถึงสิ่งที่ลุกคืบเข้ามาอยู่ในใจเขาเสียแล้ว
...............
.....................
...........................
แมวส้มมาคุย -- เพิ่งรู้ว่าอัพผิดตั้งนาน เฮ้อ แย่จริงๆ ดันอัพตอนเดียวกัน แง่มๆ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น