รักสุดเซอร์ไพรซ์ เป็นเธอใช่ไหม....คนดี

ลำดับตอนที่ #2 : ใครจะรู้....ว่ารัก

......เช้าวันเสาร์ตามนัด  ปลายฟ้า  ปารมี  เพียงดาวและหยาดทิพย์  มารวมตัวกันหน้าโรงหนัง  ในขณะที่เพียงดาวออกอาการ  หวาดๆปลายฟ้านิดหน่อย  เพราะเธอกลัวว่าตอนดูหนังจะได้นั่งใกล้กัน.......และสิ่งที่เธอกลัวก็เป็นจริง
     "ไม่จริงอ่ะ.>-<  ทำไมชั้นได้นั่งข้างพี่ปลายฟ้าล่ะ"  เพียงดาวโวยวาย  ที่ตัวเองจับฉลากได้นั่งข้างปลายฟ้า  "โอ้ย! แกจะโวยทามมา...ย  หะ  นั่งๆไปเถอะ  ตรงไหนก็เหมือนกันนั่นแหละ"  ปารมีบ่นเพื่อนตัวเอง  ในขณะที่ปลายฟ้าอมยิ้ม  และชายตามองเพียงดาวอย่างมีเลสนัย  จนเพียงดาวออกอาการหวาด(อีกที)  และภาวนาให้เหตุการณ์ต่อจากนี้  เป็นไปอย่างราบรื่น  โดยที่เธอไม่รู้เลยว่า....ปลายฟ้ากับปารมี  มีแผนการบางอย่างอยู่
     "......หนังสนุกดีนะ "ปารมีพูดกับหยาดทิพย์  เป็นเชิงหัวเราะ  และมองไปที่เพียงดาว  ตอนนี้สภาพของsheดูแทบไม่ได้   ..............................................................
     เพียงดาวในตอนนี้  อยู่ในสภาพที่ตัวสั่น  ขาสั่น  แขนเกาะปลายฟ้าเอาไว้แน่น  ก้มหน้าออกอาการกลัวสุดขีด  ส่วนปลายฟ้านั้นอารมณ์ดีม้าก...มาก  ทั้ง3คนหัวเราะร่วนในท่าทางของเพียงดาว  พอเพียงดาวตั้งสติได้เท่านั้นแหล่ะ  ก็ได้ทีว้ากใส่ปารมีเต็มที่
     "สนุกอะไรของแก(ว่ะ)  ทั้งๆที่รู้ว่า.....ชั้นกลัวผี  ยังจะมาชวนดูอีก  ไอ้บ้า"  เพียงดาวพูดไปหอบไปด้วยความกลัว  ปลายฟ้าได้ที  เลยแหย่ไปว่า  "...แหม! ถ้าไม่พามาดูหนังผี  พี่จะได้เห็นเพียงดาวในสภาพที่....  น่ารักแบบนี้เหรอคะ"  แล้วเขาก็อมยิ้มอีกที  เพียงดาวโมโหจัด  เลยพูดออกไปว่า  "....เชอะ!จะไปไหนก็ไป  ชั้นไม่อยากเห็นหน้า "  ปลายฟ้าทำหน้างงแล้วบอกว่า "เออ! แล้วจะให้พี่ไปยังไงล่ะ  ก็เราเล่นกอดแขนเอาซะแน่นแบบนี้"  เพียงดาวได้สติ  ก็รีบปล่อยแขนออกทันที  แล้วตั้งท่าเป็นมาดหยิ่งแก้ตัวว่า  "จะไปไหนก็ไปดิ  ชั้นปล่อยแขนแล้วไง  ไปสิ"  ปลายฟ้าตลกในท่าทีของเพียงดาวมาก  แต่ก็พูดจุดประสงค์หลักไปว่า  "ที่พี่ไม่ไปเนี่ย  ก็เพราะว่า....จะพาเราไปทานข้าวไง  นี่มันก็เที่ยงแล้ว  ปากับหยาดก็ไปด้วยสิ"  ปลายฟ้าชวน  ปารมีตอบกลับว่า  "...ก็ดีเหมือนกันนะ  หยาดก็ไปด้วยสิ  จะได้............."  ปารมีพูดยังไม่ทันจบดี  เพียงดาวก็แทรกขึ้นมาว่า  "  แต่ชั้นไม่ไป  ยังไงก็ไม่  ถ้าแกจะไปก็ไปเถอะ  ปา  เดี๋ยวชั้นกลับเองได้  ไปก่อนนะ"  แล้วเพียงดาวก็เดินออกจากกลุ่มไป  ด้วยความขุ่นเคือง  ที่ปลายฟ้านั้นมายุ่งกับเธอมากไปแล้ว  และยังมาทำให้เธอเสียฟอร์มอีก  (เรื่องของเรื่องคือ...คุณเธอกลัวเสียฟอร์ม)  แบบนี้ไม่ชอบเลย  แต่ตรงกันข้ามกับปลายฟ้า  ที่ตอนนี้  เขารู้สึกว่า.......เขาชักชอบเพียงดาวขึ้นมาแล้ว
     ...........แต่ใครจะรู้ว่า  อุปสรรคมันต่อจากนี้ต่างหาก