++รักเดิมพัน++

ลำดับตอนที่ #1 : คำบอกรัก

        เสียงลูกบาสกระทบพื้นเป็นจังหวะอย่างต่อเนื่อง เป็นสัญญาณทำให้เธอรู้ว่าเขามาแล้ว เธอก้าวเท้าเข้าไปในโรงยิมด้วยใจที่เต้นตึกตัก และแล้วเท้าของเธอก็พาตัวเธอมาอยู่ข้างในโรงยิม ในยามเช้าเช่นนี้น้อยคนนักที่จะตื่นขึ้นมาก่อนพระอาทิตย์ขึ้น และมาโรงเรียนยามเดียวกับที่พระอาทิตย์เริ่มโผล่ตัวจากขอบฟ้า และหนึ่งในน้อยคนนั้นก็เป็นเขา  เขามักจะตื่นตั้งแต่ตี 5 มาวิ่งออกกำลังกาย และกลับไปเปลี่ยนเสื้อผ้าที่บ้านราวๆ 6 โมงเช้า จากนั้นก็จะมาซ้อมบาสต่อที่โรงเรียน เขาทำอย่างนี้เป็นประจำทุกวัน ข้อมูลทั้งหมดที่ได้มายัยมะอึก เพื่อนสาวนักสืบของเธอไปสืบต่อว่ากิจวัตรประจำวันของเขามีอะไรบ้าง แล้วเอาข้อมูลต่างๆ นี้มาบอกเธอ





        เธอสูดลมหายใจลึกเข้าไปสุดปอด เอาล่ะะ เป็นไงเป็นกัน เธอต้องรีบบอกก่อนที่อะไรๆ จะสายไป เธอก้าวเท้าไปที่กลางสนามบาส ที่ตอนนี้มีเขาคนเดียวที่ยืนอยู่กลางสนาม และซ้อมบาส เพราะกำหนดซ้อมบาสของชมรมจะมีตอน 7 โมงเช้า แต่ตอนนี้เพิ่ง 6 โมงครึ่ง และเขาก็จะเป็นคนเดียวที่มาก่อนเวลาเช่นนี้ทุกวัน





        \"ฉันชอบนาย เป็นแฟนกับฉันนะ\" เธอพูดเสียงกร้าวออกไป เธอไม่รู้เลยว่าท่าทางของเธอตอนนี้มันเหมือนมาหาเรื่องมากกว่ามาบอกรัก แใจของเธอสั่นเป็นเจ้าเข้าเลย เขายืนค้างท่าที่เตรียมชู้ตบาสอยู่นาน ก่อนที่จะหันหน้ามามองเธอช้าๆ คิ้วของเขาขมวดเป็นปมด้วยความสงสัย





        \"นี่นายจิตตกหรือไง ฉันถามทำไมไม่พูด\" เธอพูดออกไปอีก เมื่อเห็นเขาทำหน้าอึ้งๆ เธอภาวนาให้เขาพูดอะไรสักอย่าง \'อีตาบ้าเอ้ย ใบ้รับประทานหรือยังไง\' เธอคิดอย่างหมั้นไส้ ไม่ เขายังไม่พูด เขาหนีบลูกบาสเอาไว้กับเอว แล้วขมวดคิ้วมองหน้าเธอด้วยความสงสัย ทำให้เธอยิ่งกลุ้มในเข้าไปใหญ่





        \"เธอนั่นแหละจิตตก เธอจะมาบอกรักฉันหรือว่ามาท้าฉันต่อยกันแน่\" เขาพูดจบก็หันหน้าไปชู้ตบาสไม่สนใจ จนเธอเริ่มโมโห





        \"นี่อีตาบ้า อีตาจิตตก มาคุยกับฉันเดี๋ยวนี้นะ\" เธอตะโกนเสียงดังลั่นทั่วโรงยิม แต่เขาก็ทำท่าไม่ใส่ใจ แถมยังวิ่งไปชู้ตบาสอีกฟากนึงของสนามหน้าตาเฉย ตอนนี้องศาในร่างกายของเธอทะลุจุดเดือดแล้ว เธอเดินกระแทกเท้าเข้าไปกระชากเสื้อเขาจากทางด้านหลัง ทำให้ลูกบาสหลุดจากมือเขาทันที





        \"นี่เธอจะทำอะไรน่ะ\" เขาหันมาพูดด้วยเสียงที่หงุดหงิดไม่แพ้กัน





        \"นายยังไม่ได้ตอบฉัน\" เธอแค่นเสียงพูด พยายามข่มความโมโหเอาไว้ข้างใน ให้ตายสิ ทำไมเธอต้องมาทำอะไรบ้าๆ อย่างนี้ด้วยนะ





    \"ไม่\" เขาตะโกนเสียงดังใส่หน้าเธอ ทำให้เธอโกรธมากขึ้น มากขึ้น มากถึงมากที่สุด





        \"ทำไม\" เธอตะคอกเขากลับไปอย่างไม่เกรงกลัว กำคอเสื้อเขาเอาไว้แน่น





        \"ฉันไม่ได้ชอบเธอ\" เขาพูดด้วยสายตาที่เย็นชา





        \"ทำไม\" เธอถามคำถามเดิม





        \"เราไม่เคยคุยกัน\"





        คำพูดของเขาทำให้เธอค้าง จริงของเขา เอาไงดีล่ะทีนี้ เธอคลายคอเสื้อของเขา ความเงียบเข้าปกคลุมทั่วทั้งสนาม เขาขมวดคิ้วอีกครั้งด้วยความสงสัยที่เห็นเธอเงียบไป แต่ตอนนี้เหมือนว่าเธอกำลังจมอยู่กับควมคิดของตัวเอง \'เราไม่เคยคุยกัน\' คำพูดนี้วนเวียนอยู่ในหัวของของเธอ ซ้ำไปซ้ำไป เหมือนกรอเทปเล่นหลายรอบ





        \"นี่เธอเป็นอะไรไป อยู่ดีๆ ก็เงียบ\" เขาถามเสียงเรียบ แต่แฝงไปด้วยความแปลกใจ แน่จะสิ คนเถียงกันอยู่ดีๆ แล้วอีกฝ่ายเงียบไปซะเฉยๆ มันก็ต้องแปลกใจเป็นธรรมดา แต่ตอนนี้เธอจิตหลุดไปเสียแล้ว \"เฮ้\" เขาตะโกนใส่เธอ





        \"บ้า ตะโกนมาได้\" เธอพูดเสียงแข็งกลับไป เมื่อได้สติมาบ้าง





        \"ก็เห็นเงียบไป\" เขาพูดพลางขมวดคิ้ว ทำไมนายนี่ชอบขมวดคิ้วนักนะ ไม่กลัวว่ามันจะแก้ไม่ออกเลยหรือไง เธอคิดด้วยความหงุดหงิด





        \"เปล่า ฉันไปล่ะ\" เธอพูดจบ ก็เดินออกจากโรงยิมไป ปล่อยให้เขางงเต็ก เป็นไก่ตัวผู้อยู่ที่โรงยิม เขาหยุดเล่นบาส และมองร่างเล็กๆ เดินออกไปจากโรงยิม





        \"แปลกคน\" เขาพูด แล้วก็หันไปสนใจบาสต่อไป





        ****





        \"พร่วด\"





        \"อี๋ ไอ้อึกแกมาพ่นน้ำใส่ฉันทำไมว่ะ\" เสียงเหมียวพูดขึ้น พลางหยิบผ้าเช็ดหน้าเช็ดหน้าตาที่มะอึกพ่นใส่หน้า นี่มันช่วซวยของเธอหรือนี่ ทำไมอะไรๆ ที่เลวร้ายถึงได้สุมอยู่ในช่วงนี้ตลอดเวลา ตั้งแต่เรื่องยัยทราย แถมยังเรื่องอีตานั่นอีก





        \"แกบอกว่า แกไปบอกรักอีตาปิ๊กเมื่อเช้านี้ แล้วโดนเขาปฏิเสธมา เพราะเหตุผลที่ว่า ไม่เคยคุยกัน สมควรว่ะ แกเล่นไปบอกโต้งๆ แบบนี้ได้ไงเล่า มันต้องมีชั้นเชิง แกดูนู่น\" ยัยอึกเพื่อนสาวนักสืบของเหมียวพูดพลางชี้ชวนให้ดูยัยทรายที่กำลังยื่นผ้าขนหนูสีชมพูหวานแหววให้อีตาปิ๊ก ที่เดินลงมาจากโรงยิม พร้อมกับเหงื่อโทรมกาย ทรายทำท่าเขินม้วนต้วน ทำให้เหมียวเบะปาก เหมือนจะอ้วกออกมา





        \"แล้วไง\" เธอถามเสียงเซ็งๆ





        \"นี่ๆ แกจะจีบผู้ชายต้องสร้างความประทับใจ ก็เหมือนเวลาผู้ชายจีบผู้หญิงแหละ\" เสียงยัยแพร หน่วยวางแผนการรบพูดขึ้น





        \"ตาฝาดเปล่าวว่ะเนี่ย แกมาโรงเรียนก่อนออดดัง แต่แกหมายความว่าไงว่ะที่พูด\" เสียงเหมียวถามขึ้น





        \"เอาน่า เชื่อแผนของฉัน แล้วจะดีเอง ตอนนี้ไปเข้าแถวก่อนเถอะ ปล่อยให้ยัยทรายมันทำคะแนนนำไปก่อน แล้วแกจะตีตื้นในไม่ช้า\" เหมียวมองหน้าเพื่อนของตัวเองอย่างทึ่งๆ แต่ก็อย่างว่าแหละ เรื่องนี้ต้องเชื่อมัน เพราะมันจีบผู้ชายติดมานักต่อนักแล้ว แถมยังเป็นการจีบแล้วทิ้งเสียด้วยสิ จีบติดมา ควงเล่นสัก 2-3 เดือนก็เลิก เป็นแบบนี้ประจำและที่สำคัญ ผู้ชายที่เลิกไปแล้วกลับมาเป็นเพื่อนได้ทุกคน ไม่มีใครไปว่ายัยแพรลับหลังเลย แต่เหยื่อของแพร มักจะเป็นพวกนอกโรงเรียนมากกว่า เพราะแพรมีคติที่ว่า \"สมภารไม่กินไก่วัด\"



.

...........

..............

.....................

..............................





        ตกเย็นเหมียวก็เดินไปที่โรงยิมตามแผนที่แพรบอก พร้อมถือน้ำเย็นๆ ไปหนึ่งขวด ตอนนี้เกือบ 5 โมงแล้ว พวกชมรมบาสกำลังจะเลิกซ้อม และไปอาบน้ำแต่งตัวกลับบ้าน จะยกเว้นอยู่คนเดียวที่จะซ้อมจนกระทั่ง 6 โมง ก็คือ อีตาปิ๊ก (ตามข้อมูลที่มะอึก นักสืบประจำกลุ่มได้มา) บรรยากาศภายในโรงยิม คล้ายๆ กับเมื่อเช้า ปิ๊กยังคงเลี้ยงบาสไปมา และจบด้วยการชู้ตลูกบาสลงห่วงอย่างสวยงาม เหมียวตัดสินใจจะมานั่งอยู่ข้างๆ สนาม และมองดูเขาเล่นบาสอย่างเพลินใจ





        \"ตุ๊บ\" เสียงลูกบาสลอยมาที่หน้าของเธอขณะที่เธอกำลังนั่งคิดอะไรเรื่อยเปื่อย





        \"โอ้ย\" เสียงเหมียวร้องขึ้น หลังจากที่ลูกบาสกระทบหน้าเธออย่างจัง เหมียวจับหน้าด้วยความเจ็บปวด \"เล่นบาสยังไงไม่ระวังเลย\" เธอพูดด้วยความโมโห





        \"แล้วเธอล่ะ มานั่งทำไมตรงนี้\" เขาหยิบลูกบาสแล้วมองหน้าเธอด้วยความแปลกใจ





        \"นี่นายจะไม่ขอโทษเลยใช่ไหม\" เธอถามเสียงเขียว





        \"แล้วให้ใครให้เธอมานั่งตรงนี้\" เขาถามเธอกลับ ขณะที่ทำหน้ากวนๆ





        \"อีตาบ้า\" เธอลุกขึ้นยืน แล้วมองหน้าเขาอย่างโกรธแค้น และเริ่มคิดว่า ทำไมเธอต้องมารอเขาด้วย ทำไมเธอต้องเอาน้ำมาให้เขา และทำไมเธอต้องมาทำอะไรแบบนี้





        \"นี่ แม่คุณ อยู่ดีๆ มาด่ากันไม่มากเกินไปเหรอ\" เขาพูดพลางมองหน้าเธอกวนๆ ยังไม่ทันที่เขาจะพูดอะไรมากกว่านั้นเธอก็เดินมาที่เขา และกัดเขาที่ไหล่อย่างจัง





        \"โอ้ย\" เขาผลักตัวเธอออกไปตามสัญชาตญาณ ทำให้เธอกระเด็นลงไปนั่งกับพื้น \"เจ็บนะยัยบ้า\"





        \"สม\" เธอพูดพลางยันตัวเองขึ้นยืน แล้วเธอก็รู้สึกถึงความเจ็บที่ข้อเท้า ทำให้เธอทรุดลงไปนั่งกับพื้นอีกครั้ง ส่วนเขาก็มัวแต่สนใจไหล่ของเขาที่เธอกัด จึงไม่ได้สังเกตว่า ข้อเท้าของเธอแพลง





        เหมียวเม้มปากสนิทจนเป็นเส้นตรง แล้วพยายามยันตัวเองขึ้นมายืนจนสำเร็จ เธอคว้ากระเป๋า ขวดน้ำในการ์ดขึ้นมา และมองหน้าเขาอย่างเอาเรื่อง เขาเองก็หันมามองเธอเหมือนกัน แววตาของคนทั้งสองตอนนี้แทบจะฆ่ากันได้ทางสายตาอยู่แล้ว





        \"นี่เธอเป็นโรคกลัวน้ำหรือเปล่า ฉันจะได้ไปฉีดยาล่วงหน้า\" เขาพูดขึ้นมาท่ามกลางบรรยากาศที่เงียบสงัดในยามเย็น เขาหวังว่าเธอจะพูดอะไรออกมาบ้าง แต่เปล่า เธอเงียบ น้ำตาใสๆ เริ่มไหลลงมาที่แก้มของเธอ





        \"ฉัน...ยัยบ้าร้องไห้ทำไม\" เขาพูดแข็งๆ แต่ในใจกลับหวาดหวั่นยังไงไม่รู้ \"ฉันไม่มีผ้าาเช็ดหน้าด้วยสิ อย่าร้องๆ\" เขาพูดพลางเอามือมาเช็ดน้ำตาให้เธอ แต่เธอปัดมือเขาออกอย่างแรง เขากำลังจะอ้าปากว่าเธออยู่แล้ว ถ้าเธอไม่ขว้างขวดน้ำกับการ์ดไปที่เขา และเดินกระโผกกระเผลกออกไปอย่างรวดเร็ว...................





******************************************************************************************************************