จัดหนักนานาข้อมูลการเขียนนิยาย

ลำดับตอนที่ #23 : [Reference]เรียนรู้การเขียนฉากเศร้า/หดหู่จาก Disney

            1.Pinocchio – ลา

            หลังจากที่ สำนึก(ตั๊กแตนนั่นแหละ) ผิดหวังในตัวพิน็อคคิโอที่สูบยาแทงสนุ๊กกับแช็ปปี้ไม่ยอมกลับบ้าน ระหว่างที่เขาเดินออกไป เขาก็ได้ยินเสียงบางอย่าง เมื่อเข้าไปดูก็พบว่าที่ท่าเรือมีลามากมายถูกขังไว้ในกล่องเพื่อนำไปขาย ทั้งหมดต่างร้องโอดครวญมีหน้าตาเศร้าสร้อย ขณะที่สำนึกสงสัยอยู่นั่นเองเขาก็ได้คำตอบจากลาพูดได้ตัวหนึ่งว่า

“แกชื่ออะไร”

“อเล็กซานเดอร์”

“อ่อ แล้วแกก็ยังพูดได้”

“ใช่ ใช่ครับ ผมอยากกลับไปหาแม่ที่บ้าน”

ลาตัวนั้นถูกโยนไปกองรวมกับตัวที่ยังพูดได้เหมือนกัน แต่มันก็ยังขอร้องต่อ

“ได้โปรดนะครับ ผมไม่อยากเป็นลา” จากนั้นทุกคนก็เริ่มร้องขอ แต่ชายชุดแดงสะบัดแส้และตอบว่า “เงียบ! พวกเจ้าสนุกพอแล้ว คราวนี้ต้องชดใช้!”

สำนึกรีบวิ่งกลับไป ขณะเดียวกันแช็ปปี้และพิน็อคคิโอเริ่มแปลงร่างเป็นลาทีละนิด แต่แช็ปปี้แปลงร่างเร็วกว่า เมื่อเขาเห็นตัวเอง เขาเริ่มสติแตก หวาดกลัว และสิ้นหวัง พยายามขอร้องให้พิน็อคคิโอช่วยเขา แต่นั่นไม่มีประโยชน์ เพราะในที่สุดแช็ปปี้ก็กลายเป็นลาโดยสมบูรณ์และสิ่งสุดท้ายที่เขาพูดก่อนจะพูดไม่ได้อีกคือ

“แม่ครับ! แม่ครับบบ!!!”

เห็นได้ชัดว่ากว่าเด็กๆ จะสำนึกก็สายไปเสียแล้ว ทุกคนกลายเป็นลา และจะถูกนำไปขายเพื่อใช้งานหรืออะไรที่แย่กว่านั้น แต่สิ่งที่แย่ที่สุดคือแม้พวกเขาจะได้กลับบ้าน พ่อแม่ของพวกเขาจะไม่สามารถจำลูกตัวเองได้เลย

2.Frozen – ปั้นมนุษย์หิมะด้วยกันไหม?
 

เพลงนี้เริ่มมาด้วยความสดใส เอลซ่าเก็บตัวอยู่ในห้องเพื่อหวังว่าพลังของเธอจะไม่ทำร้ายน้องสาว แต่แอนนายังคงแวะเวียนมาเคาะประตูห้องของเธอทุกครั้งที่ฤดูหนาวมาเยือน จนแล้วจนรอดเอลซ่าก็ไม่ยอมออกมา เวลาผ่านไปทั้งสองโตขึ้น แอนนาเริ่มเหิ่นห่างจากเอลซ่าไปและไม่ชวนเอลซ่าออกจากห้องอีก กระทั่ง... พ่อกับแม่เสียชีวิต ภาพในการ์ตูนฉายให้เห็นพายุที่โหมกระหน่ำกับท้องทะเลที่กลืนกินเรือไป แท่นศิลา รูปที่ถูกคลุมผ้าดำ

ดนตรีบรรเลงช้าลง แอนนาสวมชุดดำเดินมาที่หน้าห้องเอลซ่าและเคาะ เรียกเอลซ่าเหมือนตอนที่เธอเป็นเด็ก ขอร้องให้เอลซ่าออกมาก่อนจะทรุดตัวลงอย่างสิ้นหวังและตัดสินใจพูดประโยคเดิมๆ ของตน

“ปั้นมนุษย์หิมะด้วยกันไหม”

แค่ประโยคเดียวที่คนดูสามารถสื่อถึงความรู้สึกของแอนนา ไม่สวยหรู ไม่พิเศษ แต่สำคัญกับเธอและเอาชนะประโยคมากมายที่เธอพูดออกมาก่อนหน้านี้อย่างขาดลอย

3.Bambi – การตายของแม่แบมบี้
 

หน้าหนาวอันแสนโหดร้ายมาถึง อาหารหายาก แบมบี้กับแม่ออกหาอาหารและในที่สุดก็พบ หญ้าที่ขึ้นท่ามกลางหิมะที่คลุมพื้นหนาจัด แต่ระหว่างที่ทั้งสองกำลังดินอยู่นั่นเอง แม่ของเขารู้สึกถึงอันตรายและร้องให้ลูกรีบวิ่ง บอกกับเขาว่าอย่าหันกลับมาเป็นอันขาด แบมบี้วิ่งหนีสุดฝีเท้าท่ามกลางเสียงตะโกนของแม่ ภาพฉายไปที่ด้านหลังของแบมบี้ซึ่งกำลังวิ่งพร้อมกับเสียงปืนนัดสุดท้ายในระยะเวลาสั้นๆ

แบมบี้กลับถึงบ้านและพบว่าแม่ของเขาไม่ได้กลับมาด้วย เขาเดินออกจากบ้าน ออกตามหาแม่ทั้งที่หิมะตกหนัก ตะโกนหาแม่ จนในที่สุด พ่อของแบมบี้มาหาเขาและบอกข่าวร้าย

“แม่ของเจ้าอยู่กับเจ้าไม่ได้อีกแล้ว”

ทุกอย่างดูจะเงียบไปครู่หนึ่ง แบมบี้ก้มหัวลง ก่อนจะเงยขึ้น ลืมตา และทุกคนก็เห็นน้ำตาของเขาผ่านหิมะ เขามองไปที่พ่อของตนที่ค่อยๆ เดินนำไป “มาเถอะ ลูกชายข้า” แต่แบมบี้ไปตามไปในทันที เขาเหลียวหลังกลับมามอง และตัดสินใจเดินตามพ่อไปในที่สุด

ฉากนี้มีหลายอารมณ์ ความตื่นตระหนก เสียใจกับที่สิ่งไม่คาดคิด ความหวังจากพ่อผู้ปรากฏตัวออกมา ความลังเล และความอาลัยที่แบมบี้มีต่อแม่