คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บันทึกนักศึกษา
ผมอยู่นเียวบนทาเินภายในึันแส ะแพทย์ศาสร์ หาุะลอมอออไป้านอูว่ามัน่าสวยนาไหน แสอาทิย์ส่อลมาาท้อฟ้าสีส้มในยามเย็น วอาทิย์ูราวับไ่แสุปลั่ที่น่าิน แอ่อนๆสาส่อมายัสนามห้าในรั้วมหาวิทยาลัยนั่นทำให้ผมรู้สึื่นใเป็นอย่ายิ่
…ื่นใเสียยิ่ว่าอะไร…
“Sunday is Gloomy” ผมฮัมเพลเบาๆพลาเินามสาวน้อยน่ารันหนึ่ึ่ะนี้ำลัวิ่เล่นไล่ับับผมอยู่ ผมลับเธอแล้วว่าเราะเล่นับสามเม และนี่็เป็นเมที่สอ
“โอ๊ะโอ เสียในะ๊ะนสวย แ่ผมับุไ้เสียแล้ว เรามาเล่นเมที่สามันีว่า” ผมเินเ้าไปหาเรือนร่าบาๆน่าเย้ายวนอเธอ ถูใเสียนี่ระไร วาเล็ๆ ผมสีน้ำาลเาามอเธอทำให้ผมเลิบเลิ้ม มืออผมลูบไล้ผมสวยนั้นอย่าแผ่วมือ ่อนะบยี้ผมเหล่านั้นทีละเส้นๆ ผมสูลิ่นผมยาวสลวยอันหอมหวลเ้าไปลึสุใ มันมีวามสุอย่าพรรนาไม่ถู ผมเริ่มสูลิ่นวามสาวอเธอาบนใบหน้าสวยไ้รูป ลไปนถึ้นอนุ่มนิ่ม ผิวอเธอาวเนียนละเอีย ละมุนละไมเสียยิ่ว่าสำลี
“ั้นไม่อยาเล่นับแไอ้โริ” เธอบออย่านั้น แ่ผมไม่เ้าใเอาเสียเลย ผมไม่ใ่นโริ แ่ผมอยาเล่นเมับนสวย ผมอยามีวามสุ็แ่นั้นเอ
…ทำไมถึ้อมาหาว่าผมโริ้วย ผมแ่อยามีวามสุะเาบ้า ็แ่นั้น…
ผมไม่สนใหรอ ถ้าผมอยาเล่นเมมัน็้อเล่นไ้สิ ผมเล่นเมแล้วไม่เสียารเรียนนี่นา ผมใ้มือลูบไล้ไปทั่วร่าอเธอ้วยวามรู้สึสุใ ผมล้วมือไปในระเป๋าหยิบเ็มับ้ายออมา ผมับริมฝีปาอวบอิ่มอเธอแล้วใ้ปาอผมบยี้มันเ็มแร ่อนะเย็บเ็มเหล่านี้ให้ริมฝีปาบนและล่าอเธอิัน อเหลวสีแอุ่นไหลย้อยลมาทุๆรั้ที่ผมสอเ็มลไป ลิ่นอมัน่าหอมหวานเสียนี่ระไร
“ุอยาเล่นับผมไหม” เธอพยายามะส่ายหน้า แ่ไม่เอาหรอผมไม่อบ ผมเลยระาผมสวยๆอเธอ่อนะยับมันให้พยัหน้า ราวนี้เธอูน่ารัึ้นถมเถเลย
“แย่ัเลย ทำท่าะไม่อยาเล่นับผมะแล้ว ็ไ้ ั้นเล่นเมนี้เป็นเมสุท้ายละันนะ๊ะ สุสวย” ผมพูพลานึภาพเธอในใ ่อนหน้าที่ผมะลมือ ผมรู้สึเหมือนำลัะไ้บินึ้นไปบนฟ้าโยไม่มีอุปร์่วยเลยทีเียว
“ผมใหุ้เล่น่อนแอบับผมนะ เี๋ยวผมะล็อประูห้อแลบไว้แล้วเรา็ะไ้สนุันโยไม่มีอาารย์ี่เ่าพวนั้นมายุ่้วยล่ะ” ผมหลับาลแล้วปล่อยให้เธอหนีไป “ผมะนับถึ 50 นะ”
เธอ้อหนีอย่าลุลี้ลุลนแน่ๆเลย เพราะ่อนหน้านี้ผมเห็นสีหน้าแห่วามหวาลัวอเธอ มันทำให้เธอสวยสมบูร์แบบที่สุเท่าที่ผมเยเห็นเธอมา เธอหาที่่อนึ่มีเล็น้อยในแลบแห่นี้ ผมเรียมารไว้ทุอย่าและเธอะหยุเมอผมไม่ไ้อย่าแน่นอน
“ผมะหาุแล้วนะ” ผมหยิบมีออมา ริริริ ถ้าใรเป็นฝ่ายแพ้ในเม็ะ้อทำามที่อีฝ่ายหนึ่้อารริไหมล่ะ เพราะะนั้นวาม้อารอย่าแรอผม็ือน้ำสีสวยนั่นเอแหละ
ารเล่น่อนหานั้นะน่าสนุมาึ้นถ้าผมไ้ฮัมเพลไป้วย แล้วผม็เลยร้อเพลโปรอผมให้เธอฟั รู้ไหมว่าผมฝึร้อแทบเป็นแทบายนเสียผมเหมือนในเทปเียวนะ
หลายนบอว่าเพล Gloomy Sunday เวอร์ันอ Diamanda Gallas เป็นเพลแห่วามายที่นฟัแล้ว่าัวาย แ่ผมว่ามันฟัูอบอุ่นีออ
“My hours are slumber less,
Dearest, the shadows I live with are numberless
Little white flowers will never awaken you
Not where the black coach of sorrow has taken you”
“ฮั่นแน่ อยู่รนี้ล่ะสิ” ผมเอามีิ้มเ้าไปในอู้เ็บเสื้อผ้า แล้ว็เปิมันออมา แย่ัที่เธอไม่ไ้อยู่ในนี้ เธอนนี้นี่บ้าริๆ หาที่่อนโริออมาเสียไ้
“Not where the black coach of sorrow has taken you
Angels have no thought of ever returning you
Would they be angry if I thought of joining you
Gloomy Sunday”
ผมเอามีแทไปในอทุอที่ผมพอะเห็น แล้วผม็เอเธออยู่ในู้ทลอวิทยาศาสร์เี่ยวับโรารอะไรัอย่าหนึ่ หุหุ แ่ผมไม่สนหรอ ผมลาเธออมาาที่่อน้วยล่ะ
“โป้ ุแพ้ผมแล้ว”
่าน่าสนุเสียนี่ระไร…. ผมหยิบมีเล่มามออมา มีที่มีื่อผมปัอยู่ แล้ว็้อน ะปูยาว ผมอเธอเ้าับำแพ อร้อมือ และ้อเท้า เธอแผ่หราอยู่ับำแพเป็นรูปาวห้าแที่ผมอบที่สุ มีเล่มามอผม่อยบรรปาลไปร้นแน น้ำสีสวยไหลออมาอีแล้ว นั่นทำให้ผมแทบอใไม่ไหวเลยทีเียว ผมหยิบ i-Pod อผมออมาและยื่นไม์เ้าไปในปาอเธอ แ่่าแย่เสียริที่ผมเผลอเย็บปิมันไปแล้ว แ่ไม่เป็นไร ั้นผมอีแ้มาวๆอเธอออมาแล้ว่อยใส่ไม์ลไปในปาแทน็แล้วัน
“บทเพลสำหรับุเริ่มึ้นแล้ว ุสุภาพสรีที่รั” ผมุมพิเธอ ่าเป็นูบที่หวาน่ำยิ่นั ผมเริ่มรู้สึอยาเห็นระูอเธอึ้นมารำไร ผม็เลยลับไปที่แผลร้นแน แล้วรีมันใหม่อีรั้ ผมเลาะเนื้อออ พยายามไม่ให้โนเส้นเลือให่ แล้วมัน็ไม่โนริๆ้วย แหม ็ผมฝึมานี่ ลัวอะไรับเรื่อแ่นี้
ผมเลาะเนื้อออมา เธอรีร้อแ่เสียยัอู้อี้ และผม็อัเสียแห่วามไพเราะเหล่านั้น เ็บไว้ไปฟัเล่นยามเบื่อาิวัรประำวัน แหล่ะ ็วิทยารเาสอนแ่วิธีทำแ่ไม่เอาัวอย่ามาใหู้เลย ผม็เลย้อแสวหาสิ่เหล่านั้น้วยัวผมเอ มันเป็นวามสุเล็ๆน้อยๆเท่านั้นเอ
ระูสีาว อา… มัน่าสวยามเสียริเมื่ออยู่ับน้ำสีสวยนั่น เยี่ยมริๆ ผมลมืออย่าเิมับแน้าวาอีอย่าไม่ลัเล รวมทั้าเรียวามทั้สอ้าอเธอ้วย
ผมหยิบบรั่นีรีราาแพวหนึ่ออมาาระเป๋า ผมรามันไปบนัวเธอ ราวนี้บทเพลไพเราะนั่นเร่ัหวะึ้นอี เสียเาะัหวะัมาาในทรวออเธอ ผมอยาเห็นมันใะา แ่ไม่ไ้ เพราะหารีบผลุนผลัน นันรีแสนสวยะหยุบรรเลเพลให้ผมฟั
“Sunday is gloomy
With shadows I spend it all
My heart and I have decided to end it all
Soon there’ll be flowers and prayers that are sad,
I know, let them not weep,
Let them know that I’m glad to go”
ะเียบน่าะเป็นอะไรที่ีที่สุที่ะีบลูิ้นน่าินนั่น ผมหยิบมันออมา ้วแทลไปในเบ้าาเล็ๆอเธอ และีบ้อนวุ้นอันน่าละมุนละไมนั่นออมาถือไว้ในมือ ผมเ็บมันลถุพลาสิ แล้วปิให้สนิท ไม่เ่นนั้นเี๋ยวมันะเน่า่อนถึู้เย็น
เบ้าาเธอลมลวราวับผมะไ้มอเห็นิใามอเธอ แล้วผม็โลมเลียรสบรั่นีที่เลือบ้วยลิ่นสาวบริสุทธิ์ผสมลิ่นเลืออันหอมหวานนั่น
ผมเอาเ็มทิ่มัวเธอาม้อ่อและเส้นเอ็น แล้วผู้ายับนิ้วมืออผม บทเพลที่ผมอบำลัะบรรเลึ้นอีรั้ ะเียบสีแเมื่อรู่ถใ้เป็นไม้ำับวสำหรับวาทยาร์แห่ออเรส้า ไพเราะ ไพเราะมา
“Death is no dream,
For in death I’m caressing you
With the last breath of my soul I’ll be blessing you
Gloomy Sunday”
ผมระา้ายสวยามเหล่านั้น เธอเ้นบัลเล่์ไปามเ็มอผม เธอหลุออมาาพันธนาารอเ็มทั้สี่ แ่ผมยึเธอไว้ับมัน้วย้ายสีสวย และไม่ำเป็นที่ะ้อไปนั่พยุเธอไป้วยเล่นเพลไป้วยแบบนั้น เธอเ้นไ้เาัหวะีมา สวยาม เสียอรัสอเธอ่าเหมาะับเสียอผมเสียนี่ประไร
“Dreaming
I was only dreaming
I wake and I find you
Asleep in the deep of
My heart
Dear
Darling I hope that my dream never haunted you
My heart is telling you how much I wanted you
Gloomy Sunday”
ัน้อารเธอ... พาันไป
ันมอบให้ ทั้ร่าาย วิา ลมหายใ ทุสิ่ทุอย่า
มอบให้เธอ... เทพีผู้าม เทพีผู้เป็นนิรันร์
เทพีแห่วามาย...
บทเพลบลแล้ว ัหวะหยุล และผม็่อยบรรหยิบเรื่อสร้าัหวะนั้นออมา้าๆอย่าทะนุถนอม มันเ้นึัเล็น้อย่อนะหยุ ผมโอบอมันไว้แน่น มัน่าอุ่น
…ไพเราะ และ อบอุ่นเหลือเิน…
้วยวามสุล้น
Mr.InTeLeX
ความคิดเห็น