ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    เงาจันทร์

    ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ

    • อัปเดตล่าสุด 1 ก.พ. 48


    แสงแดดในยามเช้าลอดผ่านม่านสีครีมเข้ามาจางๆ แต่ก็พอส่องให้เห็นร่างสองร่างที่กำลังหลับสบายอยู่บนเตียง เขากระพริบตาถี่ๆ เพื่อให้ชินกับแสงสว่างในยามเช้า และยิ้มให้กับภาพที่อยู่ตรงหน้า ผู้หญิงที่นอนอยู่ข้างๆ เธอยังคงหลับสบายเหมือนเคย เขากระชับตัวเธอเข้ามากอด แล้วจูบลงบนริมฝีปากสีแดงระเรื่ออย่างแผ่วเบา เขายังไม่ต้องการให้เธอตื่นในตอนนี้หรอก เขาอยากให้เธอนอนหลับจนกว่าจะเต็มอิ่ม เขาค่อยๆ ปัดปอยผมที่ละแก้มของเธออย่างแผ่วเบา และนึกถึงวันแรกที่เขาและเธอได้เจอกัน...........



    ......

    .............

    .................

    ......................



    ช่วงสายๆ ของวันนั้นเขาไปนั่งกินกาแฟที่ร้านกาแฟแห่งหนึ่ง เขานัดลูกค้ากับลูกค้าเอาไว้ตอนเที่ยง ทำให้เช้านี้เขามีเวลาที่จะจิบกาแฟหอมกรุ่นก่อนที่จะไปคุยงาน การไปพบกับลูกค้าวันนี้ถือเป็นวันสุดท้ายที่ภูริจะต้องไป เพราะถ้าวันนี้แบบผ่าน ทุกอย่างก็ฉลุย เขาดื่มกาแฟพร้อมๆ กับการนั่งอ่านนิตยสารที่มีอยู่ในร้าน ก่อนที่จะมองนาฬิกา จากนั้นอีกราวๆ สิบนาทีเขาก็เดินออกจากร้านไป



    การคุยงานในวันนี้เป็นไปอย่างราบรื่น แปลนเป็นที่พอใจของลูกค้าทุกอย่าง เขายิ้มกริ่มอย่างอารมณ์ดี ก่อนที่จะล้วงกระเป๋ากางเกงหมายจะหยิบโทรศัพท์มือถือไปบอกข่าวดีกับเพื่อนๆ ที่บริษัท แต่เขากลับหามันไม่เจอ



    \"อยู่ไหนว่ะ\" เขาสบถออกมา เมื่อเขาค้นหาในตัวเขาแล้วไม่เจอร่องรอยของโทรศัพท์ของเขา เขาเร่งฝีเท้าอย่างร้อนรนไปที่รถของเขาที่จอดอยู่ ทั้งเบอร์น้องจิ๊บ น้องแก้ว น้องฝ้าย น้องป่าน น้องผิง อยู่ในนั้นหมด เขาคิดอย่าหงุดหงิด เขาค้นรถจนทั่ว แต่ก็ไม่เจอ เขาจึงรีบรุดไปที่ตู้โทรศัพท์และกดเบอร์ของเขาทันที หากโชคดีคงมีคนเก็บเอาไว้



    ***



    ภายในร้านกาแฟแห่งหนึ่ง ตอนนี้มีลูกค้านั่งอยู่เพียงไม่กี่โต๊ะ บ้างก็มาคนเดียวบ้างก็มากับเพื่อน คนที่มาคนเดียวก็มักจะหาหนังสือ หรือนิตยสารมาอ่านระหว่างที่จิบกาแฟ หญิงสาวตากลมโตคนหนึ่งกำลังนั่งอ่านนิตยสารอย่างเพลิดเพลิน มือนึงคนโกโกร้อนที่สั่งมาอย่างเบามือ ทันใดนั้นเองเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น ทีแรกเธอเองก็ไม่ใส่ใจมันมากนัก เพราะเสียงโทรศัพท์นั้นไม่ใช่ของเธออย่างแน่นอน เธอจึงก้มหน้าก้มตาอ่านนิตยสารในมือต่อไป แต่เสียงนั้นดังอยู่นานและต่อเนื่อง และอยู่ใกล้จนเธอเองยังแปลกใจ เธอจึงหันซ้ายหันขวาพยายามมองหาต้นเสียง แล้วอะไรบางอย่างก็ทำให้เธอก้มลงไปมองที่พื้น เธอขมวดคิ้ว มองมันอย่างงงๆ ก่อนที่จะกดรับ \'สงสัยใครจะทำตกเอาไว้\' เธอคิด



    \"ค่ะ\" เธอตอบรับโทรศัพท์อย่างงงๆ ซึ่งต่างจากปลายสายสุดๆ ที่ดีใจที่มีคนรับโทรศัพท์



    \"เออ ขอโทษนะครับ ผมทำมือถือหาย ไม่ทราบว่าคุณเจอมันที่ไหนครับ\" เขาถามอย่างสุภาพ เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายเป็นผู้หญิง



    \"ที่ร้านกาแฟค่ะ\" ลืมจริงๆ ด้วย เธอคิด



    \"งั้น ช่วยเก็บเอาไว้ให้ผมหน่อยได้ไหมครับ อีกประมาณ 20 นาที ผมคงจะไปถึง\" เขาพูดจบก็รีบร้อนไปที่ร้านกาแฟ



    ......

    ...........

    .............



    \"ขอบคุณนะครับที่เก็บเอาไว้ให้ ถ้าหายไปแย่เลย\" ภูพูดขอบคุณผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าเขา เขารู้สึกโล่งอกที่โทรศัพท์ของเขายังอยู่ดีพร้อมทุกประการ \"ให้ผมตอบแทนอะไรคุณหน่อยไหมครับ เลี้ยงกาแฟสักแก้ว\"



    \"ไม่เป็นไรค่ะ ฉันไม่ได้ทำอะไรสักหน่อย พอดีนั่งอยู่พอดี แล้วโทรศัพท์ก็ดังขึ้น ไม่ใช่เรื่องที่ต้องตอบแทนอะไร\" เธอพูดพลางยิ้มหวานให้เขา ความจริงเธอเองก็เป็นผู้หญิงที่น่ารักคนหนึ่ง ตากลมโต ริมฝีปากได้รูป ผมสีดำขลับ แต่เธอไม่ใช่ผู้หญิงแบบที่เขาควงด้วยอยู่เสมอ ผู้หญิงที่เขาควงด้วยมักจะออกเปรี้ยวหน่อยๆ ไม่ดูหวานเหมือนเธออย่างนี้ \"ขอตัวนะค่ะ\" เธอพูดขึ้นพร้อมๆ กับลุกขึ้นจากโต๊ะ



    \"ครับ ขอบคุณอีกครั้ง\" เขาจ้องมองร่างบางๆ ของเธอเดินออกไปจากร้าน แล้วคิดว่านี่ไม่ใช่ผู้หญิงที่เขาจะควงเล่นได้ ถ้าเขาเผลอไปยุ่งขึ้นมาละก็ จะต้องเกิดปัญหาใหญ่ในชีวิตอย่างแน่นอน เพราะผู้หญิงอย่างเธอคงไม่ยอมให้เขาควงผู้หญิงเล่นทีละหลายๆ คนเหมือนผู้หญิงที่เขาควงด้วยตอนนี้อย่างแน่นอน ผู้หญิงอย่างเธอคือผู้หญิงต้องห้ามสำหรับเขา.........



    ****





    แมวส้มขอคุย;



    ขอมาสั้นๆ นะค่ะ แต่จะพยายามมาให้ไว ขอบคุณที่เข้ามาอ่านค่ะ ถ้าเป็นไปได้มาคุยกันด้วยก็ดีจ้า









    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×