คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : สูตรเด็ดมัดใจโคแก่ ; step 0 ข้อแนะนำในการใช้
สูตรเด็ดมัดใจโคแก่
Step 0 ข้อแนะนำในการใช้
เช้าวันอาทิตย์เป็นวันแห่งการพักผ่อน วันที่หลายๆ คนคงกำลังนอนเอกเขนกอยู่บนเตียงกว้าง หลับตาฝันต่อ ปล่อยให้ความขี้เกียจแทรกซึมเข้าไปตามเนื้อตัว แต่ไม่ใช่กับชายหนุ่มตัวสูง ผิวสีแทน หน้าตาดูง่วงงุน นาม คิมจงอิน
เขาสาวเท้ายาวๆ ไปบนถนนอย่างเร่งรีบ ไม่สนใจสิ่งต่างๆ รอบตัว ใบหน้าที่ดูหงุดหงิดเพราะง่วงนอนกลับดูขึงขัง ตามองตรงไปข้างหน้าอย่างตั้งอกตั้งใจ จุดหมายของเขาคือ
กรุ๊งกริ๊ง
“ว๊ายยยยย เวลคั่มค่ะน้องไค~” เสียงแหบที่เล็กกว่าผู้ชายทั่วไปแถมยังถูกดัดให้แหลมเล็กฟังยากกว่าเดิมจนเหมือนเสียงแมวขู่ดังขึ้น สัมผัสแผ่วเบาบนบ่าทำเอาจงอินสะดุ้งโหยงก่อนจะหันไปมองต้นตออย่างหวาดกลัวเล็กๆ
“ในที่สุดก็มาใช้บริการของเจ๊สักทีนะคะคิมไคขา” เจ้าของเสียงนี้ชื่อว่า หวงจื่อเทา หรือที่หลายๆ คนรู้จักกันในนาม เจ๊เทา สาวประเภทสองร่างสูง(มากๆ)ผู้มีผิวสีแทนเซ็กซี่ กับตาคมเฉี่ยวดุดันน่าค้นหา ศิราณีมือดีระดับพระกาลอิมพอร์ตจากชิงเต่า เป็นเลิศในด้านมัดใจชายทั้งภาคทฏษฎีและภาคปฏิบัติ(?) การันตีได้จากแฟนหนุ่มวัยขบเผาะของเจ๊แกที่อายุน้อยกว่าจงอินเสียอีกชื่อว่าโอเซฮุน เจ้าของบริษัทขนส่งชานมไข่มุกรายใหญ่สุดหล่อ ที่พ่วงฉายา CEO น้ำแข็ง แต่เจ๊เทาก็ใช้ความไม่มีลีมิตชีวิตเกินร้อยหลอมและเจียระไนน้ำแข็งโอเซฮุนจนละลายกลายเป็นรูปหัวใจแฝงไอสีม่วงจนได้!
สาเหตุที่จงอินมาที่นี่แม้เจ้าตัวไม่อยากจะยอมรับแต่นั่นก็คือความจริงว่า เขามาขอคำแนะนำจากเจ๊ศิราณีขั้นเทพผู้นี้
“ผม… มาขอคำปรึกษาที่พี่เคยบอกไว้”
“จุ๊ๆ คนเก่ง เรียกเจ๊เทาสิจ๊ะ” นิ้วยาวของเจ๊เทากดลงบนปากของจงอินเป็นเชิงห้ามปรามจนเขาต้องเงียบด้วยความขนลุก เจ๊จื่อเทาฉีกยิ้มหวานก่อนจะหันไปสนใจในการค้นหาของบางอย่างในตู้ไม้แบบจีนโบราณบานใหญ่ที่ตั้งอยู่ติดกับตู้โชว์ถ้วยรางวัลการแข่งขันการต่อสู้ระดับเยาวชนและระดับบุคลทั่วไป พร้อมกับแท่นชื่อสถาบัน
สถานที่ที่จงอินกำลังยืนอยู่คือสถาบันสอนทักษะการต่อสู้
ใช่ สถาบันสอนทักษะการต่อสู้ของเจ๊จื่อเทา!
จงอินถือวิสาสะเดินไปทรุดตัวนั่งลงที่เก้าอี้รับแขกไม้สักแกะสลักเป็นลวดลายมังกรอย่างสวยงาม พร้อมทอดสายตามองไปทั่วบริเวณก่อนจะหันกลับไปมองที่เจ๊จื่อเทา
“นี่กูมาทำอะไรที่นี่วะ…” เขารำพึงรำพันกับตัวเองอย่างสิ้นหวัง นี่เขาทำอะไรอยู่ มาหาชายคนนึงที่ร้านเปิดสอนการต่อสู้ซึ่งชายคนนี้สอนการต่อสู้และเป็นกระเทย แถมยังเป็นกระเทยที่มีชื่อเสียงด้านการจับคู่ตุนาหงันสร้างเราให้มีกันและกัน…
จงอินคิดว่าเขาคงมึนเพราะเมาค้างจึงได้ตัดสินใจมาที่นี่ตามคำเชื้อเชิญของผู้… คนที่มีร่างกายเป็นเพศชายอย่างจื่อเทาเมื่อสองอาทิตย์ก่อน
“Wake up Cafe’ ยินดีต้อนรับครับ” จงอินเอ่ยต้อนรับตามหน้าที่ทันทีที่ได้ยินเสียงประตูเปิด เขายังคงสาละวนอยู่หลังเคาท์เตอร์กับการชงกาแฟจนไม่ได้สังเกตว่าใครคือลูกค้าผู้มาใหม่
“ขอมอคค่าร้อนแก้วนึงสิ จงอิน” น้ำเสียงใหญ่ทุ้มฟังดูอบอุ่นเป็นเอกลักษณ์ดังขึ้นด้านหน้าทำให้จงอินรีบผงกหัวขึ้นเพราะตกใจก่อนจะต้องรีบก้มหน้าลงเล็กทันทีที่เห็นหน้าค่าตาของลูกค้าคนล่าสุดที่ยืนยิ้มแป้นโชว์ฟันเรียงอยู่ตรงหน้าเขา
“ครับ พี่ชานยอล” จงอินรับคำด้วยน้ำเสียงแผ่ว ผิวแก้มรู้สึกเห่อร้อนขึ้นมาเล็กๆ เมื่อพี่ชายตัวสูงยิ้มให้ก่อนจะเดินไปนั่งที่โซฟาในมุมหนึ่งของร้าน
ชายคนนั้นคือ ปาร์คชานยอล น้องชายของพี่ยูราเจ้าของร้านกาแฟแห่งนี้ที่จงอินทำงานพิเศษอยู่ ชานยอลเป็นผู้ชายตัวสูง หน้าตาหล่อเหลาใจดี ดวงตากลมโตคู่นั้นดูอบอุ่นกับริมฝีปากที่มักจะยกยิ้มจริงใจจนเห็นฟันครบทุกซี่เสมอ นั่นเป็นสิ่งที่จงอินชอบและทำให้เขาตกหลุมรักปาร์คชานยอลง่ายๆ
จงอินชงลาเต้เย็นแก้วที่ชงค้างไว้ก่อนที่ชานยอลจะมาทักจนเสร็จ แล้วเริ่มลงมือทำมอคค่าร้อนหนึ่งแก้วให้กับพี่ชายที่เขาหลงใหล ใบหน้าเรียบเฉยตลอดเวลาของจงอินดูเครียดขึงขึ้นเพราะตั้งใจ ริมฝีปากได้รูปถูกเม้มเป็นเส้นตรงยามที่เทของเหลวสี่เข้มกรุ่นกลิ่นหอมลงในแก้วมัคใบย่อม
เขาโรยผงโกโก้ลงไปบนฟองนมเยอะเป็นพิเศษ เพราะเขารู้ว่าพี่ชานยอลชอบมันมาก
คงจะน่าเกลียดเกินไปถ้าเดินออกไปเสิร์ฟเอง จงอินคิดในใจแล้วเพียงวางแก้วกระเบื้องใบน้อยที่บรรจุมอคค่ารสกลมกล่อมอย่างระวังลงบนถาดและเรียกแบคฮยอน พนักงานเสิร์ฟมานำไปเสิร์ฟให้กับชานยอลที่โต๊ะ ชานยอลรับกาแฟร้อนจากแบคฮยอนก่อนจะหันมาสบตากับจงอินพร้อมยิ้มแล้วยกแก้วกาแฟกรุ่นขึ้นเล็กน้อยเป็นเชิงชื่นชม
ฟ้าคงเป็นใจจึงทำให้ไม่มีลูกค้าใหม่มาเพิ่ม จงอินจึงมีเวลาเพ้อฝันกับรอยยิ้มและจ้องมองดูชานยอลดื่มกาแฟของตนผ่านทางหลังเคาท์เตอร์อย่างมีความสุข…
ได้ไม่นาน ก็มีเงาคนเคลื่อนผ่านมาหน้าเคาท์เตอร์ จงอินรู้สึกเสียดายเล็กน้อยแต่ก็ต้องยอมตัดใจจากภาพของชานยอลแล้วหันมาเผชิญหน้ากับลูกค้าที่หย่อนตัวนั่งบนที่นั่งหน้าเคาท์เตอร์ ลูกค้าคนนี้เป็นผู้ชายตัวสูง ผิวสีแทนดูเซ็กซี่ การแต่งตัวดู… มีรสนิยมติดไปทางหรูหราเสียหน่อย ทั้งเสื้อขาวสวมทับด้วยแจคเก็ตสีดำเข้ารูป ผ้าพันคอเสือดาวผืนใหญ่ ใบหน้าเรียวยาวกว่าครึ่งถูกบดบำด้วยแว่นกันแดดแบรนด์ดังและถูกบังอีกชั้นด้วยหมวกสีครีมติดขนนก ให้อารมณ์เหมือนมาม่าซัง เจ๊ใหญ่คุมซอยอะไรประมาณนั้น
“ขอเอสเพรสโซช็อตคาราเมลเพิ่มวิปจ้ะ” ฟังจากสำเนียง น้ำเสียง และท่าทางที่กรีดกราย พร้อมกับเอสเซสเซอร์รี่แพรวพราวที่ประดับอยู่บนตัวทั้งแหวนเพชรเม็ดเท่าถั่วลิสงกับต่างหูวิ้บวั้บทั้งสองข้าง …คงไม่ใช่ผู้ชาย จงอินยิ้มรับออเดอร์ก่อนจะหันไปทำหน้าที่ของตน เขาหันกลับมาพร้อมเสิร์ฟเครื่องดื่มให้กับลูกค้าของตน แต่ยังมิวายเหลือบสายตาไปมองชานยอลที่นั่งอ่านหนังสืออยู่บนเก้าอี้ตัวเดิม พร้อมกับกาแฟที่พร่องไปเกือบหมดถ้วย
“ให้เจ๊เดา หนูต้องมีใจให้ชายหนุ่มรูปหล่อตรงทิศสิบนาฬิกา แน่นอนเลยใช่ไหมจ้ะ” น้ำเสียงเริงร่าของเจ๊กระเทยร่างใหญ่คนเดิมดังขึ้นจนจงอินต้องหันขวับมามอง ดวงตาง่วงงุนมองลูกค้าข้ามเพศของตนอย่างงุนงงระคนไม่พอใจนิดๆ ที่ถูกละลาบละล้วงเรื่องส่วนตัว
“แหม แหม อย่าทำตาดุสิคะน้องไค” ลูกค้าคนนั้นมองป้ายชื่อของจงอินแล้วอ่านออกมาอย่างตั้งใจ นิ้วเรียวยาวกรีดกรายยกขึ้นมาดึงแว่นกันแดดอันใหญ่ออกช้าๆ เผยให้จงอินเห็นดวงตาคมเฉี่ยวดุดันที่กรีดอายไลน์เนอร์มาเป๊ะกับถุงใต้ตาคล้ำที่เสริมให้ใบหน้านี่ดูทรงเสน่ห์ขึ้นไปอีก
“เจ๊ชื่อจื่อเทา ยินดีที่ได้รู้จักนะคะน้องไค” จื่อเทายกยิ้มที่มุมปากบางอย่างเป็นมิตรพลางยื่นมาไปจับกับจงอินที่ยังเอ๋ออยู่เสร็จสรรพ
“เอ่อ คือผม..”
“ถ้ามีใจก็พุ่งเข้าใส่เลยสิจ๊ะ ไม่เห็นยากเลย” จื่อเทากรีดนิ้วลงบนหลอดดูดน้ำปั่น แล้วช้อนตามองจงอินอย่างมีเลศนัย
“เจ๊ช่วยน้องไคได้”
“ผมคิดว่าผมไม่ต้องก--”
“ชยอลอ่า~~” เสียงหวานใสของผู้หญิงคนหนึ่งดังขัดขึ้นเป็นชื่อของชานยอลทำให้จงอินหันมองอัตโนมัติ ภาพที่หญิงสาวร่างอ้อนแอ้นนั่งคุยหัวร่อต่อกระซิกกับชานยอลนั้นชัดเจนในสายตาของเขา
“เจ๊คิดว่าน้องไคต้องการนะจ๊ะ ยังไงก็โทรหาเจ๊แล้วกันเจ๊พร้อมช่วยเหลือเด็กผู้ชายน่ารักๆ แบบหนู” เจ๊จื่อเทายื่นนามบัตรสีแดงสดสกรีนลายเสือดาวให้กับจงอินซึ่งเขาก็รับมันมาตอนไหนไม่รู้ รู้แค่เขาไม่ได้สนใจลูกค้าข้ามเพศคนนี้อีกจนนางจากไป
สิ่งที่ยืนยันการรับรู้ของจงอินตอนนี้ มีเพียงภาพของชานยอลกับผู้หญิงคนนั้นและเสียงแหลมๆดัดเล็กๆ ของเจ๊จื่อเทาที่ว่า
‘เจ๊ช่วยน้องไคได้~’
จงอินซบหน้าลงกับฝ่ามือแต่ก็ต้องสะดุ้งลุกขึ้นนั่งตัวตรงเพราะสัมผัสเบาหวิวชวนสยองตรงต้นคอของจื่อเทา เขาทำหน้าตาตื่นจนจื่อเทาหลุดหัวเราะคิกคักออกมา
“แหม ขวัญอ่อนจังเลยนะจ๊ะ นี่เจ๊เจอแล้ว~” จื่อเทาเบียดกายนั่งลงข้างๆ จงอินจนแทบจะเกยกันร้อนถึงคนอายุน้อยกว่าต้องเขยิบตัวออกห่างๆ อย่างหวาดกลัว เจ๊จื่อเทายกมือขึ้นเอาผมทัดหูทำหน้าตั้งใจและวางสมุดบันทึกปกแข็งสีอ่อนเล่มพอดีมือกลางเก่ากลางใหม่บนตักจงอิน
จงอินมองสิ่งของชิ้นนี้อย่างสนใจแล้วส่งสายตาสงสัยใคร่รู้ไปหาเจ๊จื่อเทาที่นั่งยิ้มแย้มและพยายามเบียดตัวเข้าใกล้เขาตลอดเวลา
“นี่เป็นไดอารี่ของเจ๊จ๊ะ สมัยเจ๊ยังแบบว่า เบบี้คิวตี้คาวาอี้” เมื่อได้รู้ว่าคืออะไร จงอินก็มองไดอารี่เล่มนั้นด้วยสายตาเปลี่ยนไปเล็กน้อย
“สมัยนั้นเจ๊อ่อยรุ่นพี่ที่มหาลัยคนนึงอยู่ อ๊ะๆ อย่าทำหน้าเบื่อโลกสิจ๊ะคิมไค ไดอารี่เล่มนี้เป็นเล่มรวม ‘สูตรเด็ดมัดใจโคแก่’ เชียวนะหนู” จงอินขมวดคิ้วทันที่ได้ยินคำว่า สูตรมัดใจโคแก่ เขาไม่ลังเลที่จะเปิดมันอ่านแต่กลับถูกมือที่นิ้วทุกนิ้วสวมแหวนครับทั้งสิบนิ้วจับรั้งไว้
“ใจเย็นๆ สิคะน้องไค ก่อนอื่นมาตอบคำถามของเจ๊ก่อน” เจ๊จื่อเทาจับบ่าของจงอินให้หันมาหาตน ก่อนจะสบกับดวงตาเบื่อโลกด้วยสายตาจริงจังไม่มีแววหยอกเอิ้นหวังลวนลามเหมือนต้นๆ เรื่อง
“น้องคิมไคชอบชายหนุ่มคนนั้นจริงๆ ใช่ไหม”
“ผมไม่เคยล้อเล่นกับความรู้สึกใคร” จงอินตอบเสียงเรียบแต่หนักแน่น พื้นฐานของเขาไม่ใช่คนช่างพูดนัก ถ้าลองสังเกตดูตั้งแต่เริ่มต้นมาเขาพูดกี่ประโยคกันเชียว
“ถ้างั้นเจ๊จะช่วยคิมไคเต็มที่เลยจ้ะ!” ไม่ทันขาดคำจงอินก็โดนกระเทยควายที่มีส่วนสูงร่วมร้อยแปดสิบสี่เซนติเมตรขโมยหอมแก้มอย่างไม่ทันตั้งตัว เขานั่งนิ่งงันไม่มีการตอบสนองใดๆ ไปพักใหญ่ด้วยความช็อค
“ถ้างั้นก็ไฟท์ติ้งนะคะน้องคิมไค สูตรเด็ดมัดใจโคแก่ของเจ๊นี่คอนเฟิร์มเลยนะ ต้องสู้นะคะ!” เขายิ้มแหยๆ ให้เจ๊จื่อเทาก่อนจะรวบรวมสติลุกขึ้นพร้อมกับ สมุดสูตรเด็ดมัดใจโคแก่ของเจ๊แก
“อ้อ คิมไคจ๊ะ~” จงอินหันกลับมาหาเจ๊ใหญ่ด้วยใบหน้าเมื่อยๆ อีกครั้งเมื่อถูกรั้งตัวไว้
“อย่าลืมเช็ดรอยลิปสติกที่แก้มนะจ๊ะ คือแบบว่าวันนี้เจ๊ทาเชอร์รี่กลอสของอีทูดี้สีมันสดนะจ่ะ~”
-_____________- > หน้าตาของคิมจงอินตอนที่เดินออกจากร้าน
จงอินกลับจากสถาบันสอนต่อสู้ของจื่อเทาถึงบ้านในช่วงสิบโมงเช้า เขาถอดแจ็คเก็ตลายกราฟฟิตี้กองไว้บนเตียงรวมกับโทรศัพท์มือถือและสมุดจดสูตรลับของเจ๊เทาแล้วเข้าไปอาบน้ำ สักพักเขาก็อาบเสร็จและมานั่งหน้าง่วงอยู่บนเตียงกลางห้อง ห้องเช่าของเขาไม่ได้ใหญ่มากมายเพราะเขาเป็นเพียงเด็กต่างจังหวัดที่ย้ายเข้ามาเรียนต่อในและทำงานเมืองใหญ่เท่านั้น เขาเหลือบไปเห็นสมุดเล่มที่เพิ่งได้มาจึงหยิบมามองจ้องอย่างสงสัยและเริ่มเปิดอ่านในที่สุด
xx/xx/xxxx
วันนี้เป็นวันแรกหลังจากที่เทาเทาเดินชนพี่หลิวเต้อหัว พี่เค้าหล่อลากจุงเบยอ่ะไดอารี่กริ๊บกริ้ว ผิวก็เนียนนุ่ม หน้างี้ใสเหมือนใช้สบู่หะหมอยฝอยทองฟหกด่าสวงบยาร้อเอืสวกสนอิ่ทกมกวหฝวใทท้าสาสกวงยกวง!@#$%^&*()_+!@%$%ฟหก้เรถพนรนสเ....
=______________=
จงอินรู้สึกผิดพลาดที่ดันไปอ่านบันทึกรักสาวใหญ่ของเจ๊จื่อเทาเข้าจึงรีบพลิกไปหน้าอื่นๆ จนกระทั่งสังเกตเห็นโพสอิทสีเหลืองส้มที่คั่นหน้าหนึ่งในเล่มไว้ เขาจึงถึงบางอ้อว่าสาระนั้นเริ่มตั้งแต่นี้ไปต่างหาก
สูตรเด็ดมัดใจโคแก่ by เจ๊เทาคิวตี้
- หากคิดจะจีบคนแก่ จงภาคภูมิใจที่เกิดทีหลังและพลังแห่งหญ้าอ่อน –
ข้อบังคับในการใช้สูตร 1. กรุณาทำตามสูตรทีละข้อห้ามข้ามขั้นตอนเด็ดขาดนะจ๊ะ
2. ทำทุกอย่างให้ชัดเจน อย่าอึกอัก เรื่องความรักขอให้ด้านได้อายอดนะจ๊ะ
3. ข้อนี้สำคัญมาก รักษาสูตรเด็ดมัดใจโคแก่เล่มนี้ให้ดี ห้ามตกถึงมือโอ เซฮุน โดยเด็ดขาด!!! ไม่งั้นเจ๊จะตามมาขายถั่วดำที่ห้องนะจ๊ะ จุ๊บ ~
จงอินลอบกลืนน้ำลายทันทีที่อ่านจบ ข้อสุดท้ายนี่น่ากลัวมากๆ ใครมันทำเล่มนี้หลุดไปถึงคุณโอเซฮุนได้คางเหลืองแน่ๆ… เขาจะไม่พลาดแน่นอน
จงอินพลิกหน้าถัดไปดูด้วยใจระทึก พร้อมกับหยิบดินสอขึ้นมาเตรียมจดรายละเอียดแต่เขาก็พบบางอย่าง
หมายเหตุ น้องเฉินเฉิน (สำเร็จหลักสูตรรุ่นที่ 1 นะจ๊ะ) เบอร์ติดต่อ 0XX-XXX-XXXX
สำเร็จหลักสูตรรุ่นที่ 1 งั้นหรอ ?
mr.may
แปะป๊าบไปแล้วค่ะ หนึ่งตอน
สาระอยู่ไหนอย่าถามเมย์ เพราะเมย์แต่งเองยังไม่รู้เลย 555
ปลื้มเจ๊เทาคิ้วตี้มากค่ะ อยากเห็นนางลุคนี้บ่อยๆ อิสอิส
หวังว่าอ่านกันแล้วจะยิ้มได้เนอะ เพราะการได้หลงรักโคแก่สักตัวเนี่ย มันมีความสุขนะเออ
ติชมได้เลยนะคะ เมย์จะพัฒนาต่อไป
ไว้เจอกันตอนหน้าค่ะ มาดูน้องหญ้าอ่อยค่ะ #ฟิคโคแก่
*โปรยจูบทั่วบทความ*
ความคิดเห็น