ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    ผจญภัยดินแดนเสมือนจริง - The Identical World

    ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ

    • อัปเดตล่าสุด 11 มี.ค. 50


    "นั่นใครเหรอ เทค" หนุ่มน้อยร่างเล็กชี้นิ้วไปทางขบวนรถลีมูซีนสีดำสนิทที่แล่นเข้ามาในบริเวณโรงเรียน

    "มาเร็วกว่าที่คิดนะ เทอร์ฟิค" ชายหนุ่มร่างสูงที่นั่งอยู่ข้างๆพึมพำกับตัวเอง

    "ใครเหรอ เทค เทอร์ฟิคอะ" หนุ่มน้อยเซ้าซี้

    "นายพอจะรู้จัก บริษัทซีทรี ไซเบอร์เกมส์มั้ย ซอร์ด" เทคไม่ตอบ แต่ถามเป็นคำถามแทน

    ซอร์ดคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วส่ายหน้าช้าๆ

    "งั้นฉันจะอธิบายให้ฟังนะ บริษัทซีทรี ไซเบอร์เกมส์ก่อตัวขึ้นเมื่อ 5 ปีก่อนด้วยพนักงานกลุ่มเล็กๆ โดยเริ่มจากเกมออนไลน์อมตะชื่อดังแห่งยุค"

    "คาร์บอมม์!" ซอร์ดพูดขึ้นอย่างแปลกใจ "ฉันนึกว่าเกมนี้เป็นของ บริษัทคาร์บอมม์ รอยัล เกมส์ ซะอีก"

    "ไม่ผิดหรอก หลังจากบริษัททำกำไรมหาศาลจากเกมคาร์บอมม์แล้ว ประธานบริษัทคนเดิมก็ลาออกด้วยเหตุผลบางอย่างซึ่งไม่มีใครรู้ แล้วก็ไปใช้ชีวิตที่บ้านไร่แถบชนบท" เทคหยุดหายใจเล็กน้อย แล้วจึงเล่าต่อ

    "ลูกของท่านก็ขึ้นเป็นประธานต่อ แล้วก็จัดแจงเปลี่ยนชื่อบริษัทเป็นคาร์บอมม์ รอยัล เกมส์ ซึ่งก็คือเจ้าของลิขสิทธิ์เกมเกือบทั้งหมดตอนนี้"

    "พล่ามซะขนาดนี้ แล้วเกี่ยวอะไรกับเทอร์ฟิคล่ะ" ซอร์ดทำหน้างงๆ

    "อ้าว! นึกว่ารู้แล้วซะอีก ก็ไมนัส ประธานบริษัทคนปัจจุบัน เป็นพ่อของเทอร์ฟิคไง"

    "งั้นเทอร์ฟิคก็กำลังจะมาเรียนที่โรงเรียนเราอะดิ" ซอร์ดพูดอย่างแปลกใจ

    "ฉันว่าน่าจะมาเรียนเทอมหน้านะ ขึ้นม.1พอดี" พอเทคพูดจบ ขบวนรถก็หยุดหน้าตึกผู้อำนวยการพอดี พร้อมๆกับรถที่ประกบหน้าหลังอีก 2 คันซึ่งเต็มไปด้วยชายใส่สูทรวมเกือบสิบนาย มีชายคนหนึ่งเดินมาเปิดประตูให้และโค้งทำความเคารพจนศีรษะเกือบแตะพื้น

    "ฉันคงทำไม่ได้แน่ๆ" ซอร์ดพูดขึ้นแล้วลองคำนับดูหลายครั้ง

    ประตูรถเปิดออก มีเด็กหนุ่มหน้าตาดี ใส่แว่นตาไม่มีกรอบ เดินลงมาเรียกเสียงกรี๊ดแก่สาวๆแถวนั้นได้เป็นอย่างดี ทุกท่วงท่านั้นสง่างามแบบที่แสดงให้เห็นเลยว่าถูกฝึกมาอย่างดี

    "เก๊กชะมัด" ซอร์ดพึมพำ เทคหัวเราะ

    "ซอร์ด อย่าคิดมากเลย เทอร์ฟิคถูกฝึกมาอย่างนี้ ช่วยไม่ได้ที่เขาเป็นเด็กที่รวยที่สุดในโลก จึงต้องแบกรับภาระมากที่สุดในโลกด้วย"

    "เหอะ ฉันอยากจะรู้จริงๆว่าห้องที่จะโชคร้ายในปีหน้าคือห้องอะไร"

    "ก็ต้องคอยดูต่อไป แต่ความเห็นฉันนะ ไม่เรียกว่าโชคร้ายหรอก อย่างเก่งก็คงได้เฟอร์นิเจอร์ใหม่ทั้งห้อง ด้วยเหตุผลด้านความสะอาด และบอดี้การ์ดหน้าห้องสักห้าหกคนด้วยเหตุผลด้านความปลอดภัย"

    "ป้องกันผู้ก่อการร้ายบุกชิงตัวอาจารย์ใหญ่ล่ะสิ" ซอร์ดพูดขำๆ แต่หน้าตาแสดงความเหนื่อยหน่าย เทคเห็นแล้วก็ยิ้มอยู่ในใจ เจ้านี่เคยอยากจะทำความรู้จักกับคนอื่นนอกจากเขามั้ยล่ะ!  _________________________________________________________________
    เป็นยังไงบ้างครับสำหรับตอนแรก ติชมหรือแนะนำด้วยนะครับ

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×