ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    จัดหนักนานาข้อมูลการเขียนนิยาย

    ลำดับตอนที่ #2 : [Characterization] การเขียนตัวละครหญิง 02: ผู้หญิงที่แข็งแกร่ง By Mr.Pink

    • อัปเดตล่าสุด 13 ม.ค. 58


                ผมพูดถึงเรื่องนี้ไว้ในตอนที่แล้ว เกี่ยวกับว่า อะไรคือตัวละครผู้หญิงที่แข็งแกร่งกันแน่ จริงๆแล้ว?

                แต่ละคนก็ต่างมีคำตอบต่างกันไป แน่นอน แต่สิ่งที่ผมเห็นมาบ่อยที่สุดในนิยายแต่ละเรื่อง คำจำกัดความของตัวละครผู้หญิงที่แข็งแกร่งคือ ตัดผมสั้น สวมกางเกง ไม่ชอบใส่กระโปรง ไม่ชอบทำอะไรที่มัน ~เป็นผู้หญิง~ รักการต่อสู้เป็นชีวิตจิตใจ ห้าว ทอมบอย ~ไม่เหมือนผู้หญิงทั่วไป~ กล้าแกร่งกว่าผู้ชาย ไม่ต้องการที่จะมีความรัก แต่งงาน หรือมีลูก ไม่ต้องการผู้ชาย มักจะหน้าตาออกหล่อเหมือนผู้ชาย และมีสาวๆมาชอบด้วย

                เอ่อ ผมขอให้ทุกคนนั่งพักสักครู่ ระหว่างที่ผมแจกจ่ายหนังสือ "การเหยียดเพศ 01"

                ไม่มีอะไรผิดเกี่ยวกับตัวละครแบบนั้นหรอก ไม่เลย ผมชอบที่จะคิดว่ามันได้แรงบันดาลใจกันมาจากมู่หลานนะ แต่สิ่งที่หลายคนลืมกันไปก็คือใจความหลักของมู่หลาน ซึ่งผมขอสรุปด้วยเพลงเธอเลยละกัน บทเรียนข้อที่หนึ่ง เชิญกดฟังตามอัธยาศัย


     
    เห็นมั้ย คุณต้องมีสอง ไม่ใช่แค่หนึ่ง

     

               

                สาเหตุที่มีการเขียนตัวละครหญิงที่ห้าวหาญ เพราะความเชื่อที่ว่าผู้หญิงนั้นอ่อนแอและสู้ไม่เป็น แต่พอตัวละครแบบนี้เป็นที่นิยม ก็ทำให้เกิดเทรนด์ที่ผิดๆขึ้น ซึ่งผมเห็นแล้วกลอกตาจนเห็นเซลล์สมองตัวเองตาย ตัวละครหญิงที่แข็งแกร่ง โดยการที่ "ทำตัวแบบผู้ชาย" คือความห้าวหาญ และ "ทำตัวแบบผู้หญิง" คือจุดอ่อน


                มันไม่ใช่แค่มีให้เห็นเยอะจนน่ารำคาญ แต่มันทำให้การที่เธอเป็นผู้หญิง ไม่มีความหมาย ถ้าจะเขียนตัวละครแบบนั้น เขียนผู้ชายไปเลยง่ายกว่าไหม? ตัวละครผู้หญิงที่แข็งแกร่ง ควรจะเป็น "เพราะเป็นผู้หญิง ฉันจึงแข็งแกร่ง" ไม่ใช่ "ฉันเป็นผู้หญิง แต่เพราะฉันไม่ทำตัวเหมือนผู้หญิงคนอื่น ฉันจึงแข็งแกร่ง"


                ความคิดแบบนี้ นอกจากจะสร้างค่านิยมผิดๆ ทำให้ตัวละครหญิงตัวอื่นๆถูกเกลียดอีกด้วย ตัวละครที่ร้องไห้ ที่แสดงความอ่อนแอ จะถูกมองว่าน่ารำคาญ ตัวละครที่ต้องการพึ่งผู้ชาย จะถูกมองว่าทำอะไรด้วยตัวเองไม่เป็น ตัวละครที่สวมกระโปรง ชอบสีชมพู กลายเป็นเครื่องหมายของความอ่อนแอ


                ครั้งนึง ผมเคยอ่านเจอตัวละครหญิงที่ต่อสู้กับผู้ชาย แล้วชนะ จากนั้นก็ดูถูกเขาว่า "สู้หยั่งกะผู้หญิงแบบนี้ ไปใส่กระโปรงซะไป!" ซึ่งทำเอาผมอยากหาเหล้ามากรอกปาก จากนั้นก็เอาเหล้าที่ว่าเผาหนังสือนั่นทิ้ง ที่แย่ยิ่งกว่า ก็คือการบอกผู้หญิงด้วยกัน ให้ "ทำตัวแมนๆหน่อย"


                แบบ ให้ตายสิ หลงประเด็นกว่านี้ได้ไหม? ขอผมยกตัวอย่างตัวละครหญิงที่ผมชอบกับคำพูดของพวกเธอหน่อย

     
     


     

    "เลิกงอแงเถอะน่ะ สาวๆหน่อย"




     

    "สวมผ้าอนามัยแล้วไปลุยกันได้แล้ว"

     

                ถ้าการเขียนตัวละครหญิงที่แข็งแกร่งของคุณ คือการทำให้เธอเหยียดผู้หญิงด้วยกัน มันก็พลาดแล้วล่ะ (ตัวละครหญิงที่ไม่ชอบแต่งหน้า แล้วมองว่าคนอื่นที่รักสวยรักงามไร้สาระ.. ตัวละครหญิงที่ไม่ชอบใส่กระโปรง แล้วมองว่าคนอื่นที่ใส่นั้นเลี่ยน น่าอ้วกแตก...)


                ชัวร์ คุณอยากเขียนตัวละครสาวทอมบอย ที่ไม่ชอบทำในสิ่งที่ผู้หญิงส่วนใหญ่ชอบ? เอาเลย! นั่นน่าสนใจ แต่ถ้าคุณเอา "สิ่งที่ผู้หญิงส่วนใหญ่ชอบ" มาเป็นจุดอ่อนที่ให้ตัวละครคุณถุยน้ำลายใส่บ่อยๆ นั่นแย่แล้ว (เว้นเสียแต่ คุณจะเอานั่นเป็นข้อเสียของเธอ แล้วให้คนอื่นในเรื่องไม่พอใจในสิ่งที่เธอทำ นั่นคือวิธีการสมดุลตัวละครอีกอย่างนึง)

               

                สิ่งที่ผมต้องการที่จะพูดก็คือ: เพียงเพราะว่าตัวละครหญิงสวมกระโปรง แต่งหน้า ร้องไห้ หรือตกหลุมรัก มันไม่ได้ทำให้พวกเธอ "อ่อนแอ" มันคือค่านิยมผิดๆที่ทำให้มีตัวละครแนวเดียวกันเต็มไปหมดเกลื่อนตลาด และนอกจากมันเกลื่อนตลาดไปหมดแล้ว มันยังทำให้เกิดการสร้างแมรี่ซูด้วย เพราะคนเชื่อกันว่า ตัวละครที่แข็งแกร่งต้องไร้จุดด้อยที่อ่อนแอ และนั่นแหละแมรี่ซูเลย: การไม่มีข้อเสีย

     

                คนเราแข็งแกร่งตลอดเวลาไม่ได้ การสร้างตัวละครที่สมจริงก็ต้องเป็นแบบนั้น ให้ตัวละครคุณร้องไห้บ้างก็ได้ เสียใจบ้างก็ได้ พึ่งพาคนอื่นบ้างก็ได้

     

                อย่าเขียนตัวละครที่สร้างมาจากหิน ถ้าตัวละครชายร้องไห้ แล้วคุณคิดว่า "น่าสงสารจังเลย!!" แต่ตัวละครหญิงร้องไห้ คุณคิดว่า "อีนี่แม่มสำออย" ก็ไม่มีใครผิดหรอกนอกจากคุณ ตัวละครที่แข็งแกร่งสามารถตกหลุมรัก สามารถรักสวยรักงาม สามารถทำทุกอย่างที่หลายคนคิดว่ามันเป็นสิ่ง "อ่อนแอ" ได้


                 สร้างมิติให้ตัวละคร นั่นคือสิ่งที่คุณควรจะทำ กับตัวละครทุกตัว จะหญิงจะชายจะเพศที่สาม ทำให้สมจริง ไม่มีผู้หญิงแกร่งคนไหนที่จะเป็นหินได้ตลอดเวลาโดยไม่แคร์อะไรเลย อ่อนโยน และแข็งแกร่ง ไปด้วยกันได้


                นั่นทำให้ผมนึกถึงตัวละครชาย "สุภาพบุรุษ" แต่นั่นจะเอาไว้เป็นการพูดในตอนหลัง

                สุดท้ายผมก็ขอลงท้ายด้วยประโยคที่ผมชอบมากจากซีรี่ยส์โปรดของผม

     



    "อะไรคือหน้ามืด?"
    "เป็นลม"
    "เป็นลมคืออะไร"
    "ตอนที่ผู้หญิงเห็นเลือดแล้วสลบ"
    "ทำไมผู้หญิงต้องเห็นเลือดแล้วสลบด้วย?"
    "เจ้าไม่เหมือนผู้หญิงทุกคน"
    "ผู้หญิงเห็นเลือดเยอะกว่าผู้ชาย"



    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×