จัดหนักนานาข้อมูลการเขียนนิยาย

ลำดับตอนที่ #14 : [Writing] 11 วิธีที่ไม่ควรนำมาเริ่มนิยาย (4) By Vicki Le Feuvre

 

           11 Ways Not To Start Your Novel – No. 4

                   ด้วยเสียงเลียนธรรมชาติ
 

            เอี๊ยดดดดดดดดดดดดด กะ-บู๊ม!      

            ฉันเสียใจจริงๆที่จะบอกคุณว่า นั่นคือเสียงความหวังของ บก. ถูกทำลายป่นปี้เมื่อพวกเขาเห็นเสียงเลียนธรรมชาติในบรรทัดแรกของนิยายคุณ โดยเฉพาะอย่างยิ่งถ้ามันมาเป็นตัวหนา ซึ่งโดยปกติแล้วก็มักจะเป็นอย่างนั้น  

            นี่ไม่ได้หมายความว่าคุณไม่สามารถบรรยายเสียงตัวละครของคุณบ่นพึมพำ หรือเสียงเกือกม้าสะท้อนลงกับพื้น ถ้าคุณอยากจะเขียน ถ้าคุณอยากจะเขียนว่าน้ำไหลซู่หลงท่อระบายน้ำ หรือหยดติ๋งๆจากท่อประปา คุณก็เขียนได้เลย จริงๆเลยนะ อย่าลังเล ที่จะบรรยายเสียงที่คุณต้องการในบรรทัดเริ่มเรื่อง การใช้เสียงเป็นวิธีที่ดีที่จะทำให้คนอ่านของคุณเห็นภาพ

            ที่ฉันกำลังจะพูดถึง คือการที่แยกเสียงเลียนธรรมชาติออกมาใช้  โดยไม่บรรยายเสียงนั้นๆต่างหาก

            กริ่ง ระฆัง และคนเคาะประตู เป็นผู้ร้ายในคดีนี้

            ตัวอย่าง:

          เทอร์รี่กำลังจะกัดแซนด์วิสเบคอนชีสผักกาดแสนรักของเขา จนกระทั่งเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นขัด

          กริ๊ง! กริ๊ง! กริ๊งงงง!!!

            หรือกระทั่ง:

          ตึง! ตึง ตึง!

          "โอ้ นาฬิกานั่นอีกแล้ว” ซินเดอเรล่าโอดครวญ "ฉันได้ยินแล้ว "ตื่น" เธอบอก "ได้เวลาเริ่มวันใหม่แล้ว" แม้แต่นาฬิกายังสั่งฉันเลย"

            ที่เห็นได้บ่อยยิ่งกว่าคือ ตู้ม! มาขัดบทบรรยายให้อ่านไม่ลื่น

            บางครั้งมันก็เป็นเสียงประหลาดๆ เช่นเสียงของคนที่เหนื่อยล้านั่งลงบนโซฟาหลังจากทำงานมาทั้งวัน– ฟุบ, เฮ้อ, นั่นทำให้นึกขึ้นได้ ซ่า! กับ ติ๊ก-ต่อก-ติ๊ก-ต่อก ก็ถูกใช้บ่อยเหมือนกัน ฉันเคยแม้แต่กระทั่งอ่านนิยายสองสามเรื่องที่เริ่มต้นได้เหมือนกับกลอนของ Private Baldric ไม่มีผิดเพี้ยน The German Guns  

            มันต่างกัน ถ้าคุณเขียนหนังสือภาพ คำเลียนเสียงพวกนี้เป็นจุดเด่นของหนังสือภาพเลย แต่ถ้าคุณเขียนนิยายที่เจาะกลุ่มเป้าหมายคนโตกว่าหน่อย ฉันขอให้คุณพยายามหลีกเลี่ยง กริ๊ง กริ๊ง หรือ ปิ๊ว ปิ๊ว ในบรรทัดแรก

            ทำไม? มันเหมือนกับการใช้ทางลัดในการวิ่งมาราธอนแต่ก็ยังหวังว่าจะได้รางวัล มันไม่แสดงความสามารถในการวิ่งมาราธอนของคุณเลย ต่อให้คุณจะวิ่งได้เร็วแค่ไหน หรือต่อให้คุณจะวิ่งแซง Mo Farah ก็เหอะ  

            ใช้บทเริ่มนิยายของคุณเพื่อแสดงความสามารถที่จะเขียนถึงเหตุการณ์หรือการสื่อสารที่น่าสนใจ อย่าให้ บก. คิดว่าคุณไม่มีความสามารถมากพอที่จะบรรยายเสียง ก็เลยเลือกที่จะใช้ทางลัดให้อะไรๆง่ายขึ้น

            ไม่มีทางลัด แสดงให้พวกเขาเห็นว่าคุณจะอยู่ยาว

          ติ๊ด - ติ๊ด - ติ๊ด - ติ๊ด - ติ๊ด - ติ๊ด

            โอ้ ขอโทษที นั่นโนเกีย 3310 ของฉันเอง ขอรับโทรศัพท์ก่อนนะ