คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : CHAPTER 2 ► 50%
"ป๊า พรุ่งนี้หยุด"
"หื้ม ทำไมถึงหยุดล่ะครับพรุ่งนี้วันพุธนี่นา"
"คุณครูบอกว่าโรงเรียนจะซ่อมแซมอาคารเรียนเลยหยุดให้ครับ"
"ดีเลย พรุ่งนี้ป๊าก็ว่างเหมือนกัน อืม..."
"....?"
"ไปสวนสนุกกันไหมครับชานยอล"
"ไปค้าบบบบ >_<"
มีเหรอที่ไอ้ตัวเล็กจะปฎิเสธ ตั้งแต่อยู่ด้วยกันมายังไม่เคยพาไปสวนสนุกเลยน้า...
"วันนี้นอนแต่หัวค่ำนะครับ พรุ่งนี้ป๊าจะพาไป"
"ค้าบบบบ"
"อย่าลืมแปรงฟันก่อนนอน แล้วก็ดื่มนมด้วยนะครับ"
"ค้าบบ -3-"
"แล้วก็..."
"โหยยย พอเถอะป๊ายอลจำได้ทุกอย่างไม่ลืมแน่นอน"
"ไม่ใช่.."
"?"
"นอนกับป๊าไหมคืนนี้"
ไม่แปลกที่อู๋ฟานจะชวนเจ้ายอลน้อยมานอนกับเขา ถ้าวันไหนที่รู้สึกเหนื่อยหรือเริ่มรู้สึกแย่กับตัวเองก็จะชวนไอ้ตัวเล็กมานอนด้วยกันเสมอ ทั้งๆที่ดูเหมือนไม่ช่วยอะไรแต่จริงๆแล้วมันทำให้เขารู้สึกดีมากๆเวลาหัวเล็กๆนั่นซุกอยู่ที่อก บางวันก็ละเมอฝันร้ายลุกขึ้นมาร้องไห้บ้าง แต่อู๋ฟานไม่เห็นจะเหนื่อยเลยกับการได้ทำตัวเป็นพ่อแบบนี้ อย่างที่บอกรู้สึกดีด้วยซ้ำ
วันนี้คงเป็นอีกวัน ที่เขาจะได้นอนกับชานยอลเพราะคนตัวเล็กก็ไม่เคยปฎิเสธเป็นเรื่องดีด้วยซ้ำไปเวลาได้อยู่ในอ้อมกอดอู๋ฟานน่ะมันทำให้หลับสบาย วันนี้อู๋ฟานไม่ได้รู้สึกแย่กับตัวเองเลยสักนิดแต่ที่ชวนเป็นเพราะอารมณ์ดีต่างหาก แต่ถ้าได้เจ้าตัวเล็กมานอนด้วยจากอารมณ์ดีก็คงจะกลายเป็นความสุข มันคงจะดีไม่น้อยเลยล่ะ
"ป๊าฟานฮ้ะ"
"วันนี้ยอลจะใส่ชุดนอนคุณคุมะหรือคุณอุลตร้าแมนดี?"
"ตามใจยอลเลย ยอลใส่อะไรก็น่ารักหมดแหล่ะในสายตาป๊า"
"ก็ยอลจะให้ป๊าเลือกให้นิ่!"
"คุมะครับคุมะ ยอลใส่คุมะนะวันนี้.."
ถึงกับต้องรีบตอบ เมื่อกี้ยอลขึ้นเสียงใส่ป๊าทำไม ป๊ากลัว ㅠㅡㅠ
"นอนกันเถอะป๊า พรุ่งนี้ต้องรีบตื่นไปสวนสนุกนะยอลจะเล่นให้หมดเลย"
"เดี๋ยวนี้ไม่อยากให้ป๊าอ่านนิทานให้ฟังก่อนนอนแล้วเหรอ หืมม"
"ไม่อ่ะ นิทานมันของเด็กๆยอลไม่อยากจะฟังแล้ว"
"ยอลก็ยังเด็กนะครับ แต่ถ้าไม่อยากฟังแล้วป๊าก็จะไม่เล่า..."
แอบทำเสียงน้อยใจครับ แค่อยากทดสอบว่าจะรู้หรือเปล่าว่างอนอยู่นะ...
"ป๊างอนยอลหรือเปล่า?"
"หืม? ก็ไม่รู้สิ..."
คึคึคึคึคึคึ เริ่มสนุกละสิ
"ป๊า..."
"..."
จะง้อยังไงนะ...
"ป๊าเลิกทำตัวเหมือนเด็กสักทีเถอะน่า ยอลง่วงแล้วนอนก่อนนะ"
เพล้ง!!!!
มาๆ มาเก็บเศษหน้าอู๋ทีครับ นึกว่ายอลจะง้อละดูพูดเข้า ฮรืออออน้อยใจของจริง -/\-
จุ๊บ!
"o////////o!!!"
"ฝันดีครับป๊า"
ฮรืออออออออออออ ฉันโกรธเธอไม่ลง...
นี่คือวิธีการง้อของยอลใช่ไหม...
ทำงี้ไม่ยกโทษให้ก็ไม่ใช่คนละครับ -/-
สุดท้ายก็ดึงไอ้ตัวเล็กเข้ามาอยู่ในอ้อมกอดเหมือนทุกครั้งที่นอนด้วยกัน
อยากหยุดเวลานี้ไว้นานๆจังเลยนะ...
--------------------------------------------------------------
เอกอี้เอ้กเอ้ก ~
มือยาวเอื้อมไปกดนาฬิกาปลุกที่ตั้งอยู่หัวเตียง ร่างเล็กๆในอ้อมกอดเริ่มขยับตัวแต่อี้ฟานยังไม่อยากให้ร่างเล็กตื่นตอนนี้เลยพยายามทำทุกอย่างให้เบาที่สุด
วันนี้ก็วางแผนไว้แล้ว ว่าจะพายอลไปสวนสนุกตอน5โมงก็เปิดตอนนั้นพอดีนี่เน้อะ อารมณ์ดีอย่างนี้ต้องทำข้าวเช้ากินเองบ้างซ้ะแล้วล่ะ ปกติซื้อโจ๊กอาแปะหน้าปากทางมากินตลอด
Rrrrrrrrrr...
แต่ยังไม่ทันจะได้ลงมือทำ ก็มีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นซ้ะก่อน
"เป็นยังไงบ้าง ลำบากไหม?"
ยังไม่ทันจะได้พูดทักทายปลายสายก็พูดขึ้นมาซ้ะก่อน เสียงแบบนี้...จำได้ทันทีเลยล่ะว่าเป็นใคร
"ไม่เลยครับ มีความสุขด้วยซ้ำไป"
"หึ ไม่อยากจากแต่พอถึงเวลาก็ต้องจากนะอู๋ฟาน"
"ผมทราบครับ"
"รู้ใช่ไหม เหลือเวลาอีกไม่มาก นายก็จะเป็นอิสระ"
"..."
"ก็ถึงบอกไง ว่าถึงไม่อยากจากก็ต้องจาก ถ้าไม่มีอะไรแล้ว ฉันไปทำงานต่อก่อนนะ ดูแลชานยอลให้ดีด้วย"
"ครับ"
หลังจากสายถูกวาง อู๋ฟานก็จมอยู่กับความคิดตัวเองอยู่นานจนไม่รู้ว่ายอลมายืนตรงนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่...
"ป๊าฟาน เป็นอะไรหรือเปล่าฮ้ะ?"
หวังว่ายอลคงจะไม่ได้ยินหรอกนะ
"เปล่าครับ ตื่นตั้งแต่ตอนไหนเนี่ย?"
พูดเสร็จก็เอื้อมมือไปลูบหัวเด็กตรงหน้า คิดอยู่ว่าจะใช้เวลายังไงให้มีค่าที่สุดกับชานยอล อีกไม่นานคงได้จากกันแล้ว...
"ชานยอลรักป๊าฟานนะครับ"
"..."
"อยากอยู่ด้วยตลอดไปเลย สัญญานะครับว่าเราจะอยู่ด้วยกันตลอดไป"
ไม่พูดเปล่ายื่นนิ้วก้อยเล็กๆมาตรงหน้าอู๋ฟาน ทำเอาอู๋ฟานชะงักไปชั่วครู่ น้ำตาแทบจะไหลลงมาณ วินาทีนั้น แต่ก็ทำได้แค่กลั้นแล้วก็...
"ครับ ป๊าสัญญา"
ป๊าขอโทษ...
"สัญญาแล้วนะฮ้ะ! เกี่ยวก้อยกันแล้วห้ามผิดสัญญานะครับ!"
ทำไมเด็กคนนี้ต้องย้ำเขาด้วยนะ ไม่ไหวแล้วกลั้นน้ำตาไม่ไหวจริงๆ ดึงเด็กตรงหน้ามากอดไว้ก่อนที่จะเห็นน้ำตาของเขาที่ไหลลงมาเหมือนกับว่ามันจะหยุดไม่ได้ เขาจะทำยังไงต่อไปดี...
"ป๊าจะไม่ไปไหน จะอยู่กับยอลตลอดไปเลยนะ"
ไม่รู้ว่านานแค่ไหนที่กอดกับคนตัวเล็ก แต่ไม่นานน้ำตาของคนเป็นพ่ออย่างอี้ฟานก็หยุดไหล
ไม่ใช่เวลาที่จะมานั่งร้องไห้ไม่ใช่เหรอ วันนี้มีนัดนะต้องไปสนุกกับยอลสิ...
"ยอลครับ ไปอาบน้ำไป เดี๋ยวป๊าจะทำอาหารเช้าให้กินนะแล้วเดี๋ยวไปสวนสนุกกัน"
"ค้าบบบ ^_^"
ยังไงคนตัวเล็กก็ยังตื่นเต้นอยู่ดีแหล่ะน้าที่จะได้ไปเที่ยวสวนสนุกเป็นครั้งแรก พอเห็นรอยยิ้มอย่างนั้นแล้ว ลองคิดว่าถ้าวันนึงมันหายไปล่ะ?...
"ไม่เอาน่า อย่าคิดสิ!"
ได้แต่ย้ำกับตัวเองเบาๆ บางทียอลได้กลับไปหาครอบครัวที่แท้จริงแล้วอาจจะมีความสุขมากกว่าตอนอยู่กับเขาก็ได้นะ
--------------------------------------------------------------
"ป๊าาาาาา ไปเล่นอันนู้นกันเถอะ"
"ครับๆๆ ไปเดี๋ยวนี้แหล่ะ"
ยอลจูงมือผมมาหน้าซุ้มปาลูกดอก คงจะอยากได้ตุ๊กตาคุมะตัวนั้นละสิ เห็นแค่แว๊บแรกก็รู้เลยว่ายอลต้องชอบ
"ป๊าสู้ๆนะ ยอลอยากได้คุมะตัวนั้นอ่ะ ที่บ้านยังไม่มีแบบนั้นเลยนะ!"
"ป๊าทำได้อยู่แล้ว"
นี่ใครครับ นี่อู๋อี้ฟานนักปาลูกดอกมืออาชีพ โธ่...เรื่องแค่นี้จิ๊บๆ
"ไปละนะ!"
ปาดอกแรกด้วยความมั่นใจเกินร้อย ผลลัพธ์เหรอครับ...
"ป๊า...แค่ดอกแรกก็พลาดแล้วอ่ะ ปาๆทิ้งไปเหอะดอกอื่นอ่ะ ยังไงก็ได้แต่ลูกอมอยู่ดี-3-"
.....ป๊าขอโทษนะยอลนะ สงสัยไม่ได้เล่นนานฝีมือตก T^T
"เดี๋ยวป๊าปาให้อีกรอบเน้อะ"
"ไม่เอาแล้ว ยอลจะไปเล่นอย่างอื่นอ่ะนู่นๆๆม้าหมุน ไปนั่งกันเถอะฮ้ะ >_<"
อืม...มันก็แปลกอยู่นะ ปกติถ้ายอลเห็นคุมะแล้วก็จะอยากได้เป็นเรื่องธรรมดาแล้วก็จะอ้อนอู๋ให้ซื้อให้ตลอดครับ วันนี้ก็เหมือนกันถ้าเห็นคุมะแบบนี้แล้วถ้าอู๋เอาให้ไม่ได้ก็จะงอแงแต่ดูนี่สิ เปลี่ยนไปเล่นอย่างอื่นโดยไม่สนใจคุมะเฉย เป็นไปได้ยังไง ผีเข้ายอลแน่ๆ...
นังผีร้ายแกเป็นใคร อยู่ในนั้นตลอดก็ได้นะไม่ต้องออกมา #ผิดๆ -_-
"ป๊าาาาาา"
"ค้าบบบบ"
"อยากเล่น"
คนตัวเล็กพูดพร้อมชี้รถไฟเหาะตีลังกา3ตลบ...
"ฮ่าๆๆยอลเล่นอันนั้นไม่ได้นะครับ ความสูงยังไม่ถึงเลย"
"ฮรื่ออออ!! ก็ยอลอยากเล่นนิ่!"
ผีออกแล้วเหรอวะ เริ่มงอแงแล้วฮรืออ T^T
"เอาไว้ยอลโตแล้วเรามาเล่นด้วยกันใหม่เน้อะ"
"ตอนโตแล้วเหรอ..."
"อื้มมม ไว้มาเล่นด้วยกันใหม่ตอนยอลโตเป็นหนุ่มแล้วนะครับ"
ถึงจะไม่รู้ว่าจะมีโอกาสอีกไหมนะ....
"โอเคครับ^_^"
แต่ยังไงป๊าก็จะพยายามทำให้มีวันนั้นให้ได้เลย คอยดู...
-----------------------------------------------------------
มีดัดแปลงจากทีเซอร์นิดหน่อยไม่ว่ากันเน้อะ555555
มาแล้ว50% >___< มาเที่ยวสวนสนุกครั้งนี้ไม่ได้ราบรื่นอย่างที่คิดน้า....
ความคิดเห็น