จัดหนักนานาข้อมูลการเขียนนิยาย

ลำดับตอนที่ #5 : [Writing] 11 วิธีที่ไม่ควรนำมาเริ่มนิยาย (1) By Vicki Le Feuvre

  

  *ผมไม่ได้เขียนบทนี้ แต่แปลมาจากคุณ Vicki Le Feuvere (ผมไม่ได้แปลอะไรมาสักพักแล้ว อาจจะผิดพลาดบ้าง)*


11 Ways Not To Start Your Novel – No. 1

            โอ้ ว่าไงคะ! คุณเป็นยังไงบ้าง? อุ๊ยแหม่ สภาพอากาศตอนนี้นี่มันยังไงกันเนี่ย? ไหนจะเรื่องรถติดกว่าจะมาถึงนี่อีกล่ะ? ฝันร้ายจริงๆ ไหนจะค่าน้ำมันที่ขึ้นเอาๆอีก อย่าให้ฉันต้องพูดเลย ถึงอย่างนั้นก็เถอะเสื้อสเวตเตอร์ถักที่คุณสวมอยู่นั้นน่ารักจริงๆ คุณได้ดูการแข่งขันเมื่อคืนรึเปล่าคะ?

            การคุยเล็กๆน้อยเป็นเรื่องไม่ผิด ใช่ไหม? มันช่วยให้ไม่เงียบจนอึดอัด มันทำให้เราได้รู้จักว่าคนรอบข้างเราทำอาชีพอะไร และมันก็คงจะเลวร้ายถ้าสเว็ทเตอร์ถักที่น่ารักของเราไม่ถูกชม ในขณะเดียวกัน มันก็ยากที่จะรู้สึกประทับใจกับการคุยฆ่าเวลา ใช่มั้ยล่ะ?  

            เพราะการคุยฆ่าเวลาไม่ได้พิเศษอะไร มันแค่มีไว้ฆ่าเวลา

            ยังไงก็ตาม การเริ่มนิยายของคุณนั้นไม่เหมือนกับการเริ่มบทสนทนา ถ้าคุณกำลังพยายามจะดึงความสนใจของผู้อ่าน คุณไม่อยากให้เขาอ่านอะไรที่มันเห็นกันอยู่ทุกวัน โดยเฉพาะอย่างยิ่งถ้าคนอ่านของคุณคือ บก. ที่คงใช้เวลาทั้งหมดอ่านบทเริ่มซ้ำๆเดิมๆจำเจ

            คุณอยากให้บรรทัดแรกของคุณโดดเด่น ให้มันพิเศษกว่าใคร (ในทางที่ดี แน่นอน) คุณอยากให้บรรทัดแรกทำให้คนอ่านของคุณตะลึงพรึงเพริด ให้เขายืดหลังนั่งตรงและคิดว่า "เรื่องนี้น่าสนใจแฮะ" คุณอยากทำให้มันพิเศษสุดๆ เพราะหน้าแรกของนิยายคุณนั้น เป็นหน้าที่สำคัญที่สุดที่คุณจะได้เขียน

            เรื่องตลกก็คือ บทเริ่มนิยายและการพูดคุยฆ่าเวลามีอะไรเหมือนกันมากกว่าที่คุณคิด สำหรับฉัน ผู้อ่านบทเริ่มนิยายแย่ๆมานับครั้งไม่ถ้วน มันน่าแปลกใจที่ว่า เมื่อคนเราได้โอกาสที่จะพูดอะไรสักอย่างที่เราต้องการ ส่วนใหญ่เราทุกคนจะพูดในสิ่งเดียวกัน

            บางทีอาจจะเกี่ยวกับกระแสในแต่ละเวลา บางทีอาจจะมีอะไรไม่ชอบมาพากลอยู่ ฉันยังไม่เคยทดสอบ

            แต่ฉันแอบบอกจากวงในได้ ถ้าคุณอยากรู้? แค่ช่วยชี้นำเล็กๆน้อยๆ ว่าอะไรคือสิ่งที่ควรหลบเลี่ยง ถ้าหากคุณอยากจะทำให้ บก. ประทับใจกับความเป็นเอกลักษณ์ของคุณ?

            แค่ระหว่างคุณกับฉันนะ 11 วิธีที่ไม่ควรนำมาเริ่มนิยาย

          No. 1 – โดยการพูดเกี่ยวกับสภาพอากาศ

            ฝน ฝนตกปรอยๆ ฝนตกหนัก หิมะ หมอก ลม แสงอาทิตย์ แสงแดดแรงจ้า อากาศอึมครึม ท้องฟ้าสีเทา ท้องฟ้าสีฟ้า ท้องฟ้าสีดำมืดครึ้ม เมฆหนาบังแสง เมฆสีขาวปุยเล็ก เมฆรูปร่างประหลาด ท้องฟ้าไร้เมฆ ฉันมั่นใจว่าฉันน่าจะอ่านสภาพอากาศทุกแบบมาหมดแล้วในบรรทัดแรกของนิยาย อย่างน้อย มันก็ผ่านมานานแล้วที่ฉันอ่านอะไรสักอย่างแล้วคิดว่า "โอ้ อันนี้ใหม่"

            ฉันคิดว่ามันก็ฟังดูสมเหตุสมผลอยู่ เพราะบรรทัดเริ่มเรื่องที่โด่งดังที่สุดในภาษาอังกฤษดันพูดถึงสภาพอากาศ

It was a dark and stormy night…

            เพื่อนสนิทวิกิพีเดียของฉันบอกว่าเราต้องโทษ Edward Bulwer-Lytton ในเรื่องนี้ แถมเจ้าวิกิยังวิจารณ์นิยายที่มีแต่น้ำเรื่องนี้เสียเละเทะ ฉันไม่คิดว่ามันแย่ขนาดนั้นหรอก แต่อาจจะเพราะว่ามันทำให้ฉันนึกถึงประโยคที่คุณป้าเคธี่บอกฉันบ่อยๆตอนที่ฉันยังเด็ก รู้สึกจะเป็นอะไรเกี่ยวกับคนตกลงไปในโถส้วม ความทรงจำพวกนี้อาจจะทำให้ฉันสองมาตรฐานนิดหน่อย แต่ฉันคิดเสมอว่าใครก็ตามที่เขียนเรื่องนี้ ก็ไม่ได้มีเจตนาจริงใจกับสิ่งที่ตัวเองเขียนนักหรอก   

            ยิ่งกว่านั้น ถ้าต้องให้ยอมรับกันตามตรง หนึ่งในบรรทัดแรกในนิยายที่ฉันชอบ ก็พูดถึงสภาพอากาศ

There was no possibility of taking a walk that day.

            แต่ถ้าให้แก้ตัวแทน Charlotte Bronte เธอพูดถึงอากาศแค่นิดเดียว และพูดถึงความผิดหวังและความรู้สึกที่ว่าทุกอย่างอยู่ห่างจากความควบคุมของเธอ โถ่ ชาร์ล็อต ฉันรักบทเริ่มของ Jane Eyre ทำไมคุณต้องทำลายทุกอย่างโดยการพยายามทำให้ฉันชอบนายโรเช็สเตอร์? เขาขังภรรยาตัวเองไว้ในห้องใต้เพดาน! ไม่เอาน่า ให้ตายสิ
 

            ถ้าคุณเขียนอะไรที่มันฉลาดจนเป็นข้อยกเว้นแบบชาร์ล็อตและไม่พูดถึงสภาพอากาศมากนัก คุณอาจจะลอยนวลไปได้ แต่ยังไงก็ตาม ฉันก็ยังขอแนะนำให้คุณหลีกเลี่ยงการพูดถึงสภาพอากาศในตอนเริ่มเรื่อง ไม่ว่าสถานการณ์ตอนนั้นจะเป็นยังไง

            เหมือนกับการพูดถึงสภาพอากาศเพื่อเริ่มบทสนทนา การเอามาแต่งในนิยายก็ไม่ใช่เรื่องผิดอะไรที่จะเลือกทำ แต่ฉันรับประกันได้เลยว่า บก. ทั้งหลายนั้นคุ้นเคยกับการเริ่มเรื่องแบบนี้มาหมดแล้ว ไม่ว่ามันจะฉลาด แปลกประหลาด หรือสวยงามแค่ไหน ไม่ว่าคุณจะบรรยายถึง ทุ่งหญ้าที่มีกลิ่นอันแสนสดชื่นจากฝนที่พึ่งตกไปหมาดๆ และกลุ่มหมอกที่เริ่มกระจายไปทั่วเพื่ออ้าแขนโอบกอดหญ้าสีเขียวขจีเอาไว้ใต้อ้อมกอดแห่งหมอกเงา ประโยคแรกของคุณจะเรียกเสียงถอนหายใจและเสียงโอดครวญ หรือ ถ้ามันเป็นวันที่แย่มากๆ เสียงร้องไห้ว่า "ทำไมต้องเป็นสภาพอากาศอีกแล้ววะ?"

            คุณเคยต้องคุยกับคนใหม่ๆหลายๆคนหลังจากที่พึ่งฝนตกหรืออะไรแบบนั้นมั้ย? งั้นคุณก็คงจะเข้าใจความเจ็บปวดของ บก.

            อย่าเริ่มโดยการบรรยายสภาพอากาศ อย่าให้การเริ่มเรื่องของคุณเรียกเสียงถอนหายใจ โอดครวญ หรือยั่วโทสะคนอ่าน เขียนอะไรที่ทำให้คนแปลกใจ พยักหน้ายอมรับ หรือสิ่งที่นักเขียนทุกคนหวังจะได้– ความเงียบอย่างปลื้มปิติ

            ฉันต้องรีบไปแล้วล่ะ ดูเหมือนว่าหิมะจะตกอีกแล้ว แถมฉันยังใส่รองเท้าที่ไม่เหมาะกับสภาพอากาศอีกต่างหาก นี่ฤดูใบไม้ผลิแน่เหรอเนี่ย?

          By Vicki Le Feuvre