คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : สูตรเด็ดมัดใจโคแก่ ; step 2 มองให้เขารู้ตัวแล้วรีบหลบสายตา มารยาว่าเราแอบชอบ
สูตรเด็ดมัดใจโคแก่
Step 2 มองให้เขารู้ตัวแล้วรีบหลบสายตา มารยาว่าเราแอบชอบ
หลังจากผ่านพ้นวิกฤตการณ์โอบไหล่ใจแตกวันนั้นมา จงอินก็แอบรู้สึกว่าเขากับชานยอลใกล้ชิดกันมากขึ้น แม้จะดูคิดเข้าข้างตัวเองไปเสียหน่อยแต่อย่างน้อยๆ เขาก็ได้แลกเบอร์และไลน์กับพี่ชายตัวสูงไปแล้ว (แลกไว้คุยเรื่องโปรเจคงานที่เรียนปริญญาโทน่ะนะ) แค่นี้คิมจงอินก็ดีใจจนอยากจะร้องดังๆ แถมยังตื่นเต้นนอนไม่หลับไปหลายคืน
พี่ชานยอลจะรังเกียจไหมนะ ที่เขารู้สึกดีเกินพี่น้องเผลอไปคิดไม่ซื่อด้วยแบบนี้ ไม่อยากจะคิดเลย ว่าถ้าทั้งหมดที่เขาพยายามทำมันไม่ได้ผลแล้วถ้าพี่ชานยอลไม่ได้คิดอะไร พี่เขาจะรู้สึกยังไง จะมองหน้ากันติดรึเปล่า
ครืด…
P C Y *
เด็ก ป.โท นอนยัง 20.31
JONGKKAI--
ยังครับ ผมอ่านชีทของพี่อยู่ :D 20.32
จงอินตอบไลน์กลับไปแล้วนั่งรออย่างใจจดจ่อ แต่จนแล้วจนรอดก็ยังไม่มีอะไรตอบกลับมา จนคนรอเผลอทำหน้ายุ่ง
ครืด ครืด…
P C Y *
ขยันนะเราน่ะ 20.50
JONGKKAI--
ผมไม่ค่อยเข้าใจน่ะครับ คงต้องอ่านทวน 20.52
P C Y *
งั้นไม่ต้องอ่านแล้ว พรุ่งนี้ติวให้ที่ร้าน 20.55
JONGKKAI--
Send you a sticker 20.56
คงต้องรบกวนแล้ว ขอบคุณนะครับพี่ชานยอล 20.56
P C Y *
นอนได้แล้ว ถ้าพรุ่งนี้นายตื่นสาย ใครช่วยพี่เปิดร้านล่ะ 21.00
Good night 21.01
Send you a sticker 21.02
JONGKKAI--
ฝันดีครับ :) 21.04
ฟู่วววว เจ้าพ่อเจ้าแม่เจ้าป่าเจ้าเขาเจ้าคุณปู่!! คิมจงอินกำลังหน้าแดง นั่งละเมอเพ้อพกอยู่หน้าโทรศัพท์ เพราะสติ๊กเกอร์ไลน์รูปบราวน์กับโคนี่นอนอิงแอบแนบซบกับบนเตียง
เปลี่ยนเป็น จงอินกับพี่ชานยอล ได้ไหมมมมม!?
จงอินยกมือขึ้นตบแก้มตัวเองไม่เบานัก เรียกสติที่ฟุ้งซ่านไปไกลให้กลับมา เขาปิดชีท พื้นฐานดนตรี ที่พี่ชานยอลซีร็อกซ์มาให้อย่างเบามือและวางอย่างทะนุถนอมไว้บนหัวเตียง ก่อนจะหยิบสมุดบันทึกที่ได้รับจากเจ๊เทามาอ่านทวนก่อนนอนอีกหนึ่งรอบ
Step 2
มองให้เขารู้ตัวแล้วรีบหลบสายตา มารยาว่าเราแอบชอบ
สเต็ปนี้คงเคยๆ กันอยู่นะคะ แอบรักแอบชอบเราก็ต้องแอบมองค่ะ มองเข้าไปทุกครั้งทีโอกาสจะอำนวย มองให้เค้ารู้ตัวว่าโดนมองไปเลยค่ะหนูขา พอเขาเห็นเราเราก็รีบหลบสายตาอย่างเอียงอายมีจริตค่ะลูก!!!!
ทริคเบาๆ จากเจ๊เทาคิ้วตี้ ห้ามมองแบบสายตาแข็งๆ เด็ดขาดนะคะ! วัวแก่ๆ ไม่ปลื้มค่ะ เพราะมันจะดูก้าวร้าวมากค่ะหนู เจ๊ขอให้หนูๆ ทำสายแบบเขินอายไร่อ้อยหอยหวาน ค่ะ มองแบบว่า วัวตัวนี้น่ารักน่าฟัดน่าเอ็นดูจังเลย รับรองว่าวัวครวญครางค่ะคุณน้องงงงงง!
จงอินคิดว่าสเต็ปนี้คงไม่ยากเท่าไหร่เพราะเขาก็แอบมองพี่ชานยอลเป็นประจำสม่ำเสมอเอเวอร์รี่ไทม์ เอเวอร์รี่เดย์อยู่แล้ว แต่ติดตรงที่ต้องแอบมองให้ชานยอลรู้สึกตัวนี่สิ ก็รายนั้นน่ะเล่นไม่เคยรู้อะไรเลยจริงๆ ขนาดซนนาอึนตามเทียวไล้เทียวขื่อที่ร้านจนกลายเป็นลูกค้าประจำก็แล้ว แกล้งสะดุดล้มพลิกกลิ้งต่อหน้าชานยอลก็แล้ว แกล้งอ่อยทำน้ำหกรดเสื้อบางแนบเนื้อให้ชานยอลเห็นก็แล้วก็แล้ว ชานยอลก็ยังไม่รู้ว่าผู้หญิงคนนั้นคิดอะไรกับตัวเองอยู่ดี
ขอให้ดวงดีเป็นของคิมจงอินก็แล้วกัน
“จงอินเป็นอะไรน่ะ ตาแข็งเชียว” เสียงทุ้มต่ำที่เรียกเขาทำให้จงอินต้องส่งยิ้มแหยๆ ตอบกลับไป
ก็เขากำลังแอบมองชานยอลอยู่ ตั้งแต่เริ่มงานจนตอนนี้ที่เริ่มมาติวเรื่องดนตรีกัน
หารู้ไม่ว่าไอ้กริยาแอบมองของตัวเขาเองนั้น เป็นแบบที่เจ๊เทาคิ้วตี้เขียนห้ามไว้ในสมุดเป๊ะๆ จงอินจ้องชานยอลเขม็งมาสักพักแล้ว -_-
“พี่ไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ นายลองทำความเข้าใจกับเสียงชาร์พกับแฟล็ตในแต่ละคอร์ดดู เดี๋ยวพี่กลับมาเทสต์นะ” รอยยิ้มกว้างเต็มปากที่สงมาให้ทำเอาจงอินต้องหลบสายตาอัตโนมัติด้วยความเขิน เขาถอนหายใจเฮือกใหญ่ออกมาทันทีที่ชานยอลเดินออกไปไกลพอก่อนที่ยีหัวตัวเองจนยุ่ง จงอินเท้าคางลงกับโต๊ะมองเหม่อออกไปนอกกระจกใสอย่างใจลอย
กะอีแค่แอบมอง ทำไมถึงได้เครียดขนาดนี้นะ ไม่เป็นธรรมชาติเลยให้ตาย ไอ้จงอิน - -
จงอินจัดเสื้อผ้าหน้าผมให้เรียบร้อย และพยายามปรับสีหน้าท่าทางให้เป็นปกติที่สุดเมื่อชานยอลเดินกลับเข้ามา คนแก่วัยกว่าเริ่มทดสอบรุ่นน้องในเรื่องที่ตนสอนไป แม้จะมีตอบผิดบ้างแต่จงอินก็ทำได้ดีทีเดียวในสายตาชานยอล
“ถ้านายเข้าใจเรื่องโน้ตพื้นฐานก็จะสามารถอ่านคอร์ดต่างๆ ได้ระดับนึงเลยล่ะ พี่คิดว่าส่วนเบสิคตรงนี้สำหรับนายคงพอแล้ว เราน่าจะมาเน้นเรื่องอารมณ์ในเสียงดนตรีอะไรพวกนี้ดีกว่า” ชานยอลฉีกยิ้มก่อนจะเปิดกระเป๋าที่แบกมาด้วยแต่เช้ายกเจ้ากีต้าร์โปร่งลูกรักออกมาวางบนตักแล้วเริ่มซ้อมมือเล็กน้อย
“เครื่องดนตรีแต่ละชนิดมีลักษณะการเกิดของเสียงแตกต่างกัน อาทิ กลองเกิดจากการตี ฟลุตเกิดจากการเป่า ไวโอลิน วิโอลาเกิดจากการสี เปียโนและกีตาร์เกิดจากการดีด เข้าใจเนอะ”
“เสียงที่ได้จากแต่ละเครื่องดนตรีจะแตกต่างกัน และไพเราะมีเอกลักษณ์ในตัวเอง จะฟังให้สนุกหรือเศร้า ขึ้นอยู่กับผู้ถ่ายทอด” ชานยอลเริ่มดีดเพลงง่ายๆ ที่ประกอบจากคอร์ดสี่คอร์ดเบาๆ
“ก็เหมือนกันการเต้นของนายใช่ไหม”
“ค ครับ เหมือนกัน” จงอินยิ้มตอบแก้เก้อ มองชานยอลที่เริ่มเปลี่ยนจังหวะของเพลง การเกลาคอร์ดเปล่าๆ สบายๆ เริ่มเปลี่ยนเป็นดีดตัวโน๊ตจนกลายเป็นเมโลดี้ฟังดูสนุกสนานและเริ่มหนักหน่วงขึ้นเรื่อยๆ
จงอินตาลุกวาว เขามองมือของชานยอลที่เลื่อนเปลี่ยนคอร์ดไปมาบนคอกีต้าร์อย่างชื่นชม ก่อนจะเลื่อนสายตาไปที่ใบหน้าหล่อเหลาของชานยอล ดวงตาโตๆ นั้นหลับพริ้ม หน้าก้มลงต่ำแล้วเขย่าขึ้นลงให้จังหวะตัวเอง ริมฝีปากที่มักจะแย้มยิ้มกว้างขบกันยามที่คนตัวสูงกว่ามีอารมณ์ร่วมไปกับท่วงทำนองที่ตนบรรเลง
คำกล่าวนี้เป็นจริงที่ว่าคนเล่นดนตรีนั้นมีเสน่ห์ …โดยเฉพาะปาร์คชานยอล
จงอินอยากให้ชานยอลเล่นเพลงนี้ไปนานๆ เพราะเขาจะได้มีเวลาแอบมองคนที่เขาแอบชอบได้เต็มที่ แต่นั่นเป็นได้แค่ความคิดเมื่อเสียงกีต้าร์เงียบไปและชานยอลเงยหน้าขึ้นสบตากับจงอินอย่างจังโดยไม่ได้ตั้งใจ
จงอินหลบตาคนแก่วัยกว่าทันที รู้สึกร้อนวูบๆ ที่แก้ม ไม่รู้จะวางมือไม้ไว้ที่ไหน แขนดูยาวเก้งก้างเกะกะจนเขาหงุดหงิดตัวเอง ก่อนที่เขาจะทำใจกล้าลองเงยหน้าขึ้นมองคนที่นั่งฝั่งตรงข้ามอีกครั้ง แล้วจงอินก็ต้องรีบหลบตาอีกครั้งทันทีเมื่อพบว่าชานยอลยังคงมองจ้องเขาอยู่ไม่ถอนสายตา
พี่ชานยอลเล่นพิเรนท์อะไรกับหัวใจเขา ตอบ!!!
“ผ ผม ผมว่าผมไปชงกาแฟให้พี่ดื่มดีกว่าครับ” จงอินละล่ำละลักตอบแล้วรีบลุกออกจากสถานการณ์ตรงหน้าทันที ทิ้งให้ชานยอลนั่งทำหน้าเป็นหมาโกลเด้นรีทีฟเวอร์งงอยู่คนเดียว
คิมจงอิน ไอ้ไม่ได้เรื่อง ไอ้หน้าบาง ไอ้แสงน้อยยยยย ถ่อววว!
จงอินได้แต่ด่าตัวเองอย่างเจ็บแค้นในขณะที่มือก็ตวงน้ำเชื่อมผิดถูกอยู่แบบนั้น ใบหน้าง่วงๆ ดูหงุดหงิดเป็นพิเศษจนแบคฮยอนกลับคยองซูที่เดินผ่านเคาท์เตอร์รู้สึกหวาดหวั่น แต่แม้จะหงุดหงิดตัวเองเพียงใดเขาก็ไม่ลืมที่จะแอบมองแผ่นหลังกว้างๆ ของคนตัวสูงที่นั่งอยู่ในมุมหนึ่งของร้าน
มุมโปรดที่พี่ชานยอลชอบนั่ง เป็นมุมที่มองเห็นจากเคาท์เตอร์ได้ชัดเจนที่สุด
จงอินถอนหายใจช้าๆ สูดกลิ่นหอมของเมล็ดกาแฟคั่วจนตัวเองใจเย็นลงก่อนจะทอดสายตามองไปยังมุมเดิมที่มีชานยอลนั่งเล่นกีต้าร์อยู่เหมือนเดิมอย่างหมดอาลัยตายอยาก ไว้ทุกข์ให้กับความขลาดเขลาของตัวเขาเอง
ทำทุกอย่างให้ชัดเจน อย่าอึกอัก เรื่องความรักขอให้ด้านได้อายอดนะจ๊ะ!!!
พลันข้อความในสมุดสูตร กับน้ำเสียงดัดแหลมเล็กผิดธรรมชาติของเจ๊จื่อเทาก็ลอยเข้ามาในมโนสำนึก
ใช่ เขาต้องทำให้เต็มที่ พยายามให้เต็มที่ แล้วจะไม่เสียใจทีหลังไม่ว่าผลจะออกมาเป็นยังไง
จงอินคิดพร้อมสูดหายใจเข้าลึกๆ ก่อนจะโรยผงโกโก้ลงบนฟองนมหน้าของมอคค่าร้อนอย่างตั้งใจ
ถ้าวันนี้ยังแอบมองให้พี่ชานยอลรู้ไม่ได้พรุ่งนี้ก็เอาใหม่จนกว่าจะได้! ระหว่างนี้ก็ส่งความรักไปกับมอคค่าร้อนก่อนแล้วกันนะ
จงอิน ไฟท์!!
น้องยังคงอายอยู่ค่ะ เมียงมองงงงง 5555
เมย์ชอบจงอินจงอินลุคนี้นะ ขี้อายนิดๆ เวลาเห็นรูปแล้วฟิน
รอวันที่สกิลนางอัพนะคะ วันที่นางกล้าพอเดินไปบอกรักคนหูกาง
รอไปกับเมย์นะคะ เมย์ก็รออยู่ 555
ขอบคุณทุกคนที่ติดตามนะคะ จะพัฒนาต่อไปค่า~!!
ความคิดเห็น