คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : petite love ♡ 06
PETTITLE LOVE
chapter06
Kim Jinhwan's part;
่ว ่วสุๆเลยรับ
ผม้อื่นนอนอนีสี่ นี้เป็นอะไรที่โรไม่ใ่ัวผมเลย หาวนรามะ้าแล้วรับ โอ้ยนับแล้วผมแทบไม่ไ้นอนเือบสามสี่วันแล้ว ือเมื่อวานหลัาแยย้ายันับฮันบิน ผมมาถึหอ็เอาแ่เินบิหน้าแอยู่นั้นแหละ พยายามไม่ิถึอนที่เ็บ้านั้นมผมว่าน่ารัแล้วนะ แ่็ห้ามไม่ไ้ทุทีเลยัเพ้อลุไปอาบน้ำเ้านอน แ่.. ให้ายเถอะหลับาหน้าฮันบิน็เ้ามาให้หัวแล้ว นว่าะไ้นอน็ีหนึ่ว่าๆ สะุ้ื่น็อนีสี่ที่ินวอนโทรมาบอให้ไป่วยัุ้มที่หอ ็เลยแบี้าออไปมหาลัย
“่วโว้ย! อยานอน” ผมยี้าพลาหาว
“อย่ามาโวยวายโว้ย มา่วยันทำานเลย” ุนฮเวที่ปีนบันไไปัอะไรสัอย่าหนึ่หันมาว่าผม
“โห่ ันไม่ไ้นอนมาสามสี่วันเลยนะเว้ย”
“แล้วทำไมไม่ไ้นอนวะ”
“็...” ..ลืมไปว่าเพื่อนผมไม่รู้เรื่อผมับฮันบิน เือบไป
“็ไร”
“ป่าวๆ ไม่มีอะไรแล้ว ไหนให้ัน่วยรไหน” ผมยืนึ้นหมายะเินไปัพวเพื่อนในะัุ้มัน
อ้อลืมไปรับ ที่เรามาัุ้มันเพราะว่าวันนี้เป็นเทศาลวันลอยระทรับ ทามหาลัยเลยให้พวะ่าๆออมาัุ้มิรรมในโรเรียนไ้รับ เลย้อวุ่นวายเรียมัวเรียมอันแ่เ้ามืเลย ผมที่สะลืมสะลือเพราะนอนไม่เ็มอิ่ม็้อออมา่วยเพื่อนๆัุ้ม แ่ไม่รู้เหมือนันนะรับว่าฮันบินนั้นะออมา่วยานทาะรึเปล่า? แล้วนิผมะไปิถึทำไมเนี่ย บ้าเถอะ!
.
.
.
.
เวลาประมาหนึ่ทุ่มว่า
ุ้มอะผมายอาหารรับ็พวับเ ล้ายวุ้นเส้นผัใส่ผัใส่หมูอะไรแบบนี้ละรับ มีิมิ้วยน้า แ่อย่าบอใรนะ.. ว่าหลัร้านะผมายพวอเล่น้วย ไม่ว่าะเป็นไฟเย็น วี๊บึ้ม ระเทียมปา อไม้ไฟ เป็นอะไรที่ท้าทายันสุๆ
มีนัศึษา่ามหาลัยหลายนมาเที่ยวเล่นันในมหาลัยเยอะมารับ ผมสภาพที่เน่าสุยัไม่ไ้อาบน้ำเลยนึึ้นไ้ว่าวรลับไปอาบน้ำแล้วมาใหม่
“เฮ้ย! ันลับไปอาบน้ำ่อน เียวมาใหม่นะเว้ย” ผมบอพวเพื่อนๆในะที่ำลัับลุ่มินเหล้าอยู่ ริๆผม็แอบื่มไปนิๆละรับไม่อยาื่มเยอะเท่าไหร่ลัวเมา
“ไปไอะ ให้ไปส่ปะ?” ินวอนถาม
“ไม่้อๆ แปปเียวละไปละ”
**
ผมิว่าปีนี้นะน้อยว่าปีที่แล้วแ่ผิารับ นเยอะมาถึมาที่สุอะ ไม่รู้ะมาอะไรันมามาย พวเ็ปีหนึ่็พวเอาแฟนมา้วย ระิบ้าหูัน มุ้มิ้ใส่ัน บอเลยอิาอะ อยามีบ้า ผมที่เินผ่านุ้มอเพื่อน่าะ พวมัน็เรียให้ผมไปื้ออที่มันาย ผม็ปิเสธว่าไม่ไ้เอาัมาพวมัน็เลยให้ฟรีมา นอนนี้มือทั้สอเ็มไป้วยอินรับ แ่็ีนะอิ่มััอยู่รบ ฮ่าๆ .. ผมำลัเินออามอ็พยายามส่อหาเ้าเ็นั้นนะรับแ่หาไม่เอสัที นแปลใว่าเิอะไรึ้นเปล่า?
ริๆผมเป็นนอบเทศาลนะรับไม่ว่าะเทศาลไหน ือไม่รู้ิ มันไม่มีเหุผลอะรับรู้แ่ว่าอบ ฮ่าฮ่า
.
.
.
.
ผมที่ลับถึหอรู้สึเหนื่อยล้าเลยว่าะอีบสัยี่สิบนาทีละัน ไม่ไหวแล้ว..
.
.
.
ื~ ื~
เสียโทรศัพท์เ้า ใรันโทรมาอนนี้วะ
“ฮัลโหลวว นี่ใรเนี่ยยย”
[ผมเอ..]
“ผมไหนวะ”
[ผมไ]
“อย่าพึ่วนิ ่ว ะนอน” ือ่วยัะมาแล้ันอีโว้ะ
[โอเๆ]
“โอเไหนอีอะ ไม่รู้ั”
[โอ้ยฮยอบอไม่ให้วน นี่ฮยอวนเอ?] หืม ฮยอ?
“รุ่นน้อหรอ บอมานะใร ไม่ั้นมีวาสาย ่วเว้ย”
[ฮันบินเอรับ]
“ฮันบินหนายยย อ้อ.. เฮ้ย!”
ผมสะุ้ื่นทันที ็ฮันบินมันโทรมาหาผมไ้ไ ผมำไ้ว่ายัไม่เยให้เบอร์ไปนะ
“นะ..นายเอาเบอร์ันมาาไหน”
[ไม่้อรู้หรอน่าฮยอ]
“เอ้า”
[นี่ฮยออยู่ไหนรับ? ผมไม่เห็นฮยอในมหาลัยเลย]
“ันอยู่หอนะ ลับมาอาบน้ำ”
[หรอรับ?]
“อ่า”
[อืม]
“..”
[..]
[มาหาหน่อยไ้ไหมรับ..] ายรับ เอประโยนี้ไป าย
“..”
[นะรับ..] ฮือออ ใะเ้นแรทำไมนะเรา
“ะ..็ไ้ แ่ันไปหาเพื่อนันนะไม่ใ่ไปหานาย” เสียสั่นอีแล้ว
[เย้ แ่ฮยอมา็ีใแล้วรับ]
.
.
.
.
.
“ว่าะมาไ้นะินฮวาน” ินวอนทัเมื่อผมมาถึุ้ม
“โทษวะ พอีเผลอหลับไป”
“เออๆ มาื่มเหล้าันมา”
“เออเอามาๆ”
ผมที่ำลัื่มเหล้าไปไ้สัพัไม่ทันไ้เมา เสียเรียเ้าโทรศัพท์มือถือ็ัึ้น
“ฮัลโหล”
[ฮยออยู่ไหน] ฮันบินหรอ?
“อยูุ่้มะอะ”
[มาหาหน่อยิ อยูุ่้มนิเทศเนี่ย]
“ทำไม้อไป้วยอะ”
[ั้นผมไปหาฮยอนะ] เฮ้ย มาไม่ไ้นะถ้ามาพวเพื่อนผม้อเห็นิไม่เอาอะ
“เียวันไปหานายเอ็ไ้ วุ้ย” ทำไมผม้อยอมลอเลย
“เียวันไปหาไริน่อนนะ” ผมะโนบอเพื่อนๆพลาลุออาลุ่มเหล้า
.
.
.
Kim Hanbin’s part;
ร่าเล็ำลัยืนมึนอยู่หน้าุ้มะผมำลัะเ้อะั ฮ่าๆ ริผมแล้ฮยอเาอยู่อะรับ ผม่อยๆเินย่อไป้าหลััวเา
“แฮ่!”
“เฮ้ยยยยยย เล่นไรอนายเนี่ย” ไ้ผล ร่าเล็ใ ละมั
“แล้ฮยอไ” ผมว่าพลายัิ้วใส่
“เฮอะ! แล้วเรียันมานิมีอะไร” เ้าประเ็นเลยนะรับฮยอ
“ป่าว แ่ิถึเยๆ”
“อย่ามาพูอะไรบ้าๆ”
“ผมพูริ”
“โอเๆ”
ร่าเล็้มหน้า้มามอพื้นเหมือนแอบเ็บอาารเิน ทำแล้วมันน่ารัที่สุเลยรับ ที่พูออไปว่าิถึนั้น็แ่อยาแล้ฮยอเล่นแ่นั้นเอ แ่ผมิถึเารินะรับ ริๆแล้วั้ใะวนฮยอไปเินเล่นในานมาว่า
“ฮยอไปเินเล่นในานัน” ผมไม่รอให้ฮยออบอะไรรีบว้ามืออฮยอมาุมพลายับัวให้ฮยอเิน่อ
เราเินันไปรอบานๆโยที่นไม่เยอะมาเท่าไหร่เพราะเวลาเริ่มะึมาแล้ว แ่็ยัมีบาุ้มะที่เปิายออยู่ แ่ไม่ว่าผมะเินไปุ้มไหน็้อมีพวพี่ๆะนั้นเรียให้ผมไปร่วมิรรมอยู่เรื่อยไม่ว่าปาเป้า ยิุ๊า และอีเยอะแยะ ผมไม่เ้าใว่าทำไมเวลาที่ผมทำอะไรไม่ว่าะปาเป้า ยิปืน ้อมีพวสาวๆอยรี๊ใส่เสมอ ผมเหลือบามอไปทาฮยอ็เห็นแ่ทำหน้าบึ้ึเหมือนหุหิใรมา
“ฮยอเป็นไร” ผมิ้วมวใส่ฮยอ
“เปล่า ไม่มีอะไรอะ” โหันัๆ ็เห็นอยู่ว่ามัน้อมีอะไร
“แน่ใ?” ผมถามลับ
“แน่ใิ นายะถามอะไรมามายเนี่ย ลับไปสนใพวสาวๆอนายเถอะ!” ฮยอโวยวายพลาเบนสายามอไปทาอื่น? สนใพวสาวๆ?
“อ้ออออ…” ผมลาเสียยาว
“อ้ออะไร?” ฮยอหันหน้ามาถามผม
“ฮยอหึผมอยู่ใ่ไหม?”
“ฮะ..เฮ้ย! เปล่าไม่ใ่สัหน่อย” ฮยอโวยวายเสียั
“แน่ในะรับ..”
“แน่ิ ันหิวอะไปหาไริน่อนนะ” ฮยอทิ้ท้ายไว้่อนะเินนำผมไปสอสาม้าว ผมเลยรีบเินามฮยอไป
“เฮ้ยโรธันใ่ไหมเนี่ย” ผมรีบว้าแนฮยอมา่อนที่ร่าเล็ะหยุะั
“…”
“อย่าเียบิรับฮยอ” ผมเริ่มพูเสียอ้อน
“…”
“โอเ สัาว่ารอบหน้าะไม่เิึ้นอี”
“ไม่เิอะไร?”
“็... ะไม่ให้พวสาวๆมารี๊ร๊าใส่ผมอี”
“นายห้ามพวนั้นไ้รึไ?”
“็ไม่รู้อะ ถึห้ามไม่ไ้แ่็ะพยายามเพื่อฮยอ” ผมพูเสีย้วยน้ำเสียที่ริั ฮยอที่ไ้ยินเหมือนเินอาย
“...”
“ั้นีันนะ...”
“อืม”
“เี่ยว้อยสัาัน่อน” ผมว่าพลายนิ้ว้อยยื่นไปรหน้าฮยอ
“อย่ามาเ็หน่อยเลย” ฮยอันนิ้วผมออ
“็ผมยัเ็อยู่นิ มาเร็วฮยอเี่ยว้อยๆ” ผมยื่นนิ้ว้อยไปอีรับ
“อะ โอเ”
ฮยอหลับา่อนะยื่นนิ้ว้อยอเาสานึ้นมาประอบันเป็นหนึ่เียว เรายิ้มให้ันใ้แสันทร์ในืนที่พระันทร์ที่เ็มว
**
“อันเียวละฮยอ ลอยเียวัน” ผมที่ำลัอารม์เสีย็เพราะฮยอนั้นละรับ อนนี้เราำลัเลือื้อระทเพื่อที่ะไ้ไปลอยัน แ่ฮยออแบอะลอยันนละอัน ผมไม่เห็น้วยอยาให้ลอยระทเียวันไปเลย
“ไม่! นละอันไปเถอะ น้าๆ” มาทาอ้อนอีแล้ว บอเลยว่ารั้นี้ไม่ไ้ผล!
“ไม่รับ อันเียวละ ป้ารับเอาอันนี้รับ นิัไม่้อทอนนะ” ผมหน้าุใส่ฮยอ่อนะเห็นมาหยิบระทพลายื่นัไปใส่ป้าที่ยืนูผมับฮยอทะเลาะัน
.
.
.
ระหว่าทาเินไปรท่าน้ำ ฮยอ็เอาแ่บ่นโวยวายเรื่อระทอยู่นั้นแหละ ผม็้อทนๆไป ฮยอทีู่เหมือนะเริ่มเหนื่อยและิว่าไม่ทันแล้วเลยเียบล
ผมับฮยอเินมาที่ที่ไม่่อยมีนสัเท่าไหร่เพราะผม้อารวามส่วนัว นเอที่ผมนั่ยอๆรบริเวริมท่าน้ำพลาหยิบไฟแ็ที่เรียมมาึ้นมาุเทียนที่ระท
“อะ ฮยออธิษานไ้รับ”
ผมหันไปทาฮยอที่ใบหน้าอเราอยู่ันใล้มา
“อ่า”
ฮยอหลับา่อนะเริ่มอธิษาน ฮยอในอนนี้เป็นอะไรทีู่ีมาเลยรับ หน้าาอเาออไปทาน่ารัมาว่า มูที่่อน้าโ่และไ้รูปทำให้ผมอยาะับมันริๆ (?)
“อะ!” ทันทีเมื่อฮยอลืมาึ้นสายาอเราเริ่มสบัน เวลาผ่านไปสัพันฮยอหลบสายา่อน
“านายละฮันบิน อธิษานไ้แล้ว”
“รับ” ผมานรับ
ออบุน้ำทุหยที่หล่อเลี้ยมา
อโทษพระแม่าที่ไ้ใ้น้ำไปอย่าสิ้นเปลือ
สุท้ายผมอให้ฮยอนนี้น้าๆผม มีวามสุมาๆ
อให้ฮยอไม่มีเรื่อร้าย อให้ฮยอน่ารัแบบนี้ลอไป...
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
TALK
เปนี้อะไรืออะไร?
นประเทศเาหลีเาลอยระทหรอ?
5555555555555555555555555555555
อนอ่าน็เออๆามๆันไปนะไรท์ T_T
- เราหายไปนาน้วยพอีแบบยุ่สุ านเยอะสุ
เลยไม่่อยมีเวลาสัเท่าไหร่ ลืมันไปแล้วมั้ 555
สุท้าย..
อย่าลืมิแท็ #bjinPL
© Tenpoints!
ความคิดเห็น